Ήταν ένα σκληρό χτύπημα της μοίρας που τερμάτισε ξαφνικά τις υποβρύχιες περιπέτειες του Μάικ Φερθ, αλλά αυτός ο βρετανός δύτης είναι πρόθυμος ότι η ατυχία του πρέπει να χρησιμεύσει ως προειδοποίηση για όποιον μπαίνει στον πειρασμό να αγνοήσει την υγιεινή του κιτ.
αναφέρει ο STEVE WEINMAN
ΤΕΛΟΣ 2008 ΔΥΤΗΣ δέχτηκε πολλά τηλεφωνήματα από έναν ξεκάθαρα ταραγμένο δύτη. Ήταν απελπισμένος να βρει κάποιον – οποιονδήποτε – που θα μπορούσε να του εξηγήσει τι του πήγαινε.
Προσφέραμε μερικές ιδέες για ειδικούς γιατρούς με τους οποίους θα μπορούσε να επικοινωνήσει και αναρωτηθήκαμε ποιο θα ήταν το αποτέλεσμα.
Τώρα ξέρουμε. Ο Μάικ Φερθ είναι ένας οικιακός ανάπηρος, περιμένει για μεταμόσχευση πνεύμονα και η ζωή του άλλαξε επειδή πήρε δύο βαθιές ανάσες. πτέρυγα.
Ο Μάικ, δύτης από την πρώιμη εφηβεία του, λέει ότι ήταν ένας πολύ κατάλληλος 56χρονος. Ένας δύτης βαθέων αέρων αλλά εκπαιδευμένος στο trimix, λέει: «Ήμουν πιο χαρούμενος κατά την κατάδυση Bridlington Bay στο Ανατολικό Γιορκσάιρ στα 40 μέτρα το μέγιστο, χρησιμοποιώντας το ABLJ μου και στο nitrox», λέει.
«Περισσότερος χρόνος-λιγότερος-deco μου ταίριαζε μια χαρά, αλλά οι φίλοι μου και εγώ βουτήξαμε ναυάγια που δεν είχαν καταδυθεί στο παρελθόν, έτσι μερικές φορές έπρεπε να πάμε πιο βαθιά, χρησιμοποιώντας εξοπλισμό υψηλής τεχνολογίας. Χρειαζόταν προσοχή και προσοχή στη λεπτομέρεια, είτε χρησιμοποιούσαμε rebreathers είτε σε ανοιχτό κύκλωμα.»
Το 2008, ο Mike περιόδευσε τη Νότια Αμερική, την Cocos και την Κούβα, εν μέρει επιδιώκοντας το ενδιαφέρον του για τη θαλάσσια βιολογία. Επέστρεψε στο Ηνωμένο Βασίλειο τον Νοέμβριο, ανυπομονώντας για μια νέα καριέρα ως θαλάσσιος βιολόγος, και συνέχισε τις καταδύσεις του στη Βόρεια Θάλασσα.
Μετά από καταδύσεις άνω των 50 μέτρων, ο Μάικ άρχισε να υποφέρει κατά διαστήματα αυξημένες θερμοκρασίες, τρέμουλο, ξηρό βήχα και λήθαργο.
Σύντομα δεν μπορούσε να αναπνεύσει εύκολα όταν στεκόταν ή ακόμα και καθόταν για μεγάλο χρονικό διάστημα. Συνηθισμένος να περπατά μίλια κάθε μέρα, τώρα θα δύσπνοιαζε σε απόσταση 25 μέτρων.
Ο γιατρός του πήρε δείγματα αίματος, αλλά δεν έδειξαν ανωμαλίες. Στη συνέχεια, ο Μάικ προσέγγισε τον τοπικό του ειδικό στις καταδύσεις και το Κέντρο Ερευνών Καταδυτικών Ασθενειών στο Πλύμουθ. Οι ακτίνες Χ που αποκάλυψαν μια «σκιά» επέσπευσαν τη μετακόμιση στο νοσοκομείο στο Λιντς. Θα νοσηλευόταν για τους επόμενους 10 μήνες.
ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΠΡΩΤΕΣ ΕΒΔΟΜΑΔΕΣ Ο Μάικ πέρασε στην εντατική, κυρίως με καταστολή, με τραχειοτομή και διασωλήνωση.
Λέει ότι είχε «ενδιαφέρουσες» παραισθήσεις και έχασε 30 κιλά σε αυτό το διάστημα.
Δεν υπήρχε ακόμα σταθερή διάγνωση, αλλά υπήρχαν ενδείξεις ότι έδειχνε σημάδια ανταπόκρισης σε αντιμυκητιακά φάρμακα και τα δείγματα πτυέλων αποκάλυψαν σημάδια του μύκητα ασπέργιλλου. Τότε ήταν που ο Μάικ άρχισε να αναρωτιέται για τα δικά του πτέρυγα.
Τόσο ο ίδιος όσο και η σύζυγός του ανέφεραν τις υποψίες τους στο προσωπικό, αλλά λέει ότι δεν δόθηκε συνέχεια. «Ήμουν δύο ώρες από τον θάνατο δύο φορές και ο σύμβουλός μου είπε σε άλλες δύο περιπτώσεις ότι πέθαινα – αλλά όχι, οι δύτες επιστρέφουν στο εκπαίδευση και να επιβιώσει», λέει.
«Πήγαινα από κρίση σε κρίση και οι γιατροί δεν έφταναν πουθενά. Ήμουν πολύ άρρωστος για να μιλήσω μερικές φορές και η γυναίκα μου δεν ακούγονταν. Προσπαθήσαμε να πούμε σε όλους ότι το κιτ κατάδυσής μου χρειαζόταν δοκιμή.»
Μόλις ο Mike μπόρεσε να το κάνει, κάλεσε τους καταδυτικούς φίλους και τις επαφές σε όλο τον κόσμο για συμβουλές. Εκείνη τη στιγμή κάλεσε τον DIVER.
Τον Μάιο του 2009, του επισημάνθηκε το Εθνικό Κέντρο Ασπεργίλλωσης (NAC) που άνοιξε πρόσφατα στο νοσοκομείο Manchester Wythameshaw. Και μέσα σε μια εβδομάδα από την παραπομπή του εκεί, το κιτ του είχε δοκιμαστεί και έγινε διάγνωση.
Ο Mike είπε ότι είχε αναπτύξει μια μυκητιασική λοίμωξη των πνευμόνων που προκλήθηκε από μολυσμένα καταδυτικός εξοπλισμός.
Ο ένοχος ήταν ο Aspergillus fumigatus, ένας μικροοργανισμός που υπάρχει σε όλα τα σώματά μας και στον αέρα, αλλά συνήθως περιέχεται με ασφάλεια από το ανοσοποιητικό μας σύστημα.
«Στην περίπτωσή μου αποφάσισε να καταλάβει ολόκληρο το πνευμονικό μου σύστημα και τον πρώτο Δεκέμβριο ήμουν πιο κοντά στον θάνατο από τις περισσότερες γάτες», λέει ο Mike.
Παγκοσμίως, ο ασπεργίλλος προκαλεί εκατομμύρια αλλεργικές και χρόνιες λοιμώξεις. Ο αριθμός των περιπτώσεων
έχει αυξηθεί σταθερά με την αυξανόμενη αναγνώριση, μέχρι σήμερα είναι η πιο κοινή διεισδυτική μόλυνση μούχλας, σύμφωνα με το NAC.
Αλλά ο Mike είχε μια πιο οξεία μορφή που ονομάζεται επεμβατική ασπεργίλλωση. Ο θάνατος είναι σχεδόν εγγυημένος εάν η νόσος αφεθεί χωρίς θεραπεία και η θνησιμότητα παραμένει έως και 40-90% ακόμη και με θεραπεία.
ΛΟΙΠΟΝ ΠΩΣ ΚΑΝΕΙ Ο MIKE νομίζεις ότι ξεκίνησε; «Θυμάμαι μια επιθεώρηση μετά την κατάδυση στην οποία είχα καθαρίσει όλο το κιτ μου και το είχα στεγνώσει εξωτερικά», λέει. «Αποστράγγισα τον υπολειπόμενο εσωτερικό αέρα και νερό από το δικό μου πτέρυγα μέσω των βαλβίδων απόρριψης.
«Το τελευταίο πράγμα που έκανα ήταν να διασφαλίσω ότι το χειροκίνητο φουσκωτή λειτουργούσε, τόσο μέσα όσο και έξω. Πήρα δύο βαθιές ανάσες και ένιωσα μια γεύση μούχλας όταν εισέπνευσα.
«Έπλυνα αμέσως το εσωτερικό τσάντα έξω με το Milton [αποστειρωτικό υγρό], το οποίο χρησιμοποιώ εδώ και χρόνια. Δεν ανέπνεα ποτέ ξανά από το φούσκωμα».
Οι δοκιμές στο δικό του πτέρυγα, που χρησιμοποιήθηκε μόνο στη Βόρεια Θάλασσα, απέδειξε ότι είναι «γεμάτο από μύκητες, ειδικά στο σκληρό μαύρο πλαστικό μέσα στο σφραγισμένο-τσάντα σύστημα, κυματοειδές σωλήνα και επιστόμιο».
Το άλλο του κιτ, συμπεριλαμβανομένου του BC για πισίνα εκπαίδευση και ABLJ για βάθη έως και 40μ, δόθηκε ο παντός καθαρός.
Ως έμπειρος τεχνικός δύτης, ο Mike υποστηρίζει ότι ποτέ δεν τσιγκουνεύτηκε τη συντήρηση πριν και μετά την κατάδυση.
«Ό,τι χρειαζόταν το κιτ μου, το πήρε», λέει. «Μάλλον το πρόσεχα καλύτερα από τη γυναίκα μου.
«Τα φτερά μου δεν μου είχαν δημιουργήσει ποτέ κανένα πρόβλημα από την αγορά. Δεν τα είχα χρησιμοποιήσει ποτέ για κάτι άλλο εκτός από την άνωση. Βούτηξα χρησιμοποιώντας πολλαπλό πλεονασμό.
“Cylinders were pristine, and I used only one compressor. Ρυθμιστικών Αρχών [all seven of them] were untainted.
Είμαι δύτης της παλιάς σχολής, εκπαίδευσε το παλιό BSAC δρόμο σε ένα Fenzy Mk 1 ABLJ.
Εάν δεν μπορούσατε να αναπνεύσετε από αυτό για μια καθορισμένη περίοδο, δεν σας επέτρεπαν να βουτήξετε.»
Όταν ο Mike Firth υποψιάστηκε για πρώτη φορά ότι η μόλυνση του σχετιζόταν με τις καταδύσεις, επικοινώνησε με αρκετούς κατασκευαστές κλειστώντσάντα π.Χ. και φτερά για να τους ρωτήσουν αν γνώριζαν ότι κάτι είχε μεγαλώσει μέσα τους. Χωριστά κρυστάλλους αλατιού, του είπαν, δεν είχε συμβεί κάτι τέτοιο.
«Δεν τους πίστευα τότε, ούτε και τώρα», λέει ο Μάικ. «Όλοι οι φίλοι μου στο Ηνωμένο Βασίλειο χρησιμοποιούν το Milton για να ξεπλένουν τα BC τους και όσοι έχουν αναπνευστήρα χρησιμοποιούν την προβλεπόμενη μάρκα καθαρισμού».
Ο Μάικ πιστεύει ότι η ταλαιπωρία του είναι μια προειδοποίηση για τους καταδυτική κοινότητα.
"Θα πρότεινα ότι κανένας δύτης δεν πρέπει να αναπνέει από τη χειροκίνητη συσκευή φουσκώματος του BC τους με οποιονδήποτε τρόπο, λόγω του κινδύνου να αναπνεύσει σε αυτόν τον καταστροφικό μύκητα", λέει.
«Και οι κατασκευαστές μπορεί να θέλουν να τροποποιήσουν τις οδηγίες χρήσης τους για τη διατήρηση της καθαριότητας, προτού το κάνει για λογαριασμό τους μια υπηρεσία παραμάνας του κράτους».
ΟΙ ΔΥΤΕΣ ΞΕΡΟΥΝ ΟΤΙ ΜΕΣΑ Σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης εκτός αέρα, υπάρχει πάντα η δυνατότητα αποστράγγισης οποιουδήποτε αέρα παραμένει στο BC μέσω του επιστόμιου του φουσκωτή. Εκπαίδευση Ωστόσο, τα πρακτορεία δεν διδάσκουν αυτήν την τεχνική, λόγω της πιθανότητας λοίμωξης του αναπνευστικού.
Το αντεπιχείρημα ήταν πάντα ότι ο κίνδυνος μόλυνσης των πνευμόνων είναι καλύτερος από το να πεθάνεις από έλλειψη αέρα και ότι η απολύμανση ενός BC αφαιρεί τον κίνδυνο μόλυνσης ούτως ή άλλως. Αλλά το κάνει;
Ο καθηγητής Μυκητολογίας Ντέιβιντ Ντένινγκ, Διευθυντής του Εθνικού Κέντρου Ασπεργίλλωσης, λέει ότι η περίπτωση του Μάικ Φερθ είναι η μόνη περίπτωση που σχετίζεται με τις καταδύσεις που έχει συναντήσει και ότι χρειάζεται περισσότερη έρευνα για το γιατί το σώμα του αντέδρασε όπως αντέδρασε.
«Οι λοιμώξεις από ασπέργιλλο σε δύτες μπορεί να είναι πιο συχνές από όσο νομίζουμε», λέει. «Αυτό που ήταν ασυνήθιστο σε αυτή την περίπτωση ήταν αυτό που κάναμε, το οποίο ήταν να αφαιρέσουμε το νεσεσέρ του και να το καλλιεργήσουμε. Κανείς άλλος δεν θα το έκανε αυτό.
«Η πνευμονική του αντίδραση ήταν σαφώς πολύ ασυνήθιστη και δεν θα περίμενες κανονικά μια τόσο πολύ ακραία κλινική αντίδραση σε κάποιον που είναι αρκετά ικανός να βουτήξει. Τα άτομα με κακούς πνεύμονες, με φυματίωση ή άσθμα ή ακόμα και κακή ιγμορίτιδα, μπορεί να αναμένεται να αντιδράσουν με αυτόν τον τρόπο, αλλά τότε, κανονικά δεν θα έκαναν κατάδυση».
Τι γίνεται με την τακτική χρήση του Milton από τον Mike ως παράγοντα αποστείρωσης; «Το υποχλωριώδες νάτριο [το δραστικό συστατικό του Milton] είναι πιθανό να έχει αντίκτυπο στον μύκητα του ασπέργιλλου, αλλά δεν θα τον σκοτώσει απαραίτητα», λέει ο καθηγητής Denning.
Ένα νέο φυλλάδιο πληροφοριών για την Υγεία & Ασφάλεια, το Cleaning of Diving Equipment, κυκλοφόρησε αυτόν τον Αύγουστο και αφορά όχι μόνο τους κατασκευαστές αλλά και τους δύτες αναψυχής, λέει η HSE.
Παρέχει οδηγίες σχετικά με την ελαχιστοποίηση των κινδύνων από μικροοργανισμούς που μπορεί να υπάρχουν σε BC καθώς και ρυθμιστής επιστόμια, αναπνευστήρες και ούτω καθεξής.
Ο καταδυτικός εξοπλισμός από τη φύση του και το γεγονός ότι μπορεί να αποθηκευτεί σε υγρή κατάσταση, δημιουργεί ένα περιβάλλον στο οποίο οι μύκητες, οι ζύμες, τα βακτήρια και οι ιοί μπορούν να πολλαπλασιαστούν γρήγορα, λέει η HSE.
«Οι μύκητες είναι ένας από τους πιο πιθανούς ρυπαντές και αυτοί μπορούν να παράγουν μεγάλες ποσότητες σπορίων. Η εισπνοή αυτών των σπορίων μπορεί να προκαλέσει αλλεργική αντίδραση στους πνεύμονες, προκαλώντας δυνητικά απειλητικές για τη ζωή καταστάσεις, ιδιαίτερα σε εκείνα τα άτομα που μπορεί να έχουν προδιάθεση για αλλεργία», αναφέρει.
Η λύση που δίνεται είναι να καθαρίσετε και να στεγνώσετε σχολαστικά τον εξοπλισμό, ιδιαίτερα εκείνα τα μέρη που μπορεί να επιτρέψουν μια άμεση διαδρομή στους πνεύμονές σας
Μετά από μια ημέρα κατάδυσης, το ελάχιστο συνιστώμενο πρόγραμμα καθαρισμού είναι το σχολαστικό ξέπλυμα αυτών των επιφανειών με καθαρό πόσιμο νερό, για να ξεπλυθούν τυχόν μικροσκοπικές εναποθέσεις που θα μπορούσαν να λειτουργήσουν ως θρεπτικά συστατικά για την ανάπτυξη μικροβίων, ακολουθούμενο από πλήρες στέγνωμα.
Εάν η ποιότητα του νερού αμφισβητείται, χρησιμοποιήστε αποστειρωμένο, βρασμένο ή εμφιαλωμένο νερό για ξέπλυμα.
Καθώς οι μικροβιακές ουσίες μπορεί να είναι «ευκαιριακές και ανθεκτικές», θα πρέπει επίσης να λαμβάνεται υπόψη η περιοδική απολύμανση, ιδιαίτερα του κοινόχρηστου εξοπλισμού.
Οι οδηγίες του κατασκευαστή θα πρέπει πάντα να ακολουθούνται, αλλά κατά προτίμηση το απολυμαντικό που χρησιμοποιείται πρέπει να είναι αποτελεσματικό έναντι του πιο ανθεκτικού μικροοργανισμού – σε αυτό το πλαίσιο, του Mycobacterium tuberculosis (TB).
Μετά το στέγνωμα, αποθηκεύστε σε στεγνό, καθαρό περιβάλλον – ιδανικά, ένα κλειστό δωμάτιο με αέρα που κυκλοφορεί και ελάχιστη έκθεση σε ατμοσφαιρικούς ρύπους. Ρώτησα τον Steve Field, Ειδικό Επιθεωρητή Καταδύσεων HSE, εάν δεν θα ήταν χρήσιμες πιο συγκεκριμένες συμβουλές για ένα απολυμαντικό.
«Αν και είναι σημαντικό το απολυμαντικό που χρησιμοποιείται να είναι αποτελεσματικό και ασφαλές, είναι επίσης σημαντικό να μην καταστρέφει τον εξοπλισμό», είπε.
«Οι κατασκευαστές χρησιμοποιούν ένα ευρύ φάσμα υλικών στα προϊόντα τους και, ως εκ τούτου, είναι στην καλύτερη θέση να συμβουλεύουν σχετικά με το απολυμαντικό που είναι συμβατό με τα υλικά που χρησιμοποιούν».
Και όπως καθιστούν σαφές οι οδηγίες, οι οδηγίες των κατασκευαστών πρέπει να ακολουθούνται προσεκτικά, επειδή η εισπνοή μη ξεπλυμένου απολυμαντικού μπορεί να εγκυμονεί κινδύνους για την υγεία.
Παρεμπιπτόντως, εάν χρησιμοποιείτε ένα συνδυασμένο octo-inflator, όπως ένα AP Valves Auto Air ή Scubapro Air Two, εισπνέετε αέριο απευθείας από τη δεξαμενή σας και αναπνέετε το BC σας τσάντα μόνο αν εξαντληθεί το δεξαμενόπλοιο αέριο, στο οποίο κρίσιμο σημείο οι περισσότεροι δύτες θα έχουν στο μυαλό τους άλλα πράγματα εκτός από λοιμώξεις των πνευμόνων.
«Η επεμβατική πνευμονική ασπεργίλλωση είναι εξαιρετικά ασυνήθιστη σε άτομα που δεν έχουν άλλο ιστορικό πνευμονικών προβλημάτων ή αλλοιωμένο ανοσοποιητικό σύστημα – διαβήτη, στεροειδή, χημειοθεραπεία, HIV κ.λπ.», λέει ο καταδυτικός γιατρός Ian Sibley-Calder.
«Έχω ακούσει για τους κινδύνους σχετικά με την εισπνοή από συσκευές άνωσης, αλλά δεν έχω ξαναδεί ή ακούσει για ασθενή.
«Σκεφτείτε τον αριθμό των δυτών σε όλο τον κόσμο και το γεγονός ότι η εισπνοή από μια συσκευή άνωσης είναι σχετικά συχνή – η εξαγωγή αέρα για την κατάρρευση μιας πτέρυγας, για παράδειγμα, που έχω κάνει πολλές φορές.
«Αν και αυτή η υπόθεση είναι τραγική και είναι δίκαιο να φροντίζουμε όλοι το κιτ μας, δεν νομίζω ότι πρέπει να είμαστε υπερβολικά ανησυχητικοί. Εάν πρέπει να αναπνεύσετε από μια συσκευή άνωσης επειδή σας έχει τελειώσει ο αέρας, κάντε το. Να είστε προσεκτικοί, αλλά μην πανικοβάλλεστε».
Η ΠΡΟΓΝΩΣΗ ΓΙΑ ΤΟΝ MIKE FIRTH είναι ακόμα τρομερό. Η προοπτική μεταμόσχευσης ενός ή και των δύο πνευμόνων περιπλέκεται από τη μυϊκή απώλεια, την κούραση και τα αναπνευστικά προβλήματα που προκαλούνται από την ασθένειά του και τα οποία τον εμποδίζουν να ασκείται.
Με μόνο 30% χωρητικότητα των πνευμόνων, χρειάζεται οξυγόνο όλο το εικοσιτετράωρο: «Είναι σαν να σου φυσάει το πρόσωπό σου και να πονάνε πολύ τους ιστούς του στόματος και της μύτης… Πρέπει να συμβιβάζομαι με το ότι μπορώ να περπατήσω όχι περισσότερο από περίπου 15 μέτρα. και ο φίλος μου είναι μια μεγάλη γραμμή με σωλήνωση O2.
«Δεν μπορώ πλέον να βουτήξω, κάτι που είναι πολύ λυπηρό», λέει ο Μάικ. «Δεν μπορώ να μεταδώσω τις δεξιότητές μου σε άλλους όπως στο παρελθόν.
Δεν μπορώ να κοιτάξω ψηλά τα χαμένα ναυάγια στη Βόρεια Θάλασσα μου ή τις διασκεδαστικές καταδύσεις όπως το Scylla, το Cadmus ή το Pilsudski. Οι πνεύμονές μου έχουν καταρρεύσει από αυτόν τον μύκητα».
Φύλλο πληροφοριών HSE 12, Καθαρισμός Καταδυτικού Εξοπλισμού.
