Οι θάνατοι από κολύμβηση με αναπνευστήρα είναι πιο πιθανό να προκύψουν από προϋπάρχουσες παθήσεις υγείας, απειρία, αγνόηση αντίξοων συνθηκών και «μόνο», σύμφωνα με μια νέα αυστραλιανή έκθεση που είναι προσεκτική σχετικά με τον εντοπισμό των θανάτων στο Immersive Pulmonary Edem (IPO) - τον «πνιγμό από μέσα». » κατάσταση που ευθύνεται για την πλειοψηφία τέτοιων θανάτων το 2021 Χαβανέζικη μελέτη.
Η νέα έκθεση που βασίζεται σε στατιστικά στοιχεία, που δημοσιεύεται στο περιοδικό Καταδύσεις & Υπερβαρική Ιατρική, είναι γραμμένο από έναν ειδικό στον τομέα, τον Dr John Lippmann.
Ανέλυσε τους θανάτους από κολύμβηση με αναπνευστήρα και κόπωση της αναπνοής που αναφέρθηκαν στην Αυστραλία την πενταετία μεταξύ 2014 και 2018 και τους συνέκρινε με προηγούμενες τέτοιες μελέτες για να εντοπίσει τρέχοντα προβλήματα και να αξιολογήσει την αποτελεσματικότητα των αντιμέτρων.
Διαβάστε επίσης: Μια κρατική υπηρεσία επιβάλλει πρόστιμο σε μια άλλη για τον θάνατο του ψαροντούφεκο
Η έκθεσή του ενισχύει μια προηγούμενη μελέτη που είχε επισημάνει την ηλικία και τις προϋπάρχουσες ιατρικές καταστάσεις ως κοινούς παράγοντες κινδύνου, παράλληλα με ζητήματα όπως η απειρία, οι αποτυχίες σχεδιασμού και οι μη ασφαλείς πρακτικές.
«Η αυξανόμενη ηλικία, η παχυσαρκία και οι σχετιζόμενες καρδιακές παθήσεις έχουν γίνει ολοένα και πιο διαδεδομένες στους θανάτους από κολύμβηση με αναπνευστήρα», λέει ο Δρ Λίπμαν, ζητώντας καλύτερη παρακολούθηση της υγείας και διαχείριση του κινδύνου, καθώς και στενότερη επίβλεψη των άπειρων ψαροντούφεκων.
Το κολύμβηση με αναπνευστήρα μπορεί να αυξήσει τον φόρτο εργασίας της καρδιάς και τα επίπεδα άγχους, επισημαίνει η έκθεση, η οποία περιγράφει τα 91 θύματα ως «κυρίως μεσήλικες άντρες, πολλοί από τους οποίους είχαν προϋπάρχουσες ιατρικές παθήσεις, οι οποίες τους προδιαθέτουν σε ένα περιστατικό κατά την κολύμβηση με αναπνευστήρα».
Αναπνευστήρες και ελεύθεροι δύτες
Τα θανατηφόρα περιστατικά που αναφέρθηκαν κατά τη διάρκεια της περιόδου αφορούσαν 78 άνδρες και 13 γυναίκες ηλικίας από 16 έως 80 ετών (μέσος όρος 48). Περίπου 55 από τα θύματα έκαναν κυρίως κολύμβηση με αναπνευστήρα στην επιφάνεια, ενώ 33 έκαναν τουλάχιστον κάποιες καταδύσεις με κρατημένη την ανάσα, αν και οι ελεύθεροι δύτες έτειναν να είναι νεότεροι, κατά μέσο όρο 38.
Από τους 77 ψαροντούφες των οποίων ο δείκτης μάζας σώματος ήταν γνωστός, οι 52 ήταν υπέρβαροι ή παχύσαρκοι. Τουλάχιστον 38 θύματα φέρεται να ήταν καλοί κολυμβητές, αλλά 16 ή περισσότεροι περιγράφηκαν ως αδύναμοι ή ακόμη και μη κολυμβητές, πιθανώς βασιζόμενοι σε συσκευές επίπλευσης. Τουλάχιστον 17 θύματα δεν φορούσαν πτερύγια.
Από τα 58 περιστατικά στα οποία υποδεικνύεται το επίπεδο εμπειρίας του θύματος, μόνο τα 22 ήταν ασκούμενοι με αναπνευστήρα. Επτά από αυτούς ήταν επίσης πιστοποιημένοι αυτοδύτες, δύο από αυτούς εκπαιδευτές. Από τους εναπομείναντες «αρχάριους», τουλάχιστον πέντε ήταν για πρώτη φορά ψαροντούφεκοι.
Οι δύτες που κρατούσαν την αναπνοή έτειναν να είναι πιο έμπειροι (67%) από τους κολυμβητές με αναπνευστήρα. Ορισμένοι από τους ελεύθερους δύτες ασχολούνταν με τη συγκομιδή θαλασσινών, όπως ο κολύκος, ή το ψαροντούφεκο σε περιοχές όπου σύχναζαν αρπακτικά (οι καρχαρίες ευθύνονταν για πέντε θανάτους, οι κροκόδειλοι έναν).
Συχνά έπαιρναν ανεπαρκείς προφυλάξεις, όπως να μην έχουν φίλο ή να λαμβάνουν υπόψη τις συνθήκες της θάλασσας.
Η βαθύτερη θανατηφόρα ελεύθερη κατάδυση ήταν περίπου στα 21 μέτρα. «Πολλοί δύτες που κρατούν την αναπνοή εξακολουθούν να αδυνατούν να κατανοήσουν ότι τα μπλακ άουτ συμβαίνουν γρήγορα, γενικά χωρίς προειδοποίηση, και αν δεν υπάρχει ένας άγρυπνος φίλος και είναι προσβάσιμος, ο πνιγμός είναι μια πιθανή έκβαση», επισημαίνει η έκθεση.
Μόνος, ακόμα και μέσα σε πλήθος
Από τους 91 συνολικά θανάτους, οι 46 ήταν κάτοικοι της Αυστραλίας, εκ των οποίων οι 35 κολυμπούσαν σε τοπικά ύδατα. Από τους τουρίστες, 25 ήταν από την Ασία, επτά από το Ηνωμένο Βασίλειο και τη Βόρεια Αμερική και έξι από την Ευρώπη. Τα περισσότερα θύματα έκαναν κολύμβηση με αναπνευστήρα ιδιωτικά, αν και 20 ήταν έξω με έναν εμπορικό φορέα.
Τουλάχιστον 42 ψαροντούφες ήταν χωρίς παρέα όταν συνέβη το θανατηφόρο περιστατικό, συμπεριλαμβανομένων 10 σε μεγάλες εποπτευόμενες ομάδες. Μόνο 26 συνόδευαν.
«Τα περισσότερα από τα θύματα ήταν μόνα τους τη στιγμή του περιστατικού τους, είτε είχαν ξεκινήσει μόνοι τους είτε είχαν χωριστεί από τον φίλο ή την ομάδα τους», λέει η έκθεση.
«Παρά τις επανειλημμένες συμβουλές σχετικά με τα οφέλη ενός αποτελεσματικού συστήματος φίλων, το οποίο μπορεί να επιτρέψει την ταχύτερη αναγνώριση ενός προβλήματος και την επακόλουθη βοήθεια, δυστυχώς αυτό συχνά αγνοείται».
Ο πρωτογενής πνιγμός ήταν πιθανό να ήταν η «κατάσταση αναπηρίας» στο 39% των περιπτώσεων και ο πνιγμός καταγράφηκε ως αιτία θανάτου στα δύο τρίτα. Οι καρδιακές παθήσεις ήταν η πιθανή κατάσταση αναπηρίας στο 31% των περιπτώσεων, αν και καταγράφηκαν μόνο στο 21%.
Οι πιο συνηθισμένοι «προδιαθεσικοί παράγοντες», που εντοπίστηκαν σε 87 από τα περιστατικά, σχετίζονταν με τον προγραμματισμό, συνήθως μια απόφαση για κολύμβηση με αναπνευστήρα μόνος ή σε ακατάλληλες συνθήκες. ή που σχετίζονται με την υγεία, συμπεριλαμβανομένης της σοβαρής ισχαιμικής καρδιακής νόσου (IHD), της παχυσαρκίας, της υπέρτασης, του διαβήτη, των επιληπτικών κρίσεων, της καρδιομεγαλίας (μεγέθυνση της καρδιάς) και της υπερτροφίας της αριστερής κοιλίας (LVH).
Ο επιπολασμός της καρδιομεγαλίας και της LVH αντανακλούσε την υπέρταση που αναφέρθηκε ότι επηρεάζει έναν στους τρεις ενήλικες Αυστραλούς – αν και μόνο το 18% αυτών των θυμάτων είχε προηγουμένως διαγνωστεί με την πάθηση.
«Η LVH σχετίζεται με αυξημένο κίνδυνο καρδιακών αρρυθμιών και, όταν συνδυάζεται με μέτρια έως σοβαρή IHD, εξηγεί πιθανώς την υψηλή συχνότητα θανάτων που σχετίζονται με την καρδιά τόσο σε αναπνευστήρες όσο και σε δύτες», λέει ο Δρ Lippmann.
«Οι επιδράσεις της βύθισης, της προσπάθειας, του άγχους, της εισρόφησης, του αντανακλαστικού κατάδυσης, του κρύου και της αυξημένης αναπνευστικής αντίστασης παρέχουν ένα ισχυρό μείγμα κατακρημνιστικών παραγόντων σε ένα καρδιακό επεισόδιο σε ένα ευαίσθητο άτομο».
IPO σε προοπτική
Ο θάνατος από IPO μπορεί να είναι δύσκολο να διακριθεί από τον πρωτογενή πνιγμό μετά το συμβάν, ακόμη και με α μεταθανάτια εξέταση, και αυτό αναγνωρίζεται στη μελέτη.
Αιτία θανάτου καταγράφηκε ως πνιγμός στο 67% των περιπτώσεων και καρδιακή ανεπάρκεια στο 21%. Η ασφυξία ήταν ο πιθανός παράγοντας απενεργοποίησης στο 38% των περιπτώσεων, αν και η IPO ήταν εναλλακτική σε μία από αυτές. Στο 31% των περιστατικών που αναγνωρίστηκαν ότι έχουν καρδιακά αίτια, η IPO ήταν μια πιθανότητα σε δύο.
«Η διάγνωση της IPO στους θανάτους στην Αυστραλία είναι κατάλληλα συντηρητική και βασίζεται σε μεγάλο βαθμό σε μαρτυρίες και στο ιατρικό ιστορικό του θύματος και στο ιστορικό κολύμβησης με αναπνευστήρα», λέει ο Δρ Lippmann. «Η δύσπνοια [καταπονητική αναπνοή] με βήχα, συχνά με παγωμένη αιματοβαμμένη απόχρεμψη, χρησιμοποιούνται ως κύριοι δείκτες σοβαρής IPO.
Ελλείψει αυτών των ενδείξεων, άλλες πιθανές καταστάσεις αναπηρίας, όπως ο πρωτοπαθής πνιγμός ή οι καρδιακές αρρυθμίες με ή χωρίς δευτερογενή πνιγμό, έχουν προτεραιότητα, ανάλογα με τα υποστηρικτικά στοιχεία, τα οποία μερικές φορές μπορεί να είναι μάλλον εικαστικά ελλείψει οριστικών τεστ».
Αν και δεν υπήρχε καμία αμφιβολία για την ύπαρξη IPO και την πιθανότητα να υποδηλωθούν ελλιπώς, ο ισχυρισμός της Μελέτη για την ασφάλεια του αναπνευστήρα στη Χαβάη ότι οι περισσότεροι θάνατοι από κολύμβηση με αναπνευστήρα στα νησιά του Ειρηνικού μπορεί να οφείλονται σε IPO/ROPE (Πνευμονικό Οίδημα Ταχείας Έναρξης) «δεν υποστηρίχθηκε από τα δεδομένα θανάτου στην Αυστραλία», λέει ο Δρ Lippmann.
Αναφερόμενος στους επιζώντες της IPO που απάντησαν στην έρευνα της Χαβάης, λέει ότι τα κύρια συμπτώματα που είχαν αναφέρει ήταν δύσπνοια, κόπωση και αδυναμία των άκρων, που αναμφισβήτητα θα μπορούσαν να προκύψουν μόνο από την άσκηση και το κράτημα της αναπνοής ή από συγκριτικά ήπια IPO.
Καμία συγκεκριμένη ερώτηση δεν είχε συμπεριληφθεί στην έρευνα σχετικά με το βήχα ή την απόχρεμψη, επεσήμανε, παρόλο που αυτά τα συμπτώματα ήταν «πιθανές ενδείξεις για ένα πιο σοβαρό συμβάν».
Επιπλέον, οι ερωτηθέντες στην έρευνα ήταν νεότεροι και με πιο ομοιόμορφο διαχωρισμό ανδρών/γυναικών, επομένως μπορεί να μην αντιπροσωπεύουν την ομάδα των νεκρών ψαροντούφεκων στη Χαβάη, πολλοί από τους οποίους ταίριαζαν με το αυστραλιανό πρότυπο των μεσήλικων ανδρών και ήταν κυρίως τουρίστες.
Ο Δρ Lippmann επισημαίνει επίσης ότι τα σοβαρά περιστατικά IPO και οι θάνατοι δεν είναι απαραίτητα «σιωπηλά», όπως μπορούν να απεικονιστούν, αλλά ότι τα θύματα συχνά εμφανίζουν «σημαντικά σημάδια αγωνίας».
«Το πρόβλημα είναι ότι είναι σχεδόν αδύνατο να διαφοροποιηθεί η [IPO] από τον πνιγμό στην αυτοψία», είπε ο Δρ Λίπμαν. Divernet. «Έχουν δοκιμαστεί μερικά προτεινόμενα πρωτόκολλα, αλλά κανένα μέχρι σήμερα δεν φαίνεται να είναι αξιόπιστο.
«Ο καλύτερος τρόπος είναι μέσω έγκαιρων ηχών [ηχοκαρδιογραφημάτων] και ιστοριών σε επιζώντες, αλλά αυτό δεν είναι συνηθισμένο – αν και έχει γίνει σε μερικούς Σουηδούς κολυμβητές τριάθλου με καλό αποτέλεσμα.
«Είναι σημαντικό να εκπαιδεύσουμε τους ανθρώπους σχετικά με τις πιθανές παγίδες του κολύμβησης με αναπνευστήρα, ώστε να κατανοήσουν καλύτερα τους κινδύνους, ένας από τους οποίους είναι σίγουρα η IPO. Τα καρδιακά προβλήματα σε ένα ηλικιωμένο άτομο είναι μεγάλο, όπως συμβαίνει με την κατάδυση».
Ο Δρ Lippmann είναι πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος του Australasian Diving Safety Foundation (ADSF), βοηθός ανώτερος ερευνητής στο Πανεπιστήμιο Monash της Μελβούρνης και ανώτερος ερευνητής της Royal Life Saving Society. Μόλις κυκλοφόρησε μια ενημερωμένη έκδοση 42 κεφαλαίων του ADSF Diving Medicine for Scuba Divers ebook για δωρεάν κατέβασμα.
Επίσης στο Divernet: Κόκκινες σημαίες για ψαροντούφες: πώς να σταματήσετε τους ήσυχους θανάτους, Το μυστήριο των θανάτων από κολύμβηση με αναπνευστήρα στη Χαβάη, Surviving IPO: Η προοπτική ενός δύτη, Η έλλειψη αποδεικτικών στοιχείων εμποδίζει την έρευνα θανάτου με αναπνευστήρα του Sharm, Η περίπτωση του κολυμβητή με δύσπνοια ενισχύει την ευαισθητοποίηση για την IPO
