DAN MEDICAL
Για οποιονδήποτε διατρέχει αυξημένο κίνδυνο να υποστεί επιληπτικές κρίσεις, η εξόρμηση κάτω από το νερό μπορεί να φαίνεται ανόητη, αλλά υπάρχουν ορισμένες συνθήκες υπό τις οποίες μπορεί να είναι δυνατή η κατάδυση. Ο Δρ Louis van Heerden μας διατρέχει την πιο πρόσφατη επιστημονική σκέψη
ΔΥΤΕΣ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΕΠΙΛΗΨΙΑ πρέπει να λάβουν υπόψη όλους τους παράγοντες της κατάστασής τους πριν πάνε κάτω από το νερό, γιατί μια κρίση κατά την κατάδυση μπορεί να έχει σοβαρές συνέπειες για αυτούς.
Οι όροι «επιληψία» και «επιληπτικές κρίσεις» (ή σπασμοί) τείνουν να χρησιμοποιούνται εναλλακτικά. Οι κρίσεις είναι παροξυσμικές (απρόβλεπτες και ανεξέλεγκτες) εκδηλώσεις των ηλεκτρικών ιδιοτήτων του εγκεφαλικού φλοιού.
Με άλλα λόγια, είναι η ανεξέλεγκτη, ακούσια ηλεκτρική εκκένωση της νευρωνικής δραστηριότητας ενός μέρους ή ολόκληρου του εγκεφάλου.
Η επιληψία είναι μια ιατρική κατάσταση με επαναλαμβανόμενες, απρόκλητες κρίσεις. Η ταξινόμηση και οι εκδηλώσεις θα εξαρτηθούν από την περιοχή του εγκεφάλου που εμπλέκεται.
ΤΙ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΣΥΜΒΑΛΕΙ;
Μπορεί να είναι πολύ περίεργο να μάθουμε ότι οι επιληπτικές κρίσεις είναι μια πολύ κοινή, μη ειδική εκδήλωση νευρολογικής βλάβης και ασθένειας.
Όπως καταλαβαίνουμε, η κύρια λειτουργία του εγκεφάλου είναι να μεταδίδει ηλεκτρικές ώσεις. Πρόσφατη έρευνα έχει δείξει ότι η πιθανότητα να εμφανίσει κάποιος τουλάχιστον μία επιληπτική κρίση στη ζωή του είναι περίπου 9%, και ότι η πιθανότητα να λάβει τη διάγνωση της επιληψίας στη ζωή του είναι περίπου 3%. Ο επιπολασμός της ενεργού επιληψίας, ωστόσο, είναι μόνο περίπου 0.8%.
Οι επιληπτικές κρίσεις μπορεί να έχουν πολλές αιτίες, όπως γενετική προδιάθεση, τραύμα στο κεφάλι, εγκεφαλικό επεισόδιο, όγκους στον εγκέφαλο και στέρηση από το αλκοόλ και/ή τα ναρκωτικά.
Φαίνεται ότι ορισμένες συνθήκες μπορεί να μειώσουν το κατώφλι για επιληπτικές κρίσεις και η έκθεση στο νερό σίγουρα μετράει ως η πιο σημαντική όταν εισάγουμε την κατάδυση στην εξίσωση.
Η αισθητηριακή στέρηση, ο υπεραερισμός, η νάρκωση του αζώτου, η οξέωση (από κατακράτηση διοξειδίου του άνθρακα), το άγχος και η υποξία (για οποιονδήποτε λόγο) μπορεί όλα να συμβάλλουν στη μείωση του ορίου των σπασμών υπό κανονικές συνθήκες. Όλα αυτά μπορούν να συμβούν πιο εύκολα σε βάθος.
Άλλοι παράγοντες περιλαμβάνουν κόπωση, ψυχολογικό στρες, κατάχρηση ουσιών, φώτα που τρεμοπαίζουν, ασθένειες και ορισμένες ελλείψεις σε θρεπτικά συστατικά. Ο συνδυασμός έστω και ενός από αυτούς τους παράγοντες με την έκθεση στο νερό θέτει ένα επιληπτικό άτομο σε μεγαλύτερο κίνδυνο κατά την κατάδυση.
Πρώτον, αυξάνει τον κίνδυνο επιληπτικών κρίσεων κάτω από το νερό. Δεύτερον, αυξάνει το σχεδόν αναπόφευκτο μιας θανατηφόρας έκβασης με τη μορφή πνιγμού.
ΠΩΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΕΙ;
Ας ρίξουμε μια πιο προσεκτική ματιά στην ανατομία (δομή) και τη φυσιολογία (λειτουργία) της επιληψίας. Μπορεί να ταξινομηθεί ευρέως ως εστιακές κρίσεις, στις οποίες η ηλεκτρική εκκένωση νευρώνων (εγκεφαλικά κύτταρα) αφορά μόνο ένα συγκεκριμένο τμήμα ή περιοχή του εγκεφάλου ή ως γενικευμένες κρίσεις, στις οποίες εμπλέκεται ολόκληρος ο εγκέφαλος.
Η δομική περιοχή του εγκεφάλου που εμπλέκεται, εν μέρει ή συνολικά, ονομάζεται εγκεφαλικός φλοιός. Ανατομικά, αυτό αποτελεί την επιφάνεια του εγκεφάλου (του «μεγάλου» εγκεφάλου).
Η «εστιακή ενδιάμεση επιληπτική ακίδα» ή αιχμηρό κύμα είναι το κλινικό νευροφυσιολογικό χαρακτηριστικό των επιληπτικών κρίσεων εστιακής έναρξης. Ο κυτταρικός νευροφυσιολογικός συσχετισμός με αυτό ονομάζεται παροξυσμική μετατόπιση της εκπόλωσης (PDS).
Αυτή η διαδικασία περιλαμβάνει την εκπόλωση (μια αλλαγή του δυναμικού ηρεμίας ή του «ρεύματος») των νευρώνων μέσω διαύλων καλίου που εξαρτώνται από το ασβέστιο. ακολουθούμενη από μια εξέχουσα μετά την υπερπόλωση.
Εάν υπάρχουν περισσότεροι από πολλά εκατομμύρια από αυτούς τους νευρώνες εκφόρτισης, τα ηλεκτρόδια που συνδέονται στο τριχωτό της κεφαλής μπορούν να καταγράψουν την ηλεκτρική δραστηριότητα μέσω ενός ηλεκτροεγκεφαλογράμματος (EEG).
Οι μηχανισμοί που μπορεί να συνυπάρχουν σε διαφορετικούς συνδυασμούς για να προκαλέσουν επιληπτικές κρίσεις εστιακής έναρξης είναι η μειωμένη αναστολή ή η αυξημένη διέγερση των νευρώνων.
Οι μηχανισμοί που οδηγούν σε μειωμένη αναστολή των νευρώνων είναι η ελαττωματική αναστολή Α και Β του γάμμα-αμινοβουτυρικού οξέος (GABA), η ελαττωματική ενεργοποίηση των νευρώνων GABA και η ελαττωματική ενδοκυτταρική ρυθμιστική ρύθμιση του ασβεστίου.
Οι μηχανισμοί που οδηγούν σε αυξημένη διέγερση των νευρώνων είναι η αυξημένη ενεργοποίηση των υποδοχέων του Ν-μεθυλ-D-ασπαρτικού οξέος (NMDA). αυξημένος συγχρονισμός μεταξύ των νευρώνων λόγω των επαφικών (πέρασμα μιας ηλεκτρικής ώθησης από τον έναν νευρώνα στον επόμενο) αλληλεπιδράσεις. και αυξημένος συγχρονισμός ή/και ενεργοποίηση λόγω επαναλαμβανόμενων διεγερτικών εξασφαλίσεων.
Οι κρίσεις εστιακής έναρξης μπορεί να εξελιχθούν σε γενικευμένες κρίσεις. Κάθε μία από αυτές τις μεταβλητές που λαμβάνονται ξεχωριστά αποτελεί αντένδειξη για την κατάδυση, επομένως μπορεί κανείς να εκτιμήσει τη σοβαρότητα της κατάστασης όταν συνδυάζονται.
ΤΙ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΟΙ ΔΥΤΕΣ;
Αν και ο κίνδυνος δεν μπορεί να ποσοτικοποιηθεί, οι περισσότεροι επαγγελματίες του ιατρικού κλάδου παραμένουν απρόθυμοι να δηλώσουν ότι οι δύτες αναψυχής με αδιάγνωστες κρίσεις ή τις διαγνώσεις της επιληψίας είναι κατάλληλοι για κατάδυση.
Αυτό οφείλεται στην πιθανότητα θανατηφόρου αποτελέσματος σε περίπτωση που εμφανιστεί ο κίνδυνος.
Πιστεύω ότι ένα άτομο με επιληψία θα πρέπει να διοχετεύει την περιπετειώδη ενέργειά του σε δραστηριότητες της ξηράς που μπορούν να προσφέρουν εξίσου μεγάλη χαρά και ικανοποίηση με τις καταδύσεις.
Ωστόσο, μπορεί να υπάρχουν εξαιρέσεις. Πρόκειται για επιληπτικές κρίσεις που προκλήθηκαν από διέγερση του πνευμονογαστρικού (λιποθυμία λόγω οδού εκροής νεύρων), υπόταση θέσης (χαμηλή αρτηριακή πίεση), χαμηλό σάκχαρο αίματος, ψυχαγωγικά φάρμακα και πυρετικούς σπασμούς πριν από την ηλικία των πέντε ετών (χωρίς επακόλουθες κρίσεις).
Τα διαθέσιμα δεδομένα μας λένε ότι το 30% των ατόμων που πάσχουν από επιληψία θα έχουν επιληπτικές κρίσεις ή σπασμούς παρά τη φαρμακευτική τους αγωγή.
Μας λέει επίσης ότι περίπου το 50% των παιδιών που πάσχουν από νεανική επιληψία δεν θα έχουν υποτροπή στην ενήλικη ζωή και δεν θα έχουν αυξημένο κίνδυνο σε σύγκριση με τον γενικό πληθυσμό (αν και ορισμένες αρχές υποστηρίζουν ότι υπάρχει αυξημένος κίνδυνος λιγότερο από 1%).
Στατιστικά, οι πιθανότητες εμφάνισης άλλης κρίσης μειώνονται εκθετικά με την πάροδο του χρόνου και φτάνουν σε ένα σχεδόν φυσιολογικό επίπεδο κινδύνου μετά από πέντε χρόνια (που δεν λαμβάνει υπόψη το πρόσθετο άγχος της κατάδυσης).
Γνωρίζουμε επίσης από τα διαθέσιμα δεδομένα ότι το 30% των παιδιών και το 65% των ενηλίκων θα εμφανίσουν επιληπτικές κρίσεις ή σπασμούς τα δύο πρώτα χρόνια μετά τη διακοπή της αντιεπιληπτικής τους αγωγής.
Ορισμένες καταδυτικές αρχές επιτρέπουν πλέον σε άτομα με επιληψία να βουτήξουν μετά από πέντε χρόνια χωρίς επιληπτικές κρίσεις μετά τη διακοπή της φαρμακευτικής αγωγής τους. Άλλοι ιατροί πιστεύουν ότι δύο χρόνια χωρίς επιληπτικές κρίσεις μετά τη διακοπή της φαρμακευτικής αγωγής μπορεί να είναι αποδεκτός κίνδυνος για αυτά τα άτομα, με την προϋπόθεση περιορισμού βάθους στα 15 μέτρα, καθαρό ζεστό νερό και χωρίς αναπνευστικά μείγματα nitrox.
Αν και η συχνότητα εμφάνισης αιφνίδιου απροσδόκητου θανάτου στην επιληψία (SUDEP) είναι χαμηλή (περίπου 2.3 φορές μεγαλύτερη από ό,τι στον γενικό πληθυσμό), οι περισσότεροι από αυτούς τους θανάτους οφείλονται σε μειωμένη συνείδηση.
Οι δύτες που έχουν επιληψία θα πρέπει τελικά να αποφασίσουν. Εάν επιθυμούν να συνεχίσουν την κατάδυση αφού λάβουν υπόψη όλες τις πληροφορίες που παρέχονται, θα πρέπει να αποδεχτούν τον αυξημένο κίνδυνο, όπως και οι καταδυτικοί φίλοι τους.
ΘΕΛΕΤΕ ΜΙΑ ΔΕΥΤΕΡΗ ΓΝΩΜΗ;
Η ασφάλεια κατά την κατάδυση πρέπει να παραμένει πάντα η προτεραιότητά σας, και αυτό ισχύει επίσης όταν εξετάζετε μια κατάσταση όπως η επιληψία και η φαρμακευτική αγωγή της.
Θυμηθείτε ότι είστε επίσης υπεύθυνοι για την ασφάλεια όσων καταδύονται μαζί σας. Η τηλεφωνική γραμμή DAN Europe είναι πάντα διαθέσιμη με εξειδικευμένη βοήθεια.
ΡΩΤΗΣΤΕ ΤΟΥΣ ΕΙΔΙΚΟΥΣ ΤΟΥ ΝΤΑΝ
Είμαι κατάδυση εκπαιδευτή και είμαι στον έκτο μήνα της εγκυμοσύνης. Μπορώ να κάνω συνεδρίες περιορισμένου νερού; Η πισίνα έχει βάθος 1.5μ. Μετά τον τοκετό, πόσο καιρό πρέπει να περιμένω πριν επιστρέψω ξανά στην κατάδυση;
Πρόσφατες γνώσεις προτείνουν την αναστολή των καταδύσεων τη στιγμή που επαληθεύεται η εγκυμοσύνη.
Μόλις συμβεί αυτό, σας συμβουλεύουμε να μην καταδύεται μια έγκυος γυναίκα, τόσο επειδή μπορεί να είναι επικίνδυνη για το έμβρυο (σχηματισμός φυσαλίδων, τοξικότητα αερίων) όσο και λόγω των αλλαγών στη φυσιολογία της μητέρας, οι οποίες μπορούν να θέσουν σε κίνδυνο ορισμένες βασικές λειτουργίες για την ασφάλεια της κατάδυσης (σχετικός κίνδυνος σε παλινδρόμηση οξέος, μειωμένος εισπνευστικός εφεδρικός όγκος, προβλήματα εξισορρόπησης που προκαλούνται από την οιδηματώδη κατάσταση των βλεννογόνων).
Σας συνιστούμε να επιστρέψετε στις καταδύσεις μόνο σε τέλεια ψυχοσωματική κατάσταση, όχι όμως πριν από 4-6 εβδομάδες σε περίπτωση φυσικού τοκετού και όχι πριν από 6-10 εβδομάδες σε περίπτωση καισαρικής τομής.
DAN Η Ευρώπη είναι ένας μη κερδοσκοπικός οργανισμός σε όλο τον κόσμο που παρέχει επείγουσες ιατρικές συμβουλές και βοήθεια για τραυματισμούς από υποβρύχιες καταδύσεις. Προωθεί επίσης την ασφάλεια των καταδύσεων μέσω έρευνας, εκπαίδευσης, προϊόντων και υπηρεσιών
