Είναι η αρχή της καταδυτικής σεζόν στο Ηνωμένο Βασίλειο, οπότε το ερώτημα είναι ιδιαίτερα σημαντικό. Για τους δύτες «στη δουλειά» οι απαιτήσεις υγείας και φυσικής κατάστασης φαίνονται αρκετά απαιτητικές – είναι περιμένουμε πολύ από αυτούς; Και πρέπει να εφαρμόζονται παρόμοια πρότυπα σε όλους τους δύτες?
ΜΑΡΚ ΠΟΥΕΛ πηγαίνει στο νερό για να μάθει
ΠΟΣΟ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ ΕΙΝΑΙ φυσική κατάσταση για καταδύσεις;
Η κατάδυση είναι στην πραγματικότητα ένα πολύ χαλαρωτικό άθλημα και σε καλές συνθήκες απαιτεί πολύ λίγη προσπάθεια και άρα πολύ λίγη φυσική κατάσταση. Ωστόσο, υπάρχουν στιγμές που μπορεί να απαιτήσει πολλή προσπάθεια – κολύμπι ενάντια σε ρεύμα, για παράδειγμα, ή ιδιαίτερα όταν εμπλέκεται σε μια διάσωση. Σε αυτές τις στιγμές, η φυσική κατάσταση είναι πολύ σημαντική.
Για κάθε μορφή κατάδυσης ένα καλό επίπεδο φυσικής κατάστασης δίνει μια σειρά από πλεονεκτήματα, τόσο για καταδύσεις όσο και γενικά.
Τα οφέλη της κατάδυσης περιλαμβάνουν μειώσεις στον ρυθμό αναπνοής, κούραση και κόπωση και στον κίνδυνο καρδιακής προσβολής, τραυματισμού, ασθένειας αποσυμπίεσης (DCI) και θανάτου!
Τα γενικά οφέλη περιλαμβάνουν μείωση του κινδύνου ασθένειας, τραυματισμού και κατάθλιψης, καθώς και αυξημένη ποιότητα ζωής. Η φυσική κατάσταση βοηθά στη μάθηση και μπορεί να σας επιτρέψει να δείτε τα εγγόνια σας να μεγαλώνουν.
Η σημασία της φυσικής κατάστασης και ο αντίκτυπος των ιατρικών ζητημάτων μπορεί να φανεί κάθε χρόνο στην αναφορά καταδυτικών περιστατικών του British Sub-Aqua Club (BSAC).
Κάθε χρόνο ένα σημαντικό ποσοστό θανάτων αποδίδεται σε ιατρικά περιστατικά «που δεν σχετίζονται με τις καταδύσεις» (για παράδειγμα, καρδιακή προσβολή) ενώ βρίσκεστε στο νερό.
Ομοίως, η πλειονότητα των θανάτων συμβαίνει σε δύτες ηλικίας άνω των 50 ετών. Εκτός εάν οι δύτες αποκτούν λιγότερη ικανότητα ή λιγότερο προσεκτικοί καθώς μεγαλώνουν, είναι λογικό να υποθέσουμε ότι πολλά από αυτά τα περιστατικά σχετίζονται με την υγεία.
Οι εργασίες του εργαστηρίου DAN Recreational Diving Fatalities κατέληξαν επίσης στο συμπέρασμα ότι ένας από τους σημαντικότερους παράγοντες που συμβάλλουν στους θανάτους κατά την κατάδυση ήταν η «ηλικία/υγεία».
ΦΥΣΙΚΑ, πρέπει να είστε προσεκτικοί κατά την ερμηνεία στατιστικών. Εάν ο γενικός πληθυσμός των δυτών γερνάει, θα περιμέναμε επίσης να αυξηθεί η μέση ηλικία των θυμάτων.
Έρευνα από την BSAC δείχνει ότι αυτό μπορεί να είναι αλήθεια. Εξέτασε τη μέση ηλικία των θανάτων μεταξύ 1998 και 2013 και τη συνέκρινε με τη μέση ηλικία όλων των ατόμων που αναφέρονται στη βάση δεδομένων περιστατικών της (Εικόνα 1 στην επόμενη σελίδα).
Η βάση δεδομένων καταγράφει (όπου είναι γνωστό) τις ηλικίες όλων όσων εμπλέκονται σε καταδυτικά περιστατικά: τα υποκείμενα των περιστατικών, οι φίλοι τους, οι διασώστες δύτες και οποιοσδήποτε άλλος εμπλέκεται.
Το BSAC λαμβάνει πληροφορίες από πολλές πηγές αλλά κυρίως από τα μέλη του, επομένως αυτό μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως χονδρική ένδειξη της μέσης ηλικίας των μελών.
Τα στοιχεία δείχνουν ξεκάθαρα ότι η ηλικία των θανάτων αυξάνεται πράγματι, όπως και η ηλικία του υποβάθρου.
Στην πραγματικότητα, όπως φαίνεται στο Σχήμα 2, μπορείτε να δείτε ότι το 1998 περίπου το 9% των μελών της BSAC ήταν 50 ετών και άνω, και μέχρι το 2013 αυτό είχε αυξηθεί στο 30%.
Δεν έχουμε δεδομένα για το εύρος ηλικιών σε άλλους οργανισμούς ή για δύτες στο Ηνωμένο Βασίλειο γενικά, επομένως είναι αδύνατο να πούμε εάν ο γενικός πληθυσμός καταδύσεων του Ηνωμένου Βασιλείου ακολουθεί την ίδια αύξηση στη μέση ηλικία με τα μέλη της BSAC – αλλά είναι λογικό να υποθέσουμε ότι σημειώνεται κάποια αύξηση.
Φυσικά, όλη αυτή η συζήτηση για δημογραφικά στοιχεία και πληθυσμούς είναι ενδιαφέρουσα για τους ακαδημαϊκούς, αλλά το μόνο που σας ενδιαφέρει πραγματικά είναι να γνωρίζουμε τους δικούς μας κινδύνους.
Για να αντιμετωπιστεί αυτό, το RNLI εισήγαγε μια εκστρατεία με στόχο να κάνει τους δύτες να εξετάσουν το δικό τους επίπεδο υγείας και φυσικής κατάστασης. Το RNLI επένδυσε σε μια σειρά από περίπτερα υγείας που θα μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν οι δύτες για να το ελέγξουν, με την πρόθεση να αξιολογήσουμε τουλάχιστον τη δική μας υγεία και φυσική κατάσταση και να ζητήσουμε ιατρική συμβουλή εάν έχουμε προβλήματα.
Αυτά τα περίπτερα ήταν παρόντα σε Dive Shows, καταδυτικά κέντρα και καταδυτικά κέντρα σε όλο το Ηνωμένο Βασίλειο. Επιτρέπουν στους δύτες να μάθουν εάν το βάρος, η αρτηριακή τους πίεση ή άλλοι παράγοντες προκαλούν ανησυχία και εάν χρειάζεται να αναζητήσουν περαιτέρω συμβουλές.
Οι πρόσφατες αλλαγές στο Health & Safety Executive (HSE) Diving at Work Medical (MA1) έχουν προκαλέσει πολλές συζητήσεις σχετικά με τη φυσική κατάσταση. Οι νέες κατευθυντήριες γραμμές καθορίζουν τα αποδεκτά όρια τόσο για το ΔΜΣ όσο και για το VO2Max για εκπαιδευτές και άλλους δύτες σε κατάσταση «εργασίας».
Αυτό ισχύει για δύτες κορεσμού της Βόρειας Θάλασσας καθώς και για αναψυχή ανοιχτού νερού εκπαιδευτή or divemaster.
ΟΙ ΟΔΗΓΙΕΣ ΔΜΣ
Οι δύτες με δείκτη μάζας σώματος μικρότερο από 30 είναι κατάλληλοι για κατάδυση. Όσοι έχουν ΔΜΣ ίσο ή μεγαλύτερο από 35 δεν είναι ικανοί να βουτήξουν.
Για δύτες με ΔΜΣ μεταξύ 30 και 35, ο καταδυτικός γιατρός HSE πρέπει να πραγματοποιήσει αξιολόγηση με βάση το μέγεθος της μέσης, τα ευρήματα της εξέτασης, το VO2Max και τον τύπο της κατάδυσης.
Με βάση αυτή την εκτίμηση κινδύνου ο γιατρός μπορεί ζήτημα ένα πιστοποιητικό καταδύσεων για 12 μήνες, ένα πιστοποιητικό περιορισμένου χρόνου για τρεις μήνες ή ένα πιστοποιητικό «ακατάλληλης για κατάδυση». Αυτό έχει προκαλέσει πολλές συζητήσεις, επειδή ο ΔΜΣ μπορεί να είναι ένα γρήγορο και εύκολο μέτρο, αλλά δεν είναι πάντα μια καλή ένδειξη των επιπέδων υγείας και φυσικής κατάστασης ενός ατόμου.
Το δεύτερο μέτρο που χρησιμοποιείται από το Το HSE Diving At Work Medical είναι VO2Max, μια πολύ λιγότερο ευρέως γνωστή έννοια από τον ΔΜΣ. Καθώς το επίπεδο της έντασης της άσκησης των ανθρώπων αυξάνεται, η ποσότητα οξυγόνου που χρησιμοποιεί το σώμα τους (VO2) θα αυξηθεί επίσης. Ωστόσο, η ποσότητα οξυγόνου που μπορεί να προσλάβει και να χρησιμοποιήσει το σώμα τους φτάνει σε ένα μέγιστο σημείο - VO2Max - και αυτό θεωρείται ως μια καλή αναπαράσταση του συνολικού επιπέδου της φυσικής τους κατάστασης. Όσο υψηλότερο είναι το VO2Max, τόσο υψηλότερο είναι το επίπεδο φυσικής κατάστασης.
Για να δοκιμάσετε πλήρως το VO2Max σας, θα πρέπει να είστε σε σταθερό ποδήλατο γυμναστικής ή διάδρομο και συνδεδεμένοι με ένα μηχάνημα που μετρά την ακριβή ποσότητα οξυγόνου που αναπνέετε και χρησιμοποιείτε.
Ωστόσο, είναι δυνατό να υπολογίσετε το VO2Max σας χρησιμοποιώντας α απλή δοκιμή βημάτων, ανεβαίνοντας και κατεβαίνοντας ένα χαμηλό σκαλοπάτι με σταδιακά αυξανόμενο ρυθμό ενώ ο καρδιακός σας ρυθμός σημειώνεται.
Η ΟΔΗΓΙΑ HSE
ΔΗΛΩΣΕΙΣ ΚΑΘΟΔΗΓΗΣΗΣ HSE ότι ένας δύτης με VO2Max ίσο ή μεγαλύτερο από 45 μπορεί να λάβει πιστοποιητικό ικανότητας για κατάδυση, ενώ ένας δύτης με VO2Max μικρότερο από 40 θα πρέπει να πιστοποιηθεί ως «ακατάλληλος».
Πηγή: DAN Recreational Diving Fatalities Workshop 2010.
Για όσους έχουν VO2Max μεταξύ 40 και 45, οι γιατροί θα πρέπει να διεξάγουν ατομική αξιολόγηση κινδύνου, λαμβάνοντας υπόψη άλλα ευρήματα και τον τύπο της καταδυτικής δραστηριότητας.
Με βάση αυτή την αξιολόγηση, μπορούν τότε ζήτημα ένα πιστοποιητικό τριών μηνών περιορισμένου χρόνου ή ένα πλήρες πιστοποιητικό 12 μηνών που περιορίζεται σε συγκεκριμένες καταδυτικές δραστηριότητες, όπως καταδύσεις χωρίς κορεσμό ή μη καταδύσεις κάτω από 50 μέτρα.
Υπάρχουν δύο πράγματα που πρέπει να λάβετε υπόψη εδώ. Το πρώτο είναι ότι ένα VO2Max 45 είναι ένα υψηλό επίπεδο φυσικής κατάστασης. Ισοδυναμεί με τρέξιμο με ταχύτητα 9 μίλια/ώρα (6 λεπτά/μίλι), ποδηλατικές ιπποδρομίες, κανό ανταγωνισμού, σπάρινγκ σε ρινγκ πυγμαχίας ή παίζοντας έναν ανταγωνιστικό αγώνα σκουός.
Το δεύτερο είναι ότι, όπως φαίνεται στο σχήμα 6, το VO2Max τείνει να ποικίλλει ανάλογα με την ηλικία και το φύλο. Έτσι, η βαθμολογία 38 μπορεί να θεωρηθεί καλή για έναν άνδρα άνω των 50 ετών, αλλά απλώς μέσος όρος για έναν άνδρα 25 ετών.
Ένα VO2Max 45, που απαιτείται για ένα πέρασμα στο ιατρικό HSE, θεωρείται μέση φυσική κατάσταση για έναν άνδρα 18 ετών, αλλά θα ήταν καλό επίπεδο για έναν άνδρα 48 ετών και εξαιρετικό για έναν άνδρα 52 ετών .
Το ίδιο περαστικό επίπεδο VO2Max θα ήταν καλό για μια γυναίκα 18 ετών και θα απαιτούσε εξαιρετικό επίπεδο φυσικής κατάστασης για κάθε γυναίκα 40 ετών και άνω.
Είναι λοιπόν ένα VO2Max 45 μη ρεαλιστικά υψηλό και τιμωρεί άδικα τους μεγαλύτερους ή τις γυναίκες δύτες;
Για να απαντήσω στην πρώτη ερώτηση, έφτιαξα ένα σενάριο διάσωσης με τον Tim Clements από την τοποθεσία καταδύσεων Vobster στην ενδοχώρα. Τοποθετήσαμε μια συσκευή παρακολούθησης καρδιακών παλμών Suunto στον διασώστη και μαγνητοσκοπήσαμε το όλο θέμα.
Η διάσωση ξεκίνησε σε βάθος 27 μέτρων και το νερό ήταν κρύο, με περιορισμένη ορατότητα. Προσομοιώσαμε μια ασυνείδητη διάσωση δυτών.
Ο τραυματίας φορούσε δίδυμο σετ και σκηνή, ενώ ο διασώστης φορούσε αναπνευστήρα και εξέδρα. Προφανώς, μια διαμόρφωση μονοκύλινδρου είναι πιθανό να απαιτεί ελαφρώς λιγότερη προσπάθεια.
Ακόμη και πριν από την έναρξη της διάσωσης, πριν ακόμη ο διασώστης βρει το θύμα, ο καρδιακός του ρυθμός ήταν 140 bpm. Αυτό είναι ψυχολογικό στρες σε συνδυασμό με τη συνηθισμένη προσπάθεια κατάδυσης και κρύου νερού.
Καθώς ο διασώστης βρήκε το θύμα και τον έπιασε, ο καρδιακός του ρυθμός ήταν ήδη 167 bpm.
Ο διασώστης πραγματοποίησε μια πολύ καλά ελεγχόμενη ανύψωση, αλλά σε αυτό το σημείο ο καρδιακός του ρυθμός ήταν ακόμα στους 167 bpm, αυξάνοντας σταδιακά σε λίγο περισσότερο από 170 bpm.
Αξίζει να σημειωθεί ότι ο διασώστης και το θύμα ήταν και οι δύο εκπαιδευτές και επιλέχθηκαν για την τυπική τους κατασκευή.
Επιλέξαμε σκόπιμα τυπικούς δύτες και όχι άτομα με υπερένταση, έτσι ώστε να έχουμε μια ρεαλιστική εντύπωση της προσπάθειας που απαιτεί ο μέσος όρος εκπαιδευτή.
Καθώς ο διασώστης πλησίασε στην επιφάνεια, ο καρδιακός του ρυθμός ήταν 175 bpm. Αυτό ήταν πρωτίστως ψυχολογικό στρες, αλλά έχετε κατά νου ότι ο διασώστης ήξερε ότι αυτό δεν ήταν πραγματική διάσωση. Είναι πιθανό ότι το ψυχολογικό στρες θα ήταν ακόμη μεγαλύτερο σε μια πραγματική κατάσταση διάσωσης.
Ο ΔΙΑΣΩΣΤΗΣ ΤΟΤΕ τράβηξε την προσοχή και ξεκίνησε τη ρυμούλκηση προς την ακτή. Μόλις άρχισε να ρυμουλκεί, ο συνδυασμός ψυχολογικού και τώρα και φυσιολογικού στρες είχε ωθήσει τον καρδιακό του ρυθμό στους 180 bpm.
Αξίζει να δούμε μερικές από τις λεπτομέρειες του διασώστη σε αυτό το σημείο. Ήταν ένας 45χρονος άνδρας με ΔΜΣ 31. Μια δοκιμασία βήματος Τσέστερ είχε υπολογίσει VO2Max 44. Σύμφωνα με τις ιατρικές οδηγίες HSE καταδύσεων τόσο ο ΔΜΣ όσο και ο VO2Max τον έβαλαν στην οριακή περιοχή, καθιστώντας τον ιδανικό υποψήφιο για αυτό το τεστ. Μάλιστα, του χορηγήθηκε ιατρείο κατάδυσης αλλά αποκλείστηκε από τις καταδύσεις κορεσμού.
Στην ηλικία των 45 ετών, ο μέγιστος συνιστώμενος καρδιακός ρυθμός είναι 175 bpm. Κατά τη διάρκεια της ρυμούλκησης ο διασώστης ήταν πάνω από 180 bpm και άρα πάνω από τον μέγιστο συνιστώμενο καρδιακό ρυθμό, δείχνοντας το ποσό της σωματικής προσπάθειας που απαιτείται.
Καθώς ο διασώστης έφτασε στην ακτή, ο καρδιακός του ρυθμός ήταν πάνω από 170 bpm για τρία λεπτά και ήταν 180bpm για περισσότερο από ενάμιση λεπτό. Κατά τη διάρκεια της αποκωδικοποίησης, ο δύτης έπρεπε να αντιμετωπίσει τη σωματική προσπάθεια συν το ψυχικό άγχος της απομάκρυνσης τόσο του εαυτού του όσο και του θύματος.
ΠΑΡΑ ΑΥΤΟ ΤΟ ΕΙΝΑΙ ένα προσομοιωμένο γεγονός, ήταν υπό άγχος και κατά καιρούς γινόταν λίγο αναστατωμένος. Νομίζω ότι το άγχος της ταινίας αντικατέστησε κάποιο από το άγχος ενός πραγματικού περιστατικού διάσωσης.
