Τι θα ακολουθήσει για το Vescovo;

Ο VICTOR VESCOVO είναι ο μόνος άνθρωπος που έχει κατακτήσει τα βάθη του ωκεανού, έχει κατακτήσει τις υψηλότερες κορυφές και έχει κάνει σκι και στους δύο πόλους. Έκανε μάλιστα ένα ταξίδι στο διάστημα τον περασμένο μήνα. Σημειώνει τα παγκόσμια ρεκόρ σε τακτική βάση, αλλά λέει ότι δεν υπάρχει κίνδυνος να γίνει ποτέ κάτι από αυτά ρουτίνα. Είναι και αυτός δύτης, οπότε πώς ταιριάζει αυτό στην εικόνα; Σε μια αποκλειστικότητα του Divernet, μιλά με τον STEVE WEINMAN

«Έχω κάνει ναυάγιο ως δύτης, και σε τέτοιες καταστάσεις ξέρετε ότι το ναυάγιο είναι εκεί. Η μεγάλη διαφορά είναι ότι we δεν ξέρω ότι είναι εκεί – και καταβάλαμε μεγάλη προσπάθεια για πολλές ώρες, βρίσκοντας τίποτα άλλο εκτός από άδειο βυθό. Έτσι, όταν τελικά δείτε στο σόναρ κάτι που φαίνεται πολλά υποσχόμενο, αρχίζετε να ενθουσιάζεστε». 

Διαβάστε επίσης: Καταστροφή Τιτάνα: Η ιστορία δείχνει ότι η κατάδυση σε βαθιά θάλασσα δεν είναι καθόλου επικίνδυνη

Είχα ρωτήσει τον Βίκτορ Βέσκοβο πώς νιώθει να πλησιάζεις ένα εμβληματικό ναυάγιο του Β' Παγκοσμίου Πολέμου σε βάθος σχεδόν 2 χιλιομέτρων, όπως έκανε με το Σάμιουελ Β Ρόμπερτς στη Θάλασσα των Φιλιππίνων την προηγούμενη εβδομάδα, και πώς αυτό το συναίσθημα σε σύγκριση με τις πολλές του εμπειρίες κατάδυσης. Στην πραγματικότητα, έκανα πολλές αφελείς ερωτήσεις, ελπίζοντας να δω τι περνάει από το μυαλό ενός ακραίου υποβρύχιου πιλότου τέτοιες στιγμές.

«Και μετά, όταν βλέπεις πραγματικά τη μορφή ενός πολεμικού πλοίου που δεν έχει ανακαλυφθεί ποτέ πριν, στον πάτο του ωκεανού, είναι ένα απίστευτα ηλεκτρισμένο συναίσθημα ότι απλά δεν καταδύεσαι ως δύτης», συνεχίζει. «Σε αυτή την περίπτωση είναι διαφορετικά επειδή αλληλεπιδράτε με το ναυάγιο, αλλά στην περίπτωσή μας είναι απλά εκπληκτικό. Το γεγονός ότι βρισκόμαστε τόσο βαθιά, ακόμα και εκεί που μπορούν να πάνε τα περισσότερα ρομποτικά οχήματα, το κάνει ακόμα πιο ξεχωριστό». 

Στη μάχη του Σαμάρ το 1944 ο υποοπλισμένος Σάμι Β, όπως ήταν γνωστό το αντιτορπιλικό-συνοδός, ανέλαβε ένα τρομερό τμήμα του ιαπωνικού στόλου και του προκάλεσε σημαντικές ζημιές, σε μια ηρωική ενέργεια που δεν θα μπορούσε παρά να έχει αυξήσει το συναισθηματικό φορτίο στον Vescovo, πρώην διοικητή του Πολεμικού Ναυτικού των ΗΠΑ. 

Ήλπιζε να ελίσσεται με δύο άτομα Περιοριστικός παράγοντας σε απόσταση ενός μέτρου από το ναυάγιο για να βελτιστοποιήσει τη λήψη εικόνων, αν και η θέα των ζωντανών πυρομαχικών τον έκανε «λίγο επιφυλακτικό να πλησιάσει πολύ. Το περίμενα κατά το ήμισυ, αλλά όταν κοιτάζεις το ναυάγιο και μετά από το αριστερό σου μάτι, στην πραγματικότητα βλέπεις ένα φορτίο βάθους σε ένα ράφι δίπλα σου, γίνεται λίγο τεταμένο!»

Ποιο ήταν το πρώτο πράγμα που τράβηξε το μάτι του πλησιάζοντας το Σάμι Β? «Ήρθαμε στα μεσόπλοια της πλευράς του λιμανιού και είδα το ναυάγιο του ιστού, το οποίο ήταν επίσης λίγο ανησυχητικό γιατί είχε πολλά καλώδια κρεμασμένα από αυτό και ήταν απλώς ένα χάος.

«Αμέσως απέκτησα μια πολύ ισχυρή εντύπωση ότι αυτό θα μπορούσε να είναι λίγο επικίνδυνο ναυάγιο για έρευνα, οπότε ας το πάρουμε αυτό πολύ αργά και πολύ προσεκτικά… που κάναμε».

Το να απολαμβάνετε χρόνους βυθού χωρίς κατάδυση πρέπει να είναι ένα συν σε τέτοιες καταστάσεις, προτείνω. «Λοιπόν, έχουμε μερικά από αυτά με ισχύ μπαταρίας και αυτό, για να χρησιμοποιήσω μια φράση, είναι ο περιοριστικός μας παράγοντας, αλλά καταφέραμε να βρούμε το ναυάγιο σε εκείνη την κατάδυση αρκετά γρήγορα, στην πραγματικότητα μέσα σε 20 λεπτά από το να φτάσουμε στο βυθό, το οποίο ήταν απλά εξαιρετικό. Αυτό μας έδωσε αρκετές ώρες για να ερευνήσουμε πραγματικά το ναυάγιο στο σύνολό του».

Κάθετη απόσταση

Είναι το τέλος της ημέρας στο νησί Γκουάμ της Μικρονησίας, όπου ο Vescovo και η ομάδα του κάνουν παρέα ανάμεσα σε αποστολές, το μητρικό τους πλοίο Πτώση πίεσης ελλιμενίστηκαν ενώ προετοιμάζονται για μια άλλη σειρά καταβάσεων 11 χιλιομέτρων στο βαθύτερο μέρος της Γης, το Challenger Deep στην τάφρο Mariana Trench του Ειρηνικού. «Στην πραγματικότητα πήγα στην πόλη, έτσι έβαλα τα πόδια μου σε σκληρό χώμα για δύο ημέρες, ξεκουράζομαι και χαλαρώνω πριν βγούμε ξανά», λέει.

Μια γρήγορη ανακεφαλαίωση των ακραίων περιπετειών του Vescovo μέχρι σήμερα: είναι ο άνθρωπος που επισκέφτηκε, χαρτογράφησε και δειγμάτισε τα βαθύτερα σημεία και των πέντε ωκεανών (μαζί με άλλα βαθιά σημεία) κατά τη διάρκεια της αποστολής Five Deeps 2018-2019. Αυτό περιελάμβανε τη δημιουργία παγκόσμιου ρεκόρ βάθους 10,928 μέτρων και το να γίνει ο πρώτος άνθρωπος που βούτηξε το Challenger Deep περισσότερες από μία φορές. 

Έχει επίσης ανέβει στην υψηλότερη κορυφή σε καθεμία από τις επτά ηπείρους και έχει κάνει σκι τουλάχιστον 100 χλμ στην τελευταία γραμμή γεωγραφικού πλάτους τόσο στον Βόρειο όσο και στον Νότιο Πόλο. 

Το 2019 πραγματοποίησε την πρώτη υποβρύχια κατάδυση μετά από 15 χρόνια στο Τιτανικός. Και το Παγκόσμιο Ρεκόρ Γκίνες αναγνώρισε το επίτευγμά του να καλύψει τη μεγαλύτερη κατακόρυφη απόσταση χωρίς να φύγει από τη Γη – τα 19.77 χιλιόμετρα μεταξύ της κορυφής του Έβερεστ και του πυθμένα του Τσάλεντζερ.

Η Σάμι Β ήταν μια μεγάλη φαγούρα στο ξύσιμο. «Από τότε που πήγαμε στο Samar πριν από δύο χρόνια, πάντα μας ενδιέφερε να το βρούμε Johnston και την Σάμι Β καθώς και η Gambier Bay, όλη η παρτίδα, ακόμα και τα ιαπωνικά ναυάγια – ό,τι μπορούσαμε να βρούμε. Αλλά ακριβώς στην κορυφή της λίστας ήταν οι Johnston και Σάμι Β. "

Η USS Johnston, επίσης θύμα στη μάχη του Samar, είχε ανακαλύψει και βούτηξε τον περασμένο Απρίλιο. Στα 6.45 χλμ. πιο κάτω, έγινε το το βαθύτερο γνωστό ναυάγιο του κόσμου. 

Στην πρόσφατη αποστολή επιχειρεί να βρει το Gambier Bay αεροπλανοφόρο δεν τα είχε καταφέρει και ο τόπος ανάπαυσης του άλλου αγνοούμενου πλοίου, του USS ξενοδοχειο, παραμένει μυστήριο. Θα προσπαθούσε ξανά η Vescovo για αυτούς τους δύο; «Λοιπόν, θα ήθελα. Είναι θέμα διαθεσιμότητας πόρων, χρόνου και όλα αυτά. Όλες αυτές είναι αποστολές με ιδιωτική χρηματοδότηση και δεν είναι φθηνή η διεξαγωγή τους… αλλά θα ήθελα πολύ να βρω και τις τέσσερις». 

Τα επιτεύγματά του, είναι πρόθυμος να τονίσει, οφείλονται σε μεγάλο βαθμό στην ομαδική εργασία. Υπάρχει το προσωπικό της εταιρείας του Caladan Oceanic; EYOS Expeditions, η οποία αναλαμβάνει την υλικοτεχνική πρόκληση της εγκατάστασης κάθε επιχείρησης. ερευνητές όπως ο ιστορικός ναυτιλίας Parks Stephenson, του οποίου το έργο ήταν ζωτικής σημασίας για πολλές από τις ανακαλύψεις ναυαγίων· ο Πτώση πίεσης πλήρωμα και άλλα. 

Ο αρχηγός της αποστολής Kelvin Murray από το EYOS συμμετέχει στην κλήση μας στο Zoom στο ξενοδοχείο του στο Γκουάμ για να επεκταθεί σε αυτό, αλλά δυστυχώς οι αδιάκοπες εκρήξεις στατικών καθιστούν τις προσπάθειές του να συνεισφέρει σε μεγάλο βαθμό άφωνες. «Μου άρεσε να σε ακούω», μπαίνει με θλίψη στο Vescovo μετά τη συνέντευξη.

«Είμαι σίγουρος ότι το χορτάσατε!» απαντάει ο άλλος. 

«Ναι, σίγουρα χρειάζονται τεράστιοι πόροι για να πάτε σε αυτές τις αποστολές αναζητώντας ναυάγια», αντικατοπτρίζει ο Vescovo. «Ακόμη και μια συνοδεία αντιτορπιλικών είναι μικροσκοπική στη μέση του ωκεανού, επομένως χρειάζεται επίσης μια τεράστια ποσότητα ιστορικής ανάλυσης και τεχνικής τεχνογνωσίας και ένα υπέροχο πλήρωμα που είναι σε θέση να βουτήξει το υποβρύχιο και να κάνει επαναλαμβανόμενες καταδύσεις στα 7000 μέτρα. Ήταν μια μεγάλη ομαδική προσπάθεια που μας επέτρεψε να κάνουμε την επιτυχία». 

Σκληρό περιβάλλον

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον για την Σάμι Β Η αποστολή ήταν η εισαγωγή ενός νέου σόναρ πλευρικής σάρωσης που αναπτύχθηκε από την Deep Ocean Search που θα μεταφερθεί από Περιοριστικός παράγοντας. «Η εταιρεία που ξεκίνησα, Caladan Oceanic, είναι μια εταιρεία τεχνολογίας βαθέων ωκεανών περισσότερο από οτιδήποτε άλλο, και η κατασκευή του Περιοριστικός παράγοντας ήταν φυσικά το πιο αξιοσημείωτο πράγμα που κάναμε, αλλά αυτό περιλαμβάνει επίσης όλη την υποδομή υποστήριξης για την ανάπτυξη τεχνολογίας που μπορεί να πάει στους εξαιρετικά βαθείς ωκεανούς. 

«Δεδομένου ότι το 98% του ωκεανού έχει βάθος μικρότερο από 6,000 μέτρα, οι περισσότερες εμπορικές λύσεις βαθμολογούνται σε λιγότερο από αυτό το βάθος, επομένως η προσπάθεια εύρεσης σόναρ που να μπορεί να λειτουργεί κάτω από 6,000 μέτρα δεν ήταν δυνατή – δεν υπήρχε.

«Για να εντοπίσουμε αυτά τα ναυάγια, θεωρήσαμε ότι χρειαζόμασταν πραγματικά μια δυνατότητα πλευρικής σάρωσης, αλλά ο κανονικός τρόπος για να βρείτε ένα ναυάγιο είναι να χρησιμοποιήσετε ένα AUV για να κάνετε μεγάλα μοτίβα αναζήτησης σε 10-20 ώρες, εμπρός και πίσω. Το πρόβλημα με αυτό είναι ότι αν πάτε κάτω από τα 6,000 μέτρα, χρειάζεστε ολόκληρο το σκάφος να προστατεύεται από αυτό το βάθος σύνθλιψης, και αυτό σημαίνει ότι οι προωθητές και το σύστημα πλοήγησης, όχι μόνο το σόναρ πλευρικής σάρωσης. 

«Η μεγάλη καινοτομία με αυτή τη συσκευή ήταν ότι το μόνο που έπρεπε να κάνουμε ήταν να τοποθετήσουμε τους μετατροπείς έξω από το υποβρύχιο, να τους αξιολογήσουμε για πλήρες βάθος ωκεανού και ό,τι άλλο βάζουμε μέσα στο υποβρύχιο, το οποίο είχε ήδη δυνατότητα πλήρους βάθους ωκεανού για πλοήγηση. πρόωση όλα αυτά. Και ο πιλότος είναι ο εγκέφαλος, φυσικά. 

«Έτσι, κατά κάποιο τρόπο δημιουργήσαμε ένα υβρίδιο που σας επιτρέπει να έχετε δυνατότητα πλευρικής σάρωσης. Απλώς πρέπει να είναι ένα επανδρωμένο υποβρύχιο ικανό να πάει μέχρι τον πυθμένα».

Το σόναρ έχει πλέον αποδειχθεί στα 6 χιλιόμετρα, αλλά ήταν σίγουρος ότι θα λειτουργούσε στο μέγιστο βάθος του ωκεανού; «Λοιπόν, θα μάθουμε σε περίπου δύο εβδομάδες! Θα προσπαθήσουμε να το μεταφέρουμε στο Challenger Deep με τον Dr Dawn Wright [επικεφαλής επιστήμονας της εταιρείας συστημάτων γεωγραφικών πληροφοριών Esri]. Είμαι αρκετά σίγουρος, αλλά, όπως έχω μάθει, ο εξαιρετικά βαθύς ωκεανός μπορεί να είναι ένα πολύ σκληρό περιβάλλον. Δεν είναι πολύ επιεικής».

Πολλές αναποδιές

Η επόμενη ερώτησή μου, σχετικά με το αν η ομάδα έχει υποστεί πολλές τεχνολογικές αποτυχίες, χαιρετίζεται με εγκάρδιο γέλιο. «Θεέ μου, ε ναι! έχουμε πολοί τεχνολογικές οπισθοδρομήσεις. Όταν αναπτύσσετε τεχνολογία για επανειλημμένες και αξιόπιστες βουτιές στον πυθμένα του ωκεανού και αυτό θα διαρκέσει για χρόνια, φαίνεται ότι δεν είναι παρά η μία τεχνική πρόκληση μετά την άλλη. 

«Προσωπικά έχω πάει στο κάτω μέρος του Challenger Deep 12 φορές μαζί Περιοριστικός παράγοντας και έχουμε κάνει ακόμη περισσότερες καταδύσεις από αυτές στις άλλες πισίνες με άλλους πιλότους, αλλά το ζήτημα είναι να το κάνει αξιόπιστο. 

«Και το να φτιάξουμε κάτι αξιόπιστο κάτω από αυτή την απίστευτη πίεση, στις χαμηλές θερμοκρασίες και το διαβρωτικό αλμυρό νερό ήταν μια πραγματική πρόκληση, αλλά απλώς ξεπεράσαμε σταθερά αυτά τα προβλήματα. Τώρα πιστεύουμε ότι έχουμε ένα σύνολο τεχνολογίας Περιοριστικός παράγοντας Αυτό πράγματι μας επιτρέπει, όπως αυτή την ερχόμενη εβδομάδα, να βουτήξουμε τρεις φορές στον πάτο του Challenger σε πέντε ημέρες. 

«Αυτό σχεδιάζουμε και κανένα όχημα στην ιστορία δεν είχε ποτέ κοντά σε αυτή την ικανότητα αξιοπιστίας».

Τέτοιοι γρήγοροι χρόνοι ανάκαμψης θα φαινόταν αδιανόητος πριν από λίγο καιρό και θα βασίζονταν και πάλι σε μια ειδική ομάδα συντήρησης και ανάπτυξης έως και 12 ειδικών. «Είναι υπεύθυνοι να διασφαλίσουν ότι όλα στο υποβρύχιο είναι καλά και να κάνουν τις απαραίτητες επισκευές – στην πραγματικότητα κάνουν προτάσεις μετά από κάθε κατάδυση με βάση την ανάλυση οτιδήποτε δεν πήγε τέλεια και εξετάζοντας πώς μπορούμε να το κάνουμε καλύτερο. 

«Θεωρητικά θα μπορούσαμε να κάνουμε καθημερινές καταδύσεις σε πλήρες βάθος ωκεανού – το ζήτημα είναι ότι είμαστε λίγο προσεκτικοί και μας αρέσει να έχουμε μια μέρα συντήρησης ανάμεσα σε κάθε κατάδυση, απλώς για να βεβαιωθούμε ότι όλες οι φλάντζες είναι καλές και ότι όλα έχουν φορτιστεί σωστά και ότι μπορούμε να ελέγξουμε τριπλό το υποβρύχιο για ασφάλεια». Κατανοητός. 

Το πρωτοποριακό σόναρ πλευρικής σάρωσης είναι μόνο μία από τις πολλές πρόσφατες βελτιώσεις που σχεδιάστηκαν να γίνουν Περιοριστικός παράγοντας ένα πιο αποτελεσματικό επιστημονικό εργαλείο. «Είχαμε κάπως μια λίστα επιθυμιών και μπορέσαμε να καταρρίψουμε πολλά από αυτά. Προσθέσαμε άλλα τέσσερα φώτα υψηλής έντασης στο επάνω μέρος που μας επέτρεψαν να βγάλουμε αυτές τις βελτιωμένες εικόνες στο επάνω μέρος Σάμι Β σε σύγκριση με εκείνα στο Johnston πέρυσι."

Μια εικόνα (παρακάτω) των τριπλών τορπιλοσωλήνων που επιβεβαίωσαν την Σάμι ΒΗ ταυτότητα του δείχνει την αξία αυτού του φωτισμού, αν και λήφθηκε μόνο από ένα μέτρο μακριά, λέει ο Vescovo.

Η ομάδα εργαζόταν επίσης για την αύξηση της ικανότητας Περιοριστικός παράγονταςτου χειριστή βραχίονα. «Αγοράσαμε και αναπτύσσουμε ορισμένα συστήματα που μας επιτρέπουν να προγραμματίζουμε τις κινήσεις στον βραχίονα, έτσι ώστε να μην εξαρτάται πλήρως από τον πιλότο να τοποθετεί τα πράγματα σε ένα δίσκο δειγμάτων, αλλά να μπορεί να το κάνει αυτόματα», λέει.

Μόνο ένας βράχος

Η ανακάλυψη ναυαγίων είναι συναρπαστική σε οποιοδήποτε βάθος, αλλά σε αυτή τη στήλη ψηλού νερού και σε μεγάλο μέρος του βαθέως ωκεανού στις αποστολές χαρτογράφησης, το Vescovo πρέπει να περιβάλλεται από αυτό που είναι ουσιαστικά κενό για ώρα με την ώρα. Ακολουθώντας την αφελή γραμμή έρευνάς μου, ρωτάω αν υπάρχει ποτέ κίνδυνος να βαρεθεί εκεί κάτω.

«Ω, όχι, θεέ μου, ποτέ μην πάρεις βαριούνται! Είναι πάντα συναρπαστικό να βρίσκεσαι σε ένα υποβρύχιο στα 6 ή 7,000 μέτρα – αλλά μπορεί να γίνει κάπως επαναλαμβανόμενο, υποθέτω ότι είναι καλύτερη λέξη, όταν θέλεις απλά να βρεις κάτι νέο», παραδέχεται. 

«Αλλά πάντα βρίσκεις μικρά πράγματα στον πυθμένα της θάλασσας, ειδικά όταν ψάχνεις για ναυάγιο. Ακόμη και η πιο μικρή έκρηξη βράχου θα σας τραβήξει το ενδιαφέρον γιατί δεν ξέρετε, 80 μέτρα μακριά, αν πρόκειται για ένα κομμάτι συντριμμιού ή όχι. 

«Έτσι, ενθουσιάζεσαι, περνάς και απογοητεύεσαι, γιατί είναι απλώς ένας βράχος, αλλά ποτέ δεν ξέρεις – αυτό θα μπορούσε να είναι το πρώτο κομμάτι συντριμμιού που οδηγεί σε ένα μεγάλο ναυάγιο». 

Στην τελευταία προσπάθεια να βρεθεί το Gambier Bay «Η ομάδα πέρασε τέσσερις ώρες στο κάτω μέρος κάνοντας ένα μοτίβο αναζήτησης και δεν βρίσκει τίποτα, αλλά ελπίζετε ότι αυτό το μικρό χτύπημα στο σόναρ είναι το σπάσιμο που οδηγεί σε μια συναρπαστική ανακάλυψη».

Αναρωτήθηκα αν το Vescovo βρήκε ακόμα χρόνο για καταδύσεις και, αν ναι, αν τώρα φαινόταν είτε θεραπευτικό είτε ήμερο; «Δεν έχω κάνει καταδύσεις εδώ και πολλά χρόνια από τότε που το είχα Περιοριστικός παράγοντας, όπου έπρεπε να εστιάσω τον χρόνο και τους πόρους μου, αλλά έμαθα να κάνω καταδύσεις στο κολέγιο και έχω καταδυθεί σε όλο τον κόσμο, ξεκινώντας από το Monterey Bay [Καλιφόρνια] αλλά και την Ερυθρά Θάλασσα, τις Μπαχάμες και όλα αυτά άλλα μέρη. 

«Είναι απλώς μια εντελώς διαφορετική εμπειρία, αλλά μου αρέσει πάρα πολύ. Μου αρέσει ιδιαίτερα η κατάδυση ναυαγίου. Δεν είναι ποτέ ήμερο γιατί η αυτόνομη κατάδυση έχει τους δικούς της κινδύνους – νιώθεις το νερό και αναπνέεις μέσω μιας συσκευής και ο ωκεανός είναι ένα επικίνδυνο μέρος αν δεν προσέχεις. 

«Στην πραγματικότητα είναι πιο ασφαλές και σαν να πετάς με αεροπλάνο όταν βρίσκεσαι σε ένα υποβρύχιο. Κατά κάποιο τρόπο, η αυτόνομη κατάδυση είναι σαν την αναρρίχηση στο βουνό όταν πηγαίνεις στον ωκεανό, και η είσοδος σε ένα υποβρύχιο είναι σαν να πετάς με ένα τζετ υψηλής απόδοσης. Είναι απλά διαφορετικό και μου αρέσουν και οι δύο εμπειρίες».

Επιστημονική φαντασία

Γεννημένος το 1966, ο Vescovo έχει απολαύσει μια χρυσή καριέρα. Μεγάλωσε στο Ντάλας του Τέξας και απέκτησε πτυχίο οικονομικών και πολιτικών επιστημών από το Στάνφορντ, μεταπτυχιακό στις πολιτικές επιστήμες στο MIT και MBA από το Χάρβαρντ προτού γίνει αξιωματικός πληροφοριών στο Ναυτικό των ΗΠΑ για 20 χρόνια έως το 2013. 

Ως ιδιώτης επενδυτής, συγκέντρωσε τα σκληρά μετρητά για να χρηματοδοτήσει τα θεαματικά κατορθώματα που τον έφεραν στη φήμη (αν και έχω εκπλαγεί από το πόσοι άνθρωποι εξακολουθούν να φαίνονται κενοί όταν αναφέρω το όνομά του. Η υποβρύχια προσπάθεια παραμένει πραγματικά το αόρατο χόμπι, ακόμη και σε ακραία μορφή). 

Αναρωτιέμαι ποιες ήταν οι φιλοδοξίες του ως παιδί. «Υποθέτω ότι ήμουν λίγο πρώιμος, αλλά μου άρεσε η επιστημονική φαντασία και μου άρεσαν οι χάρτες, η γεωγραφία – μπορούσα να κάθομαι για ώρες μόνο κοιτάζοντας έναν άτλαντα, οπότε ίσως υπήρχε πάντα ο πυρήνας της επιθυμίας να γίνω εξερευνητής. 

«Όμως, ως νέο παιδί, υποθέτω ότι νόμιζα ότι όλα είχαν ήδη εξερευνηθεί. Μετά, καθώς μεγάλωσα, συνειδητοποίησα ότι υπήρχαν μέρη που ήταν ανεξερεύνητα – απλώς χρειάστηκαν περισσότερους πόρους και αφοσίωση για να φτάσουμε σε αυτά. 

«Σαν μικρό παιδί ήθελα να γίνω αστροναύτης. Αυτό ήθελε να είναι κάθε μικρό παιδί, αλλά στην πραγματικότητα πήγα στο διάστημα τον περασμένο μήνα, οπότε πέτυχα αυτόν τον στόχο». Είχε ενταχθεί στο πλήρωμα της Blue Origin’s New Shepherd-21 σε μια υποτροχιακή πτήση διάρκειας 11 λεπτών 7 χλμ πέρα ​​από την παραδοσιακή «άκρη του διαστήματος» των 100 χιλιομέτρων – άλλη μια μέρα σε μια εξαιρετική ζωή. «Αλλά απλά δημιουργείς τις ευκαιρίες σου και νομίζω ότι πάντα είχα αυτή την επιθυμία να βρω νέα πράγματα». 

Πραγματοποιώντας εναλλαγή μεταξύ των βαθύτερων ωκεανών, των ψηλότερων βουνών, των άκρων της Γης ακόμη και στο διάστημα, πόσο εύκολο είναι να προσαρμόσετε τη νοοτροπία σας; «Σίγουρα έχω την εντύπωση ότι το μυαλό μου είναι συνδεδεμένο διαφορετικά από αυτό των περισσότερων ανθρώπων. Οι άνθρωποι τείνουν να είναι ορειβάτες ή είναι άνθρωποι των ωκεανών και εγώ τείνω να κάνω και τα δύο, οπότε υποθέτω ότι ήμουν ευλογημένος και με τις δύο προκλήσεις. 

«Αλλά για μένα είναι διαφορετικά μισά του ίδιου νομίσματος, είναι και τα δύο ακραία μέρη που η τεχνολογία και εκπαίδευση μας επέτρεψε να πάμε στο. Δεν μπορείτε να ανεβείτε στο Έβερεστ αν δεν έχετε πολύ εξοπλισμό υποστήριξης, εξαιρετικό εξοπλισμό και οξυγόνο και σίγουρα δεν μπορείτε να πάτε στον πάτο του ωκεανού χωρίς τεράστια τεχνολογική υποστήριξη ή να πάτε στο διάστημα. 

«Λατρεύω λοιπόν να μπορώ να εκμεταλλεύομαι αυτό που κάνουμε ως άνθρωποι, δηλαδή να κατασκευάζουμε τεχνολογία που θα μας επιτρέπει να κάνουμε πράγματα, παρόλο που η φύση λέει ότι δεν έχουμε δουλειά να πάμε σε αυτά τα μέρη. Μου αρέσει να δοκιμάζω τον εαυτό μου σε πολλούς άξονες, όχι μόνο σε έναν – νομίζω ότι αυτό είναι μέρος του να είσαι άνθρωπος».

Έχω δει φωτογραφίες από τις ορδές των ορειβατών που κάνουν ουρές για να φτάσουν στην κορυφή του Έβερεστ και παρατήρησα ότι πρέπει να βρήκε αυτή την τοποθεσία μια έντονη αντίθεση με τη μοναξιά του βαθέως ωκεανού. Είμαι λάθος.

«Στην πραγματικότητα είναι αστείο που αναφέρεις ότι – την ημέρα που ανέβηκα στο Έβερεστ το 2010 ήταν μια μοναδική συγκυρία, όπου τη νύχτα που επρόκειτο να ανέβουμε είχαμε μια μικρή καταιγίδα και σχεδόν δεν εκτοξευόμασταν. Αλλά ήταν ακριβώς στο όριο του τι μπορούσαμε να ανέβουμε και είχαμε μια πολύ δυνατή ομάδα, οπότε αποφασίσαμε να προχωρήσουμε και να ανέβουμε. 

«Το όφελος από αυτό ήταν ότι ουσιαστικά δεν υπήρχε κανείς στο βουνό. Το μειονέκτημα ήταν ότι έκανε πολύ κρύο και λίγο πιο επικίνδυνο από το συνηθισμένο γιατί βρισκόμασταν σε καταιγίδα και είχαμε δεσμευτεί ότι αν χειροτέρευε ποτέ θα γυρίσαμε. 

«Ποτέ δεν έγινε χειρότερο, αλλά ποτέ δεν έγινε πραγματικά καλύτερο. Αυτό σήμαινε ότι μπορούσαμε απλώς να συνεχίσουμε, γιατί δεν υπήρχε κανείς στο δρόμο μας. Απλώς χρειάστηκε λίγο περισσότερο από εμάς για να ανέβουμε σε αυτές τις συνθήκες». Μπορεί να ήξερα.

Εξακολουθώ να βρίσκω ενδιαφέρον το γεγονός ότι όταν αργότερα του ζητήθηκε να επιλέξει ένα ξεχωριστό επίτευγμα σκέφτεται πρώτα το Έβερεστ, ένα που μοιράστηκε με τόσους πολλούς άλλους ανθρώπους.

«Ήταν μια τόσο απίστευτη ψυχική και σωματική πρόκληση να το νικήσεις, ειλικρινά, και να το πετύχω αυτό ένιωσα απίστευτα ικανοποιητικό. Αλλά με παρόμοιο τρόπο –αλλά διαφορετικό– ο σχεδιασμός, η κατασκευή και η πιλοτική λειτουργία Περιοριστικός παράγοντας στα βαθύτερα σημεία και των πέντε ωκεανών ήταν επίσης εξαιρετικά ικανοποιητική. Κανείς δεν είχε καν προσπαθήσει να το κάνει αυτό».

Πολυάσχολο καλοκαίρι

Το επόμενο εγχείρημα του υποβρυχίου θα είναι τρεις καταδύσεις στο Challenger Deep, για να επεκταθεί η περιοχή που ερευνήθηκε πέρυσι με εκπροσώπους των χορηγών αυτών των επιστημονικών αποστολών να κάθονται δίπλα του. Μια τέτοια χορηγία είναι ζωτικής σημασίας: «Τα κεφάλαια που έδωσαν μου επέτρεψαν να πάω να βρω το Σάμιουελ Β Ρόμπερτς, και θα βοηθήσουν στη χρηματοδότηση των επιστημονικών αποστολών που θα κάνω αργότερα μέσα στο έτος με άλλα άτομα», λέει ο Vescovo. 

«Μετά από αυτό θα κάνουμε τις πρώτες καταβάσεις με πλήρωμα των χαρακωμάτων Yap και Palau. Στην πραγματικότητα, θα πάω τον πρώην πρόεδρο του Παλάου στον πάτο της τάφρου του Παλάου, κάτι που δεν έγινε ποτέ. Η συμμετοχή των επιστημονικών και άλλων ανθρώπων από τις τοπικές κοινότητες όταν κατεβαίνουν στα χαρακώματα τους είναι, νομίζω, απολύτως κατάλληλη». 

Στη συνέχεια, τον Αύγουστο ο Vescovo συμμετέχει σε μια αποστολή για να βουτήξει όλα τα βαθιά – 8-9 km – ιαπωνικές τάφρες «που δεν έχουν δει ποτέ πλήρωμα να κατεβαίνει στον πάτο τους. Θα κάνουμε τρία από αυτά και αυτό θα είναι μια μεγάλη επιστημονική προσπάθεια. Ναι, θα είμαστε πολύ απασχολημένοι αυτό το καλοκαίρι».

Η άμμος στην αλοιφή ήταν η ανακάλυψη του Vescovo ότι ακόμη και τα πιο βαθιά μέρη της Γης δεν είναι ασφαλή από την ανθρώπινη ρύπανση. «Βρήκα ένα κομμάτι συντριμμιών στο βάθος του Challenger Deep στην πρώτη μου κατάδυση», λέει. «Πραγματικά δεν έχω δει κανένα από τότε εκτός από απορριπτόμενα πρόσδεση ROV, κυρίως από κινεζικά πλοία, πιστεύω, αλλά και από ιαπωνικά και ακόμη και αμερικανικά. 

«Η μεγαλύτερη ποσότητα ρύπανσης που βρήκα στο Challenger Deep προήλθε από επιστημονικές αποστολές, κάτι που είναι κάπως τραγικό. Αλλά έχω δει αρκετή ρύπανση στη Μεσόγειο και περισσότερη στα εύκρατα γεωγραφικά πλάτη, σίγουρα πολύ στην τάφρο των Φιλιππίνων, όχι τόσο στα πολικά γεωγραφικά πλάτη, δόξα τω Θεώ.

«Αλλά δυστυχώς, όπου κι αν λάβαμε δείγματα νερού, βρήκαμε στοιχεία για μικροπλαστικά, και αυτός είναι ο πραγματικός ολέθριος κίνδυνος, γιατί από τη στιγμή που τα πλαστικά μπουν στον ωκεανό και διασπαστούν σε μικροπλαστικά, δεν θα βγουν έξω».

Οι μέρες εξερεύνησης βαθιάς ωκεανού του Vescovo φαίνονται να πλησιάζουν σε ένα σταυροδρόμι. Ανήγγειλε πριν από λίγο καιρό ότι, έχοντας αναπτύξει και αποδείξει τη σύστασή του, ήλπιζε να βρει μια κυβέρνηση, έναν οργανισμό ή ένα άτομο με πολύ βαθιές τσέπες πρόθυμο να το χρηματοδοτήσει 24/7 για επιστημονική έρευνα. 

«Ενώ έχω κάποιο βαθμό μέσα, δεν έχω την προσωπική ικανότητα να χρηματοδοτώ ένα πλοίο και ένα υποβρύχιο αυτού του διαμετρήματος συνεχώς, επ' αόριστον», παραδέχεται. «Είμαι αισιόδοξος ότι στους επόμενους έξι έως 12 μήνες θα βρω έναν πιθανό αγοραστή που θα μπορούσε πραγματικά να το χρηματοδοτήσει με τέτοιο τρόπο ώστε να συνεχίσει τις επιστημονικές του προσπάθειες».

Θα παρέμενε η Vescovo ως πιλότος; «Δεν ξέρω, αυτό θα αποτελέσει αντικείμενο διαπραγμάτευσης. Αλλά ακόμα κι αν δεν το έκανα, θα εξακολουθούσα να εμπλέκομαι βαθιά στην κοινότητα των ωκεανών. Θα αναλάμβανα προσπάθειες να δουλέψω με ROV ή υποβρύχια με πιο ρηχή κατάδυση ή ακόμα, ίσως σε μερικά χρόνια, να προσπαθήσω να αναπτύξω έναν διάδοχο του Περιοριστικός παράγονταςκαι χρησιμοποιήστε όλα τα μαθήματα ότι μάθαμε σε αυτή την εξέλιξη να κάνουμε κάτι ακόμα καλύτερο».

Αλλά, φυσικά, θα του έλειπε αυτό που έχει τώρα. «Φυσικά και θα το έκανα – είναι μέρος της ζωής μου!» 

Επίσης στο Divernet: Το Vescovo καταδύεται το βαθύτερο ναυάγιο του κόσμου Sammy B, Ο βαθύτερος δύτης στον κόσμο σπάει την τάφρο Atacama, Οι πρώτοι άνθρωποι βουτούν στο Emden Deep, Ιστορία που έγινε με τη βαθύτερη κατάδυση ναυαγίου, Το Vescovo γίνεται ο βαθύτερος δύτης - Κατά 16 μέτρα, Ο γιος ακολουθεί τον πατέρα στην πιο βαθιά κατάδυση, Το όνειρο για τις βαθύτερες καταδύσεις έρχεται σε τιμή