τροπικός του καρκίνου

Η ΚΟΚΚΙΝΗ ΘΑΛΑΣΣΑ ΕΧΕΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΑΠΟ 1200 ψάρια και 300 είδη κοραλλιών. Το περίφημο Coral Triangle στον Ειρηνικό Ωκεανό διαθέτει 2228 ψάρια και 605 κοράλλια. Ανέφερα αυτή τη σύγκριση στον υποβρύχιο φωτογράφο David Doubilet του National Geographic.

«Το Κοραλλιογενές Τρίγωνο είναι σαν να βουτάς σε ένα τροπικό δάσος με στρέμματα διαφορετικών ειδών», απάντησε. «Η Ερυθρά Θάλασσα είναι σαν να κάνεις μια βόλτα σε έναν αγγλικό εξοχικό κήπο – λίγο από αυτό και λίγο από αυτό».

Πάντα πιστεύω ότι αυτή η απάντηση συνοψίζει τέλεια την Ερυθρά Θάλασσα. Με την ποικιλία των υφάλων και των νησιών που κάθονται καβάλα στον Τροπικό του Καρκίνου στη νότια Αίγυπτο, θα πρέπει πάντα να περιμένετε το απροσδόκητο.

Είμαι συνιδιοκτήτης ενός από τα λίγα καταδυτικά κέντρα στο Σαρμ τη δεκαετία του 1980, οπότε είναι φυσικό να με ενδιαφέρει λίγο για τα παλιά χρόνια –το περιπετειώδες πνεύμα, τα απελπισμένα πληρώματα κατάδυσης, οι ευγενικοί, χαλαροί Βεδουίνοι, οι απέραντα άδεια αιγυπτιακά τοπία ερήμου, ασύλληπτοι χώροι καταδύσεων και ανέγγιχτα ναυάγια.

ΞΕΚΙΝΗΣΑ ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ ΜΟΥ στη νέα τεχνητή λιμνοθάλασσα της μαρίνας στο Port Ghalib, νότια του διεθνούς αεροδρομίου Marsa Alam.

Δεν ήταν πολύ απασχολημένο, αλλά αρκετά απασχολημένο αργία-οι δημιουργοί είναι χαρούμενοι που ξεφεύγουν από τα παρατεταμένα χειμερινά μπλουζ της Ευρώπης.

Έκανα check in στο Marina Lodge Hotel, όπου εδρεύει το Emperor Divers, με τα ημερήσια σκάφη του στόλου του να είναι αγκυροβολημένα στην προβλήτα ακριβώς μπροστά από το ξενοδοχείο. Είναι μια επαγγελματική επιχείρηση που επισκέπτεστε τοπικές αλλά αρκετά αδιάφορες τοποθεσίες στον περιθωριακό ύφαλο δίπλα στην ακτογραμμή και τον παράκτιο ύφαλο, ιδιαίτερα καλό για εκπαιδευόμενους δύτες και, αν είστε τυχεροί, μπορεί να πέσετε σε ένα σκάμμα που βόσκει στο γρασίδι ή να δείτε το τεράστιο πράσινο χελώνες στο Marsa Mubarak ή στο Ras Shona.

Στο Ras El Torfa, είχα ακόμη και έξι ρινοδέλφινα να κολυμπήσουν από πίσω μου με ταχύτητα, σχεδόν σε κοντινή απόσταση, με τα μάτια τους καρφωμένα σταθερά σε κάποια αποστολή στην ακτή.

Τι καλωσόρισμα πίσω στην Ερυθρά Θάλασσα σκέφτηκα – να περιμένετε το απροσδόκητο!

Ο Γενικός Διευθυντής Λουκ Άτκινσον μου είπε για τη ζωντανή διαδρομή του Emperor "Deep South" στους υφάλους του St John's, με περιστασιακές επισκέψεις στο Zabargad και στο Rocky Island, οπότε αυτό έγινε το εφεδρικό μου σχέδιο, εάν όλα τα άλλα αποτύχουν στον νότο.

Στο μεταξύ μου πρότεινε να κατευθυνθώ στα 100 μίλια περίπου νότια προς τη Χαμάτα. Ακουγόταν σαν την ήσυχη τοποθεσία μου, μακριά από τα τρελά πλήθη της Ριβιέρας με λίγα μόνο θέρετρα, επικεντρωμένα σε δύτες και κολύμβηση με αναπνευστήρα και ημερήσιες εκδρομές στο τεράστιο συγκρότημα των υφάλων του Fury Shoal.

Στη συνέχεια έπεσα πάνω στον Christof Clausen από το Orca Dive Club, ο οποίος μου είπε ότι ταξίδευε προς το καταδυτικό του κέντρο στο Wadi Lahmy Azur Resort στη Χαμάτα. Είπε ότι ήμουν ευπρόσδεκτος να κάνω μια βόλτα και να το ελέγξω.

Ξεκινήσαμε το επόμενο πρωί, νότια κατά μήκος της ακτής με το καλειδοσκόπιο των χρωμάτων της ερήμου και των υφάλων στο δρόμο προς το Port Bernice και τα σύνορα με το Σουδάν.

Ο Christof μοιράστηκε την ιστορία της ανάπτυξης της περιοχής στην πορεία και έκανε ένα pit-stop στην είσοδο του τεράστιου Εθνικού Πάρκου Wadi el Gemal.

Η τελευταία φορά που είχα ταξιδέψει σε αυτόν τον δρόμο ήταν γύρω στο 1990, όταν δεν υπήρχε αεροδρόμιο και ξενοδοχεία, παρά μόνο η περίεργη παραθαλάσσια καλύβα των Βεδουίνων και διάσπαρτα μαγγρόβια. Περάσαμε μια σειρά από ημιτελή ξενοδοχεία, περιμένοντας την επόμενη δόση μετρητών σε περίπτωση που υπάρξει ανάκαμψη στην αιγυπτιακή οικονομία.

Οι εκλογές επρόκειτο να γίνουν εντός εβδομάδων και υπήρχαν παντού γιγαντιαίες φωτογραφίες του Προέδρου Σίσι.

Ο Christof φαινόταν αισιόδοξος για το μέλλον της Αιγύπτου και ένιωθε ότι τα πράγματα άρχιζαν επιτέλους να βελτιώνονται για τα 100 εκατομμύρια ανθρώπους της. Υπήρχαν μόνο 65 εκατομμύρια όταν δούλευα εκεί μόλις πριν από μια γενιά!

ΠΕΡΑΣΑΜΕ ΤΟ ΛΙΜΑΝΙ ΤΟΥ ΧΑΜΑΤΑ με τις χούφτες βάρκες του και κύλησε στο θέρετρο 4*, το οποίο φαινόταν όμορφα άδειο (από την πλευρά του επισκέπτη).

Υπήρχε μια μικρή προβλήτα απέναντι από το τραπέζι των υφάλων ακριβώς μπροστά από το κέντρο κατάδυσης που επέτρεπε στους κολυμβητές με αναπνευστήρα και σε όλα τα επίπεδα κατάδυσης να επισκεφτούν τον ύφαλο του σπιτιού, όπου μου είπαν ότι βλέπονταν συχνά Ισπανοί χορευτές γυμνιστών.

Πηδήσαμε εκείνο το απόγευμα και είχαμε πολλά να απολαύσουμε. Ήταν μια κλασική σκηνή της Ερυθράς Θάλασσας, με τον ωκεανό ακριβώς στο κατώφλι και χωρίς ταλαιπωρία να φτάσει στον περιθωριακό ύφαλο. Το βράδυ το ξενοδοχείο γέμισε ξαφνικά και μια εξαιρετική επιλογή από νόστιμα φαγητά σερβίρεται στις κυρίως γερμανικές οικογένειες.

Το χαλαρό και φιλικό Orca Dive Club, το οποίο διαχειρίζεται ο Alaa με τους εκπαιδευτές καταδύσεων Hazem και Gondel, αποτέλεσε την ιδανική βάση. Για τις επόμενες δύο εβδομάδες έκανα καθημερινά ταξίδια στο Fury Shoal, με επιλογή από 35 υφάλους και νησιά. Κοντά στην ακτή και σε μικρή απόσταση από το λιμάνι της Χαμάτα βρίσκονται τα νησιά Siyul, ένα τέλειο σύμπλεγμα από αμμώδη κοραλλιογενή νησιά. Το σκηνικό της παράκτιας οροσειράς και τα δυτικά ηλιοβασιλέματα προκάλεσαν φωτογενείς στάσεις μεταξύ των καταδύσεων.

Ο ύφαλος Sha'ab Sataya ή Dolphin, με τον μόνιμο λοβό του από δελφίνια, είναι η απαραίτητη κατάδυση στους εξωτερικούς ανατολικούς υφάλους, όπου βλέπαμε τακτικά περίπου 50 δελφίνια και μερικές φορές πολλά περισσότερα. Ήταν ένα δημοφιλές τρέξιμο, αλλά επιτρέπεται μόνο να κολυμπάς και να κολυμπάς με αναπνευστήρα μαζί τους, και πολύ σωστά να μην τα αγγίζεις.

Κολύμπησαν σε μεθοδικούς κύκλους στην ασφάλεια της εσωτερικής λιμνοθάλασσας, κοιμόντουσαν ήσυχα και ξεκουράζονταν από τις υπαίθριες εκδρομές κυνηγιού και σίτισης.

Οι ύφαλοι Sha'ab Malahi, Abu Galawa και Claudio πρόσφεραν τεράστιους σχηματισμούς από σκληρό κοραλλιογενή ναό, σε εξαιρετική κατάσταση, με τεράστιες σπηλιές και κολυμβητικούς δρόμους που προσφέρουν εξαιρετική ποικιλία και ενθουσιασμό.

Τέλος, ο Sha'ab Maksur, ο πιο ανατολικός ύφαλος, παρείχε αναλαμπές πελαγικών ψαριών: τόνου, γκρίζου ύφαλου και μόνιμου λευκού καρχαρία και ένα μαντάτο. Τα μαλακά κοράλλια ήταν παραγωγικά στις δύο κάθετες κολόνες στο νότιο οροπέδιο, κάνοντάς το διαφορετικό από τις άλλες σκληρές κοραλλιογενείς δομές των υφάλων Fury Shoal.

ΜΕΤΑ ΤΟ CASUAL κατάδυση check-out στο Abu Dabab, ταξιδέψαμε μια νύχτα στο σύστημα St John's με περίπου δώδεκα υφάλους και κοπάδια. Κατά τη διάρκεια δύο εβδομαδιαίων τσάρτερ, βουτήξαμε Habili Ali, Gota Soraya, Dangerous, Gota Kebir, Umm Aruk, Abu Basala, Paradise και St John's Caves. Όλα ήταν πρώτης κατηγορίας και ποικίλα, συμπεριλαμβανομένων τραπεζιών υφάλων και κάθετων τοίχων, με αμμώδη οροπέδια συνήθως με πολλαπλούς τεράστιους κάθετους κοραλλιογενείς πυλώνες και επιτραπέζια κοράλλια.

Εκεί που το ρεύμα χτύπησε τον ύφαλο, υπήρχε επίσης η ευκαιρία να δεις μεγάλα πράγματα: μαντάτες, ωκεάνια λευκή άκρη, γκρίζος ύφαλος και μόνιμοι λευκοί καρχαρίες, κοπαδόροι, τόνος, snapper και trevally.

Τα μαλακά κοράλλια κρέμονταν φωτεινά και όμορφα από τους σκληρούς κοραλλιογενείς τοίχους και δεν μπορούσες να αποφύγεις αυτό το σήμα κατατεθέν της Ερυθράς Θάλασσας, το βουητό στρώμα από έντονα κόκκινα ανθία, εκατομμύρια από αυτά.

Τα οροπέδια γέμισαν με γαλαζοπράσινες ακτίνες, σκορπιόψαρα, σμέρνες, λεοντόψαρα, κλόουν και ανεμώνες, σκανδαλόψαρα Πικάσο, γλυκά και πανόψαρα.

Το Σπήλαιο του Αγίου Ιωάννη ήταν υπέροχο! Καθοδηγείται σε ενιαίο αρχείο, παρακολουθώντας την άνωσή μας και πτερύγια, γλιστρήσαμε σε μια βουτιά 60 λεπτών με δέος στον λαβύρινθο που έπλεξε τον δρόμο του μέσα από το τραπέζι των υφάλων στη λιμνοθάλασσα και ξανά πίσω.

Γυάλινα ψάρια, σάρωθρες και εξαιρετικά χρωματιστά μικρά κλαδιά από σκληρό κοράλλι και κοράλλια κύπελλων γέμισαν τις βαθιές γωνίες και τις στέγες των σπηλαίων.

Ήταν ώρα για το Zabargad και το Rocky Island, την απόλυτη αποστολή μου, 20 μίλια από τα σύνορα με το Σουδάν και σχεδόν ένα χαστούκι στον Τροπικό του Καρκίνου.

Καταδυθήκαμε πρώτα στο Rocky Island, με τους τεράστιους τοίχους που μοιάζουν με καθεδρικούς ναούς, το εκπληκτικό φως και τα καταγάλανα νερά.

Ένας λοβός με περίπου 50 δελφίνια μας υποδέχτηκε καθώς αγκυροβολούσαμε. Πήραμε το RIB πριν από το πρωινό στο βόρειο σημείο και πέσαμε στα 40 μέτρα σε υπέροχη ολόπλευρη θέα.

Ήταν αυτή η οριστικά φοβερή, ουδέτερα επιπλέουσα υποβρύχια εμπειρία, αν και χωρίς σφυροκέφαλα αυτή τη φορά, μόνο αναλαμπές από γκρίζους υφάλους καρχαρίες.

Παρασυρθήκαμε πίσω προς τη βάρκα στο ρεύμα, περνώντας μέσα από τεράστιες γοργόνες και μαύρα κοράλλια, με άφθονα υγιή μαλακά κοράλλια και θαλάσσια ζωή. Ένιωσα υπέροχα που επέστρεψα.

Μετά από μια δεύτερη κατάδυση κατευθυνθήκαμε στο Zabargad, παρόμοιο με το νησί Tiran του βορρά σε μέγεθος, αλλά πολύ πιο απομακρυσμένο και λιγότερο επισκέψιμο. Μόνο ένα άλλο σκάφος ήταν παρόν.

Μια εξαιρετική βουτιά στο ανατολικό σημείο αποκάλυψε όμορφα επιτραπέζια κοράλλια στα ρηχά. Ακτίνες με μπλε κηλίδες και σμέρνες έμοιαζαν να σκουπίζουν τον ύφαλο.

Τελικά ήρθε η ώρα να κατευθυνθούμε βόρεια. Περνώντας κοντά στο σημείο Ras Banas, μπορούσαμε να δούμε τις στρατιωτικές θέσεις και τα στρατόπεδα Βεδουίνων διάσπαρτα κατά μήκος της χερσονήσου. Βουτήξαμε ξανά μέσα από το Fury Shoal και μετά πλεύσαμε μια νύχτα στον ύφαλο Elphinstone, τον οποίο είχα επισκεφτεί για τελευταία φορά περίπου 20 χρόνια πριν.

Το Elphinstone έχει λάβει υψηλή βαθμολογία μεταξύ των δυτών, με τη λευκή άκρη του ωκεανού και άλλους μεγάλους καρχαρίες και τον υπέροχο ύφαλο. Με εντυπωσίασε ο αριθμός των ημερήσιων σκαφών που είναι αγκυροβολημένα στον ύφαλο, ακόμη και τα RIBS από τοπικά καταδυτικά κέντρα, που σίγουρα πρέπει να είναι μια εξαντλητική, ανώμαλη βόλτα για να αντέξουν οι δύτες. Οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις είναι απαραίτητες.

Ωστόσο, το Elphinstone έκανε τα μαγικά του και σέρβιρε δύο εξαιρετικές καταδύσεις κατά μήκος του βόρειου και του νότιου οροπεδίου, παρασύροντας κατά μήκος του ηλιόλουστου ανατολικού τοίχου. Και πάλι, είχαμε μόνο ματιές από καρχαρίες, αν και προς το τέλος, χαμηλά στον αέρα, μια μοναχική ωκεάνια λευκή άκρη έκανε κύκλους στο μπλε.

Επιστρέφοντας στο σκάφος, οι νεότεροι δύτες, κάποιοι με GoPros, συνέκριναν ενθουσιασμένοι την πρώτη τους στενή συνάντηση με έναν πραγματικό καρχαρία, γελώντας για το πώς έφτασαν στα 50 bar και προσπαθούσαν να επιστρέψουν στο σκάφος καθώς είχε κύκλους όλο και πιο κοντά, και είχαν συνειδητοποιήσει ότι ήταν στη ζώνη κυνηγιού ενός μεγάλου αρπακτικού! Ο Χάνυ και ο Αμρ τους είχαν, φυσικά, οδηγήσει πίσω στην ασφάλεια.