Ο MAX EATON βρίσκεται σε ένα νησί οικολογικού θερέτρου που δεν έχει την πελαγική υπόσχεση για την οποία φημίζονται οι Μαλδίβες – και εκπλήσσεται όταν ανακαλύπτει πόσο πολύ το απολαμβάνει
«ΗΡΘΑΝ ΚΑΙ ΤΑ ΠΗΡΑΝ ΟΛΑ». Οι δύτες είναι γνωστό ότι χρησιμοποιούν την υπερβολή –τόσο μεγάλη, τόσο βαθιά, τόσα πολλά–, γι’ αυτό επρόκειτο να το δεχτώ με έναν βαθμό σκεπτικισμού.
«Αυτό ήταν το τελευταίο μέρος στις Μαλδίβες που ελέγχεται σωστά για παράνομη ξένη αλιεία», συνέχισε ο καταδυτικός οδηγός μου. "Όλοι οι καρχαρίες και οι ακτίνες ελήφθησαν - αλλά τώρα επιστρέφουν, νεαροί καρχαρίες και μαντάτες."
Διαβάστε επίσης: Επιπλέον κίνητρα για να πετάξετε στο Filitheyo
Πολλές βουτιές στο ταξίδι μου, φάνηκε ότι η εξήγησή του αθροιζόταν. Όταν οι δύτες μιλούν για τις Μαλδίβες, είναι συχνά για τον ενθουσιασμό των στενών συναντήσεων με πελαγίσια μεγάλου μεγέθους. Πώς, λοιπόν, είχα καταλήξει σε ένα από τα λίγα μέρη που δεν φαινόταν να έχουν;
Το Barefoot Eco Hotel βρίσκεται στο νησί Hanimaadho στην Ατόλη Haa Dhaalu στο βορρά, ακριβώς κάτω από το κανάλι Eight Degree που χωρίζει τις Μαλδίβες και τα νησιά Lakshadweep της Ινδίας.
Σχεδιασμένο γύρω από ένα μπαλινέζικο μακρύ σπίτι, το ξενοδοχείο ταιριάζει με συμπάθεια στο τοπίο.
Σημειώνει επίσης έναν εντυπωσιακό αριθμό οικολογικών κουτιών, συμπεριλαμβανομένης της παραγωγής της δικής της ενέργειας μέσω ηλιακών συλλεκτών, της ύπαρξης κέντρου διατήρησης και της εμφιάλωσης του δικού της νερού (σε επαναχρησιμοποιούμενα γυάλινα μπουκάλια). Το μικρό κέντρο καταδύσεων πραγματοποιεί έως και τρεις καταδύσεις την ημέρα και όλες οι τοποθεσίες απέχουν μία ώρα με το dhoni.
Δεν είναι ένα θέρετρο με χρυσαφένιες φούσκες, αλλά βρίσκεται σε ένα «τοπικό νησί», μια μάλλον σουρεαλιστική διαφοροποίηση που πρέπει να κάνετε όταν ταξιδεύετε σε άλλη χώρα.
Με μια πόλη, ένα σχολείο και έναν αεροδιάδρομο, το Hanimaadho προσφέρει μια μικρή αλλά ενδιαφέρουσα εικόνα της ζωής των νησιών των Μαλδίβων.
Μια συνέπεια αυτού είναι ότι το αλκοόλ απαγορεύεται στο νησί, επομένως αυτά τα σημαντικά αναψυκτικά για πρωινές καταδύσεις σερβίρονται σε ένα μπαρ με βάρκα, πέντε λεπτά δωρεάν με το θαλάσσιο ταξί.
Οι πρώτες μας καταδύσεις ήταν και οι δύο γύρω από το Baarah, έναν περιθωριακό ύφαλο που περιβάλλει
ένα μικρό νησί. Όταν φτάσαμε, ο οδηγός μας Paolo μπήκε γρήγορα στο νερό, ελέγχοντας το ρεύμα και ανέφερε ότι πήγαινε προς την αντίθετη κατεύθυνση από την κανονική.
Καθώς μπαίναμε και κατεβαίναμε, σύντομα έγινε σαφές ότι η ορατότητα δεν ήταν μεγάλη, περίπου στα 10 μέτρα, ο συννεφιασμένος ουρανός και το νερό πυκνό με θρεπτικά συστατικά που μουλιάζουν όλο το χρώμα από τον ύφαλο κάτω.
Σταματώντας ακριβώς πάνω από τον ύφαλο για να περάσω τα υποχρεωτικά σήματα γύρω από την ομάδα, άδραξα την ευκαιρία να ξεδιπλώσω τα μπράτσα μου. Όπως συμβαίνει συχνά, ήμουν ο τελευταίος που συνειδητοποίησα ότι τώρα είχαμε αποκτήσει ένα επιπλέον μέλος – μια χελώνα γερακιού κάθισε αδιάφορα σε μια βραχώδη επιφάνεια, παρακολουθώντας τις επίσημες αρχές της κατάδυσής μας.
Ήταν ίσως μόνο δύο λεπτά που μαζευτήκαμε για να το ερευνήσουμε, και σύντομα η χελώνα αποφάσισε ότι ήταν αρκετό και απομακρύνθηκε.
Το ελαφρύ ρεύμα μας έδωσε το έναυσμα να συνεχίσουμε την κατάδυση. Καθώς περνούσαμε πέρα από τον ύφαλο, κοπάδια από snapper αναμειγνύονταν με χειρουργόψαρα που ασχολούνταν με τις πρωινές τους ρουτίνες. Παρακάτω, μια μαρμάρινη ακτίνα παρασύρθηκε κατά μήκος του σημείου που ο ύφαλος συναντούσε τον αμμώδη βυθό στα 30 μέτρα.
ΤΙΣ ΕΠΟΜΕΝΕΣ ΗΜΕΡΕΣ Το ναυάγιο του Filladhoo ήταν μια εντελώς διαφορετική πρόταση. Ο ουρανός ήταν καθαρός και όταν ο Πάολο ανέβηκε ξανά στο σκάφος αφού έλεγξε το ρεύμα, έτρεχε προς την αναμενόμενη κατεύθυνση και από την επιφάνεια μπορούσες να δεις ότι η ορατότητα ήταν εξαιρετική. Ήμασταν για μια φανταστική βουτιά.
Το ναυάγιο έχει απορροφηθεί εν μέρει στον ύφαλο, αλλά λειτουργεί ως τέλειο κρησφύγετο για όλους τους τύπους θαλάσσιας ζωής. Snapper, trevally και παπαγάλος συγκεντρώνονται και θολώνουν το ναυάγιο. Σαν μια καθιερωμένη ανθρώπινη κατοικία, το ναυάγιο ένιωθε ότι έζησε.
Το πραγματικό όνομα του πλοίου ήταν Captain Pentails και στη ζωή της ήταν ένα φορτηγό 3000 τόνων πριν βυθιστεί το 1963.
Το τόξο έχει σχεδόν εξαφανιστεί, συντρίβεται από διαδοχικές καταιγίδες, αλλά η πρύμνη είναι ακόμα ανέπαφη και υψώνεται από τον πυθμένα, αφήνοντας τα υπολείμματα των χωνιών να προεξέχουν από την επιφάνεια.
Προφυλαγμένοι από το ρεύμα, καταφέραμε εύκολα να κολυμπήσουμε γύρω από την πρύμνη, επιθεωρώντας τα υπολείμματα μιας προπέλας που προεξείχε από το κύτος.
Σε σύγκριση με πολλές περιοχές των Μαλδίβων, τα ρεύματα γύρω από το Hanimaadho ήταν γενικά ελαφρά, επομένως δεν χρειαζόμασταν αγκίστρια ρεύματος, αλλά όλες οι καταδύσεις μας εξακολουθούσαν να γίνονται ως παρασυρόμενα.
Η νεοεισερχόμενη φίλη μου βρήκε την κατάδυση εύκολη και πολύ πιο ικανοποιητική από ό,τι ήταν στη χειμερινή λίμνη του Ηνωμένου Βασιλείου όπου είχε προπονηθεί αρκετές εβδομάδες νωρίτερα….
Το επόμενο πρωί καθόμασταν στο προπύργιο του dhoni καθώς ο Πάολο μας ενημέρωσε για τη βουτιά μπροστά. Το Finey Thila, ήταν σίγουρος, ήταν η καλύτερη τοποθεσία στην περιοχή – ένας υπερυψωμένος ύφαλος καλυμμένος με μαλακά κοράλλια. Ωστόσο, θα ήταν πιο δύσκολο να το βρεις.
Μπροστά σε ένα μικρό νησί, αλλά χωρίς οπτικές ενδείξεις ή διελεύσεις για τρέξιμο, θα βασιστούμε στην τεχνογνωσία του κυβερνήτη των Μαλδίβων και σε ένα φορητό GPS.
Ενώ οι καταδύσεις μέχρι αυτό το σημείο ήταν σε μεγάλους βραχώδεις υφάλους, αυτή η τοποθεσία ήταν καλυμμένη με απαλό κοραλλί σε παστέλ αποχρώσεις του ροζ, του μωβ και του κίτρινου.
Ακολουθώντας το τείχος των υφάλων, μπήκαμε σε προεξοχές για να βρούμε κοπάδια από κίτρινα σάρωθρα και περιστασιακά τεμπέλικα λεοντόψαρα.
Το μαλακό κοράλλι έσφυζε από ανθιές και τεράστια κομμάτια του υφάλου ήταν καλυμμένα με ανεμώνες, με τους ζωηρούς επιβάτες τους να υπερασπίζονται γενναία τα μπαλώματα τους. Η ορατότητα ήταν και πάλι περιορισμένη, αλλά στο μπλε μπορούσαν να εντοπιστούν περιστασιακά μεγαλύτεροι επισκέπτες: τόνος σκυλόδοντων και μπαρακούδα.
ΚΑΤΑΔΥΣΕΙΣ ΣΕ ΑΛΛΕΣ ΤΟΠΟΘΕΣΙΕΣ, Filladhoo Thila, Alidhoo Caves, Coral Garden και Hondaafushi Faru, ήταν υπέροχα απλά, απαλά ρεύματα που μας έσπρωχναν κατά μήκος των υφάλων γεμάτα ζωή και δραστηριότητα.
Η τελευταία μας κατάδυση ήταν η επιστροφή στο Baraah. Είναι μια από τις χαρές της κατάδυσης ότι οι διαφορές στις συνθήκες μπορούν να αλλάξουν δραματικά την ατμόσφαιρα και την αίσθηση μιας κατάδυσης.
Εκεί που πριν ήταν σκοτεινό και γεμάτο, τώρα ήταν φωτεινό, καθαρό και ενεργητικό καθώς οι εξαιρετικές συνθήκες στον ουρανό και τη θάλασσα ήταν ευθυγραμμισμένες.
Καθώς παρασυρόμασταν κατά μήκος του υφάλου, εντόπισα ξανά μια χελώνα σκαρφαλωμένη σε μια βραχώδη προεξοχή και κατευθύνθηκα προς το μέρος της έχοντας την κάμερα σε ετοιμότητα. Παίζοντας ένα οικείο φωτογραφικό παιχνίδι, έβαλα σταδιακά την κάμερά μου προς τα εμπρός, χωρίς να είμαι σίγουρος αν να τραβήξω τη λήψη ή να προσπαθήσω να πλησιάσω λίγο.
Το είχα τρομάξει! Μετά από μια κομψή περιστροφή-στροφή η χελώνα απομακρύνθηκε – αλλά στη συνέχεια ακολούθησε, ακολουθώντας περίπου το ρυθμό μας για το υπόλοιπο της κατάδυσης.
Κάνοντας μια παύση πάνω από τον ύφαλο για τη στάση ασφαλείας, εντόπισα έναν νεαρό καρχαρία ύφαλου με βελάκια να απομακρύνεται. Στο μυαλό μου αυτό βοήθησε να εγκρίνω αυτό που μου είχαν πει. καρχαρίες αναπήδησαν πίσω, αν και μόνο με τη μορφή νεαρών κατοίκων.
Οι δύτες ήταν πάντα οι πρώτοι που θα αντιλαμβάνονταν το τεράστιο ζήτημα της πλαστικής ρύπανσης στον ωκεανό και ήταν ευχάριστο να βλέπεις τις προσπάθειες στις οποίες κατέβαλε το θέρετρο για την καταπολέμησή της.
Αυτό το θέμα είναι ιδιαίτερα σημαντικό σε ένα νησί-έθνος όπου η διάθεση των απορριμμάτων είναι μια τεράστια πρόκληση. το υψηλότερο σημείο στις Μαλδίβες είναι υποτίθεται η κορυφή ενός σκουπιδιού.
Δεν νομίζω ότι είδα πλαστικό μπουκάλι μιας χρήσης κατά τη διαμονή μας στο Barefoot Eco Hotel. Σε αυτά τα επαναχρησιμοποιήσιμα γυάλινα μπουκάλια μπήκε δωρεάν ατμόλουτρο και ανθρακούχο νερό και το ξενοδοχείο είχε κάδους ανακύκλωσης παντού.
Έδωσε ένα αξιόλογο παράδειγμα και, εκ πρώτης όψεως, αυτό το οικολογικό σήμα κέρδισε καλά.
Το θέρετρο είναι χαμηλών τόνων, χαλαρό και φαίνεται να έχει ελάχιστες περιβαλλοντικές επιπτώσεις. Η απουσία υποβρύχιων εστιατορίων, οι ατελείωτες προβλήτες από θαλάσσια μπανγκαλόου και η τεχνοτροπία ορισμένων θέρετρων στις Μαλδίβες προσθέτουν στη γοητεία του.
Αυτό αντανακλάται κάτω από το νερό. Η λάμψη και η αίγλη των μεγάλων πελαγίσιων μπορεί να λείπουν, αλλά αντισταθμίζεται από την εύκολη κατάδυση και μια αξέχαστη χαλαρή ατμόσφαιρα.
ΦΑΚΕΛΟΣ
ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΤΕ > Ο Max πέταξε στο Μαλέ μέσω της Ντόχα με την Qatar Airways και πήρε μια εσωτερική πτήση 45 λεπτών στο Hanimaadho με την Maldivian Airways.
ΚΑΤΑΔΥΣΕΙΣ & ΔΙΑΜΟΝΗ > Barefoot Eco Hotel, Hanimaadho, thebarefoot.com
ΠΟΤΕ ΝΑ ΠΑΕΙ > Ολο το χρόνο.
ΝΟΜΙΣΜΑ > Το ξενοδοχείο λειτουργεί σε δολάρια ΗΠΑ αλλά δέχεται ευρώ.
ΤΙΜΕΣ > Η πλήρης διατροφή μιας εβδομάδας, συμπεριλαμβανομένων πτήσεων και μεταφοράς, κοστίζει 1950 £ με Scuba Travel, scubatravel.com. Δεν μπορείτε να κάνετε κράτηση για καταδύσεις στο θέρετρο, αλλά πληρώνετε 60 $ ανά κατάδυση και το nitrox είναι δωρεάν.
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΕΠΙΣΚΕΠΤΩΝ > visitmaldives.com
