Δεν πειράζουν οι Threshers!

Ας σας πούμε ένα μυστικό: Το Monad Shoal δεν είναι η καλύτερη κατάδυση γύρω από τη Malapascua. Σίγουρα, οι αλωνιστές καρχαρίες είναι μαγικοί, αλλά είναι οδυνηρά πρώιμες, συνήθως φευγαλέες συναντήσεις και εξαιρετικά προκλητικές φωτογραφικά.

Περάσαμε περίπου έξι μήνες από τη ζωή μας ζώντας και βουτώντας στα ανοιχτά του νησιού Malapascua, οπότε θα θέλαμε να πιστεύουμε ότι δεν μιλάμε έξω από τα άκρα μας σε αυτήν την περίπτωση!

Όταν βρισκόμαστε στη Malapascua, θα κάνουμε πάντα την κατάδυση με αλωνιστή (όταν είμαστε στη Ρώμη…), αλλά είναι οι πολλές άλλες υποβρύχιες προσφορές που μας κάνουν να επιστρέφουμε για περισσότερα.

Ακόμη και χωρίς τους αλωνιστές, θα εξακολουθούσαμε να βουτάμε γύρω από τη Malapascua για τα ναυάγια, τους πλούσιους σε κεφαλόποδα υφάλους και την παγκόσμιας κλάσης macro.

Ανακαλύφθηκε από δύτες τη δεκαετία του 1990, η δημοτικότητα αυτού του μικρού νησιού έχει εκραγεί την τελευταία δεκαετία.

Η προέλευση του ονόματος παραμένει αβέβαιη, αλλά η θεωρία λέει ότι σημαίνει «κακό Πάσχα», όπως χρίστηκε από τους ευνόητα γκρινιάρηδες Ισπανούς ναυτικούς που το ανακάλυψαν το Πάσχα, κατά τη διάρκεια μιας καταιγίδας, καθώς τελείωσαν οι προμήθειες τροφίμων τους.

Βρίσκεται στο βόρειο άκρο του Cebu. Πετάτε στο αεροδρόμιο Mactan-Cebu, οδηγείτε για τρεις ή τέσσερις ώρες και, τέλος, κάνετε μια σύντομη βόλτα με bangka (το τοπικό σκάφος εξώθησης) από το λιμάνι της Μάγια.

Δεν υπάρχουν αυτοκίνητα στη Malapascua, η οποία είναι περιτριγυρισμένη από παραλίες με λευκή άμμο. Υπάρχουν πολλά να θαυμάσετε τόσο πάνω όσο και κάτω από την επιφάνεια, και μερικοί άνθρωποι δεν θέλουν ποτέ να φύγουν.

Άλλη μια υπέροχη βουτιά βρίσκεται κατά μήκος της νοτιοδυτικής πλευράς του Γάτου. Ισχυρά ρεύματα διασχίζουν την περιοχή και αυτή η κατάδυση μπορεί να διεξαχθεί ως συναρπαστική κίνηση.

Η κίνηση του νερού δημιουργεί ένα περιβάλλον στο οποίο ευδοκιμούν τα μαλακά κοράλλια, με κάθε βράχο φαινομενικά καλυμμένο σε αυτά. Οι αποχρώσεις του ροζ, του κόκκινου και του πορτοκαλί συμπληρώνουν τέλεια το μπλε νερό, παρέχοντας άμεση ικανοποίηση στους υποβρύχιους φωτογράφους.

Μερικές φορές οι γαρίδες παγωνιού mantis μπορούν να βρεθούν να κρύβονται σε αυτό το πολύχρωμο κοραλλιογενές μπουκέτο, με τα μάτια τους να παρακολουθούν προσεκτικά 360°.

Προσέξτε στο μπλε για τη σχολή του μεγαλόστομου σκουμπριού, ένα εντυπωσιακό θέαμα – κυριολεκτικά.

Στην αρχή μπορεί να νομίζετε ότι αυτά είναι απλά τα ασημένια ψάρια σας, αλλά μια στιγμή αργότερα θα δείτε το σχολείο να ανοίγει τα μεγάλα σαγόνια του και να κολυμπά σαν ένα καθώς φιλτράρουν το νερό για πλαγκτόν. Στη συνέχεια, το σχολείο θα γυρίσει και θα ανασυνταχθεί πριν επιστρέψει στην αντίθετη κατεύθυνση.

Όπως συμβαίνει με πολλές τοποθεσίες γύρω από τη Malapascua, υπάρχει ένας ακμάζων πληθυσμός κεφαλόποδων. Οι σουπιές είναι σχεδόν εγγυημένες.

Μπορεί να είναι δύσκολο να διακρίνουμε διαφορετικά είδη, ιδιαίτερα καθώς αυτοί οι μετατοπιστές σχήματος αλλάζουν τακτικά την εμφάνισή τους, αλλά το μέγεθος μπορεί να είναι ένα χρήσιμο σημείο εκκίνησης.

Οι μεγαλύτερες, με μήκος περίπου 50 εκατοστά, είναι οι σουπιές πλατύλες, ενώ αυτές με μέτρο μέχρι 5 εκατοστά είναι οι σουπιές νάνοι που ονομάζονται σωστά.

Εκτός από την αλλαγή του χρώματος, οι σουπιές μπορούν να προσαρμόσουν την υφή του δέρματός τους είτε επεκτείνοντας είτε ανασύροντας τις «θηλές» τους για να δημιουργήσουν ένα απαλό ή στιβαρό αποτέλεσμα.

Η τελευταία πινελιά στο καμουφλάζ τους είναι να απλώνουν τα χέρια τους για να μιμούνται τα σχήματα ό,τι βρίσκεται κοντά.

Ένας μεγάλος όρμος που ονομάζεται Καθεδρικός Ναός γύρω από τη μέση της δυτικής πλευράς του Γάτου ονομάζεται για το εντυπωσιακό μέγεθός του και για την πράσινη σήμανση στον μαύρο τοίχο της όψης του βράχου, που μοιάζει με την Παναγία.

Κοντά αλλά κάτω από το νερό, τοποθετήθηκε ένα πραγματικό άγαλμα της Παναγίας για να αποθαρρύνει τις καταστροφικές αλιευτικές πρακτικές.

Ο Καθεδρικός Ναός είναι ένα εντυπωσιακό περιβάλλον για μια στάση ασφαλείας και, αν είστε τυχεροί, θα δείτε ένα κοπάδι από δολώματα ή κάποιο νεαρό ρόπαλο, να κρύβεται κάτω από τα φύλλα και τα συντρίμμια που συγκεντρώνονται στον όρμο.

Η Doña Marilyn είναι η νούμερο ένα κατάδυση ναυαγίου στην περιοχή, προσβάσιμη τόσο σε δύτες αναψυχής όσο και σε τεχνικούς δύτες.

Πρώην πορθμείο μεταξύ των νησιών, ο χαμός της ήταν τραγικός, καθώς το πλοίο απέτυχε να ξεπεράσει τον Typhoon Ruby στο δρόμο από τη Μανίλα στο Tacloban στις 23 Οκτωβρίου 1988.

Συνολικά 389 ζωές χάθηκαν και 147 άνθρωποι επέζησαν. Μόλις ένα χρόνο νωρίτερα, το αδελφό πλοίο Doña Paz είχε επίσης βυθιστεί, στην πιο θανατηφόρα θαλάσσια καταστροφή της ιστορίας εν καιρώ ειρήνης.

Μια βόλτα με βάρκα 60-80 λεπτών θα σας οδηγήσει στην τοποθεσία και αφού κατεβείτε μέσα από τα σκοτεινά νερά, το Doña Marilyn βρίσκεται στη δεξιά πλευρά του, σε μέγιστο βάθος 32 μέτρων.

Η τοποθεσία σφύζει από ζωή, με μεγάλα φύλλα από μαύρο κοράλλι που δίνουν τη θέση τους σε ένα σμήνος καρδινάλιων καθώς κολυμπάτε γύρω από την πλώρη. Δείτε προεξοχές για μαρμάρινες ακτίνες και λευκούς καρχαρίες που ξεκουράζονται σε ήσυχα, σκιερά σημεία.

Εάν είστε αρκετά τρελοί για να φέρετε έναν φακό μακροεντολής, υπάρχουν στην κατοικία σας καρδινάλιος τίγρης και φλας.

Δυστυχώς, η Doña Marilyn είναι μόνο η μισή κατάδυση που ήταν παλιά, καθώς οι παράνομοι διασώστες έσκισαν το πίσω άκρο του πλοίου το 2018. Παραμένει μια εξαιρετική κατάδυση, αλλά για τους μακροχρόνιους επισκέπτες αυτό είναι ένα πικρό χάπι που πρέπει να καταπιούν.

Το Mogami Maru είναι μια εξαιρετική κατάδυση με ναυάγιο μόλις 30 λεπτά βόρεια της Malapascua, αλλά σε βάθος 50 μέτρων θα πρέπει να θεωρείται μόνο τεχνική κατάδυση. Η καλύτερη εικασία μας είναι ότι αυτή ήταν μια ιαπωνική τράτα που μετατράπηκε σε βοηθητικό υποβρύχιο κυνηγό κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου.

Η βύθισή της από ένα αμερικανικό βομβαρδιστικό στα ανοιχτά του Cebu καταγράφηκε στις 12 Σεπτεμβρίου 1944 και η καταστροφική ζημιά γύρω από την πρύμνη υποδηλώνει ότι έφερε φορτία βάθους.

Όπως και με το Doña Marilyn, η ορατότητα τείνει να είναι λίγο χαμηλότερη και χρειάζεται μια στιγμή για να δείτε το ναυάγιο καθώς πέφτετε μέσα από τη στήλη του νερού.

Όρθιο σε αμμώδη βυθό, το Mogami Maru φαίνεται εντυπωσιακό, πόσο μάλλον που είναι πιθανό να είστε οι μόνοι δύτες που επισκέπτονται.

Ένα κομμάτι μετάλλου από τη γάστρα έχει σκιστεί από μια έκρηξη και δημιούργησε μια μεγάλη κολύμβηση κατά μήκος της δεξιάς πλευράς, και μερικοί θαλασσοπόροι βρίσκονται στο κάτω μέρος.

Το Mogami Maru έχει συσσωρεύσει μια επίστρωση κοραλλιών και καθώς κολυμπάτε στο κατάστρωμα, άφθονα κίτρινα κοράλλια προσθέτουν μια πινελιά χρώματος. Τα αντικείμενα που ανακαλύφθηκαν από δύτες περιλαμβάνουν κόκαλα, μαχαιροπίρουνα, σπασμένα κύπελλα και το κάτω μισό ενός αερίου-μάσκα, μια οδυνηρή υπενθύμιση των ζωών που έζησαν και χάθηκαν στο πλοίο.

Η πλώρη έχει μια μεγάλη περιοχή σαν καμπίνα, ορατή από το εξωτερικό μέσα από πολλά παράθυρα κενά. Αυτός ο χώρος έχει γίνει καταφύγιο για τα ψάρια και, με τμήματα της οροφής τώρα ανοιχτά, μπορείτε να πέσετε για να πείτε ένα γεια.

Σημαίνει «ο μόνος βράχος» στην τοπική διάλεκτο, το Bogtong Bato είναι ένα υποβρύχιο βουνό ακριβώς έξω από το βόρειο άκρο της Malapascua. Αυτό το σχετικά μικρό θαλάσσιο βουνό μπορεί να υπόκειται σε ισχυρά ρεύματα, επομένως η γρήγορη πτώση πάνω του είναι απαραίτητη διαφορετικά κινδυνεύετε να χάσετε την τοποθεσία.

Ένα φεστιβάλ χρώματος και μια γιορτή μακροζωής περιμένει. Κάθε εκατοστό της κορυφής καλύπτεται από κοράλλι, κυρίως μαλακό, δημιουργώντας μια ταπετσαρία από ροζ, μοβ και πορτοκαλί.

Τα κενά που απομένουν γεμίζουν με κοράλλια, κρινοειδή και ανεμώνες.

Κάτω στα 25-30μ υπάρχουν λίγοι θαλασσοπόροι και οι πυγμαίοι ιππόκαμποι bargibanti είναι μια πιθανότητα, ειδικά με τη βοήθεια ενός ειδικού οδηγού. Ο επιστήμονας George Bargibant ανακάλυψε κατά λάθος αυτά τα ζώα ύψους 2 εκατοστών το 1969 και κατά κάποιο τρόπο καταφέρνουν να είναι χαριτωμένα παρά τη διευρυμένη κοιλιά και τις προεξοχές που μοιάζουν με κονδυλώματα. Προσαρμόζουν το χρώμα τους για να ταιριάζει με το γοργόνιο οικοδεσπότη τους και είναι εξαιρετικά ευαίσθητα.

Ποτέ μην αγγίζετε τον ανεμιστήρα με δείκτη ή άλλο εργαλείο, αποφύγετε τη χρήση σταθερού φωτός και διατηρήστε χαμηλή ισχύ στροβοσκοπίου όταν φωτογραφίζετε. Πάντα καταδυόμαστε με το Evolution Dive Resort όταν βρισκόμαστε στη Malapascua και διατηρεί αξιοθαύμαστα υψηλά πρότυπα εκπαίδευσης δυτών και πρακτικές καταδύσεων με περιβαλλοντική συνείδηση.

Η ανεξήγητη αφθονία των κεφαλόποδων καθιστά τη Malapascua έναν εξαιρετικό προορισμό νυχτερινών καταδύσεων (ακόμα κι αν το πρωινό ξύπνημα για τους αλωνιστές κάνει τις νυχτερινές καταδύσεις μια οδυνηρή προοπτική).

Τα ρηχά ερείπια όπως το Lighthouse και το Ka Osting είναι ιδανικά μέρη για να εντοπίσετε χταπόδια με μπλε δακτυλίους, μεταξύ των πιο αξιοσημείωτων πλασμάτων που μπορείτε να συναντήσετε κάτω από το νερό.

Ζουν στα ρηχά και είναι συνήθως δραστήρια τη νύχτα.

Όταν αναστατώνονται, από μια αντιληπτή απειλή ή ενώ κυνηγούν, αναβοσβήνουν ιριδίζοντες μπλε δακτυλίους που προειδοποιούν για την ανησυχητική τους τοξικότητα, ικανοί να παραλύσουν τόσο τα θηράματα όσο και τα αρπακτικά και είναι αρκετά δηλητηριώδη για να σκοτώσουν ανθρώπους.

Τα μπλε-δαχτυλίδια ήταν το σύμβολο του χταπόδι λατρεία στην ταινία του Τζέιμς Μποντ Octopussy, και ο αρχηγός τους Octopussy φοράει μια σαγηνευτική μπλούζα με μπλε δαχτυλίδι στην ταινία. Ο κορυφαίος σωματοφύλακάς της έχει ακόμη και ένα μπλε-δαχτυλίδι χταπόδι τατουάζ στους γλουτούς της, που ο Roger Moore παρατηρεί επιπόλαια μετά τη συνουσία.