Μην χάσετε Mactan

ΞΕΚΙΝΟΥΜΕ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ στο Shangri-La Marine Sanctuary (που αναφέρεται πιο συχνά ως «SMS» σε αυτά τα μέρη). Όταν το κέντρο καταδύσεων του Scotty άνοιξε για πρώτη φορά εδώ πριν από 25 χρόνια, ο ύφαλος του σπιτιού ήταν ένα νεκροταφείο. Το ψάρεμα με δυναμίτη είχε κάνει τα κοράλλια σε ερείπια και το απόθεμα ψαριών είχε πέσει κατακόρυφα.

Με τον καιρό, το Scotty's και το ξενοδοχείο Shangri-La συνεργάστηκαν για να δημιουργήσουν ένα θαλάσσιο καταφύγιο, το οποίο είχε ως αποτέλεσμα μια θεαματική αναγέννηση του υφάλου του σπιτιού.

Σήμερα, τα SMS είναι κλειστά για την κυκλοφορία πλοίων και αστυνομεύονται από φύλακες όλο το εικοσιτετράωρο. Ο ύφαλος είναι σε εξαιρετική φόρμα, με τα επιτραπέζια κοράλλια να στέκονται μεγαλοπρεπώς στην κορυφή των κοραλλιών και τα πεδία με τα δάχτυλα κοραλλιών που χρησιμεύουν ως περίπλοκοι λαβύρινθοι για τα παιχνιδιάρικα ψάρια των υφάλων.

Ο αριθμός των ψαριών έχει εκραγεί επίσης (με καλό τρόπο αυτή τη φορά), αναδεικνύοντας την πλούσια βιοποικιλότητα της περιοχής και λειτουργώντας ως ζωντανή υπενθύμιση ότι όντως βουτάμε στην καρδιά του Κοραλλιογενούς Τριγώνου.

Ακριβώς κάτω από την επιφάνεια, επιμήκεις βελόνες γλιστρούν γύρω από τις φυσαλίδες μας, με το σώμα τους να κυματίζει αργά στην αναζήτηση της διατροφής. Στα ρηχά, παπαγαλόψαρα και ράβδοι επιτίθενται στο κοράλλι μαζικά, παίρνοντας μικροσκοπικά τσιμπήματα από τα λιγότερο υγιή μέρη. αποτελούν βασικό συστατικό για τη διατήρηση της υγείας του υφάλου.

Πιο κάτω, με υποδέχεται μια ομάδα περίεργων μεσάνυχτων, με το σώμα τους, σκοτεινό και θαμπό από μακριά, να έχει περίτεχνα σχέδια από κοντά, σε λαμπερές αποχρώσεις του χρυσού και του μπλε. Τα μεγάλα μάτια τους ερευνούν την παρουσία μας.

Είναι απλώς περιέργεια ή ελπίζουν ότι αυτό το μεγάλο, αμήχανο «ψάρι» που φυσάει φούσκες μπορεί να τους βοηθήσει να βρουν ένα εύκολο γεύμα;

Ίσως ο πιο προφανής δείκτης των επιτυχών προσπαθειών διατήρησης στα SMS είναι το μεγάλο σχολείο του resident jack. Μια επιβλητική μάζα από ασημένια σώματα, η σχολική τους συμπεριφορά, που αναπτύχθηκε κατά τη διάρκεια αιώνων εξέλιξης, βοηθά στην προστασία τους από τα θαλάσσια αρπακτικά.

Ωστόσο, η εξέλιξη δεν έχει ακόμη καλύψει τον ανθρώπινο παράγοντα, και αυτή η εκπαίδευση τους καθιστά επίσης εύκολη σύλληψη για δίχτυα. Είμαι αισιόδοξος για την εύρεση ενός τόσο μεγάλου κοπαδιού ψαριών, ακριβώς έξω από την παραλία, μόλις ένα μίλι από τη δεύτερη μεγαλύτερη πόλη των Φιλιππίνων, το Cebu.

ΣΥΝΔΕΕΤΑΙ ΜΕ ΔΥΟ ΓΕΦΥΡΕΣ, Το Mactan είναι ένα μικρό νησί που γειτνιάζει με το Cebu. Έπαιξε βασικό ρόλο στην ιστορία των Φιλιππίνων, καθώς ήταν ο Λάπου-Λάπου, ο ηγέτης της φυλής τους, που ήταν ο πρώτος που αντιστάθηκε στον ισπανικό αποικισμό και σκότωσε τον διάσημο εξερευνητή Μαγγελάνο.

Σε μια κάπως περίεργη τροπή των γεγονότων, σήμερα υπάρχουν ιερά στο νησί που γιορτάζουν τόσο το Lapu-Lapu όσο και το Magellan, ένα αφιέρωμα στο μείγμα πολιτισμών και επιρροών που συνθέτουν τη σύγχρονη φιλιππινέζικη κοινωνία και ένα ευχάριστο πολιτιστικό διάλειμμα από τις καταδύσεις για τους επισκέπτες.

Το SMS είναι επίσης προικισμένο με μια υγιή προσφορά ανεμώνων και των συνοδευτικών ψαριών κλόουν. Στην πραγματικότητα, η νοτιοανατολική Ασία είναι η πρωτεύουσα των ψαριών-κλόουν του κόσμου, όπου ζουν τα περισσότερα από τα 28 είδη ανεμώνης.

Δεν είμαι σίγουρος ότι θα μπορούσατε ποτέ να κουραστείτε από αυτά τα χαρακτηριστικά ψάρια – σίγουρα όταν βαρεθήκατε τα ψάρια-κλόουν, έχετε βαρεθεί τη ζωή. Οφείλω να ομολογήσω ότι η κάμερά μου φαίνεται να έχει μαγνητική έλξη ιδιαίτερα για το είδος ψεύτικου ψαριού-κλόουν, πιο γνωστό ως Nemo και ίσως η μεγαλύτερη διασημότητα ψαριών στον κόσμο αυτές τις μέρες.

Εάν είστε «μικρόμυαλοι» σχετικά με τη θαλάσσια ζωή, θα βρείτε επίσης μια πληθώρα πιθανών μακροπλασμάτων. Τα ψάρια του δικτύου υπάρχουν σε αφθονία. Γλιστρώντας στα κοράλλια, τα υπερμεγέθη μάτια τους τους δίνουν ένα πλεονέκτημα όρασης για να αντισταθμίσουν την περιορισμένη κινητικότητα.

Αυτό είναι ένα καλό μέρος για ψάρια φωτογραφία, και ένα από τα αγαπημένα μου παιχνίδια είναι να βλέπω πόσο κοντά μπορώ να φτάσω στο γερακόψαρο πριν φύγουν (συνήθως ακριβώς τη στιγμή που πρόκειται να πατήσετε το κλείστρο).

Οι ανεμώνες δεν είναι μόνο το σπίτι για τα ψάρια-κλόουν, αλλά το μέρος για να βρείτε πορσελάνινα καβούρια και πιο καθαρές γαρίδες που ζουν σε συμβίωση με τον ξενιστή τους.

Οι γαρίδες χορεύουν στη στήλη του νερού, διαφημίζοντας τις υπηρεσίες τους κουνώντας ζωηρά τα εξαρτήματά τους. Μια σαυρόψαρα κάνει ένα διάλειμμα από το κυνήγι για να καθαρίσει το στόμα και τα βράγχια της, ανοίγοντας διάπλατα για να εμφανιστούν τα δόντια που το κάνουν ένα από τα κορυφαία αρπακτικά στον ύφαλο.

Οι καθαρότερες γαρίδες σκαρφαλώνουν ανυπόμονα μέσα, με ασφάλεια γνωρίζοντας ότι η υπηρεσία που προσφέρουν υπερβαίνει κατά πολύ τη θρεπτική τους αξία.

Εκείνο το βράδυ ξεκινήσαμε για την πρώτη μου βουτιά στο blackwater. Ξεκινώντας από τη Χαβάη, αυτός ο ασυνήθιστος τύπος κατάδυσης αναπτύσσει γρήγορα μεγάλους θαυμαστές, ιδιαίτερα μεταξύ των υποβρύχιων φωτογράφων.

Η ιδέα είναι να συμμετάσχετε στη μεγαλύτερη μετανάστευση στη Γη, καθώς όλα τα ψάρια και τα πλάσματα στο στάδιο της προνύμφης σηκώνονται από τα βαθιά για να τραφούν με πλαγκτόν στα ρηχά τη νύχτα.

Προχωρήσαμε στο κανάλι και, σε νερό βάθους 500 μέτρων, τοποθετήσαμε μια κάτω γραμμή εξοπλισμένη με ισχυρά φώτα. Αυτά ελκύουν τη ζωή και μετά από 30 λεπτά «χρόνου μαγειρέματος» γλιστρήσαμε σε μια μαύρη θάλασσα.

Είναι μια απόκοσμη αίσθηση, που αιωρείται στο βάθος χωρίς σημείο αναφοράς, τα κάτω φώτα και τα αυτιά σας λειτουργούν ως οι κύριοι τρόποι μέτρησης του βάθους.

ΖΕΛΑΝΕΣ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΗΣΑΝ ΠΡΟΣ βγήκαμε από το σκοτάδι και, καθώς τα μάτια μας προσαρμόστηκαν, βρήκαμε μικροσκοπικά ψάρια να κολυμπούν μέσα και έξω από τη λάμψη των φώτων μας. Το σύστημα εστίασης της φωτογραφικής μου μηχανής μπήκε σε υπερένταση προσπαθώντας να συμβαδίσει με αυτά τα μικροσκοπικά άτομα.

Κατά την ανασκόπηση των εικόνων πίσω στη στεριά, βρήκαμε τα αναγνωρίσιμα σχήματα του barracuda, του σκίουρου, του παπαγάλου και του jack, αλλά σε πολύ πρώιμο στάδιο της ανάπτυξής τους. Πράγματι, πολλά ψάρια υφάλου μεγαλώνουν σε πελαγικά νερά, επιστρέφοντας σε έναν ύφαλο μόνο όταν φτάσουν σε επαρκές μέγεθος και ωριμότητα.

Το κυνήγι θησαυρού για το επόμενο ασυνήθιστο πλάσμα κάνει την κατάδυση στο μαύρο νερό πολύ εθιστική. Λίγες νύχτες αργότερα, δοκιμάσαμε την τύχη μας με μια παρόμοια τεχνική αλλά σε πιο ρηχά νερά στον ύφαλο του σπιτιού, κάτι που συχνά αναφέρεται ως «βουτιά στη φωτιά». Οι συναντήσεις ήταν διαφορετικές αλλά όχι λιγότερο ενδιαφέρουσες,

με περισσότερα ασπόνδυλα όπως θαλάσσια σαλιγκάρια, σκουλήκια και γαρίδες.

Τις ημέρες που ακολούθησαν, τολμήσαμε να φύγουμε από τα SMS σε ορισμένες από τις τοποθεσίες κατάδυσης κατά μήκος της ακτής του Μακτάν. Στο Tambuli, η αντίθεση μεταξύ των προστατευμένων υφάλων που είχαμε κάνει κατάδυση και αυτού που βρισκόταν μπροστά μας ήταν ξεκάθαρη. Η ανθρώπινη απορροή, η αγκυροβόληση και το ψάρεμα σε αυτό το βαρύ για τουρίστες σημείο είχαν σαφείς προεκτάσεις για έναν ύφαλο που έχει περισσότερα φύκια που ασφυκτιούν από τα κοράλλια και σπασμένα σκληρά κοράλλια και πολύ λιγότερα ψάρια.

Το αποκορύφωμα, ωστόσο, ήταν το ναυάγιο του αεροπλάνου, που τοποθετήθηκε εκεί για να διασκεδάσει τους δύτες και λειτουργούσε ως εξαιρετικό στήριγμα για τους υποβρύχιους φωτογράφους. Μόλις είχα εξαντλήσει τις φωτογραφικές ευκαιρίες του ίδιου του αεροπλάνου (ή ίσως εξάντλησα τα μοντέλα μου), τολμούσα λίγο πιο βαθιά, εκεί που φαινόταν να κινείται ο ύφαλος.

Μετά από προσεκτικότερη εξέταση, αποδείχθηκε ότι ήταν ένα σχολείο ανηλίκων κατάδικων, που έμοιαζε με μια ομάδα δραπέτευτων κρατουμένων με ασπρόμαυρες ρίγες. Κολύμπησαν από κοινού, σπρώχνοντας και σπρώχνοντας στον ύφαλο αναζητώντας πλαγκτόν.

Η έρευνα έχει δείξει ότι μιμούνται τον χρωματισμό του δηλητηριώδους γατόψαρου για αυτοάμυνα και θα επιστρέψουν στα λαγούμια τους τη νύχτα, όπου κρέμονται από το στόμα τους από την οροφή των τούνελ, συγκρατούνται στη θέση τους από βλεννώδεις κλωστές!

Το Mactan δεν είναι μόνο για δύτες. Σε αυτό το μέρος του κόσμου είναι ένας εύκολα προσβάσιμος παραλιακός προορισμός, ιδιαίτερα δημοφιλής στους Κορεάτες και τους Ιάπωνες τουρίστες. Τα σκάφη μπανάνας και τα τζετ σκι αφθονούν και είναι σημαντικό να είστε ιδιαίτερα προσεκτικοί όταν ανεβαίνετε στις πιο πυκνοκατοικημένες περιοχές.

Αυτό ίσχυε σίγουρα για την επόμενη τοποθεσία καταδύσεων μας, το Κοντίκι, όπου το να μοιράζομαι το νερό με ορδές τουριστών που ουρλιάζουν δεν είναι στην πραγματικότητα η ιδέα μου για ένα ήσυχο διάστημα στην επιφάνεια. Ευτυχώς, η γαλήνη αποκαταστάθηκε σύντομα καθώς δραπετεύσαμε στα βαθιά και κατά μήκος ενός απόκρημνου τοίχου με σφουγγάρια και υγιή μαλακά κοράλλια.

Ο οδηγός μας Μπέρνι κατέβηκε σκόπιμα σε μια συγκεκριμένη συστάδα σφουγγαριών στα 20 μέτρα και έδειξε ένα γιγάντιο βατραχόψαρο που διέμενε εκεί τα τελευταία δύο χρόνια.

Ο Jade κολύμπησε για μια πιο προσεκτική ματιά, αλλά το ρεύμα σύντομα έκανε την παραμονή ακίνητη για πολύ καιρό άβολη.

Παρασυρθήκαμε, θαυμάζοντας τον τοίχο. Με τους πολύχρωμους θαλασσινούς να φυτρώνουν προς κάθε κατεύθυνση, δεν είχαμε την επιλογή όταν επρόκειτο για την επιλογή θέματος. Κι όμως, παρά αυτό το ένδοξο υποβρύχιο τοπίο, δεν είχαμε ακόμη βρει το κύριο γεγονός. Το Κοντίκι φιλοξενεί ένα τεράστιο κοπάδι από σαρδέλες.

Καθώς το προφίλ μας ανέβαινε πιο ρηχά, ο ήλιος ξαφνικά εξαφανίστηκε από αυτή τη μάζα μικρών ψαριών.

Είναι ένα εντυπωσιακό και παραμελημένο θέαμα, επειδή οι περισσότεροι άνθρωποι τείνουν να πάνε κατευθείαν στο Moalboal για να μάθουν σαρδέλες.

Φωτογραφικά, οι σαρδέλες αποτελούν μια πραγματική πρόκληση – το να τις βάζεις όλες στο πλαίσιο και σε εναρμονισμένο σχήμα είναι πιο εύκολο να το πεις παρά να το κάνεις! Καθώς ο Jade και ο Bernie κοίταζαν αυτή την εντυπωσιακή αφθονία ψαριών, έψαξα για αυτό το άπιαστο τέλειο πλαίσιο.

Το MACTAN ΠΑΡΕΧΕΙ για τις ανάγκες ελεύθερων δυτών και τεχνικών δυτών καθώς και δυτών αναψυχής. Το Scotty's είναι το ιδανικό κέντρο, με καταστήματα και στα ξενοδοχεία Shangri-La και Mövenpick στο Mactan. Εξυπηρετούν τα πάντα, από τις απρόβλεπτες γοργόνες (σοβαρά, υπάρχει μάθημα) μέχρι να αναπνεύσουν δύτες και μαθήματα GUE.

Ο ιδρυτής Scott Livingston είναι ο αγαπημένος μου τύπος ιδιοκτήτη καταδυτικού καταστήματος, που εξακολουθεί να είναι τρελός για τις καταδύσεις και περνά όσο το δυνατόν περισσότερο από τον ελεύθερο χρόνο του κάτω από το νερό. Αυτός και η ομάδα του μας παρείχαν θερμή υποδοχή και μας ενθάρρυναν να βγάλουμε τον τεχνικό καταδυτικό μας εξοπλισμό για να απολαύσουμε πλήρως το ναυάγιο του San Juan.

Βρίσκεται στον κόλπο Liloan, ήταν περίπου 30 λεπτά με την bangka από τη βάση μας στο Mactan. Αυτό το παλιό οχηματαγωγό βυθίστηκε το 2000 χωρίς θύματα, είτε ως αποτέλεσμα κακοκαιρίας είτε, αν πιστεύουμε τα τοπικά κουτσομπολιά, ως ασφαλιστική απάτη.

Με την κορυφή του πλοίου στα 30 μέτρα και πλέον, θα μπορούσατε να το βουτήξετε ψυχαγωγικά, αλλά θα ήταν πολύ μικρός χρόνος βυθού.

Σε μέγιστο βάθος 50 μέτρων και με το ναυάγιο να έχει μήκος 60 μέτρα, θα αποκομίσετε πολύ περισσότερα από την ημέρα κάνοντας μερικές καταδύσεις αποσυμπίεσης με ένα υγιές διάστημα μεταξύ της επιφάνειας.

Τώρα δεν είμαι από αυτούς που κυνηγούν το βάθος για χάρη του, αλλά ήμουν πολύ χαρούμενος που αντιμετωπίσαμε την επιπλέον ταλαιπωρία να κατέβουμε στο San Juan. Το ναυάγιο έχει γίνει το σπίτι των σχολείων fusiliers και, για μερικές δεκαετίες, έχει εξελιχθεί σε ένα ακμάζον θαλάσσιο οικοσύστημα.

Με τη γαλακτώδη ορατότητα και την έλλειψη άλλων δυτών, χάρηκα με την αίσθηση της περιπέτειας και αφήνοντας πίσω μου τις τουριστικές ακτές του Μακτάν.

Μπορεί να ήταν ένα άγγιγμα νάρκωσης, αλλά βούιζα φεύγοντας από το νερό, ενθουσιασμένος που συμμετείχα σε μια υποβρύχια παράσταση που τόσο λίγοι έχουν δει.

Εάν δεν έχετε ολοκληρώσει ακόμη την τεχνική σας κατάδυση εκπαίδευση αλλά ψάχνετε για περιπέτεια, το καλύτερο στοίχημά σας είναι το Marigondon Cavern. Πέσαμε μέσα με δυνατό ρεύμα και βουτήξαμε γρήγορα στα 35 μέτρα, όπου βρήκαμε τη μεγάλη είσοδο στο σπήλαιο.

Μόλις μπήκαμε μέσα και προστατευμένοι από το ρεύμα, πήραμε την ανάσα μας και απολαύσαμε τους τεράστιους θαλασσινούς που κοσμούσαν την κορυφή και τα πλαϊνά των τοίχων του σπηλαίου.

Καθώς κλωτσούσαμε με βάτραχο στο σκοτάδι, τα φώτα μας τρόμαξαν ένα μεγάλο κόκκινο σφουγγάρι καβούρι που ξέφυγε αμήχανα, τριγυρίζοντας σαστισμένος. Δεν μπορούσα να μην αισθανθώ λίγο άσχημα που ενόχλησα αυτόν τον κάτοικο του Marigondon.