Βόμβες σε μπικίνι

Φανταστείτε ένα χτύπημα στην πόρτα. Ένας φιλικός άντρας στο κατώφλι σου προσπαθεί να σε πείσει να μαζέψεις τα πάντα και να φύγεις από το σπίτι. Όχι μόνο εσείς και η οικογένειά σας, αλλά ολόκληρη η κοινότητά σας. Είναι για το καλό της ανθρωπότητας και θα τερματίσει όλους τους παγκόσμιους πολέμους, ισχυρίζεται.

Θα συμφωνούσατε; Θα δεχόσασταν την πρόταση να μεταφερθείτε μακριά από το μοναδικό μέρος που γνώριζες ποτέ; Και θα ήσασταν ευτυχείς να ανακαλύψετε ότι η μετεγκατάσταση, όχι προσωρινή, θα διαρκούσε πολλές γενιές;

Και ότι πιθανότατα θα πέθανες με αργό, φρικτό θάνατο αν επέστρεφες ποτέ στο σπίτι;

Αυτό ακριβώς συνέβη τον Φεβρουάριο του 1946, όταν ο στρατιωτικός κυβερνήτης των ΗΠΑ Ben H Wyatt έπεισε τον τοπικό αρχηγό King Juda να πείσει τον λαό του να εκκενώσει το μικρό τους νησί στην Ατόλη Μπικίνι.

Ο πληθυσμός των 167 μεταφέρθηκε σε στενούς στρατώνες σε ένα απομακρυσμένο νησί και άρχισαν οι προετοιμασίες για ένα πρόγραμμα πυρηνικών δοκιμών. Η επιχείρηση Crossroads είχε πάει!

Το Bikini Atoll επιλέχθηκε ως περιοχή δοκιμών κυρίως για την απομακρυσμένη του θέση, γι' αυτό πρέπει να υπομείνουμε ένα μακρύ και μερικές φορές απαιτητικό ταξίδι για να φτάσουμε εκεί σήμερα. Μετά από σχεδόν τρεις ημέρες, νιώθουμε σαν να έχουμε ταξιδέψει στην αντίθετη πλευρά του πλανήτη, και πράγματι βρισκόμαστε σχεδόν στην ημερομηνία - 12 ζώνες ώρας από τον Μεσημβρινό του Γκρίνουιτς.

Το μπικίνι βρίσκεται ακριβώς βόρεια του Ισημερινού στον Ειρηνικό Ωκεανό στα μισά του δρόμου μεταξύ Αυστραλίας και Χαβάης και αποτελείται από 23 νησιά, από τα οποία μόνο τα δύο ήταν
πάντα κατοικήσιμο.

Μετά από τρεις άλλες στάσεις, το United Airlines Island Hopper από το Γκουάμ μας αφήνει επιτέλους στη βάση του αμερικανικού στρατού στην Ατόλη Kwajalein. Ακολουθεί μια σύντομη δωρεάν βόλτα με ένα στρατιωτικό πλοίο για το μικρό, πυκνοκατοικημένο νησί Ebeye. Φροντίζουμε το jet lag μας για μια μέρα στο γοητευτικό και ρουστίκ Hotel Ebeye, το μοναδικό στην πόλη, πριν επιβιβαστούμε Truk Master.

Πριν ξεκινήσουμε την 24ωρη κρουαζιέρα μας βόρεια, έχουμε χρόνο για μια βουτιά στο βαρύ καταδρομικό Ο Πρίγκιπ Eugen. Το γερμανικό σκάφος κατασχέθηκε από τις Συμμαχικές δυνάμεις μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο και γερμανικά και ιαπωνικά πλοία-στόχοι συμπεριλήφθηκαν στις πυρηνικές δοκιμές για τη διερεύνηση τυχόν σημαντικών διαφορών στις μεθόδους ναυπήγησης του εχθρού σε σχέση με ζημιές από ατομικά όπλα.

Ο Πρίγκιπ Eugen επέζησε και από τις δύο εκρήξεις του Operation Crossroads με μόνο μικρές δομικές ζημιές, αλλά έλαβε μεγάλη δόση ραδιενεργών εκρήξεων.

Αργότερα το ίδιο έτος ρυμουλκήθηκε στην Ατόλη Kwajalein για απολύμανση και εκφόρτωση πυρομαχικών, αλλά οι διαρροές που είχε υποστεί δεν μπορούσαν να επισκευαστούν λόγω της ραδιενέργειας, έτσι τον Δεκέμβριο του 1946 ανατράπηκε σε ρηχά νερά στη λιμνοθάλασσα.

Όπως συμβαίνει με τα περισσότερα βαριά θωρακισμένα πολεμικά πλοία Ο Πρίγκιπ Eugen βρίσκεται ανεστραμμένο, αλλά το ναυάγιο παραμένει μια επική κατάδυση και η κλίμακα του μας προϊδεάζει για το τι έχουμε μπροστά μας.

Κύριο φωτογραφικό αξιοθέατο είναι οι τρεις γιγάντιες προπέλες, η μία από τις οποίες προεξέχει από το νερό.

Εμφανίζεται το Bikini Atoll στον ορίζοντα αργά το επόμενο απόγευμα. Περάσαμε καλά στον ασυνήθιστα ήρεμο Ειρηνικό Ωκεανό και φτάνουμε λίγες ώρες νωρίτερα από το αναμενόμενο, επομένως μπορούμε να κάνουμε μια γρήγορη βουτιά προσανατολισμού στο USS Saratoga. Πιθανώς το μεγαλύτερο ναυάγιο που μπορεί να καταδυθεί στον κόσμο, είναι ένα από τα ελάχιστα αεροπλανοφόρα που είναι προσβάσιμα σε δύτες.

Κολύμπι προς τη γραμμή καθόδου στο Truk Master's πλώρη Κοιτάζω κάτω, και συνειδητοποιώ ότι αυτό που βλέπω παρακάτω δεν είναι το κάτω μέρος, αλλά το θάλαμο πτήσης του αερομεταφορέα των 270 μέτρων!

Κατεβαίνουμε στο κατάστρωμα γύρω στα 30 μέτρα για να πάρουμε τον ρουλεμάν μας. Ολόκληρο το κατάστρωμα πτήσης καλύπτεται από σανίδες από ξύλο τικ, που επιλέχθηκαν επειδή ήταν συμπαγείς και εύκολο να επισκευαστούν.

Παρά ένα στρώμα από φύκια και κοράλλια, παραμένει δυνατό να διακρίνουμε μεμονωμένες σανίδες εδώ και εκεί.

Για να δοθεί στους πιλότους όσο το δυνατόν περισσότερος χώρος για απογειώσεις και προσγειώσεις, τα αεροπλανοφόρα διαθέτουν μια ψηλή, στενή γέφυρα στη μία πλευρά. Saratoga είχε τέσσερα σετ διπλόκαννων όπλων MK55 9 διαμετρήματος, δύο στραμμένα προς τα εμπρός και δύο στραμμένα προς τα πίσω, αλλά μόνο ένας από τους πυργίσκους είχε μείνει πριν από την έκρηξη και η καπνοδόχος από τότε έχει καταρρεύσει.

Η ανωδομή είναι, ωστόσο, εκπληκτικά άθικτη. Βρίσκουμε δωμάτια χαρτών, ραντάρ, κωδικοποίησης και ραδιοφώνου, όλα πολύ μικρά και περιορισμένα.

Κολυμπάμε στην τιμονιέρα. Δεν έχει παράθυρα, μόνο στενές σχισμές, προφανώς για την προστασία των αξιωματικών στην ψηλή, εκτεθειμένη θέση τους. Μπροστά από την τιμονιέρα είναι μια εξωτερική γέφυρα ναυσιπλοΐας, από όπου θα έχουν καλύτερη θέα του πλοίου και του περιβάλλοντος χώρου του όταν κάνουν ελιγμούς.

Κολυμπάμε προς την άνω γραμμή για να ξεκινήσουμε την αποσυμπίεση μας. Έχοντας μείνει σχετικά ρηχά, έχουμε συγκεντρώσει περισσότερα από 30 λεπτά deco. Ξαφνικά ο φίλος μου δείχνει πίσω μου και γυρίζω.

Ένας καρχαρίας τίγρης μας τσεκάρει και μένει για λίγο. Αργότερα ακούμε ότι είναι ένα κοινό θέαμα στο Sara – το κερασάκι στην τούρτα μας.

Μελετάμε μια επιλογή σχεδίων και σχηματικών σχεδίων του ναυαγίου προσεκτικά μεταξύ των καταδύσεων για να διασφαλίσουμε ότι επισκεπτόμαστε ενδιαφέροντα μέρη με τον πιο αποτελεσματικό τρόπο. Ένα αεροπλανοφόρο είναι μια πλωτή πόλη, και όταν είναι πλήρως επιχειρησιακό το USS Saratoga στέγαζε περίπου 2800 άτομα πλήρωμα.

Τα διαμερίσματα που επισημαίνονται περιλαμβάνουν αρτοποιείο, κουρείο, οδοντίατρο, πλυντήριο ρούχων, σιδηρουργό, αίθουσα καθαρισμού πατάτας, κρεοπωλείο και ντουλάπι κατάδυσης. Συναρπαστικά πράγματα!

Θα μπορούσατε εύκολα να πάτε στο μπικίνι και να βουτήξετε μόνο USS Saratoga για μια εβδομάδα. Στην πραγματικότητα, αν αυτό ήταν το μόνο ναυάγιο, θα άξιζε το ταξίδι. Κάναμε πέντε μεγάλες καταδύσεις στο τεράστιο σκάφος και ακόμα ένιωθα ότι είχαμε μόνο γρατσουνίσει την επιφάνεια.

Θεωρητικά υπάρχουν αρκετά χιλιόμετρα διαδρόμων για εξερεύνηση, αν και δεν είναι όλα τα επίπεδα προσβάσιμα ή ασφαλή για διείσδυση. Αλλά από τον τεράστιο ανελκυστήρα του αεροσκάφους προς τα εμπρός είναι δυνατές διάφορες διαδρομές. Μια πόρτα προσκαλεί, αλλά από εκεί και πέρα ​​φαίνεται πολύ λάσπη και μουντή, επομένως ανοίγουμε ένα καρούλι ασφαλείας και δένουμε πρώτα.

Αφού κολυμπήσετε πέρα ​​από τα πρώτα δύο δωμάτια, η ορατότητα ανοίγει. Μπορούμε τώρα να δούμε τη μόνιμη γραμμή διείσδυσης που οδηγεί περαιτέρω στο ναυάγιο, που προφανώς τοποθετήθηκε από το προσωπικό από το πλέον ανενεργό κέντρο καταδύσεων στο νησί Μπικίνι.

Συνδέουμε τη γραμμή ασφαλείας μας στην κύρια γραμμή. Όλα είναι πολύ σκουριασμένα και το δάπεδο καλύπτεται από ένα παχύ στρώμα εξαιρετικά λεπτού ιζήματος. Μια απρόσεκτη κίνηση του χεριού ή άστοχη πτερύγιο-Το λάκτισμα θα καταστρέψει την ορατότητα.

Οι φυσαλίδες εξάτμισης ανοιχτού κυκλώματος θα απομάκρυναν ένα ντους σκουριασμένων σωματιδίων από την οροφή εδώ.

Χρησιμοποιούμε JJ rebreathers, αλλά είναι ακόμα απαραίτητο να προσαρμόζουμε την άνωση κάθε τόσο, ακόμη και μια μικρή ροή φυσαλίδων από μάσκα προκαλεί διήθηση.

Το κόλπο είναι να κινείσαι πολύ αργά και σκόπιμα. Με εμποδίζει το μεγάλο μου σύστημα κάμερας και για κάθε πόρτα ή διάφραγμα που περνάμε, πρέπει να διπλώσω τους στροβοσκοπικούς βραχίονες και να σπρώξω προσεκτικά την κάμερα μπροστά μου, ενώ προσέχω ιδιαίτερα να μην χαράξω τον θόλο.

Μετά από λίγα μόνο λεπτά, βρίσκουμε το πρώτο πασχαλινό αυγό. Στο πάτωμα κάθεται ένα καταδυτικό κράνος του Αμερικανικού Ναυτικού Mark V σε πολύ καλή κατάσταση. Το αρχικό σχέδιο ήταν του 1916, αλλά το κράνος των 30 κιλών ήταν ακόμα σε χρήση στα μέσα της δεκαετίας του 1980. Η εναπομείνασα παρουσία αυτού του πολύτιμου συλλεκτικού αντικειμένου λέει πολλά για τον περιορισμένο αριθμό δυτών που έχουν επισκεφτεί το Bikini.

Από τους χάρτες γνωρίζουμε ότι αφού κολυμπήσουμε κάτω από μια σκάλα πρέπει να κάνουμε μια απότομη στροφή δεξιά για να φτάσουμε στον προορισμό μας. Ο φίλος μου σε όλες τις καταδύσεις στο μπικίνι, ο διάσημος εξερευνητής ναυαγίων Richard Lundgren, κολυμπάει μπροστά μου στο στενό πέρασμα και ξαφνικά εξαφανίζεται σε μια πόρτα στα αριστερά.

Αυτό είναι? Το βρήκε;

Ναι, το βρήκαμε – το οδοντιατρικό χειρουργείο. Όλα είναι άθικτα: τρεις καρέκλες οδοντιάτρου με τρυπάνια, μπολ ξέβγαλμα, σωλήνες και φώτα. Μετακινούμαστε πολύ προσεκτικά μέσα στο μικρό διαμέρισμα για να αποφύγουμε την καταστροφή του ευαίσθητου περιβάλλοντος ή την ανάδευση τυχόν λάσπης.

Στο δρόμο της επιστροφής εντοπίζουμε περισσότερα κρυμμένα πετράδια, όπως επιτοίχια τηλέφωνα, πυροσβεστήρες και πινακίδες sickbay. Μπουκάλια Coca-Cola της παλιάς σχολής είναι διάσπαρτα παντού.

Σε πολλά δωμάτια και διαδρόμους βλέπουμε αρχειοθήκες. στην προ-ψηφιακό ηλικία το Ναυτικό είχε πολλά χαρτιά να αποθηκεύσει.
Σε μια μεταγενέστερη κατάδυση βρίσκουμε το ντουλάπι κατάδυσης, γεμάτο με ομφάλιους σωλήνες και κρεμαστά στεγνωτήρια, και εξερευνούμε τα σαλόνια του πληρώματος με καναπέδες και τραπεζάκια.

Φέρεται ότι κανείς δεν έχει εξερευνήσει ακόμα το μηχανοστάσιο. Προς το τέλος της τελευταίας μας κατάδυσης στο Saratoga βρίσκουμε έναν πιθανό τρόπο, αλλά μας έχει τελειώσει ο χρόνος, οπότε φύγετε Sara με μια αίσθηση ημιτελούς δουλειάς.

Όλα τα πολεμικά πλοία στη λιμνοθάλασσα έπαιξαν σημαντικό ρόλο στην ιστορία του Β' Παγκοσμίου Πολέμου σε όλο τον κόσμο, αλλά αυτό με την πιο εντυπωσιακή ιστορική γενεαλογία πρέπει να είναι το ιαπωνικό θωρηκτό HIJMS Nagato.

Ήταν από αυτό το πλωτό φρούριο που ο ναύαρχος Ισορόκου Γιαμαμότο διεύθυνε την επίθεση στο Περλ Χάρμπορ στις 7 Δεκεμβρίου 1941. Nagato κατασχέθηκε από τους Αμερικανούς μετά την παράδοση της Ιαπωνίας και υποψιάζομαι ότι η ευκαιρία να εκδικηθεί το Περλ Χάρμπορ έπαιξε ρόλο στην απόφαση να την συμπεριλάβουν στην Επιχείρηση Crossroads. Nuke το Nagato!

Οπως και με Ο Πρίγκιπ Eugen, το ανεστραμμένο του Ναγκάτο Τα κυριότερα σημεία είναι οι τεράστιες προπέλες, τέσσερις από αυτές, και τα δίδυμα όπλα της 16 ιντσών, που ήταν τα μεγαλύτερα στον κόσμο εκείνη την εποχή.

Η υπερκατασκευή σε στυλ παγόδας είναι εν μέρει στριμωγμένη κάτω από το βάρος του κύτους, αλλά είναι δυνατό να στριμωχτείτε στη γέφυρα και να προσποιηθείτε ότι είστε ο ναύαρχος Yamamoto που ακούει τη διάσημη κωδική λέξη του ραδιοφώνου Tora! Tora! Tora!, λέγεται ότι ήταν το σήμα για την έναρξη της επίθεσης στο Περλ Χάρμπορ.

Ο Γιαμαμότο ήταν κατά της επίθεσης στην αμερικανική βάση στη Χαβάη επειδή φοβόταν ότι θα έφερνε τους Αμερικανούς στον πόλεμο. Η υποτιθέμενη προφητεία του μετά την απεργία, «Φοβάμαι ότι το μόνο που κάναμε είναι να ξυπνήσουμε έναν κοιμισμένο γίγαντα και να τον γεμίσουμε με τρομερή αποφασιστικότητα», αποδείχτηκε διάσημα τελευταία λόγια…

Ο υπεύθυνος Truk Master Το πλήρωμα συνιστά να μειώσετε λίγο τις εντατικές καταδυτικές δραστηριότητες στο μέσο του ταξιδιού σε βενζίνη, οπότε αντί για απογευματινή κατάδυση εξερευνούμε το νησί Μπικίνι. Μια βόλτα μερικών χιλιομέτρων μας φέρνει στον μικρό οικισμό που μέχρι πριν από 10 χρόνια φιλοξενούσε τους Bikini Atoll Divers, που άνοιξε τον Ιούνιο του 1996 και διευθύνεται από το Bikini Atoll Council.

Το σχέδιο ήταν να παράσχει μια οικονομική βάση για μια πιθανή μελλοντική επανεγκατάσταση του νησιού, αλλά το 2008 το συμβούλιο έπρεπε να κλείσει τη λειτουργία, αποτέλεσμα ζητημάτων αξιοπιστίας των τοπικών αεροπορικών εταιρειών σε συνδυασμό με το αυξανόμενο ενεργειακό κόστος και την παγκόσμια οικονομική παρακμή που έπληξαν επίσης τον καταδυτικό τουρισμό .

Το προσωπικό της κατάδυσης ήταν αποκλεισμένο στο νησί για ένα μήνα όταν το αεροπλάνο που επρόκειτο να τους εκκενώσει χάλασε.

Η περιοχή έχει μια ανησυχητική μετα-αποκαλυπτική ατμόσφαιρα και είναι ξεκάθαρο ότι όλοι έφυγαν βιαστικά όταν τελικά εμφανίστηκε ένα σκάφος. Η τελευταία ενημέρωση κατάδυσης φαίνεται ακόμα στον πίνακα του καταδυτικού κέντρου και σε ένα άλλο κτίριο, εξοπλισμός κατάδυσης, ανταλλακτικά, συμπιεστές, δωμάτιο σέρβις, ντεπόζιτα ξεβγάλματος και οτιδήποτε άλλο παραμένει όπως είχε εγκαταλειφθεί - τρομακτικό.

Το μέγεθος, η ιστορία και οι λεπτομέρειες του Saratoga και την Nagato κάνουμε αυτά τα ναυάγια τα κοσμήματα του στέμματος –όχι μόνο σε κλίμακα μπικίνι, αλλά οπουδήποτε στον κόσμο– αλλά αδράξουμε επίσης την ευκαιρία να βουτήξουμε μια χούφτα ναυάγια αντιτορπιλικών, θωρηκτών και υποβρυχίων από το Operation Crossroads. Το απόλυτο αγαπημένο μου ανάμεσα σε αυτά τα «μικρότερα» σκάφη (όλα είναι μικρά σε σύγκριση με Saratoga και Nagato) είναι το αντιτορπιλικό USS Λάμσον.

Κατεβαίνουμε κατά μήκος της γραμμής ελλιμενισμού σε μια ευχάριστη έκπληξη, γιατί Λάμσον κάθεται όρθια στον αμμώδη βυθό και η ορατότητα είναι ό,τι καλύτερο έχουμε δει στο μπικίνι μέχρι στιγμής. Η Λάμσον ήταν οπλισμένη μέχρι τα δόντια όταν βυθίστηκε και ήταν γεμάτη πυροβολικό, κανόνια, όπλα καταστρώματος και σπασμένες νάρκες, βόμβες βάθους και τορπίλες.

Το μεσαίο τμήμα είναι απλώς μια μεγάλη στριμμένη και παραμορφωμένη περιοχή. Δίπλα στο ναυάγιο στην άμμο στα 50 μέτρα, εντοπίζω έναν κοιμισμένο καρχαρία λευκού υφάλου και τον πλησιάζω προσεκτικά από τη μία πλευρά, ενώ ο Ρίτσαρντ τοποθετείται στην άλλη πλευρά.

Με τον φακό μου fisheye 15 mm όλα φαίνονται μικρά από απόσταση, αλλά η σιωπή των rebreathers μας είναι ένα τεράστιο πλεονέκτημα και καταφέρνω να κινηθώ πολύ κοντά πριν ο καρχαρίας ξυπνήσει και κολυμπήσει εκνευρισμένος.

Είχα την τύχη να βουτήξω μερικά από τα πιο εμβληματικά ναυάγια του κόσμου, όπως π.χ. Umbria, Thistlegorm, Βρετανικός και τα ναυάγια της λιμνοθάλασσας Truk, αλλά η εμπειρία του μπικίνι είναι σε ένα πρωτάθλημα από μόνο του. Αισθάνεται πολύ νόημα να μπορείς να καταγράψεις την ιστορία αυτού του τόπου, όχι μόνο τα αρχεία πολέμου όλων των ναυαγίων, αλλά και τον αντίκτυπο στη φύση και τον πληθυσμό των αποφάσεων της διοίκησης Τρούμαν.