Ατμοσφαιρικό καλωσόρισμα

δεν έχω πάει παντού στις Φιλιππίνες, αλλά από ό,τι έχω δει να ταξιδεύω η χώρα μοιάζει πολύ με τα φορτηγά Jeepney που βρίσκεις σε κάθε πόλη – φωτεινά, πολύχρωμα και μια απόλαυση για όλες τις αισθήσεις σου.

Ο υποβρύχιος κόσμος δεν απογοητεύει εξίσου, από το μεγαλύτερο ψάρι στον ωκεανό μέχρι το μικρότερο γυμνό κλαδί, με κάτι για όλους.

Η ακτή Dauin του νησιού Negros προσφέρει μια πανδαισία καταδυτικών απολαύσεων, από τα πιο σπάνια όντα μέσα από τα κοπάδια jackfish μέχρι τους μεγαλοπρεπείς φαλαινοκαρχαρίες, και με μέση θερμοκρασία νερού 27-30°C, δεν μπορείτε να επιλέξετε.

Έμεινα στο Atmosphere, ένα αποκλειστικό, πολυτελές αλλά φιλικό θέρετρο στο ήρεμο περιβάλλον με όμορφα περιποιημένα γκαζόν με θέα στο αφρώδες νερό της θάλασσας Bohol. Το κατάλυμα μπορεί να περιγραφεί μόνο ως πολυτελές και με αυτό που υπολόγισα ότι είναι η αναλογία προσωπικού προς επισκέπτες 4:1, καλύπτεται κάθε ανάγκη σας.

Το θέρετρο γίνεται 10 φέτος και όπου κάποια άλλα, νεότερα θέρετρα έχουν αρχίσει να δείχνουν γρήγορα την ηλικία τους, το Atmosphere εξακολουθεί να φαίνεται νέο και φρέσκο.

Αυτό πιθανώς έχει να κάνει με το γεγονός ότι οι ιδιοκτήτες, το βρετανικό ζεύγος Matthew και Gabrielle, ζουν στο χώρο του ξενοδοχείου και ακολουθούν μια πρακτική προσέγγιση στην καθημερινή λειτουργία του θερέτρου, που συχνά φαίνονται να περπατούν με πρόχειρο και μετροταινία προσπαθεί να βελτιώσει τα πράγματα!

Κατά τη διάρκεια της παραμονής μου, το θέρετρο έγινε από ήσυχο σε σχεδόν άδειο σε εντελώς γεμάτο, αλλά εκτός από τις ώρες των γευμάτων και το υποχρεωτικό happy hour στο μπαρ, δεν θα παρατηρούσες καμία διαφορά. όλα έτρεχαν σαν μια καλά λαδωμένη μηχανή.

το υπέροχο πράγμα σχετικά με την ακτογραμμή εδώ είναι ότι είναι παρθένα, προστατεύεται από τη νομοθεσία των Φιλιππίνων σύμφωνα με την οποία όλες οι παραλίες είναι δημόσιες. Τα θέρετρα δεν μπορούν να χτίσουν πάνω τους και να κλέψουν τη θέα από μόνα τους.

Ακόμη πιο ισχυροί τοπικοί νόμοι κατά μήκος της ακτής Dauin σημαίνουν επίσης ότι είναι αδύνατο για τα θέρετρα να χτίσουν προβλήτες και προβλήτες, επομένως η ακτογραμμή παραμένει πιο φυσική. Αυτοί οι τοπικοί νόμοι εκτείνονται μέχρι τις καταδύσεις, σύμφωνα με τους οποίους όλοι οι δύτες πρέπει να συνοδεύονται από οδηγό που διαθέτει πιστοποίηση από τον δήμαρχο (λυπούμαστε, όχι σόλο κατάδυση) και η κατάδυση στα θαλάσσια πάρκα μπορεί να πραγματοποιηθεί μόνο ορισμένες ώρες της ημέρας.

Οι Φιλιππίνες, όπως και πολλά άλλα μέρη της Νοτιοανατολικής Ασίας, βρίσκονται στο «Δαχτυλίδι της Φωτιάς», που σημαίνει ότι υπάρχει πάντα ένα ηφαίστειο κοντά.

Η μαύρη άμμος ή, στην περίπτωση της ακτής Dauin, η ελαφρώς γκρίζα άμμος, δεν πρέπει να σας αποθαρρύνει, γιατί η κατάδυση κάθε άλλο παρά γκρίζα είναι και προσφέρει στην πραγματικότητα ένα δραματικό σκηνικό για έναν φωτογράφο σαν εμένα.

Οι περισσότερες καταδύσεις κατά μήκος αυτού του τμήματος της ακτής γίνονται σε αυτές τις πλαγιές με γκρίζα άμμο, με δυνατή είσοδο στην παραλία για πολλές από τις τοποθεσίες κατάδυσης.

Το Atmosphere διαθέτει επίσης τρία σκάφη: δύο σύγχρονα ταχύπλοα και ένα μεγαλύτερο σκάφος παραδοσιακού τύπου. Το θέρετρο μπορεί να νοικιάσει επιπλέον πλοία για μεγαλύτερες ομάδες, ώστε να έχετε πάντα πρόσβαση σε οπουδήποτε θέλετε να πάτε.

Ο τοπικός οδηγός καταδύσεων Richard με ρώτησε ποιο ήταν το αγαπημένο μου πλάσμα, γιατί ήθελε πολύ να το βρει για μένα. Του είπα ότι δεν είχα ούτε μια λίστα ελέγχου με πράγματα που ήθελα πραγματικά να δω, αλλά απλώς απολάμβανα κάθε κατάδυση για αυτό που μου έφερνε. Ανέφερα ωστόσο ότι δεν είχα δει ποτέ γυμνό «Shaun the Sheep» (Costasiella kuroshimae) και χαμογέλασε και είπε: «Κανένα πρόβλημα!»

Σε όλη τη διαδρομή κατά μήκος της ακτής Dauin υπάρχουν μικρά θαλάσσια αποθέματα. Το Atmosphere Resort βρίσκεται ακριβώς στη μέση ενός από αυτά, οπότε ο ύφαλος του σπιτιού του είναι σε εξαιρετική κατάσταση και η πρώτη μου βουτιά ήταν εκεί.
Μπήκαμε μέσα, βάλαμε τα δικά μας πτερύγια και μόλις έσκυψα το κεφάλι μου κάτω από τον Ρίτσαρντ με φώναξε για να μου δείξει κάτι που έμοιαζε με κίτρινο κόκκο άμμου, δείχνοντας ότι ήταν κάποιου είδους γυμνό κλαδί.

Μόλις έβαλα τον μακρο φακό μου, άρχισα να τον ξεχωρίζω, αλλά και πάλι δεν μπορούσα να τον δω σωστά μέχρι που έκανα μεγέθυνση στο πίσω μέρος της κάμερας και συνειδητοποίησα ότι ήταν ένα σαλιγκάρι με φούσκα Oxynoe, ένα από τα μικρότερα πλάσματα που έχω δει ποτέ.

Ο Ρίτσαρντ είχε ξεκάθαρα καταπληκτικά μάτια που εντοπίζουν τα πλάσματα, και συνέχισε να με βρίσκει πλασματάκι μετά από πλάσμα καθ' όλη τη διάρκεια της κατάδυσης. Μου είπε αργότερα ότι υπήρχαν ακόμη περισσότερα που είχε δει αλλά δεν μου είχε δείξει.

Ως φωτογράφος, ήμουν ευχαριστημένος που δεν προσπαθούσε να μου δείχνει ένα νέο ζώο κάθε λίγα λεπτά, γιατί υπάρχουν τόσα πολλά πράγματα που μπορείτε να φωτογραφίσετε με μια κατάδυση με επιτυχία.

Ο ύφαλος του σπιτιού είχε πραγματικά πολλά να προσφέρει. Κάποια στιγμή ήμουν «στη ζώνη», φωτογραφίζοντας ένα από τα πολλά βατράχια, όταν άκουσα τον Ρίτσαρντ να φωνάζει ρυθμιστής. Σήκωσα το βλέμμα μου και σοκαρίστηκα όταν διαπίστωσα ότι ήμουν πρόσωπο με πρόσωπο με ένα θαλάσσιο φίδι, ένα από τα πολλά που κατοικούν στην περιοχή.

Μπορούσα να πω ότι ο Ρίτσαρντ το βρήκε πολύ αστείο που το φίδι με έκανε να πηδήξω τόσο πολύ, και εξακολουθούσε να γελάει μόνος του όταν βγήκαμε από το νερό.

Ο Shaun the Sheep μας είχε διαφύγει, αλλά ο Richard υποσχέθηκε ότι θα τον βρίσκαμε την επόμενη φορά!

πιστός στον λόγο του, στην επόμενη βουτιά μας στο San Miguel στα ρηχά στο γρασίδι, εκεί στο πίσω μέρος ενός φύλλου υπήρχαν δύο μικρές πράσινες κουκκίδες. Συνειδητοποίησα σε αυτό το σημείο γιατί δεν είχα ξαναδεί τον Shaun – αυτοί οι δύο ήταν τόσο κατακόκκινοι μικροί και έψαχνα για κάτι πολύ μεγαλύτερο.

Όπως το Oxynoe, μπορείτε να εκτιμήσετε πραγματικά την ομορφιά αυτών των πλασμάτων μόνο όταν κάνετε μεγέθυνση στο πίσω μέρος της κάμερας και καταλάβετε πώς πήραν το όνομά τους, μοιάζοντας ακριβώς με τον χαρακτήρα κινουμένων σχεδίων των παιδιών.

Κατεβήκαμε πιο βαθιά, περνώντας περισσότερα κομμάτια θαλάσσιου χόρτου, και ο Ρίτσαρντ φαινόταν να έψαχνε για κάτι. Περίπου στα 15 μέτρα βρήκε αυτό που έψαχνε.

Αυτή τη φορά το έβλεπα με τα μάτια μου αλλά δεν ήταν πράσινο όπως την προηγούμενη. Αυτό ήταν ένα φωτεινό κίτρινο και μπλε γυμνό, που ονομαζόταν επίσης «Πρόβατο», αλλά της σουηδικής ποικιλίας. Αυτά τα γυμνά ήταν πολύ μεγαλύτερα και πιο πολύχρωμα και, αν είμαι ειλικρινής, πολύ πιο εύκολο να φωτογραφηθούν. Εάν δεν έχετε φακό super-macro, φροντίστε να έχετε μαζί σας έναν μεγεθυντικό φακό, διαφορετικά θα χάσετε αυτά τα διασκεδαστικά μικρά παιδιά, τα οποία είναι μια απόλαυση να τα βλέπετε.

Ίσως είναι ο κόσμος στον οποίο ζούμε τώρα, αλλά αυτό που πραγματικά ξεχώρισε στις πρώτες μου καταδύσεις με τον Ρίτσαρντ ήταν το πόσο λίγο θα ταλαιπωρούσε ή θα χειραγωγούσε την άγρια ​​ζωή.

Στα ταξίδια μου, έρχομαι συχνά αντιμέτωπος με οδηγούς που θέλουν να σας ευχαριστήσουν και θα σας προσφέρουν φωτογραφικά θέματα ακριβώς μπροστά στον φακό σας. Ως φωτογράφος, πολύ συχνά συναντώ εικόνες που είναι ξεκάθαρα στημένες - πλάσματα που έχουν κυνηγηθεί από τις τρύπες τους ή έχουν μεταφερθεί σε μια πιο ελκυστική τοποθεσία μόνο και μόνο επειδή κάνουν μια πιο εντυπωσιακή εικόνα.

Γνωρίζουμε ότι συνεχίζεται, αλλά αυτή είναι μια πρακτική που πρέπει να αποθαρρύνεται και ήταν υπέροχο που είδαμε ότι ο Ρίτσαρντ δεν έκανε τίποτα από όλα αυτά, δείχνοντας ζώα, μερικές φορές προτείνοντας μια καλή οπτική γωνία, αλλά χωρίς να ενοχλεί, να μπερδεύει ή να πειράγματα.

Αργότερα ο Richard μου είπε ότι ήταν γραμμένο στα συμβόλαια των οδηγών ότι δεν ενοχλούν τη θαλάσσια ζωή και λέω μπράβο, είναι αναζωογονητικό να το βλέπεις!

τα πλάσματα που βρήκα πιο άφθονα από οποιονδήποτε άλλο κατά τη διάρκεια της παραμονής μου στο Atmosphere ήταν βατράχια. Ήταν παντού – μαύρο, καφέ, πορτοκαλί, κίτρινο και ό,τι ενδιάμεσο. Ήταν τόσα πολλά που ακόμη και εγώ, με τα γνωστά μου θορυβώδη μάτια, βρήκα ένα ζευγάρι. Στην πραγματικότητα, κατέληξα να ζητήσω από τον Ρίτσαρντ να μη μου δείξει άλλο, εκτός κι αν ήταν ασυνήθιστοι ή σε πολύ καλή θέση.

Νομίζω ότι σε μια βουτιά μέτρησα οκτώ, κάτι που είναι πολύ καλό.

Αυτή η περιοχή είναι γνωστή για τα βατράχια και γι' αυτό έχει προσελκύσει στο θέρετρο έναν κάτοικο θαλάσσιο βιολόγο, τον Daniel, ο οποίος ειδικεύεται σε αυτά τα παράξενα και υπέροχα πλάσματα. Έχει γράψει ακόμη και μια σπεσιαλιτέ Frogfish PADI, την οποία μπορείτε να πάρετε κατά τη διαμονή σας – τώρα αυτό είναι πολύ ωραίο.

Την επόμενη μέρα είχα την ευκαιρία να επισκεφτώ το νησί Από, το οποίο φιλοξενεί περίπου 1000 άτομα και είναι γνωστό για τις πράσινες χελώνες του. Το ταξίδι μας ξεκίνησε νωρίς, γιατί όλα τα σκάφη πρέπει να περάσουν από το σταθμό της ακτοφυλακής για να καταγραφούν οι αριθμοί των επισκεπτών στο νησί. Μόλις μέτρησαν όλους τους επιβαίνοντες, φύγαμε.

Παρόλο που ο αέρας είχε δυναμώσει, χρειάστηκε μόνο λιγότερο από μία ώρα για να πλεύσει στο νησί. Καθ' οδόν, ο Ρίτσαρντ μου είπε ότι ο διάσημος σχολικός γρύλος που τριγυρνούσε εκεί δεν είχε δει για λίγο, αλλά επειδή κάθε μέρα ήταν διαφορετική, ποτέ δεν ήξερες τι θα μπορούσες να δεις.

Λόγω των καιρικών συνθηκών αποφασίσαμε να βουτήξουμε στην ανατολική πλευρά του νησιού. Ιδού, καθώς βουτήξαμε μέσα, συναντήσαμε αμέσως τη μεγάλη ομάδα βαφτών που μαθητευόταν που ήθελα πολύ να δω. Αυτό το σχολειό στα 17 μέτρα περίπου ήταν τόσο τεράστιο που δεν μπορούσα να χωρέσω όλα τα ψάρια σε ένα πλαίσιο, ακόμη και με τον φακό fisheye μου.

Το να κολυμπήσω στη μέση αυτού του απέραντου σώματος ψαριών ήταν μια απίστευτη εμπειρία καθώς με έκλεισαν, μπλοκάροντας το φως από την επιφάνεια και αποπροσανατολίζοντάς με απομονώνοντάς με από το περιβάλλον μου.

Πολύ γρήγορα το ρεύμα ανέβηκε και αναγκαστήκαμε να αφήσουμε το σχολείο πίσω και να συνεχίσουμε την προγραμματισμένη κατάδυση.

Καθώς συνεχίζαμε πάνω από τον ύφαλο και προσπερνούσαμε μερικές από τις διάσημες πράσινες χελώνες, ήταν εύκολο να μπω στην πάπια πίσω από ένα κεφάλι κοραλλιών για να ρίξετε μια πιο προσεκτική ματιά, και δεν φαινόταν να με ενοχλεί που ήμουν εκεί.

Τα ψάρια ήταν άφθονα εδώ, τρεμούλιαζαν, και εντόπισα μερικούς γρύλους να τρέχουν στο δρόμο τους για να ενωθούν με τους συντρόφους τους στο σχολείο.

Αν δεν είστε λάτρης των φιδιών, συγγνώμη, δεν είστε τυχεροί εδώ. Στις δύο βουτιές μου γύρω από το νησί Από, είδα περισσότερα θαλάσσια φίδια από όσα έχω δει οπουδήποτε αλλού.

Πραγματικά, ωστόσο, δεν υπάρχει τίποτα ανησυχητικό, γιατί, όπως τα περισσότερα άλλα ζώα στη θάλασσα, δεν ενοχλούνται πραγματικά από την παρουσία σας.