Ο STUART PHILPOTT απολαμβάνει μια τεχνική βουτιά σε ένα από τα θύματα του Β' Παγκοσμίου Πολέμου στη Μάλτα. S-31 Ταχεία βενζινάκατος
Το έτος πριν από την πανδημία του Covid κατάφερα να αποκτήσω μια αποκλειστικότητα σε ένα από τα τότε νέα ναυάγια της Μάλτας με τεχνικό βάθος. Χρησιμοποιώντας σόναρ πλευρικής σάρωσης, μια ομάδα που επιλέχτηκε με το χέρι είχε ανακαλύψει περισσότερες από 100 τοποθεσίες, και αυτό ήταν μόνο το 30% των παράκτιων υδάτων που ερευνήθηκαν.
Μίλησα με τον επικεφαλής του προγράμματος Δρ Timmy Gambin, ο οποίος με προσκάλεσε σε μια κατάδυση 3D χαρτογράφησης ενός γερμανικού βομβαρδιστικού Junkers 2 του 88ου WW που βρισκόταν σε βάθος περίπου 60 μέτρων.
Διαβάστε επίσης: Δύτης πέθανε, 17 διασώθηκαν σε θυελλώδη τοποθεσία κατάδυσης στη Μάλτα
Το αεροπλάνο ήταν σε εκπληκτικά καλή κατάσταση λαμβάνοντας υπόψη την ηλικία του, με φτερά, κινητήρες, τμήμα ουράς, άτρακτο και πολυβόλα στην οθόνη.
Πίσω στο γραφείο του στην πανεπιστημιούπολη του Πανεπιστημίου της Μάλτας, ο Δρ Γκαμπίν μου έδειξε βίντεο πλάνα από άλλα συναρπαστικά ευρήματα που φαινόταν πιθανό να κάνουν τα νησιά ακόμα πιο απαραίτητο προορισμό για σοβαρούς δύτες τεχνολογίας.
Έχοντας βιώσει αυτό το εκπληκτικό teaser-taster, ήθελα να επιστρέψω και να συνεχίσω την περιήγησή μου στις νέες τεχνολογικές ανακαλύψεις της Μάλτας, αλλά, δυστυχώς, η πολιτική και ο εγωισμός φαινόταν να εμποδίζουν την κυκλοφορία της πρώτης παρτίδας των 16 τοποθεσιών ναυαγίων, αφήνοντας τις ακριβείς συντεταγμένες καταδυτικά κέντρα που δεν είναι εξουσιοδοτημένα να επισκέπτονται τις τοποθεσίες.
Οι πτήσεις μου, ευγενική προσφορά της Air Malta, είχαν ήδη κρατηθεί, οπότε έπρεπε να βρω κάποιες εναλλακτικές λύσεις για ναυάγια τεχνολογίας PDQ. Το Junkers 88 ήταν το πρώτο μου γερμανικό ναυάγιο αεροσκάφους του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου, οπότε αναρωτήθηκα αν η Μάλτα θα μπορούσε να προσφέρει άλλες καταδυτικές τοποθεσίες με παρόμοια γενεαλογία.
Είχα ήδη συναλλαγές με τους Alan και Viv Whitehead, ιδιοκτήτες της Techwise που εδρεύει στο St Julian's, και εντυπωσιάστηκα με το set-up τους και το φάσμα των προσφερόμενων υπηρεσιών. Ο Άλαν πρότεινε ότι αν ήθελα να δω περισσότερο γερμανικό μέταλ, το S-31 Η Schnellboot μάλλον θα έκανε τη δουλειά.
Αυτό το ναυάγιο είχε αρχικά ανακαλυφθεί τον Σεπτέμβριο του 2000, οπότε έλεγξα μερικά βίντεο που ανέβηκαν στο YouTube για να δείτε τι είχε να προσφέρει ο ιστότοπος. Το βαθύ μέγιστο βάθος των 67 μέτρων είχε αποθαρρύνει τους περισσότερους κυνηγούς τροπαίων (αν και όχι όλους), επομένως είχαν απομείνει μερικά ενδιαφέροντα χαρακτηριστικά για να φωτογραφηθούν.
Ήμουν καλά και πραγματικά κολλημένος. Ο Άλαν κανόνισε ένα σκάφος κατάδυσης, ευγενική προσφορά του Τζέφρι Παπαλάρντο, και ετοίμασε τα μείγματα αερίων.
Το ναυάγιο
Το Schnellboot, aka Το E-boat, ήταν ένα γρήγορο μηχανοκίνητο τορπιλοβόλο (MTB) που χρησιμοποιήθηκε για να επιτεθεί και να καταστρέψει τη συμμαχική ναυτιλία κατά τη διάρκεια του Β 'Παγκοσμίου Πολέμου. S-31 κατασκευάστηκε από τον Lürssen στο Bremen-Vegesack στη Γερμανία και ξεκίνησε το 1939.
Η γάστρα του μήκους 33 μέτρων κατασκευάστηκε χρησιμοποιώντας πλαίσιο αλουμινίου με εξωτερικό δέρμα από ξύλο μαόνι. Είχε μια δοκό 5 μέτρων και ζύγιζε περίπου 100 τόνους.
Τρεις 16κύλινδροι κινητήρες ντίζελ Daimler-Benz MB502 που αποδίδουν περίπου 1,320 ίππους ο καθένας έδωσαν στο σκάφος πολύ αξιοσέβαστη τελική ταχύτητα 38 κόμβων και λειτουργική αυτονομία 1,500 km (ένα παράγωγο του ίδιου κινητήρα χρησιμοποιήθηκε για την τροφοδοσία των αερόπλοιων κατηγορίας Hindenburg) .
Οι μεταγενέστερες εκδόσεις Schnellboot εφοδιάστηκαν με 501κύλινδρους κινητήρες MB20 2,000 ίππων, οι οποίοι αύξησαν την τελική ταχύτητα στους 44 κόμβους. Ο οπλισμός περιελάμβανε δύο τορπιλοσωλήνες με τέσσερις τορπίλες, ένα όπλο των 20 χιλιοστών και πολλά πολυβόλα μικρότερου διαμετρήματος.
S-30 μέσω του S-37 αρχικά είχαν προορισμό την Κίνα, αλλά κατά το ξέσπασμα του Β' Παγκοσμίου Πολέμου τα σκάφη κατασχέθηκαν και μεταφέρθηκαν στο Kriegsmarine (Γερμανικό Ναυτικό). Υπό τη διοίκηση του υπολοχαγού Heinrich Haag, S-31 είδε άφθονη δράση. Στη Βόρεια Θάλασσα, ως μέρος του 2 Flotilla, το MTB προκάλεσε σοβαρές ζημιές στο βρετανικό αντιτορπιλικό HMS Kelly.
2 Ο Στόλος μετακόμισε στην Οστάνδη τον Αύγουστο του 1940 και, κατά τη διάρκεια μιας συμμαχικής επιδρομής που ανατίναξε την εγκατάσταση αποθήκευσης τορπιλών, τέσσερις βάρκες συμπεριλαμβανομένων S-31 πιάστηκαν στην έκρηξη. Μετά την ολοκλήρωση των εργασιών επισκευής, S-31 μεταφέρθηκε στο 3 Flotilla υπό τη διοίκηση του Friedrich Kemnade.
Η λευκή γάστρα βάφτηκε ξανά με μπλε/γκρι μοτίβο παραλλαγής σε λευκό φόντο και προστέθηκε διακριτικό ιπτάμενου ψαριού. Κατά τη διάρκεια μιας αποστολής στη Βαλτική Θάλασσα, S-31 και S-59 επιτέθηκε με επιτυχία στο ρωσικό αντιτορπιλικό Storozevoj.
Οι βρετανικές δυνάμεις που δρούσαν από τη Μάλτα προκαλούσαν σοβαρή αναστάτωση στις γραμμές ανεφοδιασμού του Rommel στη Βόρεια Αφρική, έτσι η Schnellboots S-31, S-34, S-35, S-55 και S-61 αναδιατάχθηκαν σε μια βάση στην Augusta στην ανατολική ακτή της Σικελίας και επιφορτίστηκαν με την τοποθέτηση ναρκοπεδίων στα ανοικτά των ακτών της Μάλτας.
Εξορύσσεται ορυχείο
Στις 9 Μαΐου 1942, ένα αναγνωριστικό αεροπλάνο της Luftwaffe εντόπισε το HMS Ουαλς ανηφορίζοντας τη Μεσόγειο προς τη Μάλτα. ο Abdiel-Το ναρκοπέδιο της κατηγορίας ήταν φορτωμένο με ζωτικής σημασίας προμήθειες, συμπεριλαμβανομένων πυρομαχικών, τροφίμων, φαρμάκων, νέων μηχανών Spitfire και πληρωμάτων υποστήριξης εδάφους. Στις 10 μ.μ. επτά Schnellboot διατάχθηκαν να εμπλακούν.
Είχαν σχεδιάσει μια επίθεση με δύο σκέλη, με τέσσερις βάρκες – S-54 μέσω του S-58 – περιμένοντας το επερχόμενο πολεμικό πλοίο στην ακτή, ενώ τα άλλα τρία – S-31, S-34 και S-61 – έστησε ένα ναρκοπέδιο έκπληξη έξω από το λιμάνι της Βαλέτα.
Η ναρκοθέτηση ολοκληρώθηκε γύρω στις 4 το πρωί της 10ης Μαΐου, αλλά ακριβώς τη στιγμή που έφευγαν από την περιοχή για να συναντηθούν με τα άλλα τέσσερα MTB, S-31 εξερράγη, πιθανότατα μετά από χτύπημα σε νάρκη που μόλις είχε τοποθετηθεί!
Η έκρηξη βύθισε το σκάφος και σκότωσε 13 μέλη του πληρώματος, γεγονός που καθιστά το χώρο κατάδυσης πολεμικό τάφο. Κανονικά τα Schnellboot μετέφεραν πλήρωμα 24 ατόμων, αλλά σε αυτή την επιχείρηση ήταν 26, συμπεριλαμβανομένων δύο Ιταλών στρατιωτικών παρατηρητών. Και οι δύο επέζησαν, όπως και ο διοικητής, υπολοχαγός Heinrich Haag.
Μάλτα τον Ιανουάριο
Ο Alan Whitehead ανάμειξε ένα trimix back-gas 18/45 και δύο σταδίου κυλίνδρους 32 και 72% O2 για τη βουτιά μου. Ο Lee Stevens και ο Steve Scerri βαρέθηκαν να με φροντίζουν και να γίνονται μοντέλα μου.
Απλώς για να κάνω τις φωτογραφίες μου πιο ενδιαφέρουσες, ο Lee είχε επιλέξει να χρησιμοποιήσει ανοιχτό κύκλωμα και ο Steve είχε ενεργοποιήσει το JJ CCR του. Σχεδιάσαμε για 20 λεπτά στο κάτω μέρος, με μόλις πάνω από μία ώρα ντεκόρ στάσεις πίσω στην επιφάνεια.
Η επίσκεψη στη Μάλτα τον Ιανουάριο δεν μου είχε περάσει ποτέ από το μυαλό ότι παρουσίαζε κάποιο πρόβλημα, και τις περισσότερες μέρες ξυπνούσα με ζεστό ήλιο και ελαφριές θάλασσες. Η θερμοκρασία του νερού κυμαινόταν γύρω στους 16°C, ωστόσο, δανείστηκα μια μεμβράνη Otter drysuit από το εκτεταμένο κατάστημα εξαρτημάτων του Alan.
Η ορατότητα εξακολουθούσε να είναι κατά μέσο όρο 20-30 μέτρα και δεν υπήρχαν σχεδόν άλλοι δύτες στις τοποθεσίες, γεγονός που διευκόλυνε τη δουλειά μου. Είχα ετοιμάσει μερικά ζευγάρια σορτς και σαγιονάρες που, εκ των υστέρων, ήταν μάλλον λίγο αισιόδοξο. Τα βράδια ήταν πιο δροσερά από το αναμενόμενο, οπότε μερικές πιο ζεστές μπλούζες μπορεί να ήταν μια καλή ιδέα.
Είχα κλείσει ένα δωμάτιο στο 5* Westin Dragonara, το οποίο δεν θα μπορούσε να είναι πιο κοντά στο Techwise επειδή βρίσκονται στο ίδιο συγκρότημα. Δεν μπορούσα να κατηγορήσω το κατάλυμα ή τις εγκαταστάσεις και πήρα μια σωστή περιποίηση.
Το δωμάτιό μου είχε θέα στη θάλασσα και το γυμναστήριο του ξενοδοχείου είχε περισσότερο εξοπλισμό από ένα αριστοκρατικό κλαμπ David Lloyd! Υπήρχε επίσης μια επιλογή από εσωτερικές και εξωτερικές πισίνες, ένα πολυτελές μπαρ με πιάνο και ένα πλούσιο πρωινό σε μπουφέ, ιδανικό για πεινασμένους δύτες.
Πραγματοποιήσαμε μια ενημέρωση πριν από την κατάδυση για να συζητήσουμε τις ευκαιρίες εικόνας που είχα εντοπίσει στο YouTube βίντεο. Ο Lee και ο Steve είχαν επισκεφτεί το ναυάγιο αρκετές φορές στο παρελθόν, οπότε μπορούσαν να με συμβουλέψουν για τυχόν προβλέψιμα προβλήματα.
Σχεδιάσαμε να ξεκινήσουμε την κατάδυση στην πλώρη και να προχωρήσουμε προς την πρύμνη, παίρνοντας περίπου έξι σετ βολές. Ενώ ο Lee πόζαρε για μένα, ο Steve πήγαινε στην επόμενη θέση σετ και ετοιμαζόταν – με αυτόν τον τρόπο δεν θα χάναμε πολύτιμο χρόνο ψάχνοντας.
Ένα μικρό ναυάγιο
Οι βαθύ μπλε αποχρώσεις της Μεσογείου έκαναν μια ευπρόσδεκτη αλλαγή από τη σμαραγδένια-πράσινη υποβρύχια χροιά του Ηνωμένου Βασιλείου. Παρασύρθηκα στη γραμμή βολής, κατέβηκα στα 3 μέτρα για έλεγχο με φυσαλίδες και μετά συνέχισα προς τα κάτω. Είδα το ναυάγιο να κάθεται όρθιο σε ψιλή άμμο στα 45 μέτρα περίπου.
Το Schnellboot είναι μόνο ένας μικρός ιστότοπος, οπότε ένας χρόνος 20 λεπτών θα μου έδινε άφθονο χρόνο για να βγάλω τις φωτογραφίες μου και να έχω μια μύτη. Πέσαμε στην πλώρη σε μέγιστο βάθος 67μ. Μπορούσα να δω τις σπασμωδικές κεραίες ενός τεράστιου αστακού να ξεπροβάλλει από το σκελετικό πλαίσιο αλουμινίου.
Το τόξο μου θύμισε με κάποιο τρόπο το στόμα ενός μεγάλου καρχαρία, με τα σαγόνια ανοιχτά. Τράβηξα μερικές λήψεις με τον Lee να ποζάρει στη μία πλευρά, και μετά ανέβηκα πάνω από την πλώρη και έβαλα πτερύγια στο επίπεδο του καταστρώματος.
Εκτός από μερικά μπερδεμένα σχοινιά, η τοποθεσία ήταν καθαρή από κανένα δίχτυ φαντασμάτων, κάτι που ήταν ανακούφιση. Ο Στιβ έδειξε ένα δοχείο λαδιού που είχε σαφώς βρει κάποιος άλλος και το είχε αφήσει σε κοινή θέα στη δεξιά ράγα, αλλά δεν παραπονιόμουν γιατί έκανε μια ωραία σύνθεση μπόνους.
Ο τορπιλοσωλήνας 21 ιντσών στη δεξιά πλευρά είχε σπάσει και βρισκόταν μισοθαμμένος στην άμμο. Ο πλευρικός σωλήνας της θύρας ήταν ακόμα σταθερά συνδεδεμένος και, με την πίσω πόρτα ανοιχτή, μπορούσα να δω την τορπίλη ακόμα μέσα. Αυτή τη φορά έβαλα τον Steve να αιωρείται στη μία πλευρά για να δώσω κάποια προοπτική μεγέθους στην εικόνα μου.
Κάναμε μια παύση για να κοιτάξουμε τη θωρακισμένη γέφυρα, που είχε καταρρεύσει μέσα στη γάστρα. Ο Lee αιφνιδίασε μια τεράστια σφυρίδα που ξέφυγε αμέσως στο μπλε.
Υπήρξαν σημαντικές ζημιές στο μέσο των πλοίων, οπότε υποθέτω ότι εδώ είχε εκραγεί η νάρκη. Σταμάτησα από το όπλο των 20 χιλιοστών, αλλά, δυστυχώς, δεν υπήρχε όπλο. Ο Άλαν είπε ότι είχε αφαιρεθεί και τώρα βρισκόταν στην άμμο, αλλά δεν υπήρχε ελεύθερος χρόνος για έρευνα.
Βρήκαμε τρεις θήκες πραγματικών πυρομαχικών 20 χιλιοστών διασκορπισμένες στο κατάστρωμα. Τα ξύλινα κουτιά είχαν σαπίσει για να μείνουν μόνο τα κοχύλια λιωμένα σε έναν κύβο.
Πέταξα μερικές βολές του Lee που τους κοιτούσε, και μερικές ακόμη από αυτόν δίπλα στη βάση του όπλου. Είχα δει μια λάμπα πλοήγησης στο YouTube βίντεο, αλλά δεν μπόρεσε να βρει κανένα σημάδι του στο ναυάγιο. Αυτή ήταν η μόνη προγραμματισμένη βολή που έχασα.
Φτάνοντας στην πρύμνη κατέβηκα μερικά μέτρα πίσω στον βυθό. Ήθελα να πετύχω και τις τρεις προπέλες, αλλά τα πηδάλια κόλλησαν πολύ μακριά και με έκαναν αδύνατο να πετύχω καθαρή βολή.
Κατέβηκα όσο πιο χαμηλά μπορούσα πριν καταλάβω ότι ο πυθμένας αποτελείται από λεπτή λάσπη, η οποία είχε ήδη αρχίσει να γεμίζει χάρη στην άστοχη θέση μου πτερύγιο-λάκτισμα.
Αρκέστηκα με ένα πλάνο του Lee που κοιτάζει τη δεξιά προπέλα και μετά κινήθηκα προς τα πίσω για να έχω μια ευρυγώνια σύνθεση ολόκληρης της πρύμνης. Με το εξωτερικό δέρμα από μαόνι εντελώς σάπιο, μπορούσα να δω καθαρά όλες τις εσωτερικές λειτουργίες του μηχανισμού διεύθυνσης.
Η αξία της έρευνας
Ο Lee μου έδωσε το σήμα με τον αντίχειρα, οπότε πήραμε το δρόμο μας σταθερά πίσω στη γραμμή βολής και ξεκινήσαμε την ανάβασή μας. Το κάτω μέρος των 20 λεπτών είχε πάει πολύ γρήγορα.
Δεν φαίνεται να υπάρχει χρόνος για μένα να απολαύσω την ατμόσφαιρα γιατί πάντα κοιτάζω μέσα από ένα σκόπευτρο της κάμερας, αλλά ένιωσα ικανοποιημένος γνωρίζοντας ότι είχαμε ολοκληρώσει το σχέδιό μας και επιστρέψαμε στην επιφάνεια με ασφάλεια και σύμφωνα με το χρονοδιάγραμμα.
Η S-31 Το Schnellboot ήταν μια αξέχαστη κατάδυση, με βοήθησε το γεγονός ότι είχα ερευνήσει εκ των προτέρων το ιστορικό του ναυαγίου, κάτι που το κάνει πάντα ζωντανό και του δίνει περισσότερο χαρακτήρα.
Ομολογουμένως, ο Μαλτέζος ιστορικός Joseph-Stephen Bonanno είχε κάνει όλη τη σκληρή δουλειά για μένα, έχοντας έρθει σε επαφή με την κόρη του υπολοχαγού Heinrich Haag. Του είχε δώσει την πλήρη ιστορία, συμπεριλαμβανομένων των αντιγράφων φωτογραφιών. Ο Haag επέζησε του πολέμου και εντάχθηκε στο Bundesmarine το 1956, αποσύροντας ως Kapitän zur See.
Σκέφτηκα το πλήρωμα και τι πρέπει να έχουν περάσει. Δεν είμαι σίγουρος αν όλα τα πτώματα ανασύρθηκαν μετά την έκρηξη ή αν εξακολουθούν να βρίσκονται κάπου στα συντρίμμια, αλλά αυτό αξίζει να εξεταστεί.
Έχω ακούσει ορισμένους τεχνικούς να παραπονιούνται ότι η τοποθεσία είναι πολύ μικρή για μια αξιοπρεπή εξερευνητική κατάδυση, αλλά βρήκα περισσότερα από αρκετά για να με απασχολούν. Έκανα σχέδια για μια επίσκεψη επιστροφής για να ψάξω για το όπλο των 20 χιλιοστών. Ευχαριστώ τον Lee, τον Steve, τον Alan και τον Viv από την Techwise που με φρόντισαν (ανέχθηκαν).
Κατά τη διάρκεια της συνάντησής μου με τον Δρ Gambin είχε αναφέρει την εύρεση των υπολειμμάτων ενός μαχητικού αεροπλάνου Messerschmitt ME109, οπότε η αναζήτησή μου για γερμανικά ναυάγια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου στη Μάλτα μπορεί κάλλιστα να συνεχιστεί!
Φωτογραφίες Stuart Philpott
Επίσης στο Divernet: Οκτώ «νέα» βαθιά ναυάγια της Μάλτας άνοιξαν για καταδύσεις, Η Heritage Malta προσθέτει τρία ναυάγια αεροπλάνων, Οι χαρές της κατάδυσης, Ταυτότητα αεροπλάνου του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου μετά την εύρεση υπολειμμάτων από δύτες
