Ο Will Appleyard μπορεί να είχε παρακάνει το αλμυρό νερό, αν αυτό είναι δυνατό, οπότε με τον χειμώνα να πλησιάζει αφιέρωσε χρόνο για να περιηγηθεί σε τέσσερις από τις πιο γνωστές τοποθεσίες στην ενδοχώρα του Ηνωμένου Βασιλείου
ΕΧΩ ΕΝΟΧΕΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΜΕΛΗΣΗ οι αγαπημένες μας τοποθεσίες καταδύσεων στην ενδοχώρα εδώ και μερικά χρόνια – με τη Νότια Ακτή στο κατώφλι μου, υποθέτω ότι δεν είδαν ούτε το μυαλό μου.
Μα γιατί? Σε τελική ανάλυση, ξέρετε τι πρόκειται να έχετε όσον αφορά την ορατότητα, το νερό είναι πάντα επίπεδο και φρέσκο, και όσον αφορά τη μεταφορά του κιτ σας από το αυτοκίνητο στο νερό, μέχρι να παρκάρετε, είσαι σχεδόν σε αυτό!
Διαβάστε επίσης: Οι επιστήμονες βουτάνε στο ηχητικό τοπίο της λίμνης
Για να επανορθώσω και να αναζωπυρώσω αυτή την παλιά αλλά όχι ξεχασμένη φλόγα, σκέφτηκα ότι θα κάνω την προσπάθεια να επανεξετάσω αυτά που θεωρώ τα πιο γνωστά τέσσερα του Ηνωμένου Βασιλείου.
Ήμουν επίσης πρόθυμος να μάθω τι είδους ζωή έχουν τώρα αυτές οι τοποθεσίες, αντί να εστιάζω αποκλειστικά στα πιο προφανή, σκόπιμα τοποθετημένα αξιοθέατα τους.
Έφτιαξα ένα μικρό δελτίο βαθμολογίας για το καθένα επίσης – ένα είδος «Κορυφαίων Τραμπ» για καταδύσεις στην ενδοχώρα του Ηνωμένου Βασιλείου, αν θέλετε!
Διαβάστε επίσης: Το Capernwray βγήκε ξανά προς πώληση
Vobster Quay, Somerset
Η πρώτη στάση στην περιήγησή μου για καταδύσεις στο γλυκό νερό είναι το Vobster Quay, κρυμμένο ήσυχα στην κομητεία Somerset και μερικά μίλια από το ίδιο το χωριό Vobster.
Αρχικά ένα λατομείο, το Vobster ξεκίνησε τη ζωή του το 1800 και η αφαίρεση πέτρας τελείωσε μόλις τη δεκαετία του 1950, όταν άρχισε να πλημμυρίζει. Ο Tim Clements του Vobster μου είπε ότι για τα επόμενα 25 χρόνια, αυτό που είναι τώρα η λίμνη χρησιμοποιήθηκε από «τοπικούς κολυμβητές και για ανεπίσημους δύτες εκπαίδευση".
Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1980, οι εργολάβοι του Υπουργείου Άμυνας ανέπτυξαν την τοποθεσία για την προσομοίωση τεχνικών ακουστικού πολέμου, με μηχανή κυμάτων, προσομοιώσεις περισκοπίου και πτώσεις ακουστικών σημαδούρων. Μπορείτε ακόμα να βρείτε στοιχεία αυτής της δραστηριότητας, όπως σύρματα και αλεξίπτωτα γύρω από τη λίμνη.
Διάλεξα ένα κατάλληλα βροχερό πρωινό για την επίσκεψή μου, αλλά το καταδυτικό κέντρο διαθέτει πολλές καλυμμένες περιοχές εξοπλισμού ακριβώς δίπλα στο πάρκινγκ, οπότε αυτό δεν ήταν πραγματικά ζήτημα.
Εμφανίστηκα μια Δευτέρα, όταν οι περισσότεροι άνθρωποι ψάχνουν για διακοπές κατάδυσης στα γραφεία τους – συγγνώμη, δουλεύω – που σήμαινε ότι είχα την επιλογή των θέσεων στάθμευσης. Γνωρίζω, ωστόσο, ότι μια ουρά από πρόθυμους δύτες σχηματίζεται έξω από τις πύλες τα Σαββατοκύριακα.
Επιπλωμένο με μερικούς φρέσκους κυλίνδρους, η σύντροφός μου Ana και εγώ φτιάξαμε την άκρη του νερού.
Αφού συμβουλεύτηκα τον εύχρηστο χάρτη πλοήγησης δίπλα στο νερό, αποφάσισα σε ένα χαλαρό σχέδιο να μας μεταφέρει σε περίπου 20 μέτρα για να δούμε τα «εργασίες σύνθλιψης» (μια μεταλλική κατασκευή που αποτελούσε μέρος του βαρέως εξοπλισμού του λατομείου) και μετά σε πιο ρηχά νερά, όπου ένα ζευγάρι των τμημάτων του αεροσκάφους βρίσκονται στα 14μ.
Η πρώτη μου αντίδραση κατά την κατάβαση ήταν: «Ουάου, ψάρι!» Δεν είχα ξαναδεί ψάρια στο Vobster, αλλά στοίβες από πέρκα εμφανίστηκαν αμέσως.
Μύδια γλυκού νερού κολλούσαν στους στύλους και στο κάτω μέρος του εκπαίδευση πλατφόρμα επίσης - υπέροχο να το δείτε. Αλλά υπομονή, Vobster, πού ήταν η εκπληκτικά καλή ορατότητα για την οποία είσαι διάσημος;
Μια άνθιση φυκιών ίσως; Δεν ήταν κακό και κακό, αλλά το έχω δει καλύτερα και υποθέτω ότι οι συνθήκες θα κυμαίνονται πάντα, ακόμα και στην ενδοχώρα.
Το Crushing Works είναι μια εξαιρετικά τρομακτική κατασκευή με ένα καταστροφικό όνομα για να το συνοδεύει.
Μπορούσα να δω ότι η Άνα είχε κάπως ανοιχτόχρωμα μάτια καθώς περνούσαμε πάνω από τον λαβύρινθο του επεξεργασμένου μετάλλου χωρίς τέλος, οπότε σκέφτηκα δύο φορές να την κατεβάσω στον πάτο – πράγμα που είναι πραγματικά πολύ διασκεδαστικό αν δεν το έχετε πάει. εκεί πριν.
Τα αεροσκάφη είναι συχνά το αστέρι έλξης για καταδύσεις στην ενδοχώρα και το Vobster's Hawker Siddeley HS748 (για όλους εσάς που παρατηρείτε αεροπλάνα εκεί έξω) δεν αποτελεί εξαίρεση.
Παρέχει ένα υπέροχο μικρό κολύμπι, και ήταν επίσης το σπίτι για πολλούς από τους νέους φίλους μου με πέρκα.
Σκάφη, τεθωρακισμένα οχήματα, μια σήραγγα, ένα μπλοκ, αυτοκίνητα και ένα φορτηγό ανταγωνίζονται για την προσοχή των δυτών στο Vobster, και με βάθη που κυμαίνονται από 6-36 μέτρα νομίζω ότι πραγματικά υπάρχει κάτι για κάθε δύτη.
Ο ιστότοπος strapline ισχυρίζεται ότι είναι «το πιο φιλικό κέντρο καταδύσεων στην ενδοχώρα του Ηνωμένου Βασιλείου» – καλά, μέχρι στιγμής όλα καλά, Vobster!
Βρήκαμε ότι το κατάστημα ήταν αρκετά καλά εφοδιασμένο και το φορτηγό με ζεστά φαγητά έκανε ό,τι έπρεπε επίσης, οπότε ήταν μια πολύ καλή εμπειρία.
Εθνικό Κέντρο Καταδύσεων & Δραστηριότητας, Chepstow
Μέχρι να πραγματοποιηθεί αυτό το μικρό έργο, δεν είχα πάει ποτέ στο NDAC, ο κύριος λόγος ήταν ότι πίστευα ότι απείχε χιλιόμετρα από οπουδήποτε.
Έκανα εύλογα λάθος σε αυτό. Λοιπόν, ναι, νομίζω ότι οι περισσότεροι άνθρωποι θα χρειαζόταν να επενδύσουν σε κάποιο χρόνο στον αυτοκινητόδρομο, αλλά τον βρήκα σε καλή τοποθεσία, με λίγους από αυτούς τους ενοχλητικά μικρούς δρόμους για πλοήγηση.
Φτάσαμε το βράδυ πριν από την προγραμματισμένη μας κατάδυση, οπότε η Άσλεϊ, ένας από τους διαχειριστές του ιστότοπου, μας προσκάλεσε να δούμε την επιτόπια προβολή της ταινίας (A Nightmare on Elm Street). Τι υπέροχη χρήση ενός χώρου στάθμευσης αυτοκινήτων!
Το NDAC διαθέτει επίσης χώρο για μερικά φορτηγά τροχόσπιτα, τα οποία μας ταίριαζαν από άποψη διαμονής. Είναι επίσης δυνατό να νοικιάσετε μία από τις πολλές ξύλινες καμπίνες του, που νόμιζα ότι ήταν μια εξαιρετική πινελιά (μαζί με το μπαρ, φυσικά).
Δεν είναι δυνατό να οδηγήσετε στην άκρη του νερού. Αντίθετα, δύο μικρά λεωφορεία παρέχουν υπηρεσία μεταφοράς, μεταφέροντας δύτες σε μια απότομη διαδρομή που καταλήγει σε μια πλωτή.
Αυτό λειτούργησε αρκετά αποτελεσματικά από όσο μπορούσα να δω, και επίσης περιόρισε τη ροή των δυτών (από τους οποίους υπάρχουν πολλοί το Σάββατο) στο νερό.
Το πρώτο πράγμα που παρατήρησα κατά την άφιξή μου σε έναν από τους καθορισμένους χώρους προετοιμασίας ποντονίων ήταν ότι το νερό ήταν μπλε! Επίσης, βλέποντας ένα ζευγάρι δυτών να κατεβαίνουν πριν μπούμε μέσα, κατάλαβα ότι η ορατότητα ήταν φανταστική!
Επιλέξαμε να βουτήξουμε στο ράφι των 23 μέτρων και καταλάβαμε από τον χάρτη πλοήγησης ότι μπορούσαμε να πάρουμε μια καλή χούφτα από τα υποβρύχια αξιοθέατα με μία κατάδυση, όπως ένα διώροφο λεωφορείο, ένα αεροσκάφος BAE 146, ένα αεροσκάφος Devon (για το αεροπλάνο -Spotters πάλι) και ένα μεγάλο μεγάλο ντουλάπι εκρηκτικών.
Το αεροπλάνο BAE είναι τεράστιο και προσφέρει μια υπέροχη βουτιά σε μήκος 26 μέτρων. Πλευρική σημείωση: Δεν σταματά ποτέ να με εκπλήσσει το γεγονός ότι οι άνθρωποι αισθάνονται ότι είναι εντάξει να σχεδιάζουν πόμολα και παρόμοια στο πλάι των καταδυτικών αξιοθέατων του λατομείου. Θα το έβαζε ο δράστης στο πλευρό του James Eagan Layne, αναρωτιέμαι; Αμφιβάλλω. ΤΕΛΟΣ παντων…
Το δάπεδο του λατομείου είναι από μια ανοιχτόχρωμη, σχεδόν σαν άμμο ουσία, που σας δίνει την αίσθηση ότι βρίσκεστε σε θαλάσσια κατάδυση. Περάσαμε σχεδόν κανέναν δύτη εκτός από μερικούς τύπους tekkie με 10 κυλίνδρους ανάμεσά τους, σχεδόν σφηνωμένοι στο κάτω επίπεδο του διώροφου.
Το NDAC έχει γεμίσει τον καταδυτικό του χώρο με τουλάχιστον 36 αξιοθέατα για να διασκεδάζει τους δύτες και, με το βαθύτερο σημείο στα 75 μέτρα και το πιο ρηχό στα 7 μέτρα, αυτό σίγουρα θα πρέπει να καλύπτει όλα τα επίπεδα πιστοποίησης.
Το μόνο που λείπει από το μέρος είναι τα ψάρια! Ένας από τους οδηγούς του λεωφορείου μου είπε ότι κάποτε υπήρχε αρκετός αριθμός, αλλά σκοτώθηκαν όλοι κατά τη διάρκεια εκρηκτικών του Πολεμικού Ναυτικού-εκπαίδευση άσκηση.
Τούτου λεχθέντος, αυτό που λείπει από την τοποθεσία στην υδρόβια ζωή, το αναπληρώνει αλλού.
Μέχρι στιγμής στην περιήγησή μου στην ενδοχώρα, εκτός από τον ελαφρώς χαοτικό ιστότοπό του, νομίζω ότι το NDAC ήταν πρώτο.
Η επόμενη στάση μου ήταν το Stoney Cove και αναρωτήθηκα πώς ήταν το Εθνικό Κέντρο Καταδύσεων, από την τελευταία μου επίσκεψη πριν από περισσότερα από 10 χρόνια;
Εθνικό κέντρο καταδύσεων, Stoney Cove, Leicestershire
Όταν κοίταξα για πρώτη φορά να βυθίσω το δάχτυλο του ποδιού μου στις καταδύσεις του Ηνωμένου Βασιλείου στις αρχές της δεκαετίας, ο Stoney Cove ήρθε αμέσως στην προσοχή μου ως το μέρος για να ξεκινήσω. Πράσινος και ενθουσιώδης, εμφανίστηκα χωρίς κανένα δικό μου εξοπλισμό κάτω από το πτέρυγα ενός φίλου που «κάπως ήξερε τι έκαναν».
Αυτή τη φορά, όπως είχα κάνει στο παρελθόν, έφτασα στις 7.30 π.μ., ενθυμούμενος ότι τα αυτοκίνητα θα έκαναν ουρές στις πύλες εκείνη την ώρα το πρωί του Σαββάτου.
Προς έκπληξή μου, όμως, σε αυτή την περίπτωση δεν υπήρχε ουρά. Ρώτησα έναν φιλικό τύπο στην πύλη που λέγεται Rob, ο οποίος μου είπε ότι μερικές φορές ο Stoney έχει πιο ήσυχα Σαββατοκύριακα, ίσως λόγω ενός αγώνα ποδοσφαίρου ή εξαιρετικών συνθηκών θαλάσσιας κατάδυσης ή του Strictly Come Dancing κ.λπ.
Όποιος κι αν είναι ο λόγος, λιγότεροι άνθρωποι στη λίμνη συχνά σημαίνει καλύτερη ορατότητα, οπότε χάρηκα με αυτό.
Έχοντας βουτήξει το ναυάγιο του ρυμουλκού Stanegarth και άλλα βαθύτερα χαρακτηριστικά σε αρκετές περιπτώσεις στο παρελθόν, αυτή τη φορά ήθελα να επικεντρωθώ στην υδρόβια ζωή του Stoney - ιδιαίτερα στο λούτσο.
Εάν δεν είστε εξοικειωμένοι με αυτό το αρπακτικό ψάρι, φανταστείτε ένα πράσινο μπαρακούδα και είστε εκεί. Το πρώην λατομείο γρανίτη είναι διάσημο για τους λούτσους, μαζί με τις πέρκες και τις κατσαρίδες και, όπως το Vobster, φιλοξενεί και καραβίδες.
Είναι δυνατό να παρκάρετε πολύ κοντά στην άκρη του νερού στο Stoney και, αφού το κάναμε, πήδηξαμε. κάναμε ένα στίγμα με κατεύθυνση αριστερά ή νοτιοανατολικά.
Με αυτόν τον τρόπο θα παίρναμε τελικά τα ερείπια του Gresham, ενός τμήματος πλοίου του 16ου αιώνα που μεταφέρθηκε από το Πόρτσμουθ στο Stoney Cove το 2012 μαζί με την άγκυρά του για να δημιουργήσουμε ένα «μουσείο με ανατροπή» – όπως το θέτει η παλιά αλλά ενημερωτική ιστοσελίδα της Stoney (Τσέκαρέ το).
Λίγα λεπτά μετά την αποστολή μας με τούρτσες περάσαμε από το υποβρύχιο αξιοθέατο του Ναυτίλου (δεν υπάρχουν σχέδια με πόμολο για να μιλήσουμε για εκεί), και τα δύο τσιμεντένια πολυκατοικία που βρέθηκαν αμέσως μετά κάνουν διασκεδαστικό κολύμπι στη διαδρομή.
Κοιτάξαμε πάνω από την πτώση που οδηγεί στο ράφι των 22 μέτρων, προσπερνώντας μερικές ζωηρές καραβίδες. Ο αριθμός των καραβίδων είχε σίγουρα αυξηθεί στα χρόνια από την τελευταία μου επίσκεψη.
Ο πληθυσμός της κατσαρίδας και της πέρκας ευδοκιμούσε επίσης, με σχεδόν σύννεφα και των δύο ειδών προς κάθε κατεύθυνση.
Αυτό το τμήμα του λατομείου είναι επίσης όπου πολλά από τα εκπαίδευση πραγματοποιούνται καταδύσεις, σε βάθος μόλις 7 μέτρων, και μαζί με αυτό συχνά έρχεται και μια όμορφη μούχλα.
Σε αυτήν την περίπτωση, με πολύ λίγους δύτες στο νερό, μπορέσαμε να απολαύσουμε μια μεθυστική ορατότητα 7 μέτρων.
Αρχίσαμε να πλησιάζουμε τα λαμπερά πράσινα κρεβάτια των καναδικών ζιζανίων, τα οποία φτάνουν σε μεγάλα μήκη από τον πυθμένα της λίμνης μέχρι κοντά στην επιφάνεια. Λέγεται ότι ο Pike κρύβεται εκεί σε λειτουργία ενέδρας.
Αυτοί οι καλοί τύποι μπορούν να αυξηθούν σε βάρος άνω των 20 κιλών και, λέγεται, μπορούν να ζήσουν έως και 25 χρόνια, αν και τα 10-15 είναι πιο τυπικά.
Είχα ακούσει επίσης αναφορές για έναν μοναχικό κυπρίνο-φάντασμα που ζούσε στη λίμνη, οπότε είχα το ένα μάτι για αυτό, αν και μου είπαν ότι είναι πιο πιθανό να βρείτε κοπριά από κουνιστό άλογο κατά τη διάρκεια της κατάδυσής σας.
Το ρητό του «κουνιστό άλογο» φάνηκε να ισχύει και για την κατάσταση των λούτσων – μήπως ήταν στην άλλη άκρη της λίμνης ή μήπως πιο βαθιά;
Περάσαμε με πτερύγια το Γκρέσαμ, το οποίο μας οδήγησε στην πλησιέστερη γωνία του όρμου, και ήταν ωραίο να σκεφτούμε ότι αυτά τα λείψανα είχαν ανασυρθεί από τον Τάμεση μετά από 400 χρόνια ταφής. Δεν είχα συνειδητοποιήσει ότι η άγκυρα ήταν επίσης μέρος του σκάφους μέχρι που διάβασα σχετικά μετά την κατάδυσή μας. Είναι μεγάλο, και σίγουρα αξίζει να το δείτε.
Δυστυχώς, αυτή τη φορά ο λούτσος μας διέφυγε, αλλά μην απογοητευτείτε από την αξιολύπητη προσπάθειά μου να τους κυνηγήσω. Αν επισκεφτείτε το Stoney Cove, έχετε πολλές πιθανότητες να δείτε τουλάχιστον ένα. Απλώς παραμείνετε κρυφοί και πλησιάστε τους αργά αν το κάνετε.
Το vis παρέμεινε καλό καθώς κατευθυνθήκαμε πίσω προς το σημείο εκκίνησης, αλλά πριν φύγουμε από τη λίμνη, έπρεπε να πάω για μια γρήγορη μύτη γύρω από το πιλοτήριο του αεροπλάνου Viscount, το οποίο έχει καθίσει στο ράφι των 7 μέτρων από το 1967.
Ως κολύμπι είναι λιγότερο εντυπωσιακό από το αντίστοιχο NDAC, αλλά αποτελεί εξαιρετικό βιότοπο για πολλά νεαρά ψάρια.
Ένα πράγμα που μου φάνηκε εντυπωσιακό στο Stoney Cove ήταν το καταδυτικό του κατάστημα. Αν θελήσατε ποτέ να δώσετε σε κάποιον έναν υπαινιγμό για ιδέες δώρων για τη δική σας χριστουγεννιάτικη κάλτσα, βάλτε τον εκεί μέσα!
Το Stanegarth είναι ένα πραγματικό αξιοθέατο στα 22 μέτρα, και θα βρείτε επίσης ένα ελικόπτερο και ένα λεωφορείο σε αυτό το βάθος, μαζί με ένα δεύτερο ρυμουλκό, το Defiant.
Όσον αφορά τις υποβρύχιες παιδικές χαρές, σίγουρα δεν λείπουν παιχνίδια στο Stoney Cove.
Capernwray, Carnforth, Lancashire
Η Red Bull δημοσίευσε πρόσφατα ένα χαρακτηριστικό που περιγράφει λεπτομερώς τα 10 κορυφαία μέρη για καταδύσεις στο Ηνωμένο Βασίλειο και η Capernwray ήταν η μόνη τοποθεσία στην ενδοχώρα που συμπεριλήφθηκε. Τι το έκανε τόσο ξεχωριστό; Ήμουν πολύ ενθουσιασμένος που έλεγξα το μέρος για πρώτη φορά.
Ο ιστότοπος του Capernwray Diving Centre κάνει το μέρος να ακούγεται πολύ φιλόξενο, καθώς μιλάει για «κρυστάλλινα νερά», «καταπληκτική ζωή ψαριών» και «πολλά υποβρύχια αξιοθέατα». Το χωριό Over Kellet, όπου βρίσκεται το πρώην λατομείο, βρίσκεται επίσης λίγα μόλις μίλια νότια της όμορφης Lake District, οπότε αυτό πρέπει να είναι ένας καλός λόγος για να το επισκεφτείτε από μόνο του.
Εμφανίσαμε όταν το καταδυτικό κέντρο άνοιξε στις 9 το πρωί και ένα Σάββατο το πρωί, αλλά δεν είχαμε κανένα πρόβλημα να βρούμε μια καλή θέση στάθμευσης κοντά στον χώρο υποδοχής.
Ήμουν πρόθυμος να τσεκάρω έναν χάρτη της διάταξης της λίμνης μόλις συναρμολογούσαμε το κιτ μας, αλλά μπορούσαμε να βρούμε μόνο ένα, στον τοίχο στο κατάστημα καταδύσεων/στην περιοχή υποδοχής.
Εναλλακτικά, θα μπορούσατε να παραδώσετε 5 £ για μια μικρή πλαστικοποιημένη έκδοση, πιθανώς για να την πάρετε μαζί σας στην κατάδυσή σας. Το έδωσα μια δεσποινίδα.
Ήμουν ελαφρώς στενοχωρημένος με τη ρύθμιση της τιμής εισόδου και αναρωτήθηκα γιατί το κέντρο δεν πρόσφερε απλώς μία τιμή για τα μέλη και μία για τα μη μέλη, αντί να παρέχει δύο τύπους συνδρομής συν ένα τέλος εισόδου.
Μπήκαμε στη λίμνη μέσω μιας ήπιας κλίσης καλυμμένης με χαλίκια ολίσθησης, η οποία κάνει ένα πολύ χαλαρό ξεκίνημα στην κατάδυση και κρατά την ορατότητα υπό έλεγχο από το τέρμα.
Ο πίνακας πληροφοριών του μαγαζιού ανέφερε την πέρκα, την κατσαρίδα, την πέστροφα και τον οξύρρυγχο ως απαραίτητα σημεία κατάδυσης και τουλάχιστον έξι μοσχάρικες πέστροφες ήρθαν στη σκηνή μόλις φύγαμε από την επιφάνεια.
Το vis ανταποκρίθηκε στους ισχυρισμούς του ιστότοπου, εντός των πρώτων 8 μέτρων ούτως ή άλλως, αν και καθώς ισοπεδωθήκαμε στα 17 μέτρα, που είναι, κυρίως, το βαθύτερο που μπορεί να φτάσει κανείς, έκλεισε σε λίγο. Παρόλα αυτά, καθόλου άσχημα!
Η Πέρκα είναι οι κύριοι παίκτες όσον αφορά τα ψάρια στα περισσότερα από αυτά τα λατομεία και το Capernwray έχει πολλά από αυτά. Παρατήρησα ωστόσο ότι αυτές οι πέρκες συμπεριφέρονταν πολύ διαφορετικά σε σύγκριση με εκείνες στο Stoney ή στο Vobster Quay. Αυτοί οι τύποι ακολουθούν πραγματικά δύτες τριγύρω – και σε συμμορίες!
Αυτό τους κάνει πολύ καλύτερα μοντέλα φωτογραφία, φυσικά, αλλά μόλις αργότερα εκείνη την ημέρα ανακαλύψαμε γιατί συμπεριφέρθηκαν έτσι – το καταδυτικό κέντρο πουλάει ψαροτροφές. Γι' αυτό, όπως οι γλάροι ρέγγας στην προβλήτα του Μπράιτον, είναι παντού πάνω σας με την ελπίδα να αρπάξουν ένα δωρεάν γεύμα.
Δώσαμε ένα νεύμα στο ναυάγιο του αεροσκάφους της λίμνης καθώς το προσπερνούσαμε με πτερύγια, αλλά δεν περιοριζόμασταν, έχοντας βουτήξει περίπου έξι από αυτά ήδη κατά τη διάρκεια αυτού του έργου. Ωστόσο, το παράδειγμα του Capernwray είναι ένα θηρίο, οπότε αξίζει σίγουρα μια επίσκεψη.
Ελέγξαμε τα σκελετικά υπολείμματα ενός από τα ναυάγια ελικοπτέρου, το οποίο βρίσκεται πάνω από ένα κοντέινερ γνωστό ως Σπήλαιο, και περάσαμε επίσης μερικά μικρότερα ξύλινα σκάφη.
Μαθητές με εκπαιδευτές έρχονταν στο βλέμμα κατά καιρούς, και με αρκετούς εκπαίδευση πλατφόρμες σε συνδυασμό με το καλό vis, μπορούσα να δω ότι αυτός ο ιστότοπος ταιριάζει πολύ στις απαιτήσεις των νέων δυτών.
Όπως ο λούτσος του Stoney, ο οξύρρυγχος του Capernwray μάς έδωσε το γλίστρημα, αλλά μου είπαν ότι ένα ζευγάρι είναι 2 εκατ.
Οι πιο ρηχές περιοχές της λίμνης είναι πολύ όμορφες, ειδικά όταν βγαίνει ο ήλιος, και μετά από αρκετές «δυσλειτουργίες» της πυξίδας βρεθήκαμε πίσω στα ρηχά του σημείου εισόδου για να ολοκληρώσουμε την κατάδυσή μας.
Η λίμνη του Capernwray είναι ένα υπέροχο μικρό μέρος για καταδύσεις, αλλά θα τη συμπεριλάμβανα μεταξύ των 10 κορυφαίων καταδυτικών τοποθεσιών μου στο Ηνωμένο Βασίλειο; Πιθανώς όχι.
Θα επέστρεφα, ωστόσο, αν και είναι έξι ώρες οδικώς από το σπίτι μου στη Νότια Ακτή, την επόμενη φορά θα το συνδύασα με ένα ταξίδι στη Lake District.
Είναι πολύ δύσκολο για μένα να ανακοινώσω κάποια από αυτές τις τοποθεσίες στην ενδοχώρα ως "το καλύτερο" ή "αγαπημένο", επειδή όλες προσφέρουν κάτι διαφορετικό και, φυσικά, ορισμένες έχουν ένα πλεονέκτημα έναντι άλλων όσον αφορά το βάθος, την υδρόβια ζωή ή την ορατότητα .
Αλλά παρόλο που είμαι μανιώδης θαλάσσιος δύτης στο Ηνωμένο Βασίλειο, ξέρω ότι δεν θα αφήσω ξανά τόσο μεγάλο κενό πριν επιστρέψω σε τουλάχιστον ένα από αυτά τα πετράδια καταδύσεων στο ΗΒ!
