Ο Scuba Diver συνομιλεί με τον θρύλο των καταδύσεων σε σπηλιές, Rick Stanton και ανακαλύπτει τι τον παρέσυρε αρχικά, τις προκλήσεις ορισμένων από τις πιο επικές του καταδύσεις σε σπηλιές και πώς ήταν να βρίσκεσαι στη μέση της μεγαλύτερης κατάδυσης στον κόσμο .
Οι φωτογραφίες είναι ευγενική προσφορά του RICK STANTON
Ερ.: Πώς ασχοληθήκατε για πρώτη φορά με τις καταδύσεις ή, στην περίπτωσή σας, τις καταδύσεις σε σπηλιές;
Α: Είμαι αρκετά μεγάλος ώστε να έχω μεγαλώσει με τα προγράμματα καταδύσεων του Jacques Cousteau της δεκαετίας του 1960 στην τηλεόραση, τα οποία πάντα με γοήτευαν, ειδικά όταν βρίσκομαι κάτω από το νερό. Πάντα μου άρεσαν το κολύμπι και οι θαλάσσιες δραστηριότητες, συμπεριλαμβανομένου του καγιάκ, αλλά μόλις στα 17 μου είδα ένα πρόγραμμα στην τηλεόραση σχετικά με τις καταδύσεις σε σπηλιές στο Ηνωμένο Βασίλειο που όλα μπήκαν στη θέση τους. Ήξερα ότι αυτό ήθελα να κάνω, καθώς ταυτιζόμουν απόλυτα με όλα όσα συνέβαιναν.
Αυτό είναι αρκετά ασυνήθιστο, επειδή οι περισσότεροι άνθρωποι τότε ξεκίνησαν με ξηρά σπηλαιολογία και στη συνέχεια λίγοι έκαναν τη μετάβαση στην κατάδυση σε σπηλιές, αλλά αμέσως συνειδητοποίησα ότι ήθελα να γίνω σπηλαιοδύτης πριν καν μπω σε μια σπηλιά.
Μόλις πήγα στο πανεπιστήμιο σε ηλικία 18 ετών, μπήκα στο παράρτημά του BSAC για να μάθω να καταδύομαι. Μπήκα και εγώ στο σπηλαιολογικό κλαμπ. Λίγα χρόνια αργότερα, ένωσα τις δύο δραστηριότητες και έμαθα τον εαυτό μου να καταδύεται σε σπηλιές με μικρά βήματα.
Ε: Η κατάδυση σε σπηλιές θεωρείται μια από τις πιο επικίνδυνες μορφές κατάδυσης. Τι είναι αυτό που σε τραβάει συνεχώς πίσω;
Α: Προσωπικά, το θέμα της κατάδυσης σε σπήλαιο ήταν πάντα η ικανότητα να εξερευνάς εκεί που δεν έχει βρεθεί άνθρωπος πριν. Ξέρω ότι αυτό είναι λίγο κλισέ, αλλά η σπηλαιολογία είναι πραγματικά μια εξερεύνηση που μπορεί να γίνει φθηνά, ακόμη και στο κατώφλι σας στο Ηνωμένο Βασίλειο. Δεν χρειάζεται να πάτε σε απομακρυσμένες μη αναρριχημένες κορυφές, βαθιές ωκεάνιες τάφρους ή μακρινές γωνιές του πλανήτη… ή πέρα!
Το άλλο πράγμα που πρέπει να θυμάστε είναι ότι μου αρέσει να βρίσκομαι σε σπηλιές, επομένως δεν θεωρώ τον εαυτό μου ιδιαίτερα δύτη αλλά υποβρύχιο σπηλαιολόγο που τυχαίνει να χρησιμοποιεί καταδυτικό εξοπλισμό για να διευκολύνει αυτό το στυλ εξερεύνησης.
Δεν θεωρώ ότι η κατάδυση στο σπήλαιο πρέπει να είναι η πιο επικίνδυνη από τις δραστηριότητες. Μία από τις ελκυστικές προκλήσεις είναι να το κάνετε όσο πιο ασφαλές μπορείτε. Μου αρέσει αυτή η πτυχή, μαζί με την υλικοτεχνική προσέγγιση που πρέπει να ακολουθήσει κανείς κατά τη διάρκεια μεγάλων έργων.
Ερ: Εσείς, μαζί με μερικούς εκλεκτούς άλλους, είστε οι άνθρωποι που θέλουν να επισκεφτούν όταν πρόκειται για διασώσεις σε σπήλαια. Πώς είναι όταν δέχεσαι για πρώτη φορά αυτή την κλήση;
Α: Το κύριο πράγμα που πρέπει να επισημάνω είναι ότι δεν είναι ποτέ όταν το περιμένεις, εκεί που το περιμένεις ή σε μια κατάλληλη στιγμή στη ζωή σου, επομένως υπάρχει πάντα το αρχικό σοκ. Σίγουρα δεν υπάρχει τίποτα το λαμπερό σε οποιαδήποτε κατάσταση εκείνη την εποχή.
Μόλις σας χτυπήσει η πραγματικότητα, τότε πρέπει να συλλέξετε όσες περισσότερες πληροφορίες για το τι συνέβη και να σκεφτείτε τι πρόκειται να κάνετε, πώς θα προσεγγίσετε την κατάσταση και να αξιοποιήσετε άλλους ανθρώπους για να σας βοηθήσουν. Στη συνέχεια, είναι η οργάνωση εξοπλισμού και υλικοτεχνικής υποστήριξης μεταφορών, κανένα από τα οποία δεν είναι τόσο εύκολο όσο φαντάζεστε, λαμβάνοντας υπόψη ότι προχωράμε σε μια διάσωση που θα μπορούσε να είναι κρίσιμη για τη ζωή.
Ε: Ήσασταν πυροσβέστης για μεγάλο χρονικό διάστημα – πιστεύετε ότι το να έχετε αυτό το υπόβαθρο στη διάσωση και τις έντονες καταστάσεις βοήθησε να βελτιώσετε τις ικανότητές σας όταν βρίσκεστε σε μια διάσωση κατάδυσης σε σπήλαιο;
Α: Ήμουν πυροσβέστης, αλλά πάντα υποστηρίζω ότι έκανα σπηλαιολογία για δέκα χρόνια προτού γίνω μέλος της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας και συνεχίζω να είμαι σπηλαιολόγος από τότε που έφυγα. Με πολλούς τρόπους, το σπήλαιο βοήθησε στην κατάσβεση μου. Βλέπω όμως ότι έχω αντιμετωπίσει δύσκολες καταστάσεις κατά την πυρόσβεση και έχω δει πώς να διαχειρίζομαι ανθρώπους, πλήθη, Τύπο και προσδοκίες κατά τη διάρκεια μεγάλων γεγονότων – για να μειώσω τα πράγματα στα πιο ουσιαστικά και κρίσιμα στοιχεία.
Ε: Μιλώντας για διασώσεις σε σπήλαια, αναπόφευκτα ερχόμαστε στο περιστατικό σπηλαίων της Ταϊλάνδης. Πώς ήταν να βρίσκεσαι στο προσκήνιο των διεθνών μέσων ενημέρωσης προσπαθώντας να ασχοληθείς με ακανθώδη ζητήματα, πρώτα, για την εύρεση της ομάδας και, στη συνέχεια, για δύο, για την επεξεργασία του τρόπου ασφαλούς απεγκλωβισμού τους;
Α: Πάντα λέω ότι ενώ γνωρίζαμε τον Τύπο που ήταν παρόν στο περιστατικό και ότι η διάσωση αναφέρονταν σε όλο τον κόσμο, αυτό που δεν γνωρίζαμε ήταν η τεράστια συναισθηματική συμμετοχή των ανθρώπων στην ιστορία. Δεν ήταν απλώς μια περαστική περιέργεια αλλά μια βαθιά συναισθηματική εμπλοκή. Είμαι πολύ καλός στο να αποκλείω τους περισπασμούς και να επικεντρώνομαι πλήρως στην εργασία που έχω να κάνω, και αυτό ήταν λίγο πολύ αυτό που έπρεπε να κάνω στην Ταϊλάνδη.
Δεν περιμέναμε απαραίτητα να βρούμε τα αγόρια ζωντανά και όταν το κάναμε ήταν μια μαγική στιγμή που προφανώς ανέβασε τη διάθεση παντού, αλλά από εκείνο το σημείο και μετά, κατά κάποιο τρόπο χειροτέρεψε την κατάσταση γιατί έπρεπε να καταλήξουμε σε ένα σχέδιο που πιστεύαμε ότι θα μπορούσε να λειτουργήσει, όταν σχεδόν όλοι οι άλλοι νόμιζαν ότι τα αγόρια θα ήταν καταδικασμένα στον υδάτινο τάφο τους.
Φυσικά έπρεπε να πάρουμε αποφάσεις ζωής ή θανάτου και προσπαθήσαμε να κρατήσουμε όσο περισσότερο μπορούσαμε μακριά από τον Τύπο.
Ε: Το βιβλίο σας Aquanaut: A Life Beneath the Surface επικεντρώνεται στη διάσωση σε σπήλαια της Ταϊλάνδης καθώς και στην εμβάθυνση στις άλλες καταδύσεις σας σε σπηλιές. Πώς ήταν να προσπαθείς να αποτυπώσεις όλα όσα συνέβαιναν εκείνη τη στιγμή αποτύπωμα μορφή?
Α: Οι φίλοι μου πάντα έλεγαν ότι είχα ένα βιβλίο μέσα μου, αλλά η άποψη του κόσμου του βιβλίου για αυτήν την έννοια είναι ότι το βιβλίο των περισσότερων ανθρώπων πρέπει να παραμείνει εκεί. Η διάσωση της Ταϊλάνδης μου έδωσε προφανώς μια φωνή που ήταν ευρύτερη από την κοινότητα των σπηλαίων και των καταδύσεων, οπότε ήμουν ασυνήθιστα πρόθυμος να μοιραστώ την ιστορία μου. Ήθελα να δώσω μια περιγραφή όλων των κονδυλωμάτων για το τι πραγματικά συνέβη και πώς ένιωθα να βρίσκομαι εκεί.
Ένα πράγμα που με δυσκολεύει είναι η κακή μνήμη μου, αλλά νομίζω ότι έχω σχεδόν τα πάντα ακριβή από την άποψή μου. Γνώριζα επίσης ότι η γνώση των περισσότερων ανθρώπων για τη διάσωση ήταν πολύ περιορισμένη λόγω του φτωχού δημοσιογραφικού ρεπορτάζ και των πρώιμων ντοκιμαντέρ, οπότε ήθελα να καλύψω αυτό το κενό γνώσης.
Με βλέπουν ως έναν από τους καλύτερους δύτες σπηλαίων και ήθελα να γράψω ένα βιβλίο που όχι μόνο αδικεί τον εαυτό μου και τη θέση μου στον κόσμο των σπηλαίων και των καταδύσεων, αλλά και τη διάσωση, και να γράψω μια εξαιρετική ιστορία που θα στεκόταν μόνη της στον κόσμο του βιβλίου. Ήταν ένα τεράστιο σύνολο εμποδίων που έπρεπε να πετύχω, καθώς δεν ήμουν φυσικός συγγραφέας.
Ένα παγκόσμιο lockdown βοήθησε χρονικά, μαζί με τη συν-σεναριογράφο μου Κάρεν. Όντας τελειομανής, ακόμα και όταν η ιστορία γράφτηκε, χρειάστηκαν μήνες για να την τελειοποιήσουμε και να την διαβάσουμε με τον τρόπο που θέλαμε.
Ε: Το Χόλιγουντ, όπως ήταν αναμενόμενο, γυρίζει μια ταινία για τη διάσωση των αγριογούρουνων – τι πιστεύετε για να σας υποδυθεί ο ίδιος ο Άραγκορν, ο Βίγκο Μόρτενσεν; Έχετε κληθεί να βοηθήσετε με οποιονδήποτε τρόπο την παραγωγή;
Α: Ο Ρον Χάουαρντ [ο σκηνοθέτης] μου τηλεφώνησε το περασμένο φθινόπωρο για να μου πει ότι είχε έναν ηθοποιό στη σειρά για να με υποδυθεί, αλλά ότι ο ηθοποιός θα εγγραφόταν στην ταινία μόνο αν είχε πρόσβαση σε εμένα. Ήθελε να με γνωρίσει, πώς έκανα πράγματα, πώς μιλούσα, πώς κινιόμουν, πώς σκεφτόμουν. Από τότε μιλούσα στο Viggo στο Zoom για περίπου έξι μήνες πριν ξεκινήσουν τα κύρια γυρίσματα στην Αυστραλία προς τα τέλη του περασμένου Μαρτίου.
Όχι μόνο καθοδήγησα τον Viggo, αλλά συμμετείχα από την αρχή του έργου δίνοντας πληροφορίες για το γεγονός στους ερευνητές για τους σεναριογράφους και μετά τους ίδιους τους σεναριογράφους. Μου ζητήθηκε να είμαι παρών στα γυρίσματα όχι απλώς για να βοηθήσω τον Βίγκο στην ερμηνεία του για μένα, αλλά για να συμβουλεύσω τα σκηνικά και τις σκηνές καθώς και άλλες τεχνικές πτυχές της διάσωσης ή την ερμηνεία τους - για να βοηθήσω την ταινία να είναι όσο ρεαλιστική. πιθανώς θα μπορούσε να είναι.
Ε: Ποια είναι η πιο αξέχαστη καταδυτική εμπειρία σας;
Α: Παραδόξως, αν και είμαι πολύ γνωστός ως μοναχικός δύτης σχεδόν σε κάθε κατάδυση που έχω κάνει, μια από τις πιο αξέχαστες καταδυτικές εμπειρίες ήταν σε μια σπηλιά στην Αυστραλία κάτω από την έρημο Nullarbor που ονομάζεται Cocklebiddy. Αυτό αποτελείται από μια τεράστια, πολύ καθαρή σήραγγα και, μαζί με μια ομάδα άλλων τεσσάρων δυτών, όλοι καλοί φίλοι, διανύσαμε 2.5 χιλιόμετρα από αυτήν. Καθένας από εμάς ρυμουλκούνταν από ένα σκούτερ και κινούμασταν σε έναν μεγάλο σχηματισμό όπως πετώντας ακροβάτες, κάνοντας looping και περιστροφές, φωτίζοντας το πέρασμα σε πλήρη απόδοση. Αυτό ήταν μαγικό.
Ε: Από την άλλη πλευρά, ποια είναι η χειρότερη ανάμνηση κατάδυσης;
Α: Έχω κάνει μερικά κοντά ξυρίσματα κάτω από το νερό και μερικά από αυτά αναφέρονται λεπτομερώς στο βιβλίο μου, αλλά, καθώς κοιτάζω πίσω, δεν μπορώ να πω ότι έχω τη χειρότερη ανάμνηση οδήγησης. Μου αρέσει απλώς να είμαι κάτω από το νερό και, σκέφτομαι αυτήν την ερώτηση τώρα, δεν υπάρχει τίποτα που να ξεχωρίζει ως κακό.
Ερ.: Εκτός από την περαιτέρω προώθηση του βιβλίου σας, τι επιφυλάσσει το μέλλον για τον Rick Stanton;
Α: Πριν συμβεί η διάσωση της Ταϊλάνδης, είχα αποσυρθεί ευτυχώς για τέσσερα χρόνια. Τώρα υπάρχει φως στο τέλος του τούνελ ότι μπορεί να πάρω πίσω λίγη από την παλιά μου ζωή και να ασχοληθώ με κάποιες δραστηριότητες που θέλω να κάνω, αντί να ασχολούμαι με εγχειρήματα μετά την Ταϊλάνδη.
Θα υπάρξουν, φυσικά, προωθήσεις τόσο για την δραματική ταινία όσο και για το ντοκιμαντέρ μας, αλλά τις βλέπω ως διασκεδαστικές.
Πραγματικά, το μόνο που θέλω να κάνω είναι να επιστρέψω στις περιπέτειες και τα ταξίδια με καγιάκ που είχα συνηθίσει, καθώς και στη συνηθισμένη σπηλαιολογία και λίγη πολύ επιλεκτική κατάδυση σε σπηλιές. Ίσως ακόμη και ένα τελευταίο μεγάλο έργο και, αν συμβεί αυτό, σίγουρα θα το ακούσετε.
* Το Thirteen Lives έχει προγραμματιστεί να κυκλοφορήσει στον κινηματογράφο στις 18 Νοεμβρίου του τρέχοντος έτους.
