Ένα άλλο γεγονός μαζικής λεύκανσης καταστρέφει τον Μεγάλο Κοραλλιογενή Ύφαλο. Ο ADAM SMITH και ο NATHAN COOK του Πανεπιστημίου James Cook της Αυστραλίας κάνουν κατάδυση και αξιολογούν τις πιθανότητες επιβίωσής του.
Είναι επίσημο: ο Μεγάλος Κοραλλιογενής Ύφαλος υποφέρει τέταρτη εκδήλωση μαζικής λεύκανσης από το 2016. Βουτήξαμε στον ύφαλο στις 28 Μαρτίου και είδαμε από πρώτο χέρι την εκτυλισσόμενη κρίση.
Διαβάστε επίσης: Διαδώστε την ελπίδα για να κερδίσετε δωρεάν ταξίδι στην Ινδονησία
Κατεβαίνοντας κάτω από την επιφάνεια στον ύφαλο John Brewer κοντά στο Τάουνσβιλ, τα βλέμματά μας τράβηξαν αμέσως τα ιριδίζοντα λευκά, μπλε και ροζ των κοραλλιών, ανάμεσα στα βαθύτερα καφέ, κόκκινα και πράσινα των πιο υγιών αποικιών.
Είναι ένα καταθλιπτικό, αλλά πολύ οικείο συναίσθημα. Μια αίσθηση του «πάμε πάλι».
Αυτή είναι η πρώτη φορά που ο ύφαλος λευκαίνει υπό τις συνθήκες ψύξης του φυσικού Μοτίβο καιρού La Niña, το οποίο δείχνει πόσο ισχυρή είναι η μακροπρόθεσμη τάση θέρμανσης της κλιματικής αλλαγής. Παρά τις συνθήκες ψύξης, το 2021 ήταν ένα από τα τα πιο καυτά χρόνια που έχουν καταγραφεί.
Όταν το κοράλλι λευκαίνει, δεν έχει πεθάνει – ακόμα. Οι κοραλλιογενείς ύφαλοι που υποφέρουν από εκτεταμένη λεύκανση μπορούν ακόμα να ανακάμψουν εάν βελτιωθούν οι συνθήκες, αλλά εκτιμάται ότι έως 12 χρόνια. Δηλαδή, εάν στο μεταξύ δεν υπάρξει νέα διαταραχή, όπως ένας κυκλώνας ή άλλο συμβάν λεύκανσης.
Ποιες συνθήκες χρειάζονται λοιπόν για την ανάκτηση των κοραλλιών; Και κάτω από ποιες συνθήκες θα πεθάνει το κοράλλι;
Τι χρειάζεται για να πεθάνει το κοράλλι
Το αν ένα κοράλλι μπορεί να επιβιώσει από τη λεύκανση εξαρτάται από το πόσο καιρό οι συνθήκες παραμένουν στρεσογόνες και σε ποιο επίπεδο. Επιπλέον, μερικά τα είδη είναι πιο ευαίσθητα από άλλα, όπως η διακλάδωση ακρόπορα κοράλλια, ειδικά αν έχουν λευκανθεί προηγουμένως.
Εάν το νερό παραμείνει πολύ ζεστό για πολύ καιρό, τα κοράλλια τελικά θα πεθάνουν. Αλλά εάν η θερμοκρασία του νερού πέσει και το υπεριώδες φως γίνει λιγότερο έντονο, τότε το κοράλλι μπορεί να ανακάμψει και να επιβιώσει.
Ενώ οι μέσες θερμοκρασίες της θάλασσας στον ύφαλο παραμένουν επί του παρόντος πάνω από το μέσο όρο, έχουν δείξει σημάδια ψύξης σε έναν πιο επιδεκτικό μέσο όρο για την επιβίωση των κοραλλιών.
Θερμοκρασίες της θάλασσας στο Cleveland Bay, κοντά στο Townsville, ήταν πάνω από 31℃ στις αρχές Μαρτίου, αλλά ευτυχώς τώρα έχουν μειωθεί κάτω από τους 29℃. Ομοίως στο Τις Whitsundays, ο ύφαλος του Χάρντι σημείωσε θερμοκρασίες έως και 30℃, αλλά έχει υποχωρήσει κοντά στους 26℃ τις τελευταίες εβδομάδες.
Εάν το κοράλλι επιβιώσει από ένα συμβάν λεύκανσης, εξακολουθεί να επηρεάζεται φυσιολογικά, επειδή η λεύκανση μπορεί να επιβραδυνθεί ρυθμοί ανάπτυξης και να μειώσει αναπαραγωγική ικανότητα. Οι επιζώντες αποικίες γίνονται επίσης πιο ευαίσθητες σε άλλες προκλήσεις, όπως οι ασθένειες.
Σημάδια άγχους
Η επιβίωση εξαρτάται επίσης από την ανθεκτικότητα κάθε κοραλλιού ξεχωριστά: την ικανότητά του να αντιμετωπίζει υψηλότερες θερμοκρασίες και αυξημένο στρες υπεριώδους ακτινοβολίας.
Για παράδειγμα, τα ταχέως αναπτυσσόμενα διακλαδισμένα κοράλλια είναι τα πιο ευαίσθητα στη λεύκανση και γενικά είναι τα πρώτα που πεθαίνουν. Τα μακρόβια ογκώδη κοράλλια, όπως οι πορίτες, μπορεί να είναι λιγότερο ευαίσθητα στη λεύκανση, να παρουσιάζουν ελάχιστα αποτελέσματα λεύκανσης και να αναρρώνουν πιο γρήγορα.
Τα κοράλλια μπορούν να χρησιμοποιήσουν φθορίζουσες χρωστικές ουσίες για να προστατευτούν από την υπερβολική υπεριώδη ακτινοβολία - κάτι σαν αντηλιακό που επιτρέπει στα κοράλλια να διαχειρίζονται, να φιλτράρουν και να επιχειρούν να ρυθμίσουν το εισερχόμενο φως.
Για τον περιστασιακό παρατηρητή, τα φθορίζοντα κοράλλια φαίνονται έντονα μοβ, ροζ, μπλε και κίτρινα. Για τους επιστήμονες των υφάλων, ο φθορισμός είναι ένα προφανές μήνυμα ότι τα κοράλλια είναι πιεσμένα και αγωνίζονται να ρυθμίσουν την εσωτερική τους ισορροπία. Όπως είδαμε, τα λευκά και τα φθορίζοντα κοράλλια είναι επί του παρόντος ένα κοινό θέαμα σε πολλούς υφάλους.
Τα περισσότερα είδη κοραλλιών έχουν φθορίζουσες χρωστικές στον ιστό τους. Μερικά είναι πάντα ορατά στον άνθρωπο, ειδικά τα διακλαδισμένα κοράλλια με φωτεινές μπλε ή ροζ αποχρώσεις στις άκρες των κλαδιών τους.
Άλλα δεν είναι ποτέ ορατά και μερικά είναι ορατά μόνο σε περιόδους θερμικής καταπόνησης όταν οι αποικίες κοραλλιών ενισχύουν αυτές τις φθορίζουσες χρωστικές για να καταπολεμήσουν την αυξανόμενη ένταση υπεριώδους ακτινοβολίας στις θερμότερες θάλασσες.
Το Coral δεν μπορεί να προσαρμοστεί αρκετά γρήγορα
Οι επιστήμονες μετρούν το θερμικό στρες στα κοράλλια χρησιμοποιώντας μια μέτρηση που ονομάζεται "βαθμούς θέρμανσης εβδομάδες".
Η εβδομάδα θέρμανσης ενός βαθμού είναι όταν η θερμοκρασία σε μια δεδομένη τοποθεσία είναι μεγαλύτερη από 1℃ πάνω από την ιστορική μέγιστη θερμοκρασία. Εάν το νερό είναι 2℃ πάνω από το ιστορικό μέγιστο για μία εβδομάδα, αυτό θα θεωρηθεί εβδομάδες θέρμανσης δύο βαθμών.
Σε γενικές γραμμές, σε εβδομάδες θέρμανσης τεσσάρων βαθμών, οι επιστήμονες αναμένουν να δουν σημάδια άγχους και λεύκανσης κοραλλιών. Συνήθως χρειάζονται οκτώ εβδομάδες θέρμανσης βαθμού για να πεθάνει το κοράλλι.
Σύμφωνα με το Γραφείο Μετεωρολογίας ημερομηνία, πολλά μέρη του Μεγάλου Κοραλλιογενούς Υφάλου, όπως τα ανοιχτά του Κερνς και το Πορτ Ντάγκλας, παραμένουν επί του παρόντος στο παράθυρο εβδομάδων θέρμανσης μεταξύ τεσσάρων και οκτώ βαθμών. Ωστόσο, ορισμένες περιοχές, κοντά στο Townsville και το Whitsundays, αντιμετωπίζουν έντονο στρες λεύκανσης πέρα από τις εβδομάδες θέρμανσης οκτώ βαθμών.
Αν και ελπίζουμε ότι πολλοί κοραλλιογενείς ύφαλοι θα ανακάμψουν από αυτόν τον γύρο λεύκανσης, οι μακροπρόθεσμες επιπτώσεις δεν μπορούν να υπερεκτιμηθούν.
Όταν τα κοράλλια λευκαίνουν, τα εκτοξεύουν zooxanthellae – μονοκύτταρα φύκια που χαρίζουν κοραλλί χρώμα και ενέργεια. Μερικά κοράλλια μπορεί να ανακτήσουν τα δικά τους zooxanthellae μετά το τέλος του συμβάντος λεύκανσης, αλλά αυτό συνήθως διαρκεί από τρεις έως έξι μήνες.
Για να γίνουν τα πράγματα χειρότερα, η πλήρης ανάκτηση των υφάλων δεν απαιτεί νέα γεγονότα λεύκανσης ή άλλες διαταραχές τα επόμενα χρόνια. Δεδομένου ότι ο ύφαλος έχει λευκανθεί έξι φορές από τα τέλη της δεκαετίας του 1990, παράλληλα με τις παγκόσμιες κλιματικές τροχιές, αυτό φαίνεται απίθανο σενάριο.
Ενώ ορισμένα κοράλλια μπορεί να μάθουν να αντιμετωπίζουν αυτές τις νέες συνθήκες αποκτώντας δυνητικά πιο ανθεκτικά στη θερμότητα zooxanthellae, η πραγματικότητα είναι ότι η αλλαγή συμβαίνει πολύ γρήγορα ώστε τα κοράλλια να προσαρμοστούν μέσω της εξέλιξης.
Η έντονη λεύκανση τα προηγούμενα χρόνια σημαίνει επίσης ότι μελλοντικά συμβάντα μπορεί να φαίνονται λιγότερο σοβαρά. Αλλά αυτό συμβαίνει απλώς επειδή τα περισσότερα από τα ευαίσθητα στη θερμότητα κοράλλια έχουν ήδη πέθανε, που ενδεχομένως οδηγεί σε μικρότερη πιθανότητα εκτεταμένης σοβαρής λεύκανσης.
Χρειαζόμαστε ισχυρότερες πολιτικές και δράση για το κλίμα
Η Αυστραλία έχει τους καλύτερους ναυτικούς επιστήμονες και διαχειριστές θαλάσσιων πάρκων στον κόσμο. Και όμως, οι πολιτικές μας βαθμολογούνται "εξαιρετικά ανεπαρκής», σύμφωνα με νεότερα Δράση για το κλίμα Tracker.
Εάν οι παγκόσμιες εκπομπές συνεχίσουν αμείωτες, η Αυστραλία μπορεί να θερμανθεί κατά 4℃ ή περισσότερο αυτόν τον αιώνα. Σύμφωνα με αυτό το σενάριο, η εκτεταμένη λεύκανση των κοραλλιών είναι πιθανό στον Μεγάλο Κοραλλιογενή Ύφαλο κάθε χρόνο από το 2044 και μετά.
Υπήρξαν κάποιες λάμψεις ελπίδας στην ομοσπονδιακή πολιτική τα τελευταία χρόνια, όπως π.χ δηλώσεις που αναγνωρίζουν η υπαρξιακή απειλή που θέτει η κλιματική αλλαγή στους κοραλλιογενείς υφάλους. Παρά την αναγνώριση αυτή, λείπει ουσιαστική δράση, καθώς οποιαδήποτε πολιτική χωρίς δράση για την κλιματική αλλαγή είναι αναποτελεσματική.
Εάν η ομοσπονδιακή κυβέρνηση, οι επιχειρήσεις υφάλων και τα άτομα θέλουν να επιδείξουν ηγετικό ρόλο και να διατηρήσουν υγιείς υφάλους, πρέπει να συνεργαστούμε και να λάβουμε γρήγορα, δραστικά μέτρα για τη μείωση των εκπομπών άνθρακα.
Η δέσμευση σε έναν ισχυρότερο στόχο εκπομπών για το 2030 και ένα αποτύπωμα ουδέτερου άνθρακα για όλες τις επιχειρήσεις του Great Barrier Reef θα βοηθήσει πολύ στην εμφάνιση του είδους της αλλαγής που απαιτείται εάν οι κοραλλιογενείς ύφαλοι, στην τρέχουσα μορφή τους, επιβιώσουν στο μέλλον.
Αυτό το άρθρο αρχικά εμφανίστηκε στο Η Συνομιλία. Adam Smith είναι επίκουρος καθηγητής και Νέιθαν Κουκ θαλάσσιος επιστήμονας στο Πανεπιστήμιο James Cook. Δήλωση αποκάλυψης: Ο Smith λαμβάνει χρηματοδότηση από την κυβέρνηση της Αυστραλίας και του Κουίνσλαντ και το Ίδρυμα Great Barrier Reef, και ο Κουκ είναι συμπρόεδρος της Κοινοπραξίας Αυστραλιανής Αποκατάστασης Κοραλλιών. Πανεπιστήμιο James Cook παρέχει χρηματοδότηση ως μέλος του The Conversation AU.
