Καταδύοντας ένα από τα πιο εντυπωσιακά ναυάγια στα νοτιοδυτικά, ο JOHN LIDDIARD μας ξεναγεί στα πολύ διάσπαρτα ερείπια των πλοίων. Εικονογράφηση MAX ELLIS
Αν τα κύματα το επιτρέπουν, μου αρέσει να ξεκινήσω μια βουτιά στο Πόλη του Γουέστμινστερ πέφτοντας κατευθείαν στην κορυφή του βράχου Runnel Stone (1) που προκάλεσε τη βύθιση του πλοίου. Η κλίση του υφάλου είναι τέτοια που, αν υπάρχει κάποιου είδους πηγάδι, τα κύματα δημιουργούνται και σπάνε καθώς διασχίζουν την πέτρα. Τα RIB έχουν αναποδογυριστεί όταν έχουν πλησιάσει πολύ σε ένα έντονο φούσκωμα, οπότε προσέξτε.
Μόλις βρεθείτε κάτω από την επιφάνεια, ακόμη και σε επίπεδες και ήρεμες συνθήκες, υπάρχει ένα μεγάλο κύμα στην κορυφή του Runnel Stone. Μια σύντομη κολύμβηση προς τα νότια, χρησιμοποιώντας χούφτες φύκια για να σας βοηθήσει, σας φέρνει σε μια ρεματιά γεμάτη λάσπη που τρέχει από την ανατολή προς τη δύση (2).
Πυκνές μικροσκοπικές ανεμώνες σε πορτοκαλί, κρεμ, πράσινο και καφέ είναι παντού. Τεράστια ballan wrasse είναι απασχολημένα με την επιλογή περιστασιακών μπουκιών από το βράχο. Μια βαθιά και ομαλή τρύπα καθαρισμού παρέχει στοιχεία για την ακατέργαστη ενέργεια της θάλασσας.
Σε 1923, η Πόλη του Γουέστμινστερ έσπασε στα δύο στον βράχο Runnel Stone μέσα σε πυκνή ομίχλη και βυθίστηκε. Η τοποθεσία του ναυαγίου είναι στην πραγματικότητα μόνο το τμήμα της πλώρης, το οποίο έμεινε πάνω από ένα προηγούμενο ναυάγιο, το Moorview. Η ακριβής θέση της πρύμνης είναι άγνωστη, αλλά βρίσκεται πιο έξω σε περίπου 50 μέτρα νερού.
Στρίβοντας δεξιά κατά μήκος της ρεματιάς, εμφανίζεται το πρώτο κομμάτι συντριμμιού – μια τεράστια δοκός που εκτείνεται από την άκρη της ρεματιάς πάνω από το κύριο μέρος του ναυαγίου. Κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού, αυτή η δοκός φιλοξενεί εκατοντάδες γυμνόκλαδα - τουλάχιστον πέντε διαφορετικά είδη έχουν καταμετρηθεί σε λιγότερο από 1 τετραγωνικό μέτρο.
Στο τέλος της ρεματιάς, κατεβείτε στα 20 μέτρα περίπου και στρίψτε αριστερά, για να αποκαλύψετε ένα μεγάλο τμήμα κύτους που βρίσκεται ακουμπισμένο στον βράχο (3). Από κάτω υπάρχει μια τρύπα που σας βγάζει στα 26 μέτρα (4), όπου τα πλαίσια που χωρίζουν το διπλό κύτος παρέχουν πολλές ενδιαφέρουσες κρυψώνες για τα χέλια και τους αστακούς.
Διασχίζοντας το ναυάγιο προς τα δυτικά, περνάτε ένα πεπλατυσμένο κουβάρι από δοκούς και πλάκες και το πόδι ενός ιστού (5). Η πλευρά του ναυαγίου βρίσκεται μόλις 2-3 μέτρα πάνω από τον βυθό της θάλασσας, με ένα ανοιχτό πλέγμα πλαισίων που χωρίζει το διπλό κύτος. Κάτω από αυτά βρίσκεται ένα δάπεδο από χοντρή άμμο γρανίτη και σπασμένο κέλυφος (6).
Στρίβοντας πάλι αριστερά για βαθύτερα νερά, ένας ιστός απλώνεται στην άμμο στα 28 μέτρα, ακουμπισμένος ακριβώς δίπλα σε ένα τεράστιο ογκόλιθο από γρανίτη (7). Ένα μεγάλο χέλι κατοικεί σε ένα διάλειμμα στον ιστό και μερικές φορές είναι αρκετά τολμηρό για να βγει έξω και να γλιστρά γύρω από επισκέπτη δύτες.
Ακολουθώντας τον ιστό πίσω πάνω από το ναυάγιο, υπάρχει ένα θραύσμα πλάκας καταστρώματος με κολώνες που προεξέχουν (8). Μπροστά, στα δεξιά, φαίνεται ένα μεγάλο βαρούλκο (9). Γυρίζοντας κατά μήκος του ναυαγίου, τα κενά στη γάστρα φαίνονται μέχρι την άμμο (10).
Μια μεγάλη πεσκανδρίτσα έχει εντοπιστεί εδώ στο παρελθόν, ξαπλωμένη να χουχουλιάζει με το δέλεαρ της έξω και ένα χαμόγελο από αυτί σε αυτί. Στα 35 μέτρα τα συντρίμμια έχουν ως επί το πλείστον παραχωρήσει τη θέση τους σε σποραδικά κομμάτια χάλυβα σε ένα ζευγάρι αμμώδεις ρεματιές που οδηγούν σε ακόμη βαθύτερα νερά (11).
Επιστρέφοντας προς την πέτρα Runnel, μια άλλη πλάκα καταστρώματος με κολώνες και κομμάτια από κιγκλιδώματα σηματοδοτεί την άκρη του Westminsterτο κύτος του (12). Αν θέλετε να ανεβείτε τώρα, είναι απλό να ακολουθήσετε τη γάστρα πίσω στο βράχο, χρησιμοποιώντας το κολύμπι και τη δοκό από παλαιότερα ως βοηθήματα πλοήγησης.
Αν συνεχίσω, μου αρέσει να στρίβω ανατολικά κατά μήκος ενός απότομου τοίχου στη νότια άκρη του Runnel Stone (13) μεταξύ 20m και 30m. Καθώς ο τοίχος αρχίζει να γυρίζει βόρεια (14) και σχηματίζουν μια ευρεία ρεματιά μεταξύ του Runnel Stone και του Lee Mean, διάσπαρτες σπασμένες πλάκες και δοκοί σηματοδοτούν τα ερείπια ενός ιστιοφόρου με χαλύβδινο κύτος.
Τελικά φτάνει στο ανατολικό άκρο της στενής ρεματιάς που χωρίζει την πέτρα του Runnel (15). Τα συντρίμμια εδώ είναι κυρίως από το μικρό ατμόπλοιο Moorview.
Προχωρώντας βορειότερα κατά μήκος του τοίχου, ένα ζευγάρι άγκυρες (16) ξαπλώστε σφηνωμένο σε γωνία στα 18μ. Τα ερείπια του φάρου - που ήταν στην κορυφή της πέτρας Runnel μέχρι το Πόλη του Γουέστμινστερ το κατέστρεψε (βλέπε πίνακα) – τώρα ξαπλώστε σφιχτά στο βράχο στη βόρεια πλευρά (17).
Μια ρηχή ρεματιά γεμάτη φύκια (18) που οδηγεί νοτιοδυτικά στα 14 μέτρα σηματοδοτεί τον δρόμο για την ολοκλήρωση του περίπλου. Ακόμη και εδώ υπάρχουν τόσα πολλά συντρίμμια που είναι δύσκολο να γνωρίζουμε εάν τα φύκια είναι προσκολλημένα σε βράχους ή χάλυβα. Η ιστορία ενός παλιού ψαρά υποδηλώνει ότι δεν υπάρχει βράχος στο Runnel Stone, μόνο ένας τεράστιος σωρός από ναυαγισμένα πλοία.
Πίσω ανάμεσα στο κύριο σώμα των συντριμμιών, το πρώτο εμφανές ορόσημο είναι ένα ζευγάρι σπασμένων λεβήτων από το Moorview σε περίπου 20 μέτρα νερό (19). Από τους λέβητες, κρατώντας τα βράχια στα αριστερά σας, φτάνετε πίσω στη δοκό και στο λούκι από την κάθοδό σας και μπορείτε να κάνετε μια στάση αποσυμπίεσης που χρειάζεστε.
Η διαδρομή που περιγράφεται κάνει μια πολύ μεγάλη ενιαία κατάδυση. Εάν το επιτρέπουν οι παλίρροιες και οι θάλασσες, αξίζει να χωρίσετε τη διαδρομή σε τμήματα και να κάνετε αρκετές βουτιές στο ναυάγιο, αφιερώνοντας το χρόνο σας για να εξερευνήσετε μια από τις πιο εντυπωσιακές καταδύσεις στα νοτιοδυτικά.
ΔΡΑΜΑΤΙΚΟ ROCK SMASH
Όταν ο Πόλη του Γουέστμινστερ έτρεξε στον βράχο Runnel Stone στις 8 Οκτωβρίου 1923, τον χτύπησε τόσο δυνατά που χτύπησε 6 μέτρα από την κορυφή του, γράφει η Kendall McDonald. Ως αποτέλεσμα, η πέτρα Runnel, η οποία ήταν ορατή σε όλες τις καταστάσεις παλίρροιας, δεν έχει ξαναφανεί ποτέ πάνω από το νερό.
Το πλοίο 6,094 τόνων και 143 μέτρων ήταν παλαιότερα το γερμανικό Rudelsburg και παραδόθηκε στη Βρετανία ως μέρος των πολεμικών αποζημιώσεων το 1919, οπότε και άλλαξε το όνομά της.
Καθώς πήγαινε από το Μπέλφαστ στο Ρότερνταμ με 2,400 τόνους αραβόσιτου, έτρεχε μέσα και έξω από μπαλώματα ομίχλης. Αυτή η ομίχλη έγινε ιδιαίτερα πυκνή καθώς πλησίαζε στο Land's End και ακόμα πιο πυκνή λίγο πριν χτυπήσει στο βράχο.
Οδηγώντας δυνατά, έσκισε τεράστιες τρύπες στο κάτω μέρος της και έσκισε την πρύμνη της. Τα αμπάρια του αριθμού 1 και 2 άρχισαν να γεμίζουν αμέσως και ο Captain Ring, ο οποίος είχε τη γυναίκα και την κόρη του, διέταξε αμέσως το πλήρωμα των 73 να μπει στις βάρκες.
Τόσο η σωσίβια λέμβος Sennen όσο και η Penlee εμφανίστηκαν σύντομα και έσωσαν τους πάντες χωρίς απώλειες. Λίγο αργότερα, το Πόλη του Γουέστμινστερ γλίστρησε με σπασμένη πλάτη κάτω από την πλευρά του Runnel Stone.
ΦΤΑΣΜΑ ΕΚΕΙ: Ακολουθήστε το M5 προς το Έξετερ και μετά το Α30 προς το Penzance.
ΚΑΤΑΔΥΣΗ ΚΑΙ ΑΕΡΑ: Ο Μπιλ Μπόουεν διευθύνει το σκληρό σκάφος Γιος Καλού από την Penzance Pier και διαθέτει γρήγορο συμπιεστή.
ΕΚΚΙΝΗΣΗ: Η ολίσθηση στο λιμάνι Penzance είναι υγρή στο μεγαλύτερο μέρος της παλίρροιας. Μια ολίσθηση στον όρμο Lamorna είναι υγρή για μερικές ώρες και στις δύο πλευρές της υψηλής παλίρροιας. Υπάρχει μια ολίσθηση στο Sennen δίπλα στο σταθμό ναυαγοσωστικής λέμβου, αλλά η περιοχή μπορεί να είναι πολύ γεμάτη με σέρφερ και τουρίστες. Είναι δυνατό να εκτοξευτείτε από την παραλία στο Sennen, αλλά προσέξτε την απαλή άμμο, το βαρύ surf και τους ρηχούς υφάλους. Σε όλα αυτά τα δελτία καταβάλλονται λιμενικά τέλη.
TIDES: Το χαλαρό νερό είναι 1 ώρα πριν από την υψηλή θερμοκρασία Penzance. Στις παλίρροιες μπορεί να είναι αρκετά χαλαρό για να βουτήξετε από 2 ώρες πριν από την υψηλή στάθμη μέχρι λίγο μετά. Στις ανοιξιάτικες παλίρροιες είναι πραγματικά χαλαρό μόνο για 15 έως 20 λεπτά. Μερικές φορές υπάρχει επίσης μια σύντομη χαλάρωση περίπου 2 ώρες μετά την υψηλή θερμοκρασία Penzance, αλλά μην το υπολογίζετε.
ΠΩΣ ΝΑ ΤΟ ΒΡΕΙΤΕ: Πηγαίνετε στη σημαδούρα καμπάνας 100 μέτρα από την ακτή και παρατάξτε τους δύο κώνους στις κορυφές των βράχων πάνω από το κεφάλι Gwennap. Από τη σημαδούρα ακολουθήστε αυτή τη γραμμή μέσα. Το βάθος θα πηδήξει από 35 μέτρα σε 15 μέτρα, μετά στα 6 μέτρα περίπου πριν πέσει ξανά στα 20 μέτρα. Το σημείο των 6 μέτρων είναι ακριβώς πάνω από το βράχο. Να είστε προσεκτικοί με το έδαφος. Δεν χρειάζεστε GPS για να βρείτε το Runnel Stone, αλλά η γραφική θέση είναι 50.1.33N, 5.40.33W (μοίρες, λεπτά και δεκαδικά). Εάν ρίξετε μια βολή, είναι καλύτερο να κατευθυνθείτε ακριβώς δυτικά του Runnel Stone και να το ρίξετε στο ναυάγιο στα 20-25 μέτρα, αφήνοντας τη γραμμή να σύρεται πίσω στον βράχο.
ΚΑΤΑΛΥΜΑ: Υπάρχουν πολλά κάμπινγκ στην περιοχή, αν και όχι τόσο φθηνά, και μια μεγάλη ποικιλία από B&B και ξενοδοχεία. Επικοινωνία Τουριστικές Πληροφορίες Penzance για μια λίστα.
ΠΡΟΣΟΝΤΑ: Ένας αθλητικός δύτης ή αντίστοιχος συνοδευόμενος από έναν κατάλληλα έμπειρο ηγέτη θα μπορούσε να αντιμετωπίσει αυτήν την κατάδυση σε χαλαρό νερό σε μια καλή παλίρροια.
ΠΕΡΑΙΤΕΡΩ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ: Διάγραμμα Ναυαρχείου 2345, Σχέδια στη ΝΔ Κορνουάλη. Χάρτης Ναυαρχείου 777, Land's End To Falmouth. Ordnance Survey Map 203, Land's End, The Lizard And The Isles of Scilly. Οδηγός Δύτη: Κατάδυση στη Νότια Κορνουάλη του Ρίτσαρντ Λαρν.
PROS: Ένα ωραίο ναυάγιο στο οποίο μπορείτε να ψάξετε και μερικοί θεαματικοί τοίχοι που καλύπτονται από ζωή για όσους προτιμούν τη θαλάσσια βιολογία. Συχνά εξαιρετική ορατότητα από 20 μέτρα και πάνω.
Μειονεκτήματα: Πολύ ευαίσθητο στις καιρικές συνθήκες και στις παλιρροιακές συνθήκες.
Χάρη στους Colin Thornton, Bill Bowen και Mike & Sarah Phillips.
Εμφανίστηκε στο Diver, Ιούνιος 1999
