Darkwater Freedom

ΣΕ ΤΙ ΘΑ ΗΤΑΝ κατάμαυρο αν όχι για τα κράνη-σπηλιά και τους πυρσούς κατάδυσης, ο Paul στερεώνει τις άγκυρες αναρρίχησης του Petzl σε μια οροφή στο τέλος μιας σήραγγας. Βλέπει τα σκελετικά υπολείμματα μιας γέφυρας που κατέρρευσε από καιρό περίπου 20 μέτρα πάνω από έναν τεράστιο πλημμυρισμένο θάλαμο.
Η άγκυρα και η ρητίνη έχουν επιλεγεί για την καταλληλότητά τους για τοποθέτηση πάνω από το κεφάλι και για την αντιμετώπιση των ιδιαιτεροτήτων της στερέωσης σε σχιστόλιθο, αλλά υπάρχει πάντα κάποια ανησυχία όταν είστε το πρώτο άτομο που κρεμάτε αυτά τα μπουλόνια. Ωστόσο, δεν λείπουν οι εθελοντές για να το δώσουν.
Τοποθετούμε τις άγκυρες μακριά από την προεξοχή και πάνω από τη λίμνη, ώστε να μπορούμε να κατεβούμε κατευθείαν στο νερό. Για να γίνει αυτό, ο Paul πρέπει να αναρτηθεί από την οροφή πάνω από τη λίμνη κατά τη διάτρηση και τη στερέωση. Βλέποντάς τον να εργάζεται βοηθάει να τονιστεί πόσο δύσκολη πρέπει να ήταν η ζωή για τους σχιστόλιθους που δούλευαν αυτό το λατομείο σε μια περασμένη εποχή.
Στην πραγματικότητα, πολλές πτυχές της αποστολής μας χρησιμεύουν για να φέρουμε το παρελθόν σε έντονη αντίθεση. Κάθε μέρα για να φτάσουν στη δουλειά οι άνδρες θα έπρεπε να περπατούν για αρκετές ώρες από το χωριό μέχρι την πλαγιά του βουνού, να βρέχει ή να λάμπει.
Σε ορισμένες τοποθεσίες εξόρυξης θα έμεναν στο εργοτάξιο για ολόκληρη την εβδομάδα, κατεβαίνοντας μόνο για να είναι με τις οικογένειές τους για λίγο για μια μέρα τα Σαββατοκύριακα.

ΔΙΚΗ ΜΑΣ ΠΡΟΣΒΑΣΗ στο λατομείο είχε ξεκινήσει με μια καλή πεζοπορία στο βουνό, αλλά είχαμε σημαντική βοήθεια από τη Land Rover με τη μεταφορά εξοπλισμού και μερικούς δύτες στο βουνό, και από έναν ευγενικό κτηνοτρόφο που μας έδωσε την άδεια να διασχίσουμε τη γη του.
Ούτε η Land Rover, ο αγρότης, ούτε, μάλιστα, τα πρόβατά του θα μπορούσαν να μας βοηθήσουν να βγάλουμε τον εξοπλισμό μας βαθιά κάτω από τη γη. Αυτό έπρεπε να γίνει χειροκίνητα.
Το μπουλόνι έγινε, ο εξοπλισμός μεταφέρθηκε στο λατομείο και η ομάδα προετοιμάστηκε, ήρθε η ώρα να εκτελέσετε το σχέδιο. Η κατάδυση είναι, όπως ήταν αναμενόμενο, εξαιρετική. Όποιος έχει κάνει μια νυχτερινή κατάδυση θα αρχίσει να καταλαβαίνει την αιθέρια αίσθηση ολίσθησης, που αιωρείται – αλλά μόνο όσοι έχουν βουτήξει στο απόλυτο σκοτάδι κατανοούν πλήρως την απομόνωση και την απόλυτη ελευθερία αυτής της μοναδικής περιβάλλουσας εμπειρίας.
Τα καθαρά νερά σε απορροφούν, αφαιρώντας την έννοια του πάνω ή του κάτω. Το φως του φίλου σας είναι ο μόνος σύνδεσμος προς την επιφάνεια. Καθώς βυθίζεστε, αυτό το φως γίνεται μακρινό – ένα αστέρι που ακολουθεί όταν ολοκληρωθεί η κατάδυση.
Το σκοτάδι σας περικυκλώνει, οι αισθήσεις σας κεντρίζονται καθώς η εστίασή σας κυριαρχείται από τον κύκλο του φωτός από τη δάδα σας. Αυτός ο κύκλος στενεύει και γίνεται αιχμηρός καθώς πλησιάζετε έναν τοίχο από τραγανό, αμόλυντο βράχο. Δεν υπάρχει βρύα ή χώμα για να μαλακώσει τις άκρες του.
Το να πετάς πάνω από ένα τέτοιο τοπίο έχει παρομοιαστεί με διαστημικούς περιπάτους – τόσο μακριά από άλλους ανθρώπους, που συνδέονται μόνο με αυτό το ομφάλιο φως από τη δάδα του φίλου σου, που κυματίζεται από την επιφάνεια στην οποία εκπαιδεύεται.
Ο χρόνος είναι πολύτιμος; Η χαλάρωση και οι αποτελεσματικές τεχνικές που εξασκούνται σε μια πισίνα για μήνες επιτρέπουν καταδύσεις που μοιάζουν να διαρκούν μια αιωνιότητα, αλλά ο χρόνος μας είναι πάντα περιορισμένος. Η άνωση πιάνει καθώς ανεβαίνουμε τα τελευταία μέτρα, σηκώνοντάς μας απαλά προς την επιφάνεια, τον φίλο μας και την επόμενη αναπνοή μας.
Στην επιφάνεια βασιλεύει η σιωπή, γιατί η επικοινωνία μέσα σε ένα τόσο τεράστιο πέτρινο κενό είναι άχρηστη εκτός κι αν το άλλο άτομο είναι ακριβώς δίπλα σου. Αλλά δεν υπάρχει τίποτα να πεις – ο άλλος ελεύθερος δύτης έχει βιώσει αυτό που έχεις και χαμογελάει συνειδητά, περιμένοντας να βουτήξει ξανά.

Η ΗΣΥΧΙΑ ΕΧΕΙ ΔΙΑΛΥΣΕΙ μόνο από τις τελευταίες αναγκαστικές αναπνοές πριν από μια κατάδυση, ή τους χαμηλούς τόνους ενός δύτη που αναχωρεί που βγαίνει από το νερό. Το σκοτάδι είναι τόσο πλήρες που ακόμη και αυτό το απλό έργο πρέπει να αναγνωριστεί, τόσο από όσους έχουν μείνει στο νερό όσο και από την ομάδα υποστήριξης που δέχεται τον δύτη στην άκρη του.
Οι έξοδοι σε όλες τις φρεατικές τοποθεσίες κατάδυσης φωτίζονται συνεχώς – μπορεί να χρειαστούν ώρες για να βρεθεί η διέξοδος εάν συνέβαινε μια κατάσταση συσκότισης, ώρες που δεν έχουμε σε αυτό το παγωμένο νερό.
Αφού καταγραφούν όλοι οι δύτες, βγαίνουμε από τον υπόγειο κόσμο για να απολαύσουμε το έντονο φως της ημέρας και τον φρέσκο ​​καφέ εσπρέσο – χάρη στην έξυπνη μηχανή Handpresso. Για τουλάχιστον μισή ώρα δεν μιλάμε σχεδόν καθόλου. Η εμπειρία ήταν υπερβολικά συντριπτική και τα μυαλά που είναι υπερφορτωμένα με πληροφορίες χάνονται στη σκέψη της.
Όποιος έχει δοκιμάσει οποιοδήποτε σπήλαιο θα καταλάβει ότι το περιβάλλον είναι δύσκολο, τόσο φυσικά όσο και από άποψη ασφάλειας. Ακόμη και μια σχετικά απλή εργασία μπορεί να απαιτεί σημαντικό ανθρώπινο δυναμικό και χρόνο. Ένα τέτοιο ταξίδι απαιτεί εξειδικευμένο εξοπλισμό, εφεδρική ομάδα και επαρκείς πόρους.
Η προσπάθεια κατάδυσης σε αυτό το περιβάλλον ξεπερνά τα όρια της κατάδυσης, της σπηλαιολογίας και της ανθρώπινης εμπειρίας. Ανυπομονούμε για την επόμενη μοναδική εμπειρία και εκπληκτική περιπέτεια!