ΚΑΤΑΔΥΤΙΚΑ ΝΕΑ
Το ξύλινο μακροβούτιο γνωστό ως το Λευκό πλοίο βυθίστηκε στα ανοιχτά της Νορμανδίας πριν από 900 χρόνια, πνίγοντας τον διάδοχο του αγγλικού θρόνου και εκατοντάδες ευγενείς. Οι αυτοδύτες που ήλπιζαν να εντοπίσουν το ναυάγιο ανέφεραν τώρα ότι βρήκαν πολύ περισσότερα από τα διάσπαρτα απομεινάρια που ήλπιζαν.
Εξερευνώντας το ύποπτο σημείο του ναυαγίου βάθους 10 μέτρων σε ισχυρά ρεύματα στις 8 Ιουνίου, βρήκαν αυτό που θα μπορούσε να αποδειχθεί «ένα σημαντικό τμήμα» του κύτους των 40 μέτρων, σύμφωνα με τον αρχηγό της αποστολής Roger Michel, εκτελεστικό διευθυντή του Ινστιτούτου για Ψηφιακό Αρχαιολογία.
Ο Μισέλ είπε στην Daily Telegraph ότι ο ιστορικός και υποστηρικτής της αποστολής Τσαρλς, ο 9ος κόμης Σπένσερ, είχε υπολογίσει πόσο καιρό το πλοίο έπρεπε να ακουμπούσε στον βυθισμένο βράχο Quilleboeuf πριν βυθιστεί. Με βάση αυτές τις πληροφορίες, η ομάδα είχε αναλύσει τα τοπικά ρεύματα για να βρει την πιθανή θέση του πεδίου συντριμμιών του πλοίου.
Ο Τζάιλς Ρίτσαρντσον και ο Χόλγκερ Σούμαν πραγματοποίησαν μια κατάδυση διάρκειας μίας ώρας, περιορίζοντας τους εαυτούς τους στη φωτογράφιση της τοποθεσίας επειδή δεν τους επιτρεπόταν να αφαιρέσουν τυχόν ευρήματα.
«Οι δύτες βρήκαν ένα τμήμα της γάστρας κατασκευασμένο από ακριβώς τα υλικά που ψάχναμε –σίδερο και μπρούτζο, ξύλινα καρφιά και ούτω καθεξής– ακριβώς εκεί που πιστεύαμε ότι θα τα βρίσκαμε», είπε ο Μισέλ. Ανέφερε ότι το τμήμα είχε μήκος τουλάχιστον 4 μέτρα, αν και θεωρήθηκε ότι περισσότερα κρύβονταν από έναν ογκόλιθο.
«Μπορούμε να δούμε ότι έχει τα σωστά σχεδιαστικά χαρακτηριστικά για ένα πλοίο αυτής της ηλικίας και δεν υπάρχουν άλλα καταγεγραμμένα ναυάγια στην περιοχή», είπε.
Αρχικά είχε προγραμματιστεί για τον περασμένο Δεκέμβριο, η αποστολή είχε ακυρωθεί εκείνη τη στιγμή λόγω κακών καιρικών συνθηκών. Ο κόμης Σπένσερ ήλπιζε να βουτήξει αυτόν τον μήνα μέχρι που ένας παγωμένος ώμος απέκλεισε αυτό το ενδεχόμενο. Το βιβλίο του Το Λευκό Καράβι δημοσιεύτηκε σε χαρτόδετο δύο μέρες μετά την ανακάλυψη.
Έμοιαζε με μακρόπλοιο Βίκινγκ, το White Ship ήταν ένα από τα μεγαλύτερα τέτοια σκάφη που κατασκευάστηκαν ποτέ. Ήταν κατασκευασμένο από κλίνκερ, που σημαίνει ότι οι σανίδες του κύτους της βελανιδιάς αλληλεπικαλύπτονταν μεταξύ τους και κινούνταν από 50 κωπηλάτες.
Το πλοίο βρισκόταν μόλις ένα μίλι μακριά από το λιμάνι του Μπάρφλερ γύρω στα μεσάνυχτα της 25ης Νοεμβρίου 1120, όταν χτύπησε τους βράχους με πλήρη ταχύτητα.
Στο πλοίο βρίσκονταν περίπου 300 άτομα, συμπεριλαμβανομένων πολλών μελών της αγγλο-νορμανδικής αριστοκρατίας, που γιόρταζαν τη νίκη επί των Γάλλων μετά από τέσσερα χρόνια πολέμου με άφθονες ποσότητες κρασιού. Ανυπομονούσαν να αγωνιστούν με τον βασιλιά Ερρίκο Α', που είχε ήδη αναχωρήσει με το δικό του πλοίο, πίσω στο Σαουθάμπτον.
Όλοι εκτός από έναν από τους επιβαίνοντες πέθαναν, συμπεριλαμβανομένου του μοναδικού αρσενικού κληρονόμου του βασιλιά, του 17χρονου William Aetheling και της αδελφής του Matilda la Perche. Ένας Γάλλος κρεοπώλης που είχε επιβιβαστεί για να προσπαθήσει να ανακτήσει τα χρέη ήταν ο μόνος επιζών και παρείχε μια αφήγηση αυτόπτη μάρτυρα της καταστροφής.
Η βύθιση άλλαξε την πορεία της αγγλικής ιστορίας. Ο Ερρίκος ήταν γιος του Γουλιέλμου του Κατακτητή και μετά το θάνατό του ξέσπασε εμφύλιος πόλεμος μεταξύ του διορισμένου διαδόχου του, μιας άλλης κόρης που ονομαζόταν επίσης Ματίλντα, και του ανιψιού του Στέφανου του Μπλουά.
Αυτή η σύγκρουση, «η Αναρχία», συνεχίστηκε για 20 χρόνια έως ότου ο γιος της Ματίλντα πήρε το θρόνο το 1135 ως Ερρίκος Β'.
Ο καπετάνιος (Thomas Stephen) ήταν ο 32ος προπάππους μου πριν. Πολύ λυπηρό που το πλοίο συνετρίβη. Οι θάλασσες, ο συνωστισμός με κόσμο και το ποτό δεν βοήθησε πολύ. Αλλά, είμαι βέβαιος ότι ήθελε να γίνει ένας μεγάλος καπετάνιος όπως ήταν ο πατέρας του πριν από αυτόν, αλλά δεν λειτούργησε έτσι. Ελπίζω τα υπόλοιπα εν ειρήνη.
που ειναι οι εικονες?
Πόσο σίγουρο είναι το μήκος του πλοίου των 40 μέτρων; Βασίζεται σε ιστορικές πηγές (αν ναι ποιες;) ή το μέτρησαν οι δύτες; Αυτή τη στιγμή γράφω ένα ολλανδικό άρθρο για την καταστροφή του Λευκού πλοίου. Θα μπορούσα να το κάνω με τη βεβαιότητα του μήκους αλλά και κάποιων φωτογραφιών!!!
Θα πρέπει να επικοινωνήσετε με τον Roger Michel στο Ινστιτούτο Ψηφιακής Αρχαιολογίας μέσω alexy@digitalarchaeology.org.uk