Τοπ 10 ναυάγια της Γρενάδας

Υπάρχουν λίγες χώρες παγκοσμίως που μπορούν να ανταγωνιστούν τη Γρενάδα και το Carriacou όσον αφορά τα ναυάγια, δεν πειράζει μόνο στην Καραϊβική, και ακόμη πιο απίστευτο, πολλά από τα βυθισμένα πλοία ήταν γνήσια θαλάσσια ατυχήματα, όχι τεχνητοί ύφαλοι βυθισμένοι. Και επειδή τα νησιά βρίσκονται κοντά σε μια πολυσύχναστη εμπορική οδό, ο αριθμός των ναυαγίων αυξάνεται συνεχώς – η τελευταία προσθήκη έγινε τον Μάρτιο του περασμένου έτους!

Αυτά είναι φανταστικά νέα για τους δύτες και για το αν είστε νεοεισερχόμενοι ανοικτό νερό δύτης ή σκληροπυρηνικός βετεράνος της κατάδυσης, θα βρείτε πολλά ναυάγια να περιμένουν την επίσκεψή σας. Και αν δεν είστε στο βυθισμένο μέταλλό σας (Εντ: και γιατί όχι;), μην φοβάστε ποτέ – η τεράστια θαλάσσια ανάπτυξη και η ζωή των ψαριών που ζουν πάνω και γύρω από τα ναυάγια σημαίνει ότι κάθε κατάδυση είναι μια στροβιλιζόμενη ταραχή με ζωηρά χρώματα.

Η Bianca C

Όπως πολλές στάρλετ του Χόλιγουντ μιας συγκεκριμένης γενιάς, αυτή η μεγάλη γριά μπορεί να έχει αρχίσει να δείχνει την ηλικία της, αλλά δεν υπάρχει αμφιβολία ότι εξακολουθεί να αποπνέει σεβασμό και παραμένει ένα δελεαστικό πόλο έλξης για έμπειρους δύτες που επισκέπτονται τη Γρενάδα. Ένα από τα μεγαλύτερα ναυάγια που μπορούν να καταδυθούν στον κόσμο, τα ζωτικά στατιστικά στοιχεία του Bianca C είναι εντυπωσιακά – 181 μέτρα μήκος, 23 μέτρα πλάτος, 18,427 τόνοι. Αυτό είναι ένα μεγάλο κομμάτι μετάλλου.

Αυτό το απέραντο ιταλικό πλοίο της γραμμής είναι προσηλωμένο στη σκηνή των καταδύσεων της Γρενάδας από τότε που βυθίστηκε το 1961, αλλά εμβαθύνετε στην ιστορία της και διαπιστώνετε ότι βυθίστηκε στην πραγματικότητα δύο φορές!

Το Bianca C ναυπηγήθηκε το 1939 στη νότια ακτή της Γαλλίας, και στη συνέχεια αφού καθελκύστηκε ως ημιτελές πλοίο με το όνομα Marechal Petain, βυθίστηκε για πρώτη φορά από τις γερμανικές δυνάμεις τον Αύγουστο του 1944. Το βυθισμένο κύτος ανυψώθηκε το 1946 και επέστρεψε στην αρχική του ναυπηγείο, όπου ανακαινίστηκε εκτενώς και δρομολογήθηκε για άλλη μια φορά, το 1949, αυτή τη φορά ως πολυτελές κρουαζιερόπλοιο που φέρει το όνομα La Marseillaise.

Έγινε τότε γνωστή ως Arosa Sky το 1957 αφού πουλήθηκε, πριν τελικά το 1959. αγοράστηκε από την εταιρεία G Costa du Genoa και στη συνέχεια μετονομάστηκε σε Bianca C από την κόρη της στην οικογενειακή εταιρεία. Της ανατέθηκε το τρέξιμο από τη Νάπολη της Ιταλίας μέχρι τη Γκουάιρα στη Βενεζουέλα και η Γρενάδα ήταν ο τελευταίος της σταθμός στον ρεβάνς.

Στις 22 Οκτωβρίου 1961, ενώ ήταν αγκυροβολημένο στο St Georges, μια έκρηξη στο λεβητοστάσιο είδε το σκάφος να πάρει φωτιά. Ορδές τοπικών σκαφών –από ιστιοφόρα, μηχανοκίνητα σκάφη και μικροσκοπικές λέμβους μέχρι ωκεανοφόρα γιοτ και σκούνες διανησιωτικών εμπορικών συναλλαγών, ακόμα και βάρκες με κωπηλασία– ανταποκρίθηκαν στην κρίση, διασώζοντας όλα τα άτομα εκτός από ένα που χάθηκαν στο πλοίο. Δυστυχώς, από τα 12 πλήρωμα που είχαν καεί σοβαρά, δύο άλλοι άνδρες πέθαναν αργότερα. Δείχνοντας τη φιλικότητα και τη γενναιοδωρία για την οποία φημίζεται η Γρενάδα, σε όλους τους διασωθέντες επιβάτες δόθηκε τροφή και στέγη σε ξενοδοχεία, ξενώνες, ακόμη και ιδιωτικές κατοικίες.

Η βρετανική φρεγάτα HMS Londonderry βρισκόταν στο Πουέρτο Ρίκο και κατέπλευσε στη Γρενάδα για να βοηθήσει. Όταν το πλοίο του πολεμικού ναυτικού έφτασε στις 24 Οκτωβρίου, το Bianca C ήταν ακόμα φλεγόμενο, έβραζε τη θάλασσα γύρω από την λαμπερή πρύμνη της. Η φρεγάτα κατάφερε να ρυμουλκήσει το τεράστιο σκάφος της γραμμής, με σκοπό να το απομακρύνει από τις ναυτιλιακές λωρίδες, αλλά αποδείχτηκε προβληματική λόγω του μπλοκαρίσματος των πηδαλίων του Bianca C και τελικά η γραμμή ρυμούλκησης έσπασε και το πλοίο βυθίστηκε. έμεινε όρθιος σε περίπου 50 μέτρα νερού στην παραλία Pink Gin.

Την βούτηξα για πρώτη φορά πριν από πολλά χρόνια το 1999, και τότε, εκτός από ορισμένα τμήματα της κύριας υπερκατασκευής που είχαν μερικώς καταρρεύσει, ήταν ακόμα πολύ «σχήμα πλοίου». Η πισίνα – τελικά ήταν ένα κρουαζιερόπλοιο πολυτελείας! – ήταν αμέσως αναγνωρίσιμο, με το μπλε και άσπρο πλακάκι κάτω και τα πλαϊνά του ευδιάκριτα, και ήταν σχετικά εύκολο (αν είχατε το σωστό εκπαίδευση και skill-set) για να μπείτε μέσα και να ελέγξετε μερικές από τις καμπίνες και τους κοινωνικούς χώρους.

Καθώς το ρεύμα τρέχει κυρίως από την πρύμνη στην πλώρη, σε κάθε κατάδυση, κατεβαίναμε γρήγορα στην κομψά κυρτή πρύμνη, κάναμε μια γρήγορη «βουτιά» στην πισίνα και μετά αρχίσαμε να παρασύρουμε με τη ροή κατά μήκος του κύριου επιπέδου του καταστρώματος. Μελετήσαμε διάφορα τμήματα της υπερκατασκευής καθώς επιπλεούσαμε αβίαστα, πριν τελικά καθαρίσουμε την κυρίαρχη γέφυρα και γλιστρήσουμε πάνω από τη γιγάντια πλώρη.

Καθώς το ρεύμα μάς έδιωξε από το ναυάγιο και στο γαλάζιο νερό – τελικά σηκώνετε τον ύφαλο Whibble και μπορείτε στη συνέχεια να κάνετε το δρόμο σας σταθερά πιο ρηχό για να τερματίσετε την κατάδυσή σας – θυμάμαι ότι όλοι γύριζαν πάντα για να παρακολουθήσουν την πλώρη να χάνεται αργά στη σκοτεινιά. Εκτός από το γεγονός ότι δεν υπήρχαν κιγκλιδώματα στην πλώρη του Bianca C, θύμιζε πολύ τις εικόνες του Τιτανικού και πιθανώς να οφείλεται εν μέρει στο παρατσούκλι του «Τιτανικός της Καραϊβικής».

Στη συνέχεια, την βούτηξα αρκετές φορές στη δεκαετία του 2000 και κάθε φορά παρατήρησα ότι είχε υποκύψει στον υδάτινο τάφο της λίγο περισσότερο, με την υπερκατασκευή της να γίνεται όλο και πιο ασταθής. Ο αργός αλλά σταθερός χαμός της ήταν εμφανής στο «σύννεφο σκουριάς» που δημιούργησε και το οποίο ξεπλύθηκε στη στήλη του νερού από το ρεύμα, μειώνοντας την ορατότητα ενώ βρισκόταν στο ίδιο το ναυάγιο, αλλά κάπως προσθέτοντας την όλη εμπειρία.

Η πιο πρόσφατη επίσκεψή μου στο Bianca C ήταν πέρυσι, μετά από μια παύση αρκετών ετών, και είδα μια τεράστια διαφορά. Το μεγαλύτερο μέρος της δεξιάς πλευράς της έχει καταρρεύσει και βγαίνει στον βυθό της θάλασσας και οι τεράστιοι ιστοί της έχουν ανατραπεί. Η διείσδυση στο ναυάγιο δεν συνιστάται πλέον, δεδομένης της κατάστασης αποσύνθεσής του, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχουν πολλά ακόμα να δείτε. Η πισίνα μπορεί ακόμα να εξερευνηθεί, αν και δεν έχουν απομείνει πολλά πλακάκια, και υπάρχουν διάδρομοι για κολύμπι και προεξοχές για να μπείτε μέσα και κάτω.

Οι Βρετανοί δύτες που έχουν συνηθίσει να βλέπουν ναυάγια σπασμένα, πνιγμένα σε λάσπη και σκουριά και σε λιγότερο από τέλεια όψη, θα απολαύσουν την κατάδυση στο Bianca C, καθώς τα στραβά μάτια τους θα μπορούν εύκολα να διακρίνουν βασικές πτυχές του πλοίου. συμπεριλαμβανομένων κολώνων, βαρούλκων, τμημάτων της υπερκατασκευής και της αλυσίδας πλώρης και του ντουλαπιού με σχοινί. Αυτή η τερατώδης πλώρη εξακολουθεί να είναι εξίσου εντυπωσιακή όπως ήταν όταν την είδα για πρώτη φορά το 1999, οπότε θυμηθείτε να γυρίσετε και να απολαύσετε τη θέα καθώς φεύγετε από το πλοίο.

Ως εναλλακτική κατάδυση στην παραδοσιακή μετατόπιση από πρύμνη σε πλώρη, οι δύτες τεχνολογίας μπορούν επίσης να πέσουν στο ναυάγιο κοντά στη γέφυρα και στη συνέχεια να κατευθυνθούν από την πλευρά της πλώρης του πλοίου στον βυθό περίπου 20 μέτρα πιο κάτω. Στα 50m-52m, σε μικρή απόσταση από το κάτω μέρος της πλώρης, μπορείτε να βρείτε μια απέραντη άγκυρα ξαπλωμένη στον πυθμένα, με τις τεράστιες διχάλες της να προεξέχουν προς τα πάνω. Εάν διαθέτετε ευρυγώνιους φακούς –και το γείσο σας επιτρέπει– κάνει μια πολύ εντυπωσιακή φωτογραφία να βάλετε την άγκυρα στο προσκήνιο και να φαίνεται η πλώρη στο βάθος. Το να έχει ένας δύτης σιλουέτα δίπλα στην πλώρη απλώς προσθέτει στο δράμα.

Έτσι, το να περάσει 55 χρόνια στον βυθό της θάλασσας έχει πλήξει το ηλικιωμένο κορίτσι, αλλά δεν υπάρχει καμία διαφορά από την επική κλίμακα αυτού του τεράστιου σκάφους, και εξακολουθεί να κάνει μια εξαιρετική ναυαρχίδα για την υπόλοιπη Γρενάδα και τον βυθισμένο στόλο του Carriacou.

Τυχαία ναυάγια

Όπως αναφέρθηκε προηγουμένως, λόγω της θέσης της σε διάφορες ναυτιλιακές διαδρομές, η Γρενάδα είναι επίσης ευλογημένη με μια πληθώρα ναυαγίων που ήταν αποτέλεσμα θαλάσσιων ατυχημάτων και τώρα παρέχουν υποβρύχιες παιδικές χαρές για δύτες και προστατευτικά ενδιαιτήματα για τη θαλάσσια ζωή.

The Shakem

Αυτό το φορτηγό μήκους 50 μέτρων μετέφερε τα απαραίτητα σακούλες τσιμέντου για την οικοδομική βιομηχανία στη Γρενάδα, όταν την έπιασε μια σφοδρή καταιγίδα τον Μάιο του 2001. Το βαρύ φορτίο μετατοπίστηκε και κατέβηκε, καθιζάνοντας όρθια στα 32 μέτρα. Τα απομεινάρια του σακούλες του τσιμέντου φαίνεται καθαρά στα αμπάρια – το τσιμέντο έχει πήξει, και το σακούλες έχουν αποσυντεθεί εδώ και καιρό, αφήνοντας γιγάντια «μαξιλάρια» στοιβαγμένα σχεδόν σε σωρούς – αλλά το πραγματικό της ενδιαφέρον είναι το πλούσιο πνίγμα κοραλλιών και σπόγγων που φαίνεται να καλύπτει κάθε τετραγωνική ίντσα του κύτους της, της υπερκατασκευής και ειδικά του μεγάλου γερανού που βρίσκεται στο μέσο του πλοίου. Αυτό καλύπτεται γενναιόδωρα από ανεμιστήρες γοργονικής θάλασσας, ενώ το πίσω μέρος του πλοίου μοιάζει σχεδόν με χνουδωτό λευκό τοίχο λόγω της παχιάς επικάλυψης από κοράλλια.

Βούτηξα για πρώτη φορά το Shakem το 2002, οπότε δεν είχε πέσει τόσο πολύ, ωστόσο θυμάμαι ότι ήμουν έκπληκτος από την ποσότητα κοραλλιών και σπόγγων που είχε συσσωρευτεί πάνω της σε λιγότερο από 12 μήνες. Είναι απόδειξη του πόσο πλούσια σε θρεπτικά συστατικά είναι τα νερά που περιβάλλουν αυτά τα νησιά, πόσο γρήγορα και άφθονα η θαλάσσια ζωή μπορεί να επικρατήσει και να ανθίσει. Τώρα το ναυάγιο είναι, εν μέρει, σχεδόν αγνώριστο ως ανθρωπογενές αντικείμενο, όπως είναι η πυκνότητα των κοραλλιών και των σπόγγων.

Η Βερόνικα Λ

Μικρότερο από το Shakem σε μήκος 40 μέτρων, το Veronica L ήταν επίσης φορτηγό. Βυθίστηκε μετά από διαρροή, αλλά στη συνέχεια ανυψώθηκε και μεταφέρθηκε σε μια τοποθεσία κοντά στο Grand Anse αφού ξεκίνησαν οι εργασίες στην αποβάθρα του κρουαζιερόπλοιου. Τώρα ξαπλωμένη όρθια στα 15 μέτρα, είναι μια τέλεια κατάδυση με ναυάγιο για όλα τα επίπεδα – ακόμη και οι ψαροντούφεκοι μπορούν να την απολαύσουν αν είναι καλό – και όπως το Shakem είναι στολισμένη με θαλάσσια ανάπτυξη και κατοικείται από κοπάδια ψαριών.

Αν θέλετε να αποκτήσετε λίγο περισσότερο βάθος, μπορείτε ακόμη και να ακολουθήσετε αλυσίδες αγκύρωσης από την πρύμνη μέχρι μια μικρή πτώση σε βάθος 30 μέτρων, και για έμπειρους δύτες, αυτό δεν είναι πραγματικά κακή ιδέα. Πετάξτε στο ναυάγιο από το καταδυτικό σκάφος και κατευθυνθείτε αμέσως στην αποβίβαση. Αφιερώστε λίγο χρόνο εξερευνώντας αυτήν την περιοχή, η οποία είναι πλούσια σε θαλάσσια ζωή, και στη συνέχεια επιστρέψτε στο ίδιο το ναυάγιο για να ολοκληρώσετε την υπόλοιπη κατάδυσή σας. Λόγω του μικρού μεγέθους και της ρηχής θέσης του, το Veronica L είναι επίσης δημοφιλές στους υποβρύχιους φωτογράφους, καθώς το φως είναι καλό και είναι εύκολο να καλύψει ολόκληρο το ναυάγιο πολλές φορές κατά τη διάρκεια μιας μόνο κατάδυσης.

Ο Κινγκ Μιτς

Η πλευρά του Ατλαντικού της Γρενάδας – η οποία είναι συχνά πιο τραχιά, με μεγάλα φουσκώματα, αλλά και επωφελείται από την τεράστια ορατότητα – φιλοξενεί πολλά ναυάγια παγκόσμιας κλάσης και ένα από τα καλύτερα είναι το King Mitch.

Αρχικά ήταν ναρκαλιευτικό του Πολεμικού Ναυτικού των ΗΠΑ από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, τοποθετήθηκε εκ των υστέρων σε ένα φορτηγό πλοίο τοποθετώντας δύο αμπάρια φορτίου στη μέση της, με έναν γερανό συνδεδεμένο στο κατάστρωμα μεταξύ τους. Είναι ένα πολύ περίεργο ναυάγιο – από κάθε άποψη, μοιάζει με κουτί με μυτερό μπροστινό μέρος!

Βρίσκεται αρκετά μίλια μακριά από τη θάλασσα στο πλάι της σε 32 μέτρα, αφού βυθίστηκε το 1981 όταν η αντλία υδροσυλλεκτών της απέτυχε. Υπάρχει κάποια ανάπτυξη κοραλλιών πάνω της, αλλά καθώς τα ναυάγια σε αυτήν την πλευρά του νησιού συχνά παρασύρονται από ενίοτε άγρια ​​ρεύματα, δεν είναι τόσο παραγωγικό και πυκνό όσο στην πλευρά της Καραϊβικής.

Αυτό που έχει είναι καρχαρίες -πολλοί από αυτούς- και νότιες τσούχτρες, για να μην αναφέρουμε τις περιπολίες barracuda και amberjack, επομένως αυτή η πελαγική δράση είναι που προσελκύει τους δύτες στον King Mitch, και όχι στο ίδιο το ναυάγιο. Αλλά μην παραβλέπετε το σκάφος, το οποίο εξακολουθεί να είναι ενδιαφέρον για εξερεύνηση.

Το Hema I

Επίσης στην πλευρά της Ατλαντίδας, αλλά λίγο πιο κοντά στη στεριά, βρίσκεται το φορτηγό πλοίο Hema I. Όπως και το Shakem, μετέφερε τσιμέντο, αλλά είχε παραδώσει το φορτίο της στο νησί και επέστρεφε στο Τρινιντάντ την 1η Μαρτίου 2005 όταν υπέστη αποτυχία αντλίας υδροσυλλεκτών και κατέληξε σε 30 μέτρα νερού. Λίγο καιρό μετά τη βύθισή της, διαλύθηκε από ισχυρό κύμα τυφώνα και τώρα το κύτος και η πλώρη βρίσκονται στην πλευρά του λιμανιού τους, με τα μεσόπλοια καλά πεπλατυσμένα.

Αυτό το ναυάγιο είναι άλλο ένα στέκι για τους καρχαρίες νοσοκόμους, οι οποίοι σωρεύουν σε μεγάλους αριθμούς κάτω από τις πλάκες του κύτους και κοντά στην πλώρη, και οι καρχαρίες των υφάλων κάνουν μερικές φορές μια φευγαλέα επίσκεψη από το γαλάζιο. Περισσότερο -Φιλικό από το King Mitch, το Hema I προσφέρει πολλά για τους υποβρύχιους snappers. Ναι, οι καρχαρίες είναι ένα τεράστιο αξιοθέατο και μπορείτε να τους πλησιάσετε πολύ αν είστε υπομονετικοί και αφιερώνετε χρόνο, αλλά φροντίστε να στρέψετε λίγο την προσοχή σας στο ναυάγιο, το οποίο έχει μερικές εξαιρετικά γραφικές περιοχές.

Θυμηθείτε να ρίξετε μια ματιά μέσα από ένα ανοιχτό φινιστρίνι στην πίσω υπερκατασκευή – μια τεράστια χελώνα προφανώς μπήκε στο εσωτερικό κάποια στιγμή στο παρελθόν και μετά τραγικά δεν μπορούσε να βρει τη διέξοδό της και τώρα τα λείψανά της βρίσκονται καθαρά ορατά μέσα στο Hema ΕΓΩ.

Η Περσία II

Το τελευταίο σκάφος που εντάχθηκε στον υποθαλάσσιο στόλο της Γρενάδας στην πλευρά του Ατλαντικού είναι αυτό το φορτηγό πλοίο, το οποίο κατέβηκε σε ύψος 35 μέτρων τον Μάρτιο του περασμένου έτους. Η ανάπτυξη των κοραλλιών είναι αρκετά αραιή αυτή τη στιγμή, όπως θα φανταζόσασταν, αλλά τα φύκια έχουν ήδη κατακτήσει, και η θαλάσσια ζωή έχει αρχίσει να κινείται, με διάφορα ψάρια υφάλων και το χωροκατακτητικό λιοντάρι.

Όντας περίπου οκτώ μίλια από τη θάλασσα σημαίνει ότι τα ρεύματα μπορεί να είναι ισχυρά και ότι βρίσκεται κοντά σε βαθιά νερά, οπότε μόνο ο χρόνος θα δείξει τι θα την ονομάσει τελικά σπίτι, αλλά στο μεταξύ, οι δύτες μπορούν να απολαύσουν ένα πλοίο στα πρώτα στάδια της διεκδίκησης από η θάλασσα.

Είναι πάντα αρκετά απόκοσμο να καταδύσεις ένα ναυάγιο που έχει πέσει μόνο για λίγο, και όταν το βούτηξα, είχε πέσει θέμα μηνών. Η γέφυρα ήταν ακόμα γεμάτη από όλα τα συνηθισμένα κουδούνια και σφυρίχτρες, συμπεριλαμβανομένων των χειριστηρίων του τροχού και του γκαζιού του πλοίου, και μπορούσες να ανοίξεις τα συρτάρια στις μονάδες κ.λπ.

Τα κέρατα του πλοίου ήταν ακόμα γυαλιστερά από χρώμιο, μολονότι με μια ελαφριά διασπορά φυκιών, και υπήρχαν χοντρά σχοινιά που επέπλεαν στο νερό σε όλο το σκάφος. Θα είναι ενδιαφέρον να κάνουμε μια επιστροφή σε λίγα χρόνια για να δούμε πόσο η θαλάσσια ζωή έχει διεκδικήσει το Persia II για τη θάλασσα.

Τεχνητοί ύφαλοι

Όχι ότι το χρειάζονται απαραιτήτως με μια τέτοια επιλογή από γνήσια ναυάγια, αλλά η Γρενάδα και το Carriacou διαθέτουν επίσης αρκετούς τεχνητούς υφάλους – και περισσότεροι είναι στα σκαριά.

Ο πειρατής

Αυτή η πλαγιά βυθίστηκε για δύτες το 1978 και τώρα βρίσκεται στη δεξιά πλευρά της σε απόσταση μόλις 24 μέτρων. Όπως μπορείτε να φανταστείτε, έχοντας βρεθεί στον βυθό για το καλύτερο μέρος των 40 χρόνων, είναι απολύτως στολισμένο με θαλάσσια ανάπτυξη. Είναι μόνο μικρή, αλλά το σπίτι της σε πολλά ψάρια, και η συμπαγής φύση της την κάνει ιδανική για ένα μέρος υποβρύχια φωτογραφία.

Το MV Hildur

Αυτό το φορτηγό πλοίο βρίσκεται στο βυθό από το 2007 και βρίσκεται στον κόλπο Grand Mal σε υψόμετρο 35 μέτρων, που σημαίνει ότι είναι ένα για έμπειρους δύτες. Όπως η πιο ρηχή Buccaneer, έχει συλλέξει ένα παχύ στρώμα κοραλλιών και σπόγγων, παρόλο που ήταν κάτω μόνο για το ένα τέταρτο του χρόνου, κάτι που μαρτυρεί τα πλούσια σε θρεπτικά συστατικά νερά γύρω από τα νησιά. Τα μεγάλα ανοιχτά αμπάρια της παρέχουν το τέλειο περιβάλλον για κοπάδια ψαριών. Το Spadefish και το Barracuda κολυμπούν συχνά στο νερό από πάνω της.

Τα Δίδυμα Ρυμουλκά

Στο Carriacou κοντά στο νησί Mabouya, έχετε τα Twin Tugs, δύο σκάφη που κάθονται όρθια σε μικρή απόσταση το ένα από το άλλο σε 28-30 μέτρα, αν και για μια διεξοδική εξερεύνηση και των δύο, είναι καλύτερα να τα επισκεφθείτε μεμονωμένα λόγω του βάθους. Και τα δύο έχουν μήκος περίπου 30 μέτρα – το Westsider στάλθηκε στον βυθό στις 4 Σεπτεμβρίου 2004 και το Boris ακολούθησε στις 10 Σεπτεμβρίου 2007.

Τα δύο ναυάγια καλύπτονται με ζωηρά κόκκινα και πορτοκαλί κοράλλια και φύκια, και η διείσδυση στο εσωτερικό είναι δυνατή και στα δύο. Τα τεράστια μηχανοστάσια αξίζει σίγουρα να τα ελέγξετε εάν είστε κατάλληλα εκπαιδευμένοι για περιβάλλοντα από πάνω. Τα ρεύματα μπορεί μερικές φορές να τα διαπερνούν και φιλοξενούν αγγελόψαρα, ψάρια, στρατιώτες, αστακούς και σμέρνες.

Συμπέρασμα

Αν σας αρέσει το βυθισμένο μέταλλό σας, είναι δύσκολο να αποφύγετε να συμπεριλάβετε τη Γρενάδα και το Carriacou στη λίστα με τα «must-dive» bucket list σας. Ο τεράστιος αριθμός ναυαγίων, γνήσιων και τεχνητών, είναι συγκλονιστικός, και θα μπορούσατε να γεμίσετε ευχαρίστως δύο εβδομάδες καταβροχθίζοντας τον «πόθο για σκουριά».

Το Bianca C αξίζει μερικές βουτιές, καθώς στην πρώτη θα ξετρελαθείτε από το μέγεθος του αντικειμένου, και τα ναυάγια του Ατλαντικού είναι εξαιρετικά για την ανάμειξη μεγαλύτερης θαλάσσιας ζωής με βυθισμένο μέταλλο, αλλά μην απορρίπτετε τα πιο ρηχά ναυάγια στην άλλη πλευρά του νησιού – είναι πνιγμένα στη θαλάσσια ανάπτυξη και φιλοξενούν πολλά ψάρια. Κάθε ναυάγιο έχει τα δικά του αξιοθέατα και όλα μαζί συνδυάζονται για να συνθέσουν έναν στόλο μνημειακών διαστάσεων.

Μπορείτε να διαβάσετε το πλήρες κείμενο Οδηγός προορισμού καταδύσεων στη Γρενάδα.