Καταδύσεις το υπέροχο RAINBOW WARRIOR στον κόλπο των νησιών της Νέας Ζηλανδίας με Paihia Dive
Λίγο πριν τα μεσάνυχτα της 10ης Ιουλίουth 1985, μέλη μιας σχετικά σκοτεινής περιβαλλοντικής οργάνωσης βρίσκονταν στο εμβληματικό σκάφος τους, Rainbow Warrior, κάθισε δεμένος στο Marsden Wharf στο λιμάνι του Ώκλαντ. Η οργάνωση τώρα γνωστή ως Greenpeace, ξεκίνησε ως αντιπυρηνικό κίνημα το 1969, διαμαρτυρόμενος για τις πυρηνικές δοκιμές των ΗΠΑ στην Amchitka της Αλάσκας.
Δεκαέξι χρόνια μετά, και με μια νεοσύστατη ναυαρχίδα στην πρώτη γραμμή του αντιπυρηνικού κινήματός τους, ήταν οι Γάλλοι που τράβηξαν την προσοχή της ηγεσίας της Greenpeace. Το σκάφος τους βαμμένο με περιστέρι ειρήνης του ουράνιου τόξου, το πλήρωμα του Rainbow Warrior ετοίμαζε ένα ταξίδι στην Ατόλη Mururoa στη Γαλλική Πολυνησία για να διαμαρτυρηθεί για τη γαλλική πυρηνική δοκιμή στην τοποθεσία. Καθώς το πλήρωμα κοιμόταν ή καθόταν ήσυχα και μοιράζονταν μια μπύρα, μια νάρκη εξερράγη στο πλαϊνό κύτος του λιμανιού, στρατηγικά τοποθετημένο έξω από το μηχανοστάσιο.
Το πλήρωμα ένιωσε το ρίγος, καθώς τα φώτα έσβησαν, και μπορούσαν να ακούσουν μια ξαφνική ορμή νερού. Παρά τη σύγχυση που προκλήθηκε, όλα τα μέλη του πληρώματος εκκένωσαν το σκάφος στην προβλήτα. Εκτός από ένα. Μέσα στο χάος, ο Πορτογάλος-Ολλανδός φωτογράφος, Φερνάντο Περέιρα, πήγε να πάρει τον εξοπλισμό της φωτογραφικής του μηχανής. Τραγικά, εξερράγη και δεύτερη νάρκη. Τοποθετήθηκε πάνω από την προπέλα, και ακριβώς κάτω από τα τετράγωνα του Περέιρα. Ο φωτογράφος πέθανε μέσα στο σκάφος, καθώς πλημμύρισε και βυθίστηκε στον βυθό.
Τα γραφικά που μεταδόθηκαν σε όλη τη Νέα Ζηλανδία και τον κόσμο ήταν εκπληκτικά. Το περιστέρι της ειρήνης ζωγραφισμένο στο κύτος του Πολεμιστή του Ουράνιου Τόξου, που μόλις φαίνεται πάνω από τη γραμμή του νερού. Η ναυαρχίδα της Greenpeace καθόταν μερικώς βυθισμένη, με ιστούς σκορπισμένους στην προβλήτα. Οι λεπτομέρειες θα εμφανίζονταν αργά στην αρχή και πιο γρήγορα όταν δύο Γάλλοι πράκτορες πιάστηκαν να επιστρέφουν το τροχόσπιτό τους στο αεροδρόμιο του Ώκλαντ.
Η εικόνα ζωγράφισε μια από τις πιο θρασύς πράξεις κατασκοπείας που διέπραξε μια ξένη κυβέρνηση στο έδαφος της Νέας Ζηλανδίας. Οι πολιτικές συνέπειες οδήγησαν σε ένθερμες αντιπυρηνικές και αντι-γαλλικές διαδηλώσεις στη Νέα Ζηλανδία και στο εξωτερικό. Ενώ ο βομβαρδισμός του Πολεμιστή του Ουράνιου Τόξου έγινε μια κομβική στιγμή στην πολιτική της κυβέρνησης «Νέα Ζηλανδία χωρίς πυρηνικά», η οποία παραμένει μέχρι σήμερα. Η Greenpeace καταστράφηκε με την παράλογη απώλεια ζωής. Κατά ειρωνικό τρόπο, ωστόσο, η κάλυψη ώθησε την οργάνωση σε παγκόσμιο προσκήνιο. Ένα που μπόρεσαν να χρησιμοποιήσουν για να ρίξουν φως στις αιτίες τους, ιδιαίτερα στις αντιπυρηνικές διαμαρτυρίες τους.
Μόλις το Rainbow Warrior επιπλεύτηκε ξανά και η έρευνα ολοκληρώθηκε, η Greenpeace αντιμετώπισε τη δύσκολη απόφαση του τι να κάνει με το κάποτε βραβευμένο σκάφος τους. Τελικά πάρθηκε η απόφαση ότι θα παρέμενε στη Νέα Ζηλανδία και θα γινόταν αναπόσπαστο μέρος του περιβάλλοντος που προσπαθούσε να προστατεύσει.
Το Rainbow Warrior θα γινόταν ένας τεχνητός ύφαλος και χώρος κατάδυσης. Μέσω διαπραγματεύσεων με τους ντόπιους Μαορί iwi Ngāti Kura και Ngāti Rehia, ο τελευταίος τόπος ανάπαυσης του Πολεμιστή του Ουράνιου Τόξου επιλέχθηκε να είναι τα γραφικά νησιά Cavalli. Στις 12 Δεκεμβρίουth Το 1987, 17 μήνες μετά την πρώτη βύθισή της, το Rainbow Warrior σκοτώθηκε στις ακτές του κόλπου Matauri για να ζήσει στο διηνεκές ως τόπος καταδύσεων και μνημείο.
Λίγο πάνω από 250 χιλιόμετρα βόρεια του Ώκλαντ, στον όμορφο κόλπο των νησιών, βρίσκεται η γραφική παραθαλάσσια πόλη Paihia. Εδώ ξεκινά το ταξίδι μας για την κατάδυση του Rainbow Warrior. Συναντώντας στο κατάστημα Paihia Dive στο κέντρο της πόλης, ταξιδεύουμε στον άνεμο, αλλά γραφικό, 56 χιλιόμετρα οδικώς στον κόλπο Matauri. Καθώς στρογγυλεύουμε τον γκρεμό, εμφανίζεται η καρτ ποστάλ ομορφιά των νησιών Cavalli. Κοιτάζοντας προς τα κάτω, βλέπουμε μια κατασκήνωση περιφραγμένη με λευκή αμμουδιά και σειρές από πεύκα Norfolk. Η μπλόφα στο τέλος της παραλίας δείχνει στιγμιότυπα από το μνημείο του Πολεμιστή του Ουράνιου Τόξου, που χτίστηκε από τον τοπικό καλλιτέχνη Κρις Μπουθ και ενσωματώνει την προπέλα του πλοίου.
Μόλις εγκατασταθεί ο εξοπλισμός μας και προετοιμαστεί το άκαμπτο φουσκωτό μας μήκους 8 μέτρων, ξεκινάμε από την παραλία χρησιμοποιώντας ένα ρουστίκ τρακτέρ πρώην φάρμας. Μέσα σε 10 λεπτά κολλάμε στη γραμμή πρόσδεσης που είναι αγκυροβολημένη σε ένα τετράγωνο πρόσδεσης, 10 μέτρα πίσω από το ναυάγιο. Μέσα από την ενημέρωση κατάδυσης μαθαίνουμε ότι το ναυάγιο βρίσκεται σε 26 μέτρα νερού και βρίσκεται ελαφρώς προς τη δεξιά πλευρά.
Με μήκος 40 μέτρα και με τους ιστούς αφαιρεμένους, με ύψος μόλις 8 μέτρα, το Rainbow Warrior δεν είναι το μεγαλύτερο από τα ναυάγια. Αυτό είναι καλό για να δείτε το μεγαλύτερο μέρος του ναυαγίου σε μία μόνο κατάδυση. Ενημερωνόμαστε για τις πιθανές επιλογές διείσδυσης και με σεβασμό στο τμήμα του ναυαγίου στο οποίο καλούμαστε να μην μπούμε. Αυτό είναι φυσικά το δωμάτιο όπου έχασε τη ζωή του ο Fernando Pereria.
Καθώς κατεβαίνουμε τη γραμμή πρόσδεσης, είναι σαφές ότι τα επιφανειακά ρεύματα έχουν τοποθετήσει το καταδυτικό μας σκάφος έτσι ώστε να αποτρέψουν μια πρόωρη ματιά του ναυαγίου. Φτάνοντας στο τετράγωνο πρόσδεσης στα 25μ, στρίβουμε προς τη σκιά που προδίδει τη θέση των ναυαγίων. Πρώτα συναντώντας την πρύμνη του Rainbow Warrior, ερχόμαστε αμέσως αντιμέτωποι με τον άξονα της προπέλας. Η γνώση ότι αυτή είναι η περιοχή όπου εξερράγη μια νάρκη και αφαίρεσε τη ζωή του Pereria παραμένει, παρά τα ελάχιστα στοιχεία που να δείχνουν ότι υπάρχει μια τρύπα έκρηξης.
Σύντομα, όμως, ξημερώνει μια άλλη συνειδητοποίηση. Μετά από 33 χρόνια καθισμένη κάτω από τα κύματα, το κύτος έχει αποικιστεί από ένα άλλο είδος ουράνιου τόξου. Τα ασπόνδυλα έχουν καλύψει πλήρως τη δεξιά πλευρά του ναυαγίου, με τη βοήθεια της σκιάς που δημιουργεί η απαλή λίστα. Κόσμημα ανεμώνες, σφουγγάρια, βρυόζωα, υδρόζωα και σκουλήκια σωλήνων σχηματίζουν την πολύχρωμη παιδική χαρά για γυμνόκλαδα, τριλεφίνες, μαλάκια, μαλάκια και ψάρια υφάλου.
Καθώς ταξιδεύουμε κατά μήκος της δεξιάς πλευράς εξερευνώντας τη μακροζωία, συναντάμε τρεις ορθογώνιες τρύπες στο κύτος. Υπερβολικά κανονική για να είναι ζημιά από την έκρηξη, αργότερα μας είπαν ότι αυτές ήταν οι τρύπες που κόπηκαν στο κύτος για τον σκοπό του κατακρημνίσματος. Μια διαδικασία που κράτησε δυόμισι ώρες, καθώς το νερό διοχετεύτηκε αργά στο δοχείο.
Η Greenpeace ήταν εύλογα απεχθής να χρησιμοποιήσει εκρηκτικά στο Rainbow Warrior. Καθώς χώνουμε το κεφάλι μας μέσα στο ναυάγιο, δύο μεγάλα βασιλόψαρα (Σεριόλα λαλάντι) γραμμή μελισσών για την παραπάνω έξοδο. Προφανώς πιο ψυχρό από τα γκρίζα χέλια (Gymnothorax nubilis) που φαινομενικά φύλαγαν την είσοδο στο ναυάγιο. Από εδώ, κατευθυνόμενοι από τη δεξιά πλευρά του ναυαγίου, συναντάμε ένα μικρό πεδίο συντριμμιών.
Αυτός ο αυτοσχέδιος σταθμός καθαρισμού εξυπηρετείται από κατακόκκινο καθαριστικό wrasse (Suezichthys aylingi), χτένα (Coris picta) και νεανικό σανδάγκερ (Coris sandageri). Η ατελείωτη ροή πελατών που σπρώχνουν για μια θέση που αποτελείται από ντεμαάζ δύο σημείων (Chromis dispilus), γουρουνόψαρο (Bodianus unimaculatus), snapper (Chrysophrys auratus), φροντίζω (Girella tricuspidata) και πόροι (Nemadactylus douglasii).
Πλησιάζοντας στην πλώρη του ναυαγίου, μας ζητείται να κολυμπήσουμε πιο έξω μπροστά και να γυρίσουμε για να κοιτάξουμε πίσω. Με τι μαγευτικό θέαμα βρισκόμαστε αντιμέτωποι. Η Πολεμιστής του Ουράνιου Τόξου, σε όλο της το μεγαλείο, φαινόταν σαν να έπεφτε σε ένα κύμα και να μας έριξε, σαν να ήμασταν παρασυρόμενο ξύλο, που χτυπούσε κατευθείαν στο πέρασμά της. Οι ανοιχτές δοκοί του τόξου σχηματίζουν ένα αιχμηρό εστιακό σημείο. Το κάτω μέρος του οποίου καλύπτεται και πάλι από ασπόνδυλα που επικαλύπτουν τον κρούστα.
Αυτή η περιοχή του ναυαγίου φαίνεται να είναι ένα εξαιρετικό μέρος για να βρείτε το ντροπαλό, αλλά περίεργο και πολύ φωτογενές λοφοφόρο μπλένυ (Parablennius laticlavius). Με ένα σώμα κλεισμένο στο κρησφύγετό του και μόνο το κεφάλι του, τα νημάτια που μοιάζουν με κορώνα πάνω από κάθε μάτι το κάνουν ένα υπέροχο θέμα μακροεντολής. Λίγο πιο πέρα κατά μήκος του μπροστινού καταστρώματος, συναντάμε το εκθαμβωτικό ροζ ενός γυμνιστού Jason mirabilis, σκαρφαλωμένο ψηλά στην υδροειδή πηγή τροφής του. Μια εξαιρετική ευκαιρία για μια υπέροχη φωτογραφία με μπλε ή μαύρη πλάτη.
Γύρω από την περιοχή του μπροστινού καταστρώματος, εκμεταλλευτήκαμε την ευκαιρία να κολυμπήσουμε κατά μήκος ενός ανοιχτού διαδρόμου στη δεξιά πλευρά. Βρήκαμε και τα δύο κίτρινα (Gymnothorax prasinus) και γκρι (G. nubilus) morays, βόρειος σκορπιός (Scorpaena cardinalis), νάνος σκορπιός (Scorpaena papillosa(Hypoplectrodes sp.). Το πέρασμα τελείωνε με μια ανοιχτή πόρτα που οδηγούσε σε ένα δωμάτιο. Ένα που δεν θα μπαίναμε από σεβασμό.
Στρογγυλεύοντας την πρύμνη και κατευθυνόμενοι κατά μήκος της ηλιόλουστης πλευράς του λιμανιού του ναυαγίου, τα νήματα των φυκιών εκκλωνίας ταλαντεύονταν με την κίνηση του νερού. Ο Κρεγκ, ο αετωπός οδηγός μας, εντόπισε ένα μικρό κομμάτι σπασμένα φύκια και ενθουσιάστηκε αρκετά. Φυσικά, αυτός ο τέλειος μιμητής δεν ήταν καθόλου φύκια, αλλά το άπιαστο λοφιοφόρο αγριόψαρο (Cristiceps aurantiacus). Ευτυχώς, ο τολμηρός μικρός κάθισε περήφανος για ένα single πριν εξαφανιστεί χωρίς ίχνος.
Καθώς φτάσαμε πίσω στο μπροστινό κατάστρωμα, ακριβώς μπροστά από τη γέφυρα, μπήκαμε μέσα στο Rainbow Warrior για πρώτη φορά. Έχοντας ακούσει την ιστορία του ναυαγίου πριν το βουτήξουμε, η απόκοσμη αίσθηση ενισχύθηκε όταν είδαμε τη φυσική αποσύνθεση της χαλύβδινης κατασκευής του πλοίου. Χαμηλοί σωλήνες και σωροί ερειπίων, που φαντάζονται εύκολα ως επακόλουθα εκρηκτικών που πυροδοτήθηκαν σκόπιμα.
Περνώντας κατά μήκος του εσωτερικού διαδρόμου προς τα πίσω, μπορέσαμε να κοιτάξουμε μέσα στο δωμάτιο όπου κάθονταν πολλά μέλη του πληρώματος και μοιράζονταν μια μπύρα όταν πυροδοτήθηκε η πρώτη έκρηξη. Μια γρήγορη άκρη του καπέλου (ή κουκούλα όπως ήταν) και βγήκαμε από το ναυάγιο μέσα από ένα άνοιγμα στην οροφή του διαδρόμου. Ολοκληρώνοντας την κατάδυση εξερευνώντας το επάνω κατάστρωμα και τραβώντας μερικές φωτογραφίες των υπέροχων γυμνιστών Gem (Dendrodoris krusensternii) ανηφορίσαμε πίσω στη γραμμή πρόσδεσης. Όχι πριν από μια τελευταία απόλαυση ενός τεράστιου σχολείου σκουπίσματος (Scorpis lineolata) μας περιβάλλουν στη στάση ασφαλείας μας.
Η μέρα μας συνεχίστηκε με μεσημεριανό γεύμα και καφέ στην καυτή βοτσαλωτή παραλία του Shag Bay πριν από μια υπέροχη βουτιά στον ύφαλο στο Seal Bay. Και ναι, μας επισκέφτηκαν οι επώνυμοι του καταδυτικού χώρου. Επιστρέφοντας στην παραλία Matauri Bay, τελειώσαμε το ταξίδι μας με μια τελική θέα στα εντυπωσιακά νησιά Cavalli και τον κόλπο Matauri πριν επιστρέψουμε στην Paihia για μια κρύα μπύρα που κερδίσατε καλά.
Η ινδιάνικη προφητεία του Κρη από την οποία πήρε το όνομά της η Πολεμιστής του Ουράνιου Τόξου προβλέπει:
«Όταν ο κόσμος είναι άρρωστος και πεθαίνει, οι άνθρωποι θα ξεσηκωθούν σαν Πολεμιστές του Ουράνιου Τόξου…»
Αν και δεν ξέρω αν ο κόσμος μας είναι άρρωστος και πεθαίνει, ξέρω ότι οι κάτοικοι της Νέας Ζηλανδίας, ιδιαίτερα οι ντόπιοι Μαορί iwi, έχουν ξεσηκωθεί για να δώσουν σε αυτό το σκάφος μια όμορφη τελική ανάπαυση. Από εδώ, μπορεί να συνεχίσει την αποστολή της να παρέχει ζωή και προστασία στα υπέροχα πλάσματα στους ωκεανούς μας. Αυτή η κατάδυση είναι ένα απόλυτο must-do, ανάμεσα σε μια λίστα με καταδύσεις που πρέπει να κάνετε στον μακρινό βορρά της Νέας Ζηλανδίας.
"Paihia Dive δραστηριοποιείται στο The Bay of Islands από το 1978 και είναι ο μόνος χειριστής καταδύσεων που εκτελεί τακτικά ταξίδια στο Rainbow Warrior.
Γράφτηκε από τον Λουκ Κόλμερ
φωτογραφία Πραγματοποίηση: Craig Johnston & Berkley White
Για περισσότερα σχετικά με τις καταδύσεις στη Νέα Ζηλανδία δοκιμάστε:
