Το οπλισμένο φορτηγό πλοίο Thistlegorm, το αγαπημένο ναυάγιο όλων στην Ερυθρά Θάλασσα, έφτασε στο τέλος του πριν από 65 χρόνια. Τώρα ο James Tunney υπολογίζει ότι ήρθε η ώρα να καταρρίψει μερικούς από τους μύθους γύρω από αυτό το σημείο κατάδυσης που πρέπει να κάνετε. Πανοραμική φωτογραφία από τον Dan Burton
ΑΝΑΦΕΡΕΤΕ ΤΟ THISTLEGORM ΣΕ ΚΑΝΕΝΑΝ που έχει βουτήξει στην Ερυθρά Θάλασσα και οι περισσότεροι άνθρωποι θα σας πουν με χαρά για τις εμπειρίες τους από την κατάδυση αυτού του εκπληκτικού ναυαγίου. Έχει μαγνητική ποιότητα, φέρνοντας τους δύτες ξανά και ξανά.
Οι ενημερώσεις καταδύσεων έχουν γίνει πιο ακριβείς με την πάροδο του χρόνου, αλλά πόσοι οδηγοί (ή καλεσμένοι!) γνωρίζουν την πραγματική ιστορία της Thistlegorm Εξήντα πέντε χρόνια μετά τον θάνατό της, φαίνεται ότι είναι καλή στιγμή για να πει την ιστορία της.
Κατασκευάστηκε από τον Joseph Thompson & Sons of Sunderland και ξεκίνησε τον Ιούνιο του 1940, το Thistlegorm ήταν ιδιοκτησία και που λειτουργεί από τη γραμμή Albyn, αν και η κατασκευή της χρηματοδοτήθηκε εν μέρει από την κυβέρνηση του Ηνωμένου Βασιλείου.
Το όνομα, γαελικά για το μπλε γαϊδουράγκαθο, θα πρέπει να προφέρεται thestlegorom (αν και αν δεν είστε Σκωτσέζοι, αυτό μπορεί να ακούγεται λίγο επηρεασμένο!).
Thistlegorm δεν σχεδιάστηκε ως πολεμικό πλοίο, αλλά ταξινομήθηκε ως οπλισμένο φορτηγό, γι' αυτό της δόθηκε το πρόθεμα απλού ss (ατμόπλοιο) αντί HMS.
Είχε μήκος 126.5 μέτρα, εκτόπισμα 4898 τόνους και κινούνταν από τρικύλινδρους ατμομηχανές τριπλής επέκτασης που απέδιδαν αποτελεσματική ισχύ 1850 ίππων.
Στην πρύμνη τοποθετήθηκαν δύο όπλα, ένα πολυβόλο 4.5 ιντσών και ένα πολυβόλο βαρέως διαμετρήματος, και τα δύο πριν τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο.
Σε αντίθεση με τη δημοφιλή πεποίθηση, Thistlegorm δεν καταστράφηκε στο παρθενικό της ταξίδι, στο οποίο μάλιστα είχε καταπλεύσει στις ΗΠΑ.
Στο δεύτερο ταξίδι της, αυτή τη φορά στην Αφρική, επιχειρήθηκε να πυροβολήσει το όπλο των 4.7 ιντσών. Έβαλε αστοχία και όταν δοκιμάστηκε ξανά, χρησιμοποιώντας ένα μακρύ σχοινί από την ασφάλεια του ιστιοσπιτιού, ο γύρος ταξίδεψε σε μικρή απόσταση από το πλοίο, παρά το τεράστιο φλας που φώτιζε ολόκληρη την πρύμνη.
Αυτό ήταν το τέλος της προπόνησης 4.7 πυροβόλων στο πλοίο Thistlegorm. Το προτελευταίο της ταξίδι ήταν στην Ινδία και μετά πήγε στην ο Κλάιντ για δύο μήνες επισκευής πριν ξεκινήσει το μοιραίο ταξίδι της. Κάθε εκατοστό του χώρου χρησιμοποιήθηκε για τη φόρτωσή της στη Γλασκώβη.
Το μανιφέστο ανέφερε ένα φορτίο μόνο με εξαρτήματα κινητήρα, αλλά η γραμμή Albyn εκμεταλλεύτηκε το πάνω κατάστρωμα για να φορτώσει δύο ατμομηχανές με δύο κάρβουνο και δύο προσφορές νερού.
Thistlegorm απέπλευσε για το Σουέζ από το Κλάιντ με καπετάνιο τον Γουίλιαμ Έλις και 42 άντρες επιβαίνοντες – εννέα μέλη του Βασιλικού Ναυτικού και 33 έμπορους ναυτικούς.
Πήρε τη μεγάλη διαδρομή γύρω από την Αφρική, 12,000 μίλια συνολικά, αλλά αυτή θεωρήθηκε η πιο ασφαλής επιλογή ενώ Γερμανικά U-boat ήταν τόσο ενεργοί στη Μεσόγειο.
Το πλοίο σταμάτησε για λίγο μέσα Κέιπ Τάουν για ανεφοδιασμό. Δύο από το πλήρωμα πήγαν AWOL εκεί, μόνο που βρέθηκαν και μεταφέρθηκαν πίσω στο πλοίο λίγο πριν αποπλεύσει.
Κάποιος θα έχανε αργότερα τη ζωή του. Το καταδρομικό HMS Carlisle τώρα εντάχθηκε Thistlegorm για να προστατέψει αυτήν και το πολύτιμο φορτίο της.
Την τρίτη εβδομάδα του Σεπτεμβρίου έφτασε σε αυτό που τότε ονομαζόταν Safe Anchorage F, αν και αυτό επρόκειτο να αλλάξει σύντομα. Τα βομβαρδιστικά της Luftwaffes Heinkel είχαν πρόσφατα κατακτήσει την τέχνη της νυχτερινής πτήσης και το έκαναν τακτικά, ταξιδεύοντας όλο και πιο μακριά από τη βάση.
Το πέρασμα μέσω της διώρυγας του Σουέζ είχε κλείσει μετά από σύγκρουση δύο πλοίων και έκλεισαν το δρόμο, αλλά δεν ήταν ασυνήθιστο να περιμένουμε να περάσουμε.
Thistlegorm πέρασε δύο εβδομάδες στην άγκυρα, οι μηχανές της έσβησαν και το πλήρωμα χαλάρωσε, προσπαθώντας να γεμίσει το χρόνο του. Κανείς δεν ήξερε ότι θα ήταν ακόμα εκεί 65 χρόνια αργότερα.
ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 1941, η γερμανική υπηρεσία πληροφοριών ανέφερε την ύπαρξη ενός μεγάλου στρατεύματος, το οποίο μπορεί να ήταν το Queen Mary, φέρνοντας 1200 στρατιώτες στη Βόρεια Αφρική.
Στις 5 Οκτωβρίου, ενεργώντας βάσει αυτών των πληροφοριών, η Luftwaffe έστειλε δύο βομβαρδιστικά Heinkel He111 από την No 2 μοίρα, 26th Kamp Geswader στην Κρήτη, και τα δύο με πενταμελές πλήρωμα, δύο βόμβες και δίδυμους κινητήρες.
Μόνο ο ένας θα τα κατάφερνε πίσω, αλλά ήταν ο άλλος που πήρε όλη τη δόξα. Ήταν μια νύχτα χωρίς σύννεφα. Το αεροσκάφος έψαχνε μάταια για το στρατιωτικό αεροπλάνο, που τώρα πιστεύεται ότι είχε περάσει περίπου επτά ώρες πριν. Τα καύσιμα γίνονται χαμηλά, χωρίζονται για να καλύψουν περισσότερο έδαφος.
Θα έπρεπε να ρίξουν τις βόμβες τους πριν πάνε σπίτι, γιατί θα είχαν πολύ λίγα καύσιμα για να επιστρέψουν και δεν θα μπορούσαν να προσγειωθούν με ασφάλεια ενώ ήταν ακόμη προσκολλημένοι στο αεροπλάνο.
Απελπισμένος για να βρει έναν στόχο, συνάντησε το Safe Anchorage F.
Διάλεξε το μεγαλύτερο πλοίο και, χωρίς να ρίξει ούτε έναν πυροβολισμό σε αντάλλαγμα, κατάφερε να ρίξει δύο βόμβες. Και τα δύο χτύπησαν αμπάρι φορτίου 4 ss Thistlegorm. Η ώρα της απεργίας καταγράφηκε επίσημα ως η 1:30 π.μ. στις 6 Οκτωβρίου 1941.
Επιστρέφοντας στην Κρήτη, το Heinkel καταρρίφθηκε. Ο υπολοχαγός Χάιντριχ Μένγκε και ο συνάδελφός του, οι μόνοι δύο από το πενταμελές πλήρωμα που επέζησαν, πέρασαν το υπόλοιπο του πολέμου σε ένα στρατόπεδο αιχμαλώτων πολέμου.
Η ΕΚΡΗΞΗ ΠΟΥ ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΕ ο βομβαρδισμός του Thistlegorm φώτισε ολόκληρη την περιοχή και πιστεύεται ευρέως ότι αυτό μπορεί να ήταν υπεύθυνο για την παραχώρηση της τοποθεσίας του Ρόζαλι Μόλερ, άλλος διάσημος Ναυάγιο στην Ερυθρά Θάλασσα, στο άλλο αεροπλάνο, το οποίο μπορεί κάλλιστα να έχει ήδη χάσει το φορτίο του.
Τα Διαχωριστικά Ρόζαλι Μόλερ, που έπλεε από το Durban προς την Αλεξάνδρεια με φορτίο κάρβουνου, βυθίστηκε δύο ημέρες αργότερα με τον χαμό δύο ατόμων.
Η τεράστια έκρηξη, με τη βοήθεια όλων των πυρομαχικών στο αμπάρι φορτίου Thistlegorms, φύσηξε τις δύο ατμομηχανές ψηλά στον αέρα και πυρπόλησε το κατάστρωμα. Δυστυχώς, εννέα άνδρες έχασαν τη ζωή τους εκείνο το πρωί.
Αν όχι για τον εξαιρετικά ζεστό καιρό, που είχε ενθαρρύνει το μεγαλύτερο μέρος του πληρώματος να κοιμηθεί στο κατάστρωμα εκείνο το βράδυ, μπορεί να είχαν χαθεί πολλές περισσότερες ζωές. Οι κύριες απώλειες ήταν μεταξύ του προσωπικού του Βασιλικού Ναυτικού, καθώς θα ήταν κοντά στα πυροβόλα όπλα στην πρύμνη, άρα πιο κοντά στις αποθήκες φορτίου 4 και 5.
Πέντε από τους νεκρούς ήταν πυροβολητές και τέσσερις έμποροι ναυτικοί που εργάζονταν στη γραμμή Άλμπιν. Το πλήρωμα του Άλμπιν σταμάτησε τους μισθούς του από τη στιγμή της βύθισης και οι επιζώντες έπρεπε να πάρουν το δρόμο για το σπίτι τους, όπως συνηθιζόταν.
Επιζώντες από το Thistlegorm παραλήφθηκαν από το HMS Carlisle. Ο Λοχαγός Έλις απονεμήθηκε αργότερα ένα OBE από τον Βασιλιά Γεώργιο ΣΤ' για τις ενέργειές του εκείνη τη νύχτα.
Το πλήρωμα Angus McLeay τιμήθηκε με το George Medal και το Lloyds War Medal για γενναιότητα στη θάλασσα, αφού διέσωσε ένα συνάδελφο μέλος του πληρώματος από το φλεγόμενο πλοίο.
Όπως ήταν αναμενόμενο, το Safe Anchorage F δεν αναφέρεται πλέον ως ασφαλές μετά από αυτό και για πολλά χρόνια τα βρετανικά πλοία κατέβαζαν τις σημαίες τους όταν περνούσαν από το σημείο.
Δεδομένου αυτού του παρελθόντος, το πλοίο δεν χρειάστηκε να ανακαλυφθεί, παρά μόνο να εξερευνηθεί. Οι ντόπιοι Βεδουίνοι έχουν ψαρέψει από το ναυάγιο από το πρόωρο τέλος του, καθώς άφθονα ψάρια συγκεντρώθηκαν γύρω από την τεράστια κατασκευή, αλλά η ανακάλυψή του πιστώνεται στον Ζακ Κουστώ το 1955.
Αυτή τη στιγμή, μέρος του πλοίου μπορούσε ακόμα να φανεί από την επιφάνεια. Ο Κουστώ παρουσίασε το ναυάγιο σε μια ταινία στην οποία έδειξε το καμπάνα πλοίων, το οποίο λέγεται ότι στη συνέχεια αφαίρεσε, ξεκινώντας μια τραγική τάση.
Γαϊδουράγκαθο επίσημη θέση GPS είναι 27 48.849N, 33 55.222E. Οι συντεταγμένες που ο Κουστώ δημοσιοποίησε για το Η τοποθεσία του ναυαγίου ήταν πολύ μακριά, υποδεικνύοντας είτε έλλειψη στις δεξιότητές του στην πλοήγηση είτε επιθυμία να μην μοιραστεί το ναυάγιο.
Το τελευταίο φαίνεται πιο πιθανό, δεδομένου ότι πριν φύγει από το ναυάγιο λέγεται επίσης ότι αφαίρεσε το τμήμα του ιστού που ήταν ορατό, συγκαλύπτοντας περαιτέρω την παρουσία του.
Πολλά παραμύθια και μύθοι περιβάλλουν το Thistlegorm, μεταδόθηκε από οδηγούς καταδύσεων, επισκέπτες και ντόπιους.
Πολλά έχουν γραφτεί για το πανίσχυρο πλοίο, αν και δεν συμφωνούν όλοι οι συγγραφείς σε ορισμένα βασικά σημεία. Μερικοί από τους πιο συνηθισμένους μύθους μπορούν τώρα να καταρριφθούν. Πρώτον, το πλοίο δεν ήταν φορτωμένο με προμήθειες για την 8η Στρατιά υπό τον υποστράτηγο Bernard Montgomery.
Η 8η Στρατιά είχε σχηματιστεί μόλις εκείνο τον Σεπτέμβριο και βρισκόταν υπό τον έλεγχο του υποστράτηγου Sir Allan Cunningham. Ο Μοντγκόμερι ανέλαβε τον έλεγχο μέχρι τον Αύγουστο του 1942.
Οι προμήθειες ήταν στην πραγματικότητα μέρος μιας τεράστιας αποστολής που εστάλη νωρίτερα στον στρατηγό Percival Wavell, διοικητή της Βρετανικής Δύναμης της Ερήμου, από τον Winston Churchill. Αυτό ήταν ενάντια στις επιθυμίες των στρατιωτικών συμβούλων του, καθώς ο Wavell είχε υποστεί πολλές ήττες από τον Rommel.
Ο Wavell έπρεπε να παραδώσει τον έλεγχο της δύναμης του στην έρημο στον στρατηγό Sir Claude Auchinleck τον Νοέμβριο του 1941. Θα γινόταν μέρος της 8ης Στρατιάς, και αυτό ήταν το σημείο καμπής του πολέμου στη Βόρεια Αφρική. Η 8η Στρατιά είδε για πρώτη φορά δράση τον Νοέμβριο - μετά τη βύθιση των Thistlegorms.
Το δηλωτικό πλοίων ανέφερε απλώς μεταφορά με κινητήρα, αλλά το φορτίο περιελάμβανε αυτοκίνητα Morris, φορτηγά Tilling Stevens και Bedford, Ford 6x4 και Ford 2x4, μοτοσικλέτες BSA M20 και Norton 16H, Matchless G3L, όπλα Bren, τανκς (ή μάλλον 4 τόνων πολλαπλών χρήσεων ιχνηλατούμενα οχήματα), δύο ατμομηχανές μικρού εύρους Stanier 8F με σιδηροδρομικά βαγόνια, 303 Καραμπίνες Enfield, νάρκες και πολλά ανταλλακτικά αεροσκαφών, νοσοκομειακός εξοπλισμός, βαγόνια καυσίμων, τεθωρακισμένα αυτοκίνητα του 1ου Παγκοσμίου Πολέμου τροποποιημένα και εξοπλισμένα με ραδιοεξοπλισμό, δύο ρόπτρα (ναρκοκαθαριστές, που βρέθηκαν λιμάνι και δεξιά μεταξύ των οχημάτων), ναυτικό και επιτόπιο πυροβολικό, ρυμουλκούμενα, καθαριστές νερού και πολύ περισσότερο.
Υπήρχαν μόνο δύο ατμομηχανές, όχι τρεις, όπως αναφέρεται σε ορισμένες αναφορές. Η διάταξη του πλοίου δεν θα επέτρεπε τη μεταφορά ενός τρίτου.
Αυτό που φαίνεται τώρα στη θύρα και στη δεξιά πλευρά των θέσεων Stanier είναι μόνο τα κουτιά καπνού που βρίσκονται πάνω από τους δύο τροχούς στήριξης και τους δύο πρώτους κινητήριους τροχούς.
Οι ατμομηχανές είχαν 10 τροχούς, οπότε αυτό που ορισμένοι συγγραφείς αναφέρουν ως η τρίτη μηχανή, λίγο μακριά από την πρύμνη των πλοίων, είναι στην πραγματικότητα το τμήμα του λέβητα και οι έξι κινητήριοι τροχοί.
ΕΧΟΥΝ ΓΡΑΦΕΙ ΠΟΛΛΑ σχετικά με το Γαϊδουράγκαθο φορτίου και η χρήση για την οποία προορίζεται αποτελεί σταθερή πηγή φήμη και εικασίες. Τι καλύτερο μέρος για να ξεκινήσετε από τις μπότες Wellington.
Υπάρχει μια θεωρία ότι ήταν ένα δόλωμα, σχεδιασμένο να δίνει την εντύπωση κατά τη φόρτωση ότι το πλοίο πήγαινε αλλού. ότι ήταν όλοι πολύ μεγάλοι, ώστε αν βρεθούν να τρομάξουν τους Γερμανούς και ότι ήταν όλοι αριστεροπόδαροι.
Αλλά ο πραγματικός σκοπός ήταν να μειωθεί η στατική συσσώρευση μεταξύ των πληρωμάτων εδάφους κατά τον ανεφοδιασμό αεροσκαφών, κάτι που συχνά έπρεπε να γίνει γρήγορα μεταξύ της προσγείωσης και μιας γρήγορης απογείωσης.
Στο ναυάγιο θα βρείτε βαγόνια ανεφοδιασμού στο κατώτερο επίπεδο του φορτίου, καθώς και πολλά εξαρτήματα αεροσκάφους, φτερά, κινητήρες και πολλά άλλα εξαρτήματα σε όλο το πλοίο.
Η καμπίνα του Captains συχνά επισημαίνεται ότι βρίσκεται στο λιμάνι του πλοίου, με λουτρό. Στην πραγματικότητα, το Οι συνοικίες των καπεταναίων βρίσκονται πάντα στη δεξιά πλευρά πλευρά και θα ήταν στο επόμενο επίπεδο.
Αυτό το λουτρό μπορεί να χρησιμοποιήθηκε ως μέρος της αίθουσας ασθενών, που θα έπρεπε να ήταν από πάνω και ήταν για την πολύ περιστασιακή χρήση των αξιωματικών.
Στον πυθμένα της θάλασσας, στην πρύμνη του ναυαγίου, θα δείτε κάτι που μοιάζει με αποξηραμένα σπαγγέτι. Αυτό είναι το cordite, το οποίο δεσμεύτηκε μαζί και λειτούργησε ως προωθητικό για το βαρύ πυροβολικό. Να βουτήξει Thistlegorm είναι μια αξέχαστη εμπειρία.
Όταν βουτήξετε αυτήν την ηλικιωμένη κυρία, παρακαλώ δώστε της τον σεβασμό που της αξίζει. Πολλά έχουν καταστραφεί και αφαιρεθεί από αυτό το ναυάγιο όλα αυτά τα χρόνια, αλλά εξακολουθεί να είναι ένας πραγματικός θησαυρός.
Θα ήταν δυνατό να παρέχουμε φωτογραφίες κλεμμένων αναμνηστικών, μαζί με συνεντεύξεις, καθώς όσοι τα έχουν πάρει είναι πολύ περήφανοι για να τα επιδεικνύουν, αλλά αυτό μόνο θα εξύμναζε τις πράξεις αυτών των θλιβερών ηλίθιων.
