Τελευταία ενημέρωση στις 3 Αυγούστου 2023 έως Divernet
ΦΑΛΕΝΑΔΥΤΗΣ
ΟΙ ΦΑΛΑΙΝΕΣ ΚΑΦΥΡΟ ΕΧΟΥΝ επιδιώκεται από καιρό από τους ανθρώπους, αλλά τα κίνητρα για αυτό το κυνήγι έχουν αλλάξει σημαντικά. Κάποτε αναζητήθηκε για τροφή, καύσιμα και πρώτες ύλες, η φάλαινα είναι τώρα πιο συχνά στόχος περίεργων τουριστών παρά ένα θανατηφόρο καμάκι. Για εμάς τους λάτρεις των υδρόβιων ζώων, η φάλαινα είναι ένα πλάσμα που πρέπει να σεβόμαστε.
Τον Φεβρουάριο του 1805 το ιστιοφόρο Port-au-Prince 400 τόνων αποχώρησε από το Ηνωμένο Βασίλειο με πρωταρχική πρόθεση να επιτεθεί και να αιχμαλωτίσει εχθρικά πλοία, ειδικά εκείνα των Ισπανών και των Γάλλων. Οπλισμένο μέχρι τα δόντια, το πλοίο έφερε το «γράμμα της μάρκας» που επέτρεπε την ιδιωτικοποίηση, μια νομιμοποιημένη μορφή πειρατείας.
Σε περίπτωση που το Πορτ-ο-Πρενς αποτύχει να συναντήσει και να λεηλατήσει πλοία, ο δευτερεύων στόχος του ήταν να κυνηγήσει φάλαινες για πολύτιμο πετρέλαιο. Ο νεότερος από το πλήρωμα ήταν ένας 14χρονος υπάλληλος πλοίου ονόματι William Mariner.
Μετά από δύο χρόνια μάχης, το Πορτ-ο-Πρενς κατά λάθος κατέληξε στην Τόνγκα, με μια ζουμερή λεία όπλων και χρυσό μετάλλευμα στο πλοίο. Πονώντας από τις περιπέτειές της και κάπως διαρροή, αγκυροβόλησε από κοντά στις ακτές της Λεφούγκα (Λιφούκα).
ΤΟΝΓΚΑΝ ΑΡΧΗΓΟΣ FINAU φάνηκε να είναι φιλόξενο στην αρχή. Χαιρετίζοντας το πλοίο με μια προσφορά ψημένων γουρουνιών, φαινόταν ότι ο Finau ανταποκρινόταν στην περιγραφή του καπετάνιου James Cook για τους Τόνγκα και την Τόνγκα ως Φιλικά Νησιά.
Παρά τις διαμαρτυρίες του πληρώματος, ο καπετάνιος Μπράουν αποφάσισε να εμπιστευτεί τον Αρχηγό Φινάου.
Την επόμενη μέρα, όμως, ο Λοχαγός Μπράουν χτυπήθηκε και τον άφησαν να πεθάνει γυμνός στην άμμο. Στη συνέχεια, η φυλή του Finau δολοφόνησε όλους τους ναυτικούς εκτός από μια χούφτα και αφαίρεσε το σκάφος από τα όπλα, πιστεύοντας ότι θα τον έκανε την ισχυρότερη φυλή της Τόνγκα.
Ο μύθος λέει ότι μεγάλο μέρος της γενναιοδωρίας κατέβηκε με το πλοίο και ότι χρυσός, ασήμι, κηροπήγια, σταυροί και δισκοπότηρα υποτίθεται ότι εξακολουθούν να βρίσκονται στον βυθό της θάλασσας.
Ένας από τους λίγους επιζώντες ήταν ο νεαρός Γουίλιαμ Μάρινερ, ο οποίος γλίτωσε επειδή ο Αρχηγός Φινάου είχε λάμψει. Κρατήθηκε στο Vava'u για τέσσερα χρόνια και υιοθέτησε το όνομα Toki Ukamea (Σιδερένιο Τσεκούρι) πριν «σωθεί» και μεταφερθεί πίσω στο Ηνωμένο Βασίλειο. Προφανώς είχε αρκετές περιπέτειες μέχρι τότε, γιατί έγινε λογιστής. Τον περασμένο Οκτώβριο έλαβα μια πιο γνήσια υποδοχή στο νησί Vava'u της Τόνγκα από ό,τι είχε προσφέρει η Finau. ίσως επειδή δεν είχα σκοπό να σκοτώσω φάλαινες και η μόνη απαθανάτιση που θα έκανα ήταν εικόνες στην κάμερά μου.
Η σεζόν ξεκινάει τον Ιούλιο, όταν οι βαριά έγκυες θηλυκές καμπούρες φτάνουν για να γεννήσουν. Μένουν στο νηπιαγωγείο με ζεστά νερά στην Τόνγκα έως ότου τα μοσχάρια είναι αρκετά μεγάλα για να κάνουν το ταξίδι στην Ανταρκτική. Η κύηση της φάλαινας είναι 11 μήνες, επομένως η τοποθεσία είναι επίσης το σημείο ζευγαρώματος για τα μοσχάρια της επόμενης σεζόν.
Στις αρχές της σεζόν, είναι πιθανό να δεις τη ζέστη, όπου οι αρσενικοί καμπούρες κυνηγούν τα θηλυκά σε πλήρη ένταση ενώ τραγουδούν στο επίπεδο έντασης 11.
Η πρώτη μου αλληλεπίδραση με τους καμπούρες έθεσε τον πήχη για την εβδομάδα. Αφού είδαμε μια φάλαινα να διαρρήξει από απόσταση, πλησιάσαμε με την ελπίδα ότι θα εγκατασταθεί. Ευτυχώς έγινε και η ομάδα μας γλίστρησε στο νερό.
Το πολύ τέσσερα άτομα και ένας οδηγός επιτρέπεται να κάνουν αναπνευστήρα με τα τεράστια θηρία ανά πάσα στιγμή. Πλησίασα την απίστευτα υπέροχη σωματική διάπλαση μιας χαλαρής μητέρας και όσο πλησίαζα τόσο πιο διακριτή γινόταν, μέχρι που κατάφερα να διακρίνω μεμονωμένα βαρέλια στη μύτη της.
Μέσα σε λίγα λεπτά από την άφιξή μας το παιχνιδιάρικο μωρό της εμφανίστηκε και άρχισε να τριγυρίζει γύρω μας. Αυτό το υπερβολικά ερωτικό μοσχάρι φαινόταν περίεργο. Ο οδηγός μας Sione άρχισε να κυλάει στο νερό και, απίστευτα, το μοσχάρι μιμήθηκε αυτή τη συμπεριφορά κατευθείαν πίσω.
Η Sione εξήγησε ότι αυτό ήταν ένα μεγαλύτερο σε ηλικία μοσχάρι, που είχε συνηθίσει περισσότερο τους ανθρώπους. Αυτό είναι ένα πλεονέκτημα της άφιξης αργότερα στη σεζόν - οι κρύες φάλαινες.
Φωτογραφικά, η αγαπημένη μου στιγμή θα ερχόταν με την τελευταία μου συνάντηση με τις φάλαινες. Είχα τραβήξει μερικές εντυπωσιακές εικόνες, αλλά δεν ένιωθα ότι είχα ακόμα μια μοναδική λήψη. Αυτήν τη στιγμή έχω μια εμμονή με τις λήψεις με αντανάκλαση, οπότε όταν η επιφάνεια της θάλασσας ηρέμησε σε μια επίπεδη ηρεμία, ενθουσιάστηκα και κούρνιασα στο πλάι του σκάφους, κρατώντας σφιχτά το 5D μου και περιμένοντας αυτή να είναι η ευκαιρία μου.
Αυτή τη στιγμή η λεία, σχεδόν γαλακτώδης επιφάνεια του ωκεανού έγινε σαν καθρέφτης. Το μόνο που χρειαζόμουν τώρα ήταν μια φάλαινα. Η LUCJ ΕΧΕΙ ΤΟ ΜΕΡΟΣ ΤΗΣ να παίξει στην άγρια ζωή φωτογραφία, και αυτή τη στιγμή οι Tangaloa, ή θεοί της Τόνγκα, μου χαμογέλασαν, καθώς μια φάλαινα ανακοίνωσε την παρουσία της με ένα πτερύγιο της ισχυρής ουράς της.
Γνωρίζοντας ότι η ευκαιρία μου θα μπορούσε να είναι φευγαλέα, ρίχτηκα στο νερό και κλώτσησα όσο δυνατά μου επέτρεπαν τα πόδια μου, μειώνοντας την απόσταση μεταξύ του καμπούρα και εμένα και τη φωτογραφική μηχανή μου.
Είχα μια μάχη στα χέρια μου. Ο φόβος μου για το κρύο σημαίνει ότι φοράω 7χιλ στολή ακόμα και στα πιο ζεστά κλίματα. Αυτά τα έξτρα νόστιμα χιλιοστά μόνωσης δυστυχώς με οδηγούν σε μια μάλλον υπερβολική ώθηση και μπορεί να είναι ένας αγώνας για να περάσω μέσα από το νερό (το ξέρω, πρέπει να σκληρύνω).
Ανεξάρτητα από αυτό, κατάφερα να πλησιάσω αρκετά για να απολαύσω το ένδοξο θέαμα τόσο της φάλαινας όσο και της αντανάκλασής της. Το καμπούρι και το είδωλό του σε συνδυασμό είναι μια τεράστια και ένδοξη θέα, πραγματικά μια συγκινητική στιγμή για μένα.
Πέταξα γρήγορα μερικές βολές, αλλά η εμπειρία ήταν πολύ σύντομη.
Ήθελα να απολαύσω τη στιγμή για περισσότερο, αλλά η φάλαινα είχε άλλα σχέδια και, με ένα κύμα θωρακικού πτερυγίου, είχε φύγει…
Επιστρέφοντας στη βάρκα, θριαμβευτής από το κυνήγι μου, αναθεώρησα τις συλλήψεις μου. Το αγαπημένο μου απεικονίζει μια τοξωτή καμπουροφάλαινα να πέφτει στην επιφάνεια ενώ αντανακλάται γαλήνια στους υαλώδεις κυματισμούς. Αυτή η εικόνα είναι ακόμα πιο εντυπωσιακή όταν εμφανίζεται ανάποδα!
Αν αυτή η συνάντηση ακούγεται ελκυστική, ίσως θέλετε κι εσείς να συναντήσετε τους γίγαντες κάτω από το νερό. Τι θα λέγατε κατά την κατάδυση;
Αυτό δεν είναι εφικτό παντού στον κόσμο, αλλά είναι νόμιμο να βουτήξεις με καμπουροφάλαινες στην Τόνγκα. Ωστόσο, θα διαπιστώσετε ότι ο εντοπισμός των φαλαινών είναι ένα παιχνίδι γάτας και ποντικιού, και επειδή η διαδικασία του δέσιμου με τανκς επιβραδύνει την είσοδό σας, υπάρχουν λιγότερες πιθανότητες για κοντινές αλληλεπιδράσεις. Πιστεύεται επίσης ότι οι φυσαλίδες ενοχλούν ορισμένες φάλαινες, έτσι τείνουν να κρατούν μια απόσταση ασφαλείας.
Στην περιοχή λειτουργούν και Liveaboards και αν επέστρεφα θα συνδύασα τις καταδύσεις και το κολύμβηση με αναπνευστήρα με την προσευχή στους Tangaloa για περισσότερη γενναιοδωρία τους. Όμως, κολλώντας στο αναπνευστήρα, έβλεπα κάθε μέρα, κατά μέσο όρο, τρεις μητέρες με τις γάμπες τους.
Τις αργές μέρες επιστρέφαμε μέσω του Mariner's Cave, που βρίσκεται σε ένα μικροσκοπικό νησί μισή ώρα από το Vava'u. Ναι, οι Τόνγκας ονόμασαν αυτό το σπήλαιο από τον υπάλληλο του πλοίου και αργότερα λογιστή, Γουίλιαμ.
Εδώ χρειάστηκε να κάνετε ελεύθερη κατάδυση 3 μέτρα προς τα κάτω και 2 μέτρα προς τα εμπρός για να διεισδύσετε στη σπηλιά (όχι τόσο εύκολο αν φοράτε τα έμπιστα 7 χιλιοστά σας). Αυτή θα ήταν μια υπέροχη τοποθεσία για να πάρετε τον εξοπλισμό κατάδυσής σας και αξίζει να απομακρυνθείτε από τις συναντήσεις των φαλαινών για να δείτε τα εκατοντάδες ψάρια του κοπαδιού στην είσοδο.
Αυτές οι αστραφτερές ομορφιές δημιουργούν ένα αστραφτερό σκηνικό στις λήψεις μοντελοποίησης που λαμβάνονται συχνά σε αυτόν τον ιστότοπο.
Πετώντας από το κεντρικό νησί Tongatapu στο μικρό νησί Vava'u με κράτησε μακριά από το κύριο τουριστικό μονοπάτι, που μου ταίριαζε απόλυτα. Αλλά αν κάνετε το ίδιο, περιμένετε να σας ζυγίσουν σε μια τεράστια ζυγαριά με όλα σας αποσκευές πριν επιβιβαστείτε στο μικροσκοπικό αεροπλάνο.
Ο Vava'u ήταν εξαιρετικός. Ήμουν καλεσμένος σε γλέντια και παρασύρθηκα σε κοινωνικές εκδηλώσεις στις οποίες οι ντόπιοι εναρμονίζονταν γύρω από μια κιθάρα ενώ έτρωγαν από τεράστια μπολ με κάβα. Αυτό το ποτό παρασκευάζεται από ρίζες γηγενών φυτών και λέγεται ότι έχει ηρεμιστικές, ευφορικές και ενθεογονικές ιδιότητες. Μοιάζει και έχει γεύση με λασπωμένη σούπα.
Η Κάβα είναι νομική κορυφή στο Βαβάου και δοκίμασα τις απολαύσεις της στην εβδομαδιαία συγκέντρωση στο τοπικό αστυνομικό τμήμα. Ήταν σε αυτή τη συνέλευση που ρώτησα έναν ντόπιο για το σπήλαιο του Mariner και θυμήθηκε την εκδοχή του για έναν αρχαίο θρύλο της Τόνγκα.
Η κόρη ενός βασιλιά της Τόνγκα ερωτεύτηκε έναν φτωχό, αλλά ο βασιλιάς τους απαγόρευσε. Το ζευγάρι έφυγε τρέχοντας, βούτηξε στο Mariner’s Cave και κρύφτηκε στις βραχώδεις πλευρές του εσωτερικού κρυφού σπηλαίου.
Εβδομάδες αργότερα, ένας ψαράς είδε τον φτωχό να βουτάει μέσα και έξω από τη σπηλιά, μαζεύοντας προμήθειες για την αγαπημένη του. Μόλις πληροφορήθηκε, ο βασιλιάς ζήτησε να τραβήξουν το ζευγάρι από τη σπηλιά και να του φέρουν. Τους έβαλε να αποκεφαλίσουν για την ανυπακοή τους - τότε κι άλλο αίμα στην Τόνγκα.ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΜΙΑ ΕΒΔΟΜΑΔΑ που έγινε αξέχαστη από τις όμορφες αλληλεπιδράσεις των φαλαινών, έκανα την τελευταία μου βόλτα στο αεροδρόμιο. Μίλησα με τον 53χρονο ταξιτζή μου για την Τόνγκα και τη σχέση της με τους καμπούρες.
Μου είπε ότι πριν από την απαγόρευση του κυνηγιού που εισήχθη το 1978, κάθε αλίευση φαλαινών θα μοιραζόταν στην κοινότητα. Το κρέας θα κρατούσε στους ανθρώπους αρκετούς μήνες.
Κατά τη δεκαετία του 1970 η κυβέρνηση επένδυσε στη νέα τεχνολογία ενός ψυγείου βιομηχανικού μεγέθους. Οι Τόνγκοι αγόραζαν μια μερίδα φάλαινας, την τσάνταζαν, την ονομάζανε και την έβαζαν στο τεράστιο σεντούκι.
Οι άνθρωποι επέστρεφαν στην πόλη για να μαζέψουν την τσάντα με το κρέας τους όταν ήταν έτοιμοι να ταΐσουν την οικογένειά τους.
Ρώτησα τον οδηγό τι γεύση είχε η φάλαινα. Μου απάντησε ότι ήταν πιο νόστιμο από μπριζόλα, με φανταστική υφή. Τότε άρχισε να τρέχει σάλια και να καταπίνει και, γελώντας, με παρακάλεσε να αλλάξω θέμα: «Με κάνεις να πεινάω – μου λείπει πολύ!» φώναξε.
Περιέγραψε πώς το 2002 ένα πλοίο μεταφοράς εμπορευματοκιβωτίων χτύπησε κατά λάθος έναν καμπούρα. Η νεκρή φάλαινα μεταφέρθηκε στην ακτή, όπου μοιράστηκε αμέσως μεταξύ των ντόπιων. Μέχρι να φτάσουν οι κυβερνητικοί αξιωματούχοι, δεν είχε μείνει ούτε μια μπουκιά, απλώς άνθρωποι στην παραλία έλεγαν: «Φάλαινα; Τι φάλαινα;»
Δεν έχει σημασία πόσο καλή γεύση μπορεί να έχουν οι καμπούρες – έχοντας κοιτάξει κάποιον κατευθείαν στα μάτια, δεν θέλω ποτέ να φάω!
Ωστόσο, θα ήθελα πολύ να κολυμπήσω ξανά μαζί τους.
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΚΟ:
ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΤΕ: Η Τζένη πέταξε από το Χίθροου του Λονδίνου μέσω Νέας Ζηλανδίας, καθώς οι διεθνείς πτήσεις προς την Τόνγκα αναχωρούν από το Όκλαντ (ή το Σίδνεϊ). Πέταξε στη Nuku'alofa στο κύριο νησί Tongatapu, και στη συνέχεια με την Real Tonga Airlines στο Vava'u. Σημειώστε ότι το RTA έχει όριο 20 κιλών παραδιδόμενων αποσκευών με 5 κιλά για συνέχισε, και μπορεί να μην είναι πάντα δυνατό να πετάξετε υπερβολικά.
ΠΟΤΕ ΝΑ ΠΑΕΙ: Το Whales in the Wild λειτουργεί από τον Ιούλιο έως τον Οκτώβριο και έχει ήδη κρατηθεί πολύ νωρίτερα, whalesinthewild.com
ΔΙΑΜΟΝΗ: Το Port Wine Guesthouse, ανοιχτό από τη δεκαετία του 1970, συνέβαλε στις τοπικές οδηγίες για την προστασία των φαλαινών και βοήθησε στη δημιουργία εκπαιδευτικών προγραμμάτων για τη βιώσιμη παρακολούθηση φαλαινών, portwineguesthouse.com
ΧΡΗΜΑΤΑ: Tongan pa'anga.
ΤΙΜΕΣ: Ναύλοι μετ' επιστροφής από το Ηνωμένο Βασίλειο στο Ώκλαντ από 750 £ και μετά από 220 £. Το Whales in the Wild οργανώνει πακέτα από το Ώκλαντ από τη Νέα Ζηλανδία 1900 $ (περίπου 1070 £) συμπεριλαμβανομένων πτήσεων, διαμονής επτά ημερών με δύο μερίδια και κολύμβησης με αναπνευστήρα.
ΕΠΙΣΚΕΠΤΗΣ Πληροφορίες: τόνγκα αργία
