Ανακαλύπτοντας την Κύπρο: Μια Αξέχαστη Καταδυτική Εμπειρία

Το τεράστιο ναυάγιο Zenobia ήταν το στολίδι στο στέμμα των καταδύσεων της Κύπρου εδώ και πολλά χρόνια, αλλά τώρα ο υποθαλάσσιος στόλος της χώρας επεκτείνεται ραγδαία με μια σειρά από τεχνητούς υφάλους. Ο Stuart Philpott κατευθύνθηκε στο Med για μια περιοδεία whistlestop.

Φωτογραφίες Stuart Philpott.

Η έκκληση της Ζηνοβίας στους Δύτες

Για περισσότερα από 40 χρόνια, το MS Zenobia είναι το κορυφαίο αξιοθέατο της Κύπρου για καταδύσεις. Ξαπλωμένο στην πλευρά του λιμανιού του σε μέγιστο βάθος 42 μέτρων, η τεράστια δοκός μήκους 172 μέτρων και 28 μέτρων, RO-RO φέρι 10,000 τόνων προσφέρει μια πληθώρα ιστορίας και ίντριγκας, πολλά ενδιαφέροντα χαρακτηριστικά σε διάφορα βάθη (συμπεριλαμβανομένων 108 φορτηγών φορτηγών ) και κάποια σοβαρή διείσδυση. Ιδανικό τόσο για δύτες αναψυχής όσο και για δύτες τεχνολογίας, το ναυάγιο είναι τόσο μεγάλο και τόσο ποικίλο που είναι δυνατόν να περάσετε μια ολόκληρη εβδομάδα εξερευνώντας απλώς το Ζεν.

Επιχείρηση σε New Wreck Diving Sites

Πρόσφατα, όμως, άκουσα βουητά ότι αυτό το δημοφιλές νησί της Μεσογείου έχει αυξήσει τα στοιχήματα των καταδύσεων βυθίζοντας περισσότερα νέα ναυάγια και ακόμη και βάζοντας τον υποβρύχιο γλύπτη Jason deCaires Taylor στη δράση. Με κάποια βοήθεια από τον Κρις Παπαχριστοδούλου στο Κυπριακό Τουριστικό Συμβούλιο (ΚΟΤ), έκανα σχέδια για μια ανεμοστρόβιλη εβδομάδα επισκεπτόμενοι όλες τις καλύτερες τοποθεσίες.

Το καταδυτικό μου ταξίδι ξεκινά

Το πολυάσχολο πρόγραμμά μου Ανατολής-Δύσης ξεκίνησε στην Πάφο και ακολούθησε Αγία Νάπα, Λεμεσός, Λάρνακα (πολλές φορές) πριν τελικά καταλήξω σε περισσότερα από 600 χιλιόμετρα, 16 βουτιές, τρεις μεζέδες και πολλά μπουκάλια ρετσίνα αργότερα πίσω στην Πάφο όπου ξεκίνησα.

First Port of Call – Ocean Lab Eco-Diving Center

Πέταξα στην Πάφο στις 7.30 μ.μ., πήρα ένα αυτοκίνητο και πήγα κατευθείαν στην Αγία Νάπα. Ο χρόνος ταξιδιού με το αυτοκίνητο είναι περίπου δύο ώρες, και τουλάχιστον η Κύπρος οδηγεί στην ίδια πλευρά του δρόμου με το Ηνωμένο Βασίλειο, αλλά εκ των υστέρων, το αεροδρόμιο της Λάρνακας θα ήταν πιθανώς καλύτερο σημείο εκκίνησης καθώς είναι πιο κεντρικό για όλες τις τοποθεσίες κατάδυσης. Έκανα κράτηση στο Pavlo Napa Hotel, που βρίσκεται μόλις λίγα λεπτά με τα πόδια από το πρώτο μου λιμάνι - Ocean Lab Eco-Diving Centre.

Συνάντηση με τον Βασίλη Ανδρέου και κατάδυση στο ναυάγιο της Κερύνειας

Ο ιδιοκτήτης Βασίλης Ανδρέου πιστοποιήθηκε ως θαλάσσιος βιολόγος στο Πανεπιστήμιο του Plymouth το 2012. Είπε ότι περίπου το 60% της δουλειάς τους είναι με DSDs. Για ειδικευμένους δύτες, πραγματοποιεί ειδικά ταξίδια οικολογικής κατάδυσης όπου μιλάει για τη θαλάσσια ζωή, τις οικολογικές πτυχές, τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις κ.λπ. Ο Βασίλης με συνδύασε με τον Ανδρέα, ο οποίος εργαζόταν επίσης για τη Ναυτική Αστυνομία. Ο Ανδρέας ήταν πλήρως εξοπλισμένος με μαύρο εξοπλισμό τεχνολογίας, συμπεριλαμβανομένης της μάσκας με καθρέφτη με μαύρο πλαίσιο, που έκανε τη δουλειά μου ως φωτογράφος ωραία και εύκολη - όχι! Αλλά προσπαθώντας να πείσω έναν τεχνικό να χρησιμοποιήσει μια διάφανη μάσκα πυριτίου συνήθως επικαλείται μερικές εκφραστικές λέξεις τεσσάρων γραμμάτων, έτσι απλά σήκωσα τα φρύδια μου και συνέχισα τη δουλειά!

Η πρώτη μας κατάδυση με ναυάγιο, που ονομάζεται Κερύνεια, βυθίστηκε ως έργο τεχνητού υφάλου τον Μάρτιο του 2015. Το περιπολικό σκάφος του πρώην Πολεμικού Ναυτικού βρίσκεται όρθιο σε μέγιστο βάθος 23 μέτρων. Ο Βασίλης μου έδειξε μερικές φωτογραφίες πίσω στο καταδυτικό κατάστημα, οπότε κάναμε σχέδια να επισκεφτούμε την πλώρη και μετά να προχωρήσουμε προς την πρύμνη. Η ορατότητα ήταν τόσο καλή που μπορούσα να δω ολόκληρο το ναυάγιο από την επιφάνεια. Υπάρχουν πολλές στρογγυλές βάσεις όπλων εμπρός και πίσω. Κατά τη διάρκεια της υπηρεσίας τους τοποθετήθηκε ένα πυροβόλο Oerlikon των 20 χιλιοστών και ένας εκτοξευτής αντιαεροπορικών πυραύλων, αλλά αυτοί αφαιρέθηκαν πριν βυθιστούν. Πέρασα από τη γέφυρα και μετά κατέβηκα στο χώρο του κινητήρα. Ο κινητήρας έχει αφαιρεθεί, αλλά υπάρχουν ακόμα αρκετές βαλβίδες και κάποιες σωληνώσεις για εξερεύνηση. Αυτή ήταν μια ωραία εύκολη κατάδυση και μια εξαιρετική εισαγωγή στις νέες προσθήκες ναυαγίων του CDCA (Cyprus Dive Center Association).

Εξερευνώντας τα γλυπτά του MUSAN και του Taylor

Η δεύτερη βουτιά μας στο MUSAN (Μουσείο Υποβρύχιας Γλυπτικής Αγίας Νάπας) ήταν μόλις λίγα λεπτά με το πλοίο από την Κερύνεια. Ο Jason deCaires Taylor είχε αναθέσει τη δημιουργία των γλυπτών το 2021. Το μέγιστο βάθος είναι περίπου 10 μέτρα, το οποίο ταιριάζει τόσο σε κολύμβηση με αναπνευστήρα όσο και σε καταδύσεις. Ο Ανδρέας είπε ότι μια τυπική κατάδυση 45 λεπτών αποτελείται από τρεις ξεναγήσεις στα εκθέματα. Πρώτα στο επίπεδο του πυθμένα της θάλασσας, μετά στο μέσο του νερού και τέλος κοντά στην επιφάνεια. Κάθε επίπεδο δίνει στους δύτες μια διαφορετική οπτική. Το κυρίαρχο θέμα φαίνεται να είναι τα δέντρα και οι βιντεοκάμερες. Οι φιγούρες με τα κεφάλια «θάμνων» έπρεπε να είναι τα πιο αμφιλεγόμενα κομμάτια.

Η κύρια ιδέα είναι να δημιουργήσουμε έναν τεχνητό ύφαλο και να προσελκύσουμε θαλάσσια ζωή σε μια κατά τα άλλα άγονη περιοχή, και ενώ υπήρχε κάποια συζήτηση ότι η εγκατάσταση δεν είχε τοποθετηθεί στην καλύτερη τοποθεσία, έχοντας ήδη κάποια ζημιά από την καταιγίδα, μπορούσα ήδη να δω αυτό να λειτουργεί , με μικρά κοπάδια από νεαρά ψάρια να συγκεντρώνονται γύρω από τα εκθέματα.

Το Taba Dive Center και το Liberty Wreck

Η επόμενη στάση μου ήταν δέκα λεπτά κάτω από το δρόμο στο Taba Dive Centre, που ανήκει στον Steve Fox-Kirk. Αυτό έπρεπε να είναι ένα από τα μεγαλύτερα καταδυτικά κέντρα που έχω δει ποτέ. Ο Steve είπε: «Ερχόμουν τακτικά διακοπές στην Κύπρο και έτρωγα στο εστιατόριο απέναντι από το τότε άδειο κτίριο». Σκέφτηκε να ανοίξει ένα καταδυτικό κέντρο, έτσι μαζεύτηκε με τον ιδιοκτήτη και έκλεισε μια συμφωνία. Ο Steve είπε ότι η δουλειά του με το ψωμί και το βούτυρο προήλθε από PADI DSD, με περισσότερα από 2,500 να έχουν ολοκληρωθεί μόνο φέτος.

Η αδελφή Cat και ο φίλος της Jon βοήθησαν επίσης στο πολυσύχναστο κέντρο. Και οι δύο με συνόδευσαν σε δύο καταδύσεις με σκάφος, ξεκινώντας με το ναυάγιο Liberty που βυθίστηκε το 2009. Το πρώην ρωσικό φορτηγό πλοίο κάθεται όρθιο σε μέγιστο βάθος 27 μέτρων. Πήρα μερικές λήψεις με τη Γάτα και τον Τζον στην πλώρη και μέσα στην τιμονιέρα. Έλεγξα κάτω από την πρύμνη, αλλά το στήριγμα είχε αφαιρεθεί, αλλά βρήκα μερικά λεοντόψαρα και κοπέλα που έλεγαν το ναυάγιο σπίτι.

Καταδύσεις στο ναυάγιο Nemesis III

Η δεύτερη κατάδυσή μας ήταν στο Nemesis III, το οποίο βρίσκεται περίπου 100 μέτρα μακριά από το Liberty. Ο Steve είπε ότι συνήθως συνδυάζουν το Liberty και το Nemesis σε μία μόνο κατάδυση. Η ψαρότρατα μήκους 25 μέτρων βυθίστηκε τον Δεκέμβριο του 2013 και βρίσκεται όρθια και άθικτη σε μέγιστο βάθος 25 μέτρων. Αυτό το ναυάγιο έχει πολλά διαφορετικά επίπεδα για εξερεύνηση. Η γέφυρα έχει καθαριστεί εκτός από την κολόνα του τιμονιού. Περάσαμε από τους κάτω διαδρόμους και βγήκαμε δίπλα σε ένα γιγάντιο βαρούλκο που περιτριγυρίστηκε από σκίουρο και λεοντόψαρο. Το μηχανοστάσιο με το φυσικό φως που εισρέει από μια ανοιχτή καταπακτή από πάνω έκανε μια ιδιαίτερα ωραία σύνθεση. Η δέσμη πυρσού της γάτας φώτισε πολλές γαρίδες που έπεφταν πάνω από ένα σύνολο βαλβίδων που είναι προσαρτημένες στο διάφραγμα.

Κυπριακό Καταδυτικό Κέντρο και Συνάντηση με Χελώνες

Η Μάγκι Μέι δολοφονούνταν σε πλήρη ένταση όταν εμφανίστηκα στο Κυπριακό Καταδυτικό Κέντρο, που ανήκει στον Ντάνιελ Κίσλερ. Η επίσκεψή μου συνέπεσε με τη ζωντανή μέρα του συγκροτήματος στο μπαρ Tipsy Turtle δίπλα. Ο χώρος ήταν γεμάτος με λαδωμένα παίκτες, συμπεριλαμβανομένου του τοπικού κλαμπ μοτοσικλετιστών που ονομάζεται Primates! Αφού το αφιέρωμα του Rod Stewart τελείωσε το σετ του, ήταν η σειρά του Lionel Richie στη σκηνή. Καθώς το Dancing on the Ceiling ήταν σε πλήρη εξέλιξη, έφυγα βιαστικά divemaster Matthias για την τοποθεσία καταδύσεων στην ξηρά στον κόλπο Decosta, όπου ελπίζω να έβλεπα μερικές πραγματικές χελώνες. Στα μέσα της δεκαετίας του 40, ο Matthias έκανε έναν ξαφνικό έλεγχο πραγματικότητας, παράτησε τη δουλειά του ως μηχανικός εγκατάστασης ηλιακών πάνελ στη Γερμανία και μετακόμισε στην Κύπρο με την οικογένειά του για να ακολουθήσει το όνειρό του να γίνει καταδυτικός εκπαιδευτή.

Χελώνες στον κόλπο Decosta

Το Green Bay είναι ίσως το πιο δημοφιλές σημείο για παρατήρηση χελωνών. Η καλύτερη ώρα για επίσκεψη είναι αργά το απόγευμα, όταν οι περισσότεροι δύτες έχουν πάει σπίτι τους. Ο χώρος καταδύσεων στην ακτή είναι πολύ ρηχός, επομένως μια καλή επιλογή για καταδύσεις ή κολύμβηση με αναπνευστήρα. Ένα άλλο μέρος όπου συχνάζουν οι χελώνες είναι ο κόλπος Decosta. Αλλά καθώς μπήκαμε στο νερό, είδα μια βάρκα φορτωμένη με ψαροντούφεκο να φτάνει. Ο Matthias είπε ότι οι χελώνες ταΐζονταν με μαρούλια για να τις δελεάσουν πιο κοντά. Όταν φτάσαμε στην τοποθεσία, μπορούσα να δω τρεις χελώνες στην επιφάνεια να κολυμπούν για να φάνε το φαγητό. Αλλά αυτή δεν ήταν η φυσική τους συμπεριφορά και το κολύμπι στην επιφάνεια τους έκανε ευάλωτους στα διερχόμενα ταχύπλοα. Λίγο πριν την επίσκεψή μου, είχε χτυπηθεί μια χελώνα.

Το τελευταίο που άκουσα ότι είχε διορθωθεί και ευτυχώς ανάρρωνε καλά. Κατά τη διάρκεια της κατάδυσής μου είδα μια άλλη χελώνα να του λείπει ένα πτερύγιο, το οποίο μπορεί κάλλιστα να ήταν άλλος ένας τραυματισμός στο σκάφος. Συνολικά, είδαμε πέντε πράσινες χελώνες σε 45 λεπτά. Ως προς το μέγεθος είχαν όλα μήκος γύρω στο ένα μέτρο, τόσο περίπου δέκα ετών. Η θαλάσσια βιολόγος Chiara του Κυπριακού Καταδυτικού Κέντρου μελετά επί του παρόντος τον τοπικό πληθυσμό της χελώνας. Διευθύνει τακτικά το PADI Mediterranean Sea Turtle Specialty και έχει αναγνωρίσει τουλάχιστον 20 διαφορετικά άτομα. Σημειώστε ότι το τάισμα των χελωνών απαγορεύεται αυστηρά και επιβάλλονται βαριά πρόστιμα σε ιδιοκτήτες σκαφών που πιάνονται στα πράσα.

Καταδύσεις σε Σπήλαια στο Εθνικό Πάρκο Cape Greco

Η δεύτερη κατάδυσή μας στην ξηρά που ονομάζεται Σπήλαια βρισκόταν στο Εθνικό Πάρκο Cape Greco. Ο Ματίας μου έδειξε μερικές από τις ουλές στα πόδια του όπου είχε πέσει ενώ κατέβαινε στους βράχους μέχρι το σημείο εισόδου. Είπε ότι φέτος εγκαταστάθηκε μια χειρολαβή και σκαλοπάτια από ανοξείδωτο χάλυβα για να βοηθήσουν τους δύτες. Ο Ματίας μου είπε μια ιστορία για έναν ντόπιο έφηβο που πήγε για ελεύθερη κατάδυση μέσα στη σπηλιά τις πρώτες πρωινές ώρες, αποπροσανατολίστηκε και πνίγηκε τραγικά. Αυτό σίγουρα πρόσθεσε μια ενδιαφέρουσα διάσταση στην κατάδυση!

Ακολούθησα τον Matthias γύρω από την τοποθεσία, η οποία αποτελούταν κυρίως από ένα έντονο, βραχώδες θαλασσινό τοπίο και μερικές βουτιές σε μέγιστο βάθος περίπου 15 μέτρων. Προσπάθησα να βγάλω μερικές φωτογραφίες από τους σαρωτές των σπηλαίων και έναν μικρό μαύρο ιππόκαμπο να τριγυρίζει στον πυθμένα της θάλασσας. Στο τέλος της κατάδυσης μπήκαμε σε μια σπηλιά και βγήκαμε στην επιφάνεια μέσα από μια στενή τρύπα στην οροφή, η οποία ήταν μια αρκετά νέα έξοδος. 

Αναχώρηση για Λεμεσό

Στις 6.30 το επόμενο πρωί, έκανα check out από το Pavlo Napa και έφτιαξα κομμάτια για τη Λεμεσό. Χρησιμοποιώντας τους Χάρτες Google, οδήγησα απευθείας στο Blue Thunder Dive Center χωρίς να κάνω λάθος στροφές ή παρακάμψεις. Η Ρούλλα και ο Μιχάλης Τσιρπονούρης είναι οι ιδιοκτήτες τα τελευταία 30 χρόνια.

Blue Thunder Dive Centre: A Family Business

Η Ρούλλα είπε ότι η σχολή καταδύσεων που σχετίζεται με το NAUI που ονομάζεται Pro Dive διευθύνεται από τους γιους της Λεύκιο και Φρόσω. Εντυπωσιάστηκα από το φορτηγό μεγέθους τέρατος, καλυμμένο με πλαστικό που προστατεύει από τη σκουριά που ήταν παρκαρισμένο έξω. Αυτό τράβηξε ένα πολύ όμορφο, γαλλικής κατασκευής σκάφος κατάδυσης από αλουμίνιο.

Μια συναρπαστική μέρα κατάδυσης

Οι Blue Thunder είχαν οργανώσει μια μέρα γεμάτη δράση επισκεπτόμενοι τα ναυάγια Constandis και Lady Thetis, καθώς και εξερευνώντας το αρχαίο λιμάνι και τις μάσκες, κάτι που ήταν μια άλλη συνεισφορά του Jason deCaires Taylor. Η επίσκεψή μου συνέπεσε επίσης με τα γενέθλια της Ρούλλας και είχε φέρει μαζί της ένα υπέροχο κουτί με αρτοσκευάσματα από τον τοπικό φούρνο.

Constandis: A Haven of Marine Life

Το Constandis βυθίστηκε τον Φεβρουάριο του 2014. Η μήκους 23 μέτρων πρώην ρωσική τράτα κάθεται τώρα όρθια και ανέπαφη στον βυθό της θάλασσας σε μέγιστο βάθος 23 μέτρων. Στο κάτω μέρος της γραμμής πρόσδεσης με υποδέχτηκε μια σφυρίδα λογικού μεγέθους. Ακολούθησα τη σφυρίδα μέχρι την πλώρη όπου περίμεναν άλλες τρεις-τέσσερις σφυρίδες. Και τα δύο ναυάγια βρίσκονται εντός της καθορισμένης περιοχής του Εθνικού Πάρκου, η οποία είναι αυστηρή ζώνη απαγόρευσης αλιείας. Αυτό πραγματικά έκανε τη διαφορά στη θαλάσσια ζωή. Το ναυάγιο ήταν αρκετά λάσπη, οπότε έπρεπε να είμαι προσεκτικός με τα πτερύγια μου. Η Ρούλα με ξενάγησε στο ναυάγιο και μετά μπήκαμε μέσα στη γέφυρα και στο μηχανοστάσιο. Υπήρχαν μερικά λεοντόψαρα καλού μεγέθους που κρύβονταν στις πιο σκοτεινές εσοχές, οπότε πρόσεχα πολύ πού έβαζα τα χέρια μου.

Εξερευνώντας το Αρχαίο Λιμάνι

Η δεύτερη κατάδυσή μας στο αρχαίο λιμάνι δεν έσπασε σε βάθος περίπου 3m-5m – ήμουν μόλις κάτω από το νερό. Υπήρχαν μερικά τετράγωνα τετράγωνα που αποτελούσαν μέρος του αρχαίου τείχους του λιμανιού και άφθονο μακρύ θαλάσσιο γρασίδι, και είδα ένα κοπάδι περίπου 500 νεαρών barracuda κατά τη διάρκεια της 45λεπτης κατάδυσής μας.

Ο άνεμος επιταχύνθηκε και οι ασταθείς συνθήκες αναστάτωσαν τον βυθό της θάλασσας μειώνοντας την υποβρύχια ορατότητα. Βρήκαμε τις μάσκες του Jason deCaires Taylor, αλλά χαθήκαμε στο δρόμο της επιστροφής και έπρεπε να βγούμε στην επιφάνεια για να ελέγξουμε την κατεύθυνσή μας. Είχα έρθει σε μια ιδέα να βάλω μερικά φώτα πίσω από τα μάτια των περίπου τεσσάρων μέτρων μάσκες.

Σκέφτηκα ότι το εφέ μπορεί να φαίνεται ενδιαφέρον, αλλά η κακή ορατότητα και ο συννεφιασμένος ουρανός σήμαιναν ότι δεν υπήρχε πολύ φως περιβάλλοντος για να παίξεις.

Η Κυρία Θέτις και η βραδινή ανάπαυση

Το επιβατηγό σκάφος Lady Thetis μήκους 30 μέτρων βυθίστηκε επίσης τον Φεβρουάριο του 2014 και βρίσκεται όρθιο σε μέγιστο βάθος 18 μέτρων. Ξεκίνησα την περιήγησή μου στην πρύμνη. Η ορατότητα ήταν γαλακτώδες δέκα μέτρα ή λιγότερο. Το ναυάγιο ήταν ακόμα πιο λάσπη από το Constandis! Το στήριγμα ήταν ακόμα συνδεδεμένο, αλλά οι συνθήκες δεν δικαιολογούσαν μια φωτογραφία. Υπάρχει ένα κεντρικό κλιμακοστάσιο που οδηγεί στην οροφή όπου υπάρχουν ακόμα συνδεδεμένα κυκλικά τραπέζια με βίδες.

Το εσωτερικό έχει καθαριστεί από κάθε εμπόδιο. Ήταν βασικά ένας ανοιχτός χώρος με μια καταπακτή στη μέση που οδηγούσε στο χώρο του κινητήρα. Και πάλι, υπήρχε άφθονη θαλάσσια ζωή για να δει κανείς, όπως σφυρίδα, σκίουρος και τσιπούρα. Ακριβώς για να τελειώσουμε την κατάδυση, παρακολουθήσαμε μια σειρά από γρύλους να περνούν μέσα από ένα κοπάδι από ασημένιες όψεις.

Έφυγα από το Blue Thunder αργά το απόγευμα και οδήγησα στο αριστοκρατικό ξενοδοχείο και θέρετρο St Raphael πέντε αστέρων που βρίσκεται στα περίχωρα της πόλης. Δυστυχώς, δεν υπήρχε χρόνος για πάρτι. Μετά από ένα γρήγορο γεύμα στο εστιατόριο του σπιτιού, αποσύρθηκα στην κρεβατοκάμαρα και σύντομα κοιμήθηκα βαθιά.

Προχωράμε για Λάρνακα

Στις 6 το πρωί του επόμενου πρωινού θα ταξίδευα στη Λάρνακα για την πανίσχυρη Ζηνοβία και ένα άλλο νέο ναυάγιο που ονομάζεται Ελπίδα.

Ξημερώνει όταν έφυγα από το θέρετρο. Οι περισσότεροι δρόμοι δεν έχουν πινακίδες, οπότε πραγματικά θα είχα χαθεί χωρίς το Sat Nav. Η εφαρμογή είπε ότι θα μου έπαιρνε 60 λεπτά για να φτάσω στο αλιευτικό λιμάνι της Λάρνακας και έφτασα ακριβώς στην ώρα μου για να αρπάξω την τελευταία θέση στάθμευσης. Ο ΚΟΤ (Κυπριακός Τουριστικός Οργανισμός) είχε κανονίσει να βουτήξω με τον Ανδρέα Λάρδα από τους Scubaholics, με έδρα την πρωτεύουσα, τη Λευκωσία. Είχα γνωρίσει για λίγο τον Αντρέα δύο μέρες νωρίτερα όταν έβγαζα με το Taba Dive Centre. Αρκετά από τα 80 ή περισσότερα καταδυτικά κέντρα του νησιού δεν διαθέτουν σκάφος, επομένως δεν είναι ασυνήθιστο να τα μοιράζεστε. Ο Ανδρέας χαιρετίστηκε ως ένας από τους ανερχόμενους τεχνικούς γκουρού του νησιού.

Συνάντηση Ανδρέα και Καταδυτική Ελπίδα

Ο Αντρέας ήταν επίσης στα χαρτιά ως εμπορικός δύτης, γι' αυτό συνήθιζε να ανταλλάσσει καπέλα όσο και όταν απαιτούνταν φόρτος εργασίας. Τα περισσότερα δικά του εκπαίδευση ήταν μαζί με τον θρύλο της τοπικής τεχνολογίας Chris Demetriou από το Dive-in στη Λάρνακα. Είχα ολοκληρώσει επίσης ένα μεγάλο ποσοστό της τεχνολογίας TDI μου εκπαίδευση με τον Κρις πριν από πολλά χρόνια. Δεν ένιωθα σωστό να ακούς ότι είχε σχεδόν αποσυρθεί από τη βιομηχανία των καταδύσεων μετά από τόσα χρόνια. Δεν θα ήθελα να μαντέψω πόσες χιλιάδες καταδύσεις έχει καταγράψει ο Chris μέσα στο ναυάγιο MS Zenobia.

Ο Ανδρέας μας είχε προετοιμάσει για δύο καταδύσεις, ξεκινώντας με ένα νέο ναυάγιο που ονομαζόταν Ελπίδα και μετά μετά από ένα μικρό διάστημα στην επιφάνεια, μια δεύτερη κατάδυση στο πανίσχυρο Ζεν. Ο Ανδρέας είχε φέρει μαζί του δίδυμα 12 και στάδια, αλλά αυτό ήταν μια μικρή υπέρβαση για τις απαιτήσεις μου. Το γεμάτο δράση πρόγραμμα του CTO επέτρεπε μόνο μία κατάδυση σε κάθε ναυάγιο, οπότε ήθελα απλώς να πάρω μερικές λήψεις από τα πιο σημαντικά χαρακτηριστικά.

Το Elpida βυθίστηκε ως πόλο έλξης δυτών τον Δεκέμβριο του 2019 και το φορτηγό πλοίο μήκους 63 μέτρων βρίσκεται πλέον όρθιο σε μέγιστο βάθος 28 μέτρων. Ο Ανδρέας εξήγησε ότι το νέο ναυάγιο δεν φαινόταν να είναι πολύ δημοφιλές λόγω του γεγονότος ότι οι περισσότεροι δύτες προτιμούσαν να επισκεφτούν το Ζεν, και ότι το να βρισκόταν πιο μακριά από το λιμάνι σήμαινε περισσότερα καύσιμα και υψηλότερο κόστος λειτουργίας για τα ναυλωμένα σκάφη.

Ήμασταν οι μόνοι δύο δύτες στο σημείο του ναυαγίου, αλλά μόλις πήδηξα στο νερό ήξερα ότι θα υπήρχε πρόβλημα. Η ορατότητα ήταν γαλακτώδες δέκα μέτρα ή λιγότερο. Άρχισα να πτερυγίζω προς τη γέφυρα. Όταν γύρισα ο Ανδρέας είχε εξαφανιστεί κάπου στην ομίχλη. Γύρισα στην πλώρη και βρήκα τον Αντρέα να κινείται αργά γύρω από το βαρούλκο του καταστρώματος. Ένα από τα κατοικίδια μου που μισούν τους δύτες τεχνολογίας (εκτός από το ότι φοράνε μαύρα από την κουκούλα μέχρι το πτερύγιο) είναι ότι κινούνται πολύ αργά και μεθοδικά, ενώ ένας φωτογράφος που έχει μόνο μία βουτιά για να τραβήξει φωτογραφίες πετάει σαν τρελός. Μερικές φορές, τα δύο άκρα μπορούν να κάνουν έναν περίπλοκο συνδυασμό.

Ακολούθησα τον Αντρέα μέσα από το αμπάρι και ανέβηκα στη γέφυρα. Ο τροχός του πλοίου έχει μείνει κολλημένος και κάνει μια υπέροχη σύνθεση, αλλά τη στιγμή που έκανα ουρά για μια βολή ένα πυκνό σύννεφο σωματιδίων έπεσε βροχή από ψηλά. Οι εκπνεόμενες φυσαλίδες μας είχαν εκτοπίσει μια χιονοθύελλα. Με τις δυνατότητες εικόνας μου άχρηστες, κατεβήκαμε τη σκάλα και μπήκαμε στο μηχανοστάσιο. Το πάνω μέρος των κινητήρων ήταν επικαλυμμένο με μια λεπτή λευκή σκόνη. Ο Αντρέας πλησίασε ελαφρώς πολύ και σάπισε, ένα λοφίο ιζήματος έκρυψε το πρόσωπό του. Είχα μια περίεργη αίσθηση ότι σήμερα δεν θα ήταν η μέρα μου!

Όντας ένα νέο ναυάγιο, δεν υπήρχε μεγάλη θαλάσσια ζωή. Βρήκα μερικά λεοντόψαρα αλλά τίποτα πιο ουσιαστικό. Πολύ γρήγορα, μου υπολογιστή μπήκε στο deco. Ανεβήκαμε αργά τον ιστό στην επιφάνεια. Μου άρεσε πολύ η εξερεύνηση της Ελπίδας. Πίσω στο ψαρολίμανο ανταλλάξαμε βάρκες και κατευθυνθήκαμε προς το MS Zenobia.

Καταδύσεις στο MS Zenobia

Το MS Zenobia είναι μια από τις κορυφαίες καταδύσεις ναυαγίων στον κόσμο και η πιο δημοφιλής περιοχή καταδύσεων της Κύπρου μακράν. Ο θάνατός της πιθανότατα οφειλόταν σε σφάλμα λογισμικού, αλλά υπάρχουν και ιστορίες ασφαλιστικών απατών και δολιοφθορών. Ένα πράγμα είναι βέβαιο, ότι το υπερβολικό νερό που διοχετεύθηκε στις δεξαμενές έρματος της την έκανε να καταγραφεί και τελικά να ανατραπεί. Το πλοίο RO-RO μήκους 172 μέτρων και ακτίνας 28 μέτρων βρίσκεται τώρα στην πλευρά του λιμανιού του σε μέγιστο βάθος 42 μέτρων με πλήρες φορτίο 104 αρθρωτών φορτηγών και άλλων μηχανημάτων. Η δεξιά ράγα είναι το πιο ρηχό σημείο στα 16 μέτρα περίπου, καθιστώντας το ναυάγιο ιδανικό τόσο για δύτες αναψυχής όσο και για δύτες τεχνολογίας – ένα πλήρες άρθρο για το Zen θα εμφανιστεί σε μελλοντικό τεύχος.

Κατευθυνόμαστε προς την Πάθο και το Cydive Dive Center

Το επόμενο πρωί έκανα check out από το St Raphael Resort και έφτιαξα μονοπάτια για την Πάθο, το τελευταίο μου λιμάνι. Το Cydive Dive Center που διαχειρίζεται ο Pascal και η Sophie είχε κανονίσει δύο καταδύσεις στο Laboe και το Vera K. Ήμουν πραγματικά εντυπωσιασμένος με τις εγκαταστάσεις του Cydive. Δεν νομίζω ότι θα μπορούσε να υπάρξει πιο τέλειο εκπαίδευση κέντρο με πισίνα, αίθουσες διδασκαλίας, αποδυτήρια και κατάστημα.

Η Σόφι εξήγησε ότι μια Πολωνή περιοδικό που ονομαζόταν Perfect Diver θα ήταν μαζί μας. Δεν ήμουν κοντά στον τέλειο δύτη, αλλά ανυπομονούσα να βουτήξω με κάποιους συναδέλφους επαγγελματίες. Η συνοδεία αποτελούνταν από δύο άνδρες εξοπλισμένους με βιντεοκάμερες και φωτογραφικές μηχανές και δύο γυναίκες που προφανώς θα ασχολούνταν με το μόντελινγκ. Προσθέστε ένα σωρό δύτες αναψυχής στο μείγμα και είχαμε σίγουρα ένα πλήρες φορτίο σκάφους.

Εξερευνώντας το Laboe

Το πρώτο μας ναυάγιο, το Laboe, κατασκευάστηκε στη Γερμανία κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Αρχικά μεταφέρθηκε στην Κύπρο το 2006 και χρησιμοποιήθηκε ως liveboard. Το 2014, το σκάφος μήκους 21.5 μέτρων και δοκών πέντε μέτρων βυθίστηκε ως έργο τεχνητού υφάλου και τώρα βρίσκεται όρθιο σε μέγιστο βάθος 28 μέτρων. Οι συνθήκες ήταν αρκετά ανώμαλες στο δεκάλεπτο ταξίδι με το πλοίο μέχρι την τοποθεσία κατάδυσης. Έπεσα ακόμη και βάζοντας το BCD μου. Με είχαν προειδοποιήσει ότι το ναυάγιο ήταν αρκετά λάσπη, έτσι κανονίσαμε με τη Sophie να περάσουμε τα πρώτα 15 λεπτά μόνοι μας προτού τιναχτεί το πολωνικό σώμα.

Αυτό ελπίζω ότι θα μου έδινε αρκετό χρόνο για να πάρω μερικές φωτογραφίες χωρίς ιζήματα. Ξεκινήσαμε από την πλώρη και μετά πήγαμε στο μηχανοστάσιο. Όταν έφτασα στην περιοχή του σαλούν, μπορούσα να δω την Πολωνική τετράδα στην πόρτα που περίμενε ανυπόμονα να μπει μέσα. Οι συνθήκες της επιφάνειας είχαν επιδεινωθεί όταν φτάσαμε στο σημείο της δεύτερης κατάδυσης. Μία από τις Πολωνές πέταξε πάνω από το πλάι, κάτι που φάνηκε να ξεκίνησε μια αλυσιδωτή αντίδραση. Το σχέδιο της Sophie ήταν να τους πάει όλους στο νερό όσο το δυνατόν γρηγορότερα για να αποφύγει μια μαζική συνεδρία φουσκώματος!

Το ναυάγιο της Βέρα Κ

Το δεύτερο ναυάγιο, το Vera K, ήταν ένα λιβανέζικο φορτηγό πλοίο που προσάραξε το 1972. Το πλοίο χρησιμοποιήθηκε ως στόχος για πολλά χρόνια και στη συνέχεια ανατινάχτηκε το 1974 καθώς δημιουργούσε κίνδυνο ναυτιλίας. Τα υπολείμματα του ναυαγίου βρίσκονται μέσα σε έναν κρατήρα σε σχήμα μπολ που προκλήθηκε από την τεράστια έκρηξη. Το μέγιστο βάθος στο εσωτερικό του κρατήρα είναι περίπου 12 μέτρα και στο εξωτερικό 6 μέτρα. Υπάρχουν βασικά τρεις κύριοι τομείς ενδιαφέροντος. Μια καμάρα, η μηχανή και η γέφυρα.

Συμπέρασμα: Η Κύπρος ως Μεσογειακός Καταδυτικός Προορισμός

Τα πρόσθετα ναυάγια και το MUSAN του Jason deCaires Taylor έχει σίγουρα προσφέρει στους δύτες μερικά συναρπαστικά νέα αξιοθέατα. Η δημιουργία θαλάσσιων πάρκων ελπίζουμε ότι θα επιτρέψει στα ιχθυαποθέματα να ανακάμψουν και θα υπάρχουν ακόμη και εγγυημένες συναντήσεις με σφυρίδες και χελώνες. Συνολικά, αυτό καθιστά την Κύπρο μια αρκετά καλή επιλογή για έναν μεσογειακό προορισμό καταδύσεων. Και ο ΚΟΤ δεν έχει τελειώσει ακόμα. Μπορεί να υπάρξουν περισσότερα νέα ναυάγια σύντομα.

Για να δείτε όλες τις τοποθεσίες κατάδυσης με μια κίνηση, θα ήταν συνετό να νοικιάσετε ένα αυτοκίνητο και να χρησιμοποιήσετε ένα Sat Nav ή χάρτες Google για να αποφύγετε να χαθείτε. Από την πλευρά της τεχνολογίας, δεν είδα κάτι που θα μπορούσε να ανταγωνιστεί το Ζεν. Αλλά έχω διαβεβαιωθεί ότι υπάρχουν περισσότεροι διαθέσιμοι ιστότοποι, οπότε ελπίζω να επιστρέψω για να κάνω μια ειδική έκθεση τεχνολογίας κάποια στιγμή τον επόμενο χρόνο.

Το άρθρο αυτό δημοσιεύθηκε αρχικά στο Scuba Diver UK #67 & Scuba Diver UK #68

Εγγραφείτε ψηφιακά και διαβάστε περισσότερες υπέροχες ιστορίες όπως αυτή από οπουδήποτε στον κόσμο σε μορφή φιλική προς κινητά. Σύνδεσμος στο πρώτο μέρος & Σύνδεσμος για το δεύτερο μέρος των αρχικών άρθρων.