Βαθιά μέσα σε αυτό το σκοτάδι κοιτάζοντας, στάθηκα εκεί για πολύ καιρό, αναρωτιέμαι, φοβόμουν, αμφιβάλλω, ονειρευόμουν όνειρα που κανένας θνητός δεν τόλμησε να ονειρευτεί ποτέ πριν – Έντγκαρ Άλαν Πόε.
«Συγχαρητήρια, μόλις σκότωσες τους πάντες», είπε ο Chris Demetriou, ο Ops Manager στο Dive-In Larnaca, με έδρα την Κύπρο. Είχαμε αποτολμήσει βαθιά μέσα στο ναυάγιο του MS Zenobia και, σίγουρα, η κατάδυση δεν είχε πάει όπως είχε προγραμματιστεί, αλλά πού είχα κάνει ένα τόσο μοιραίο λάθος; Αυτή ήταν η προτελευταία μου βουτιά στο Μάθημα TDI Advanced Wreck Diver. Οι τρεις τελευταίες μέρες ήταν ψυχολογικά πιο απαιτητικές από όσο είχα φανταστεί ποτέ.
Ο Chris είπε: «Δεν χρειάζεται να φορτώσω το μάθημα με προσομοιωμένα προβλήματα, απλώς συμβαίνουν σε πραγματικό χρόνο». Ήταν νεκρός – κατάμαυρος, κλειστός σε μέταλλο που προκαλούσε κλειστοφοβία, χωρίς φώτα ή οδηγίες. Οι καταστάσεις θα μπορούσαν να γίνουν αρκετά ενδιαφέρουσες, αν όχι εξαιρετικά τεταμένες!
Το Zen είναι ένα ιδανικό ναυάγιο για τεχνικούς δύτες εκπαίδευση. Στις 7 Ιουνίου 1980, το πορθμείο μήκους 165 μέτρων, 10,000 τόνων, roll-on, roll-off βυθίστηκε στη μέση του κόλπου της Λάρνακας. Τώρα βρίσκεται στην πλευρά του λιμανιού της σε μέγιστο βάθος 42 μέτρων. Ο θάνατός της είναι εδώ και καιρό βουτηγμένος σε διαμάχες και ίντριγκες. Η πιο εύλογη θεωρία είναι ότι βυθίστηκε λόγω δυσλειτουργίας με το ηλεκτρονικό σύστημα που ελέγχει τις δεξαμενές έρματος της. Δεν έχουν γίνει ποτέ επιχειρήσεις διάσωσης.
Ένα πλήρες φορτίο από 104 αρθρωτά φορτηγά και βαριά εργοστασιακά μηχανήματα βρίσκονται ακόμα αλυσοδεμένα στα καταστρώματα και στοιβαγμένα μέσα στα αμπάρια της. Αυτή η δημοφιλής τοποθεσία καταδύσεων βρίσκεται σε βολική τοποθεσία, μόλις λίγα λεπτά με το RIB από το λιμάνι.
Ο Chris έχει περάσει αρκετά χρόνια αναπτύσσοντας το δρομολόγιο του μαθήματος. Οι περισσότεροι απο εκπαίδευση Οι καταδύσεις πραγματοποιούνται μέσα στην αίθουσα ημέρας του αξιωματικού και στην κρεβατοκάμαρα του καπετάνιου. Τα δύο δωμάτια είναι εντελώς κλειστά, με λίγο φως της ημέρας να φιλτράρει από μια σειρά από ορθογώνια παράθυρα πάνω. Ο Κρις εξήγησε: «Δεν χρειάζεται να μπεις βαθιά μέσα για την πορεία». Απλά για να μπερδέψουμε τα πράγματα, το Ζεν βρίσκεται στην πλευρά του λιμανιού του, έτσι οι πόρτες, οι τοίχοι, οι οροφές και τα παράθυρα δεν είναι εκεί που αναμένεται να είναι. Ο Chris είπε: «Όταν σχεδιάζετε οποιεσδήποτε καταδύσεις διείσδυσης, είναι ζωτικής σημασίας να λάβετε υπόψη τον προσανατολισμό του δωματίου και τη συνολική διάταξη του ναυαγίου».
Αν και υπάρχουν ορισμένες θεωρητικές συνεδρίες, το μεγαλύτερο μέρος του τετραήμερου μαθήματος επικεντρώνεται σε πρακτικές ασκήσεις. Ο πρώην Λονδρέζος Κρις είπε: «Αυτό είναι το αγαπημένο μου μάθημα TDI. έχουμε ήδη τρέξει περίπου δέκα φέτος». Συνήθως περιορίζει τους αριθμούς σε δύο δύτες ανά μάθημα. Οι ελάχιστες απαιτήσεις πιστοποίησης είναι το PADI Advanced Ανοιχτό νερό δύτης με το Wreck Specialty και 50 καταγεγραμμένες καταδύσεις ή οποιονδήποτε οργανισμό πιστοποίησης με πιστοποιητικό εξοικείωσης ναυαγίου και τον προβλεπόμενο αριθμό καταδύσεων. Οι δύτες πρέπει πραγματικά να έχουν τη σωστή νοοτροπία για αυτό το μάθημα. Ο Κρις είπε: «Δεν χρειάζεται να αποτύχουμε κανέναν, καταλήγουν να αποτύχουν οι ίδιοι». Και συνέχισε: «Αυτό το μάθημα δεν είναι για «συλλέκτες σημάτων». Μέχρι το τέλος της δεύτερης ημέρας, ξέρω αν θα τα καταφέρουν ή όχι».
Η πρώτη μου βουτιά ήταν βασικά προσανατολισμός. Αυτό μου έδωσε την ευκαιρία να εξοικειωθώ με τα βασικά χαρακτηριστικά του ναυαγίου και τη δική μου διαμόρφωση εξοπλισμού. Είχα συνεργαστεί με τον Scott Ayrey, έναν έμπειρο δύτη trimix. Όλοι οι συμμετέχοντες πρέπει να είναι εφοδιασμένοι με twinsets και έναν κύλινδρο σκηνής. Ο Chris προτιμά να διατηρεί το κιτ του όσο πιο απλοποιημένο και βασικό γίνεται – «Δεν θέλω να μοιάζω με δύτη χριστουγεννιάτικων δέντρων», λέει.
Δεν υπάρχουν κλουβιά που να καλύπτουν τις πολλαπλές του, ούτε λαστιχένιες μπότες και δίχτυα στους κυλίνδρους. Ο Κρις είπε: «Όλα καταλήγουν να κολλάνε στο ναυάγιο». Ο Κρις μας οδήγησε στην πόρτα του διαφράγματος που οδηγούσε στην αίθουσα ημέρας των αξιωματικών. Ελέγξαμε το βάθος, το χρόνο και τις πιέσεις των κυλίνδρων πριν μπούμε. Η πρώτη μας εργασία ήταν να σχεδιάσουμε έναν χάρτη της εισόδου και να τονίσουμε τυχόν διακριτικά χαρακτηριστικά μέσα στο δωμάτιο. Αυτό περιελάμβανε αγωγούς σωληνώσεων, παράθυρα, χαλί, καλωδιώσεις, αυλάκια, κ.λπ. Στις επόμενες καταδύσεις, ο Scott και εγώ θα εξοικειωνόμασταν πολύ με τη διάταξη.
Σίγουρα δεν υπήρχε χρόνος για περιήγηση στα αξιοθέατα. Ο Taskmaster Chris μας έβαλε να κάνουμε μια σειρά από ασκήσεις απομόνωσης αερίου που προσομοιώνουν μια σπασμένη πολλαπλή ή μια αποσπώμενη ρυθμιστής. Μια καταστροφική διαρροή αερίου σε ένα κλειστό, υπερυψωμένο περιβάλλον είναι μια πραγματική απειλή. Ο Κρις μας έδειξε τι να κάνουμε και μετά ήταν απλώς μια περίπτωση να ακολουθήσουμε τη διαδικασία βήμα προς βήμα με ήρεμο, συντονισμένο τρόπο. Όλες οι δεξιότητες εκτελέστηκαν περίπου στα 25μ.
Στην ανάβαση πέρασα στον κύλινδρο σταδίου 50 τοις εκατό O2. Εναλλαγή αερίου υπολογιστές κάνουν τη διαχείριση της αποσυμπίεσης πολύ πιο εύκολη. Μόνιμοι σημαντήρες έχουν τοποθετηθεί στην πρύμνη, στο μέσο του πλοίου και στην πλώρη του Zen, ενώ υπάρχει ακόμη και ένα τραπέζι στα 5 μέτρα για να κάνει τις στάσεις deco πιο άνετες. Ο Κρις εξακολουθούσε να ασκεί πίεση. Σταματήσαμε και εξασκηθήκαμε στην ανάπτυξη των καθυστερημένων SMB μας, κάτι που αποδείχτηκε αρκετά περιπετειώδες όταν κάποιος – που θα παραμείνει ανώνυμος – ξέχασε να δέσει τη γραμμή του τροχού με το SMB!
Οι επόμενες καταδύσεις επικεντρώθηκαν κυρίως στα χαμένα μάσκα διαδικασίες, τοποθέτηση/ανάκτηση μιας κατευθυντήριας γραμμής και χρήση του μακρύ σωλήνα του Scott σε ένα σενάριο εκτός αέρα. Πέρασα τις πρώτες στιγμές κάθε άσκησης αποκτώντας ψυχραιμία και σκεφτόμουν τα logistics, δηλαδή βεβαιωθείτε ότι ο μακρύς σωλήνας είναι απαλλαγμένος από οποιουσδήποτε περιορισμούς όταν μοιράζεται αέρα και θυμάμαι να διατηρείτε την τοποθέτηση της γραμμής όσο το δυνατόν πιο απλή και χωρίς εμπόδια πριν αντιδράσετε στην εργασία. Το μάθημα μου δίδαξε επίσης τη σημασία του να έχω ένα εφεδρικό μάσκα και τουλάχιστον δύο συσκευές κοπής. Όπως είχε πει ο Κρις: «Τα απλά πράγματα σώζουν ζωές».
Το Dive four αποδείχτηκε το πιο σκληρό από όλα. Έπρεπε να φορέσω το ειδικό black-out του Chris (διαρροή) μάσκα και να βρω τον δρόμο μου να βγω από την αίθουσα ημέρας των αξιωματικών νιώθοντας μόνος. Ήταν παρόμοιο με το να παίζεις το δημοφιλές πάρτι «βάλε την ουρά στον γάιδαρο», αλλά σε μεγαλύτερη και πολύ πιο σοβαρή κλίμακα.
Ο Κρις με γύρισε γύρω-γύρω και με κίνησε πάνω-κάτω κι έτσι ήμουν εντελώς αποπροσανατολισμένος. Αυτή τη φορά δεν υπήρχε κατευθυντήρια γραμμή, επομένως θα έπρεπε να βασιστώ στη μνήμη μου για τη διάταξη του δωματίου και να προσπαθήσω να βρω ένα οικείο αντικείμενο για να χρησιμοποιήσω ως σημείο αναφοράς. Όλη μου η αίσθηση της αντίληψης έμεινε σε μια σοβαρή κατάσταση χάους και σύγχυσης.
Αυτή ήταν μια πολύ τρομακτική στιγμή, παρόλο που ήξερα ότι ο Κρις ήταν εκεί μαζί μου και παρακολουθούσε κάθε μου κίνηση. Το ένστικτό μου ήταν να ανέβω μερικά μέτρα μέχρι να χτύπησα το κεφάλι μου στα παράθυρα και μετά να προχωρήσω σε μια γωνία όπου ελπίζω να έβρισκα το χαλί. Τελικά, μετά από δέκα λεπτά ψάξιμο, τα δάχτυλά μου ένιωσαν τη γνώριμη υφή των μάλλινων ινών. Τι ανακούφιση – ήξερα ότι αυτό θα οδηγούσε στην πόρτα του διαφράγματος και στην τελική ελευθερία.
Ο Κρις είπε ότι το ρεκόρ για την απόδραση από το δωμάτιο ήταν δύο με τρία λεπτά, αλλά ορισμένοι δύτες χρειάστηκαν περισσότερο από μία ώρα για να βρουν το δρόμο τους. Δεν είμαι σίγουρος ότι θα μπορούσα να κρατήσω τα νεύρα μου για τόσο πολύ!
Η τελευταία μας μέρα περιελάμβανε τον σχεδιασμό και την υλοποίηση δύο σχετικά «απλών» καταδύσεων διείσδυσης ναυαγίων. Ο Σκοτ κι εγώ μπήκαμε μέσα από τη γέφυρα και κάναμε εναλλάξ για να βάλουμε μια γραμμή από το δωμάτιο πλυντηρίων μέχρι το πάνω κατάστρωμα του αυτοκινήτου. Κατά την έξοδο, έπρεπε να προσομοιώσουμε μια άσκηση εκτός αέρα και μια άσκηση «ελαφριάς εξόδου». Ο Κρις μας είπε ότι πρέπει πάντα να έχουμε ένα κύριο φως και δύο εφεδρικά σε περίπτωση αποτυχίας. Όπως είχα ήδη ανακαλύψει στην κατάδυση «σφίξιμο των γλουτών», το να μην μπορείς να δεις μέσα σε ένα ναυάγιο είναι ένα εφιαλτικό σενάριο.
Ο Scott ήταν ο πρώτος που έθεσε μια κατευθυντήρια γραμμή. Πάντα πίστευα ότι θα υπήρχαν αρκετοί σωλήνες, μεντεσέδες και λαβές για να τυλίξουν τη γραμμή γύρω, αλλά δεν ήταν τόσο εύκολο. Ο Κρις είπε ότι σε ένα προηγούμενο μάθημα ένας από τους συμμετέχοντες είχε τυλίξει τη γραμμή γύρω από ένα πλωτό πλαστικό φύλλο. Αυτό προφανώς δεν ήταν ένα καλό σημείο δέσμευσης για μια κατευθυντήρια γραμμή! Ο Chris μας είχε ήδη διδάξει για snoopy loops, γραμμικά βέλη και κατάλληλα tie off, οπότε ήμασταν απολύτως ενήμεροι και θέλαμε να πάμε.
Στο ταξίδι της επιστροφής πρωτοπορούσα ενώ προσομοιώνω εκτός αέρα χρησιμοποιώντας το μακρύ σωλήνα του Scott. Ήμασταν σε ενιαίο αρχείο κινούμενοι σε ένα στενό πέρασμα. Ήταν εντελώς μαύρο, έτσι αργά και μεθοδικά έτρεξα τα δάχτυλά μου κατά μήκος δέκα μέτρων νάιλον γραμμής πίσω στο κύριο σημείο πρόσδεσης. Στην πορεία έπρεπε να διαπραγματευτούμε μια σφιχτή καταπακτή και να ανεβούμε και πάνω από μια πόρτα.
Αν κινούσα πολύ γρήγορα, του Σκοτ ρυθμιστής θα μου είχαν τραβηχτεί από το στόμα και αν είχα αφήσει τις οδηγίες, θα είχα χαθεί τελείως. Ήμουν 100 τοις εκατό εξαρτημένος από τον Scott και πραγματικά δεν μου άρεσε αυτό το αίσθημα εμπιστοσύνης. Τελικά επιστρέψαμε στο σημείο εισόδου μας και ολοκληρώσαμε με επιτυχία εκπαίδευση άσκηση.
Στη συνέχεια αντιστρέψαμε τους ρόλους και περάσαμε για δεύτερη φορά. Αυτό είναι όπου η έλλειψη εμπειρίας στον καθορισμό των κατευθυντήριων γραμμών μου έδωσε πραγματικά ένα μάθημα. Υπήρχε ήδη μια οδηγία μέσα στο ναυάγιο που οδηγούσε σε διαφορετικό δωμάτιο. Ο Κρις είπε ότι βρισκόταν συχνά μέσα σε ναυάγια όπου άλλοι δύτες είχαν αφήσει πεταμένες γραμμές.
Κατά λάθος, έβαλα το βασικό μου δέσιμο στην υπάρχουσα γραμμή και μπήκα από αυτό το σημείο. Έβαλα κατευθυντικά βέλη στη γραμμή για να δείξω την έξοδο, αλλά τοποθέτησα το βέλος μου σε λάθος γραμμή. Αυτό σήμαινε ότι θα είχαμε χαθεί εντελώς μέσα στο ναυάγιο. Ο Κρις είπε: «Δεν θα ξανακάνεις αυτό το λάθος». Είχε δίκιο και αυτός ήταν μακράν ο καλύτερος τρόπος για να μάθεις – κάτω από ελεγχόμενες συνθήκες. Όσο περισσότερα προβλήματα αντιμετώπιζα στο μάθημα σήμαινε ότι θα ήμουν πιο ικανός να τα αντιμετωπίσω στην πραγματική ζωή. Το μάθημα TDI Advanced Wreck Diver μου είχε δώσει μια εντελώς διαφορετική προοπτική για να παίζω στο σκοτάδι.
Αν και ήταν δύσκολες τέσσερις μέρες, είχα απολαύσει κάθε στιγμή. Ξεκινήσαμε με τα βασικά και φτάσαμε σε μερικές ασκήσεις βαριάς φόρτωσης. Ο Κρις φρόντισε να είχαμε μια ενδελεχή ενημέρωση μετά από κάθε κατάδυση. Αυτό μας έδωσε την ευκαιρία να καθίσουμε και να συζητήσουμε τυχόν προβλήματα και να προχωρήσουμε σε διορθωτικές ενέργειες.
Σύντομα συνειδητοποίησα ότι ήταν απαραίτητο να έχω ψυχραιμία. Έσπρωξε επίσης το γεγονός ότι ο φίλος μου έπρεπε να είναι εξίσου ευθυγραμμισμένος. Ήμουν τυχερός που είχα τον Σκοτ ως δικό μου εκπαίδευση εταίρος. Το μόνο που μπορώ να πω είναι να επιλέξω με σύνεση. Ο Κρις είπε: «Ο πανικός θα σε σκοτώσει όλη μέρα. Το κλειδί είναι να μην τα παρατάς ποτέ». Είχα εκτελέσει όλες τις δεξιότητες σε ένα «ελεγχόμενο» περιβάλλον και ο Chris ήταν πάντα κοντά σε περίπτωση που είχαν παρουσιαστεί πραγματικά προβλήματα.
Αν και ολοκλήρωσα ικανοποιητικά όλα τα εκπαίδευση ασκήσεις Δεν μπορούσα να σταματήσω να σκέφτομαι πώς θα αντιδρούσα σε μια πραγματική κατάσταση ζωής ή θανάτου; Κατάμαυρο, βαθιά μέσα σε ένα ναυάγιο χωρίς οδηγίες, χωρίς φίλε και χωρίς ορατή έξοδο – τι θα έκανα;
Μόνιμοι σημαντήρες έχουν τοποθετηθεί στην πρύμνη, στο μέσο και στην πλώρη του Ζεν, ενώ υπάρχει ακόμη και ένα τραπέζι στα 5 μέτρα για να κάνει τις στάσεις deco πιο άνετες
Κατά λάθος, έβαλα το βασικό μου δέσιμο στην υπάρχουσα γραμμή και μπήκα από αυτό το σημείο. Έβαλα κατευθυντικά βέλη στη γραμμή για να δείξω την έξοδο, αλλά τοποθέτησα το βέλος μου σε λάθος γραμμή. Αυτό σήμαινε ότι θα είχαμε χαθεί εντελώς μέσα στο ναυάγιο
Μάθημα TDI Advanced Wreck Diver: - Διάρκεια μαθήματος: Τέσσερις ημέρες Αριθμός καταδύσεων: Έξι καταδύσεις Zenobia wreck Dives Συμμετέχοντες: Δύο ανά μάθημα Κόστος: 625 Ευρώ (Περιλαμβάνονται τέλη σκαφών, δίδακτρα, φυσικό αέριο και φιάλες. Το εγχειρίδιο και η πιστοποίηση είναι επιπλέον 84 ευρώ). Δεν περιλαμβάνεται ενοικίαση κιτ.
Φωτογραφίες Stuart Philpott
