Flores, πύλη στο Komodo

Δράκοι, ακτίνες μαντάτα, σπάνια πλάσματα και υπολείμματα Hobbit Men's περιμένουν τον αυτοδύτη που επισκέπτεται το Εθνικό Πάρκο Komodo, ένα μαγικό καταφύγιο που όμως έχει και τις προκλήσεις του να ξεπεράσει. Ο PIERRE CONSTANT παρέχει την επισκόπηση του με λέξεις και εικόνες

Το ινδονησιακό αρχιπέλαγος βρίσκεται στο σταυροδρόμι τριών μεγάλων τεκτονικών πλακών: της Ινδο-Αυστραλίας, της Ευρασιατικής και του Ειρηνικού. Τα νησιά Μικρά Σούντα αποτελούν μέρος του Δυτικού Τόξου Μπάντα, μεταξύ της Ιάβας και των Νήσων Μπάντα, η προέλευση του οποίου είναι ηφαιστειακή Τριτογενής. 

Το νησί Φλόρες είναι μέρος αυτού του εσωτερικού τόξου των νεαρών ηφαιστειακών νησιών, που περιλαμβάνει από δυτικά προς ανατολικά το Μπαλί, το Λομπόκ, τη Σουμπάουα, το Κομόντο και τη Ρίνκα, και στη συνέχεια συνεχίζει προς το Σολόρ, το Παντάρ, το Άλορ, το Κάμπινγκ και το Βετάρ. 

Το αρχικό ηφαιστειακό που σχημάτισε το Flores ήταν υποθαλάσσιο. Κατά τα μέσα του Μειόκαινου, ψαμμίτης και ασβεστόλιθος αποτέθηκαν κάτω από το νερό μέσα σε λεκάνες που περιβάλλουν την ηφαιστειακή ράχη του Φλόρες. 

Δεκαέξι απολιθώματα έχουν ανακαλυφθεί στο νησί, με γιγάντιες χελώνες και τον πυγμαίο ελέφαντα 900,000 ετών Stegodon sondaari. Τα απολιθώματα σπονδυλωτών περιλαμβάνουν τον δράκο Komodo (Varanus komodoensis), ο κροκόδειλος και ο ελέφαντας Stegodon floresensis. Αυτή η εξαιρετικά ενδημική πανίδα εξαλείφθηκε από μια μεγάλη έκρηξη.

Το 2003 ο Theodore Verhoeven ανακάλυψε πέτρινα αντικείμενα και τα οστά της Flo, μιας 25χρονης γυναίκας ύψους μόλις πάνω από 1 μέτρο από 18,000 χρόνια πριν. Αντιπροσώπευε ένα νέο είδος, Homo floresensis, γνωστή ως Hobbit Man, το είδος της πίστευε ότι κατοικούσε στη σπηλιά όπου βρέθηκε για 100,000 χρόνια. 

Στο σημείο βρέθηκαν επίσης απολιθώματα 47 μεμονωμένων στεγόδων. Τα μικρά του είδους θα ήταν η κύρια πηγή τροφής Homo floresensis.

Το 2014 άλλα, πολύ παλαιότερα ανθρώπινα λείψανα ανακαλύφθηκαν στο Flores, πιο κοντά σε αυτά του προγόνου μας Homo erectus και έφτασε από την Αφρική πριν από περίπου ένα εκατομμύριο χρόνια. Με τον καιρό, η εξελικτική διαδικασία είχε οδηγήσει στον νησιωτικό νανισμό. 

Η Κόκκινη Βάρκα

Η ιταλικής καταγωγής ηλεκτρονικός μηχανικός Cinzia Mariolini έγινε αφοσιωμένη δύτης το 1990. Μια κατάδυση εκπαιδευτή στην Αυστραλία και τις Μαλδίβες, άρχισε τελικά να διαχειρίζεται καταδυτικές δραστηριότητες, αγοράζοντας το 75%. Flores Diving Center στο 2015. 

Η Cinzia πραγματοποιεί ημερήσιες εκδρομές από το Labuan Bajo, το δυτικό άκρο του Flores, στα νησιά του εθνικού πάρκου Komodo σε ένα παραδοσιακό ινδονησιακό ξύλινο καπάλ κάγιου. 

Ονομάστηκε Μουτιάρα Πέρματα or Λαμπερό μαργαριτάρι το «Red Boat», όπως είναι επίσης γνωστό, έχει μήκος 21 μέτρα, πλάτος 3.6 μέτρα και εξακύλινδρο κινητήρα ντίζελ Mitsubishi 180 ίππων. Έχει επταμελές πλήρωμα και χωρητικότητα 13 δύτες.

Το Εθνικό Πάρκο Komodo καλύπτει 2,200 τετραγωνικά χιλιόμετρα, που περιλαμβάνει ένα παράκτιο τμήμα του δυτικού Flores, τα τρία μεγαλύτερα νησιά Komodo, Rinca και Padar, καθώς και 26 μικρότερα νησιά και τα γύρω νερά του στενού Sape.

Δημιουργήθηκε το 1980 αρχικά για να προστατεύσει τη μεγαλύτερη σαύρα στον κόσμο, τον δράκο Komodo (Varanus komodoensis), και ανακηρύχθηκε από την UNESCO Μνημείο Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς και στη συνέχεια Καταφύγιο Ανθρώπου και Βιόσφαιρας. 

Αυτό το τμήμα του Κοραλλιογενούς Τριγώνου περιέχει μερικά από τα πλουσιότερα θαλάσσια βιοποικιλότητα στη Γη, με 1,000 είδη ψαριών, 385 σκληρά κοράλλια, 70 σφουγγάρια, 10 δελφίνια, επτά φάλαινες καθώς και ακτίνες μαντάτα, χελώνες και dugong. 

Στο πάρκο έχει εντοπιστεί πληθυσμός 1,200 κατοίκων υφάλων. Η αλιεία Manta απαγορεύτηκε επίσημα στην Ινδονησία το 2014. 

Η μέρα κατάδυσης ξεκινά νωρίς. Οι δύτες συναντώνται στο Flores Diving Center στις 7 π.μ. Πέντε λεπτά με τα πόδια στον πολυσύχναστο κεντρικό δρόμο του Labuan Bajo οδηγεί στο Pelabuhan, το λιμάνι της πόλης που μοιάζει με μια πολύ δραστήρια μαρίνα με ψαροκάικα και τουριστικά σκάφη. Στην ξηρή περίοδο, το Labuan Bajo είναι ένα σκονισμένο, θορυβώδες μέρος, όπου οι θερμοκρασίες αυξάνονται γρήγορα κατά τη διάρκεια της ημέρας.

Η θαλάσσια αύρα φέρνει φιλόξενη ανακούφιση κατά τη διάρκεια της 90λεπτης κρουαζιέρας στα νησιά, τα οποία είναι ως επί το πλείστον άγονα, κίτρινα και γκρίζα, με τη χορταριασμένη σαβάνα καμένη και λευκασμένη κάτω από τον καυτό ήλιο. Δεν αποτελεί έκπληξη, όπου οι θερμοκρασίες φτάνουν κατά μέσο όρο τους 40°C κατά τη διάρκεια της ημέρας. 

Μια πολύ λεπτομερής ενημέρωση δίνεται στο κατάστρωμα από τον Darmin, τον 30χρονο Ινδονήσιο οδηγό καταδύσεων, σχετικά με την πρώτη μας τοποθεσία, το Siaba Besar, στο βόρειο τμήμα του πάρκου πάνω από το Rinca και το Komodo.

Υπάρχουν σωματίδια στο νερό, αλλά ο κήπος των κοραλλιών είναι εντυπωσιακός και η ζωή των ψαριών είναι άφθονη. Βλέπουμε σχολές ριγέ fusiliers, μεγάλα μάτια σε κόκκινο ή ασημί χρώμα ανάλογα με τη διάθεσή τους, διαγώνια γλυκά (Plectothinchus lineatus), κίτρινο μασκοφόρο αγγελόψαρο (Pomacanthus xanthometopon), άγγελοι έξι ζωνών και σύννεφα ανθίας. 

Δαμάστε τις πράσινες χελώνες

Με απόλαυση, παρατηρώ μια μπονάτσα από ήμερες πράσινες χελώνες να ακουμπούν νωχελικά πάνω από επιτραπέζια κοράλλια. Ασυνήθιστα, ένας από αυτούς δεν είχε καμία αντίρρηση να κάνω μεγέθυνση για μια κοντινή λήψη και ένα πορτρέτο. Κοιμάται στον βυθό της θάλασσας, ένα άλλο μεγάλο άτομο μήκους έως 1.5μ. 

Ντροπαλός από τη φύση του, μια σχολή από μονόκερους καμπούρες (Νασο μπαχυκεντρον) έγινε για μια ευχάριστη συνάντηση. Ένα βράχο που κινεί το βράχο (Novacullichthys ταενιούρους) δούλευε στα ερείπια των κοραλλιών.

Εξαιρετικός Ινδός καταδυτικός οδηγός Navneet, an εκπαιδευτή στα νησιά Ανταμάν, έδωσε την ενημέρωση για τον ιστότοπο Mawan. Προωθήθηκε ως σταθμός καθαρισμού για μαντάτα, κάνοντάς μας ανυπόμονους, αλλά δεν φαίνονταν ακτίνες. «Το περασμένο Σάββατο, είχαμε μια συνάντηση με έναν φαλαινοκαρχαρία!» ακτινοβολούσε ένας Γερμανός καλεσμένος. Τυχερός είσαι. 

Το ρεύμα πηγαινοερχόταν ενοχλητικά. Δεν συνέβαιναν πολλά εκτός από ένα υπέροχο ψάρι ανεμώνης ντομάτας (Amphiprion frenatus) αιωρείται πάνω από την ανεμώνη του.

Ένα μεσημεριανό κουτί στο χώρο ηλιοθεραπείας, κάτω από τη σκιά του καμβά, ήταν ο κανόνας. Για την απογευματινή κατάδυση κατευθυνθήκαμε στο Loh Buaya στη βορειοδυτική ακτή της Rinca, τη θέση του σταθμού δασοφυλάκων του Εθνικού Πάρκου Komodo. Αυτό θα πρόσφερε μια ευκαιρία για μια στενή συνάντηση με έναν δράκο Komodo. 

Αποβιβαστήκαμε σε έναν ξύλινο πλωτήρα και ένας τσιμεντοστρωμένος διάδρομος οδηγούσε στο σταθμό του πάρκου, όπου μας συνάντησε ο δασοφύλακας που θα μας ξεναγούσε. Νωρίς το απόγευμα, η ζέστη ήταν έντονη. Έξι καλού μεγέθους δράκοι του Κομόντο ρουφούσαν ήρεμα στη σκιά του στρατώνα, περιμένοντας παθητικά τους επισκέπτες τους με ένα ψύχραιμο βλέμμα. 

Οπλισμένος με ένα μακρύ ξύλινο ραβδί, ο οδηγός φρόντισε να μην πλησιάσουμε πολύ τις σαύρες. Ακολούθησε μια πεζοπορία στην κορυφή του λόφου για μια πανοραμική θέα στον κόλπο και τους γύρω λόφους, και μια βόλτα 45 λεπτών με επιστροφή στην οποία δεν συναντήσαμε δράκους. Η τέλεια παγίδα για τους τουρίστες. 

Πίσω στο 2005, είχα απολαύσει μια αυθεντική συνάντηση στα νότια της Rinca. Το σκάφος είχε ρίξει άγκυρα σε μια ερημική παραλία στον κόλπο Horseshoe και το χρυσαφένιο φως αργά το απόγευμα ήταν υπέροχο. Ήταν τέλειος χρόνος για φωτογραφίες του γιοτ, οπότε είχα ζητήσει από τον καπετάνιο την άδεια να πάω στη στεριά. 

«Όχι χωρίς μέλος του πληρώματος, για ασφάλεια», προειδοποίησε. Κανένα πρόβλημα. Δεν είχα πάει στην παραλία για πέντε λεπτά όταν ένας δράκος Komodo μήκους 2.5 μέτρων αναδύθηκε από τους θάμνους περίπου 40 μέτρα μακριά.

Το κεφάλι χαμηλά, κινήθηκε με ένα βάδισμα σαν γάτα, με τη διπλή γλώσσα να κολλάει μέσα και έξω από το ρύγχος για να πάρει ένα αξιοπρεπές άρωμα από εμένα, πλησίασε, κουνώντας τα δυνατά του χέρια προς τα εμπρός από αριστερά προς τα δεξιά. Ήταν ένα συναρπαστικό αλλά και τρομακτικό θέαμα. 

Ξαφνικά σταμάτησε 20 μέτρα μακριά μου καθώς το καδράρω με τον τηλεφακό μου, με το ένα γόνατο στο έδαφος. Με ένα κόκκινο διαβολικό μάτι, με κοίταξε για λίγο, με το κεφάλι στο πλάι. Ο κόσμος έμεινε ακίνητος. Έπειτα, σαν να είχε ικανοποιηθεί η περιέργειά του, είχε ξαναγίνει στους θάμνους. 

Τοποθεσίες στο βόρειο Κομόντο

Πολλές τοποθεσίες καταδύσεων είναι οι καταλληλότερες για αρχάριους, με ήρεμα νερά και μικρή δράση με ψάρια. Η κατάδυση στο Komodo κάνει διάκριση μεταξύ της «πέφτουσας παλίρροιας», όταν τα νερά του Ειρηνικού ρέουν νότια στον Ινδικό Ωκεανό, και της «ανερχόμενης παλίρροιας», όταν τα νερά του Ινδικού Ωκεανού ρέουν βόρεια στον Ειρηνικό. 

Υπάρχει εμφανής πτώση 2-3° στη θερμοκρασία του νερού από τους συνηθισμένους 28°C σε ανοδική διαδρομή, λόγω της ανύψωσης της νότιας τάφρου. Θα μπορούσατε να τα καταφέρετε χωρίς α στολή αλλά οι περισσότεροι φορούν ένα 3mm ούτως ή άλλως και κάποιοι θέλουν ακόμη και ένα 5mm!

Επειδή εκτίθενται σε αυτές τις θερμοκρασίες καθημερινά, οι divemaster φορούν πάντα α στολή συμπεριλαμβανομένης μιας κουκούλας. Για να βουτήξετε στις νότιες ακτές του Komodo και της Rinca, ένα 5mm στολή είναι υποχρεωτική.

Τα Mantas, το εμβληματικό highlight του Komodo, φαίνονται στο Mawan, το Manta Point και το Cauldron στα ανατολικά και βόρεια του νησιού Komodo. Την τρίτη ημέρα, το σχέδιο ήταν να βουτήξουμε στις βόρειες τοποθεσίες του Komodo: «Είναι ό,τι καλύτερο υπάρχει στο Komodo όσον αφορά τη δράση των ψαριών», επιβεβαίωσε η Cinzia. Δεν θα απογοητευόμουν. 

Βουτηγμένο σε μια πτώση, το Castle Rock είναι μια βραχώδης προεξοχή που προεξέχει από τη θάλασσα. Το ρεύμα τρέχει από τα δυτικά προς τα ανατολικά, και είδαμε να εκπαιδεύονται κιτρινόπτερους χειρουργούς (Acanthurus xanthopterus), γίγαντας και μεγαλόφθαλμος γρύλος, καρχαρίες λευκής άκρης και γκρίζου υφάλου, ροπάλου Teira, λυθρίνι και πολύ ήμερος Napoleon wrasse. Μια μεγάλη κηλιδωτή αχτίδα αετού προχώρησε, full frame, στο τέλος της κατάδυσης.

Το Cauldron είναι ένα κανάλι καθαρού νερού μεταξύ Gili Lawa Laut και Gili Lawa Darat, με μόνο ένα ελαφρύ ρεύμα. Καλεσμένη Κατρίνα από την Αγγλία, που εργάζεται σε ένα ερευνητικό πρόγραμμα για το Ίδρυμα Marine Megafauna, επιβιβάστηκε για να μιλήσει για τα μαντάτα πριν από την κατάδυση. 

Ο οργανισμός, ο οποίος ξεκίνησε το 2008 στη Μοζαμβίκη με τους Δρ Simon Pierce και Andrea Marshall, άνοιξε μια βάση στο Nusa Lebongan στο Μπαλί το 2011 και αργότερα ιδρύθηκε στο Labuan Bajo, όπου η Katrina πρόσφερε εβδομαδιαίες ομιλίες για την τελευταία έρευνα.

Κατά τη διάρκεια της κατάδυσης, ένας νεαρός κάτοικος ασπρόμαυρου ύφαλου, περίεργος για τους δύτες, αποδείχτηκε ότι ήταν ένα μοντέλο συνεργασίας, που μας έκανε κύκλους μερικές φορές πάνω από τον άσπρο αμμώδη βυθό.

Το Cauldron στενεύει σε μια χοάνη και σε ένα κανάλι που ονομάζεται Shotgun, όπου ανέβηκε το ρεύμα. Σχολές κόκκινου και μαύρου snapper και bigyeye jack συγκεντρώνονται στην είσοδο. Η στάση ασφαλείας έγινε στην άλλη πλευρά του Shotgun, όπου μια αποικία χελιών κήπου κάλυπτε τον αμμώδη βυθό.

Τα Μαντά είναι ηλικίας 5 εκατομμυρίων ετών, αλλά έχουν έναν πρόγονο ελαστικό κλαδό που πηγαίνει πίσω 415 εκατομμύρια χρόνια. Αυτοί οι τροφοδότες στο κάτω μέρος είναι επίσης τροφοδότες φίλτρου με πέντε βράγχια και το σχήμα διαμαντιού είναι κατασκευασμένο για ταχύτητα.

Δεν υπάρχει άλλο Manta γένος τώρα – έχει αντικατασταθεί από Mobula, και αναγνωρίζονται δύο διαφορετικά είδη: το πελαγικό γιγάντιο μάντα (Mobula birostris) και το μαντάτο ύφαλο κατοίκου (Mobula alfredi). Τα μελανιστικά μαντάτα δεν είναι ξεχωριστό είδος, αλλά υπάρχει ένα πιθανό τρίτο είδος στην Καραϊβική. 

Τα θηλυκά εμφανίζονται πάντα ακολουθούμενα από τα μικρότερα αρσενικά σε καταδίωξη κατά τη διάρκεια της περιόδου ζευγαρώματος. Το αρσενικό χρησιμοποιεί τα δόντια του για να κρατήσει το θωρακικό του θηλυκού πτερύγιο. Κοιλιακά απέναντι, η σύζευξη διαρκεί από 30 δευτερόλεπτα έως δύο λεπτά. 

Μετά από μια εγκυμοσύνη 12 μηνών, ένα μωρό μαντάτο τυλίγεται μέσα στο θηλυκό πριν τη γέννηση, σαν καλαμπόκι. Όταν γεννιέται, ξεδιπλώνεται για να αποκαλύψει ένα άνοιγμα φτερών 2 μέτρων. 

Τα μαντάτα έχουν τον μεγαλύτερο εγκέφαλο από όλα τα ψάρια και προσδόκιμο ζωής 40-70 χρόνια. Τρώνε πλαγκτόν, πλαστικό ίσως, ρολό βαρελιού και μπορούν να βουτήξουν σε βάθη 1,400 μέτρων για να τραφούν. Η μετανάστευση Manta έχει παρατηρηθεί από το Komodo στο Μπαλί. 

Τα Mantas βρίσκονται στην Κόκκινη Λίστα της IUCN ως ευάλωτα στην εξαφάνιση και ο παγκόσμιος πληθυσμός τους μειώνεται, αλλά τώρα προστατεύονται στην Ινδονησία, όπου υπολογίζεται ότι αποφέρουν 15 εκατομμύρια τουριστικά δολάρια ετησίως.

Τρύπα στο βράχο

Μια άλλη αξιόλογη τοποθεσία για καταδύσεις είναι το Batu Bolong ή "Hole in the Rock". Βρίσκεται βόρεια του Manta Point στα βορειοδυτικά του νησιού Komodo, αυτός ο απομονωμένος βράχος αναδύεται μόλις και οριζόντια, με μια εμφανή αψίδα στην κορυφή.

Κάτω από το νερό, είναι μια καθαρή πτώση. Κατά την πτώση, το ρεύμα ορμεί άγρια ​​από βορρά προς νότο και στις δύο πλευρές του βράχου και οι δύτες πρέπει να κάνουν ζιγκ-ζαγκ από άκρη σε άκρη στην προστατευόμενη περιοχή. 

Πολλά ψάρια συγκεντρώνονται εκεί, από κομψούς μονόκερους, μονόκερους Vlaminck και γαλαζοπράσινο jack μέχρι γιγάντια γλυκά (Plectorhinchus albovittatus), με τις χελώνες γερακιού να τρέφονται με τα κοράλλια. Μεγάλα επιτραπέζια κοράλλια στα ρηχά φιλοξενούν σύννεφα από ανθία, κοπέλες, παπαγαλόψαρα και ράσα.

Το Napoleon wrasse είναι μια συνηθισμένη θέαση, και περιστασιακά δεχόμαστε την έκπληξη ενός μεγάλου θαλάσσιου φιδιού σε ένα κυνήγι. Στην άνοδο της παλίρροιας, όταν η ροή του ρεύματος αντιστραφεί, οι θερμοκρασίες θα μειωθούν από 28°C σε 25°C.

Η Βόρεια Τατάβα ήταν μια ευπρόσδεκτη αλλαγή. Το νησί ήταν ξηρό, λοφώδες και καφετί με λευκούς ηφαιστειακούς βράχους και ερημικές παραλίες με λευκή άμμο.

Το υποβρύχιο σκηνικό ήταν αυτό μιας πολύχρωμης πλαγιάς και κοραλλιογενούς κήπου, με βράχους και μπομιέδες καλυμμένους με πορτοκαλί και λευκά μαλακά κοράλλια, Δενδρονεφθία μωβ και Τουμπαστρέα πράσινα κοράλλια και μεγάλα καφέ σφουγγάρια σωλήνα. 

Με άφθονα ψάρια υφάλου, το περίεργο γεράκι που βόσκει στον ύφαλο και ευκαιρίες για ευρυγώνιες φωτογραφίες ενάντια στον ήλιο, το διεγερτικό περιβάλλον ήταν μια γοητεία.

Δέος και μαγεία

Ακριβώς όπως τα Γκαλαπάγκος, το Komodo έχει ένα όνομα τυλιγμένο σε μια αύρα δέους και μαγείας. Ωστόσο, το Εθνικό Πάρκο Komodo (KNP) μπορεί να είναι θύμα φήμης που θα μπορούσε τελικά να οδηγήσει στην πτώση του. 

Στις τελευταίες μου καταδύσεις στο Castle Rock και στο Crystal Rock στο βορρά, συγκλονίστηκα από την παρουσία 15 πλοίων κατάδυσης στο χώρο, που μεταφράζονται σε ένα πλήθος δυτών κάτω από το νερό. Όχι αυτό που θα ορίζατε ως μια αυθεντική παρθένα εμπειρία. 

Στα τέλη της δεκαετίας του 1990, 30,000 άνθρωποι επισκέφτηκαν το εθνικό πάρκο Komodo. Αυτό ανήλθε σε 36,000 το 2009, το 2015 ήταν 95,410 και το 2018 σε 176,000, με τεράστιες προβλέψεις για τα επόμενα χρόνια. 

Η κατάσταση έβγαινε εκτός ελέγχου και αρκετοί χειριστές καταδύσεων στο Labuan Bajo, συμπεριλαμβανομένου του Flores Diving Centre, ύψωναν τις φωνές αποδοκιμασίας. Λαμβάνοντας υπόψη τα υψηλά τέλη που επιβάλλονται σε επισκέπτες και δύτες, ήταν μάλλον ανεύθυνη η διαχείριση του KNP; 

Η αξιολόγηση των προοπτικών διατήρησης της παγκόσμιας κληρονομιάς της IUCN 2017 για το KNP είχε καταγγείλει καταχρηστικές και παράνομες πρακτικές αλιείας και άναρχες αυξήσεις στον αριθμό των τουριστών. Σοβαρές απειλές προέρχονταν επίσης από τον ανθρώπινο πληθυσμό όσον αφορά τη ρύπανση και τα σκουπίδια, και ο κατάλογος των Μνημείων Παγκόσμιας Κληρονομιάς του KNP έγινε «σημαντική ανησυχία».

Οι ψαράδες δεν σεβάστηκαν τις ζώνες απαγόρευσης της αλιείας και οι καρχαρίες αυξάνονταν. Οι φύλακες του πάρκου δεν επέβαλλαν ή επέβαλαν αποτελεσματικές κυρώσεις στους παραβάτες, τα ταξίδια με καταδυτικά σκάφη αυξάνονταν εκθετικά – όλο αυτό απαιτούσε ρύθμιση της πρόσβασης των σκαφών στα σημεία κατάδυσης. 

Χρειάστηκε να εφαρμοστούν εγκαταστάσεις πρόσδεσης για να αποφευχθεί η ζημιά από την άγκυρα στους κοραλλιογενείς υφάλους. Απαιτήθηκε χωροθέτηση στις οποίες επιτρέπονταν ή απαγορεύονταν συγκεκριμένες δραστηριότητες.

Στη συνέχεια ήρθε η πανδημία του Covid και μέχρι το 2022 ο τουρισμός είχε μειωθεί σε περίπου 50,000 ετησίως. Το 2023 το πάρκο υποδέχθηκε 300,488 επισκέπτες, σημαντική αύξηση σε σχέση με το προηγούμενο έτος. Ενώ οι επισκέπτες στο Labuan Bajo τετραπλασιάστηκαν μεταξύ 2019-2024, προβλέπεται ότι θα φτάσουν το ένα εκατομμύριο φέτος. 

Μια προηγούμενη μελέτη έδειξε ότι ο αριθμός των επισκεπτών στο Komodo ετησίως θα πρέπει να περιορίζεται σε 219,000 κατ' ανώτατο όριο λόγω του αντίκτυπου του μεγάλου πλήθους στη συμπεριφορά των δράκων του Komodo. Οι αρχές αναζητούν εδώ και καιρό τρόπους για να περιορίσουν τους αριθμούς αυξάνοντας τα τέλη πάρκων.

Κατά συνέπεια, η διαχείριση του πάρκου, το BTNK, σχεδιάζει τώρα να το κλείσει ορισμένες ημέρες της εβδομάδας για να αναγεννήσει το οικοσύστημα και να ανακατευθύνει τους τουρίστες σε άλλα αξιοθέατα της περιοχής. Αυτή η πολιτική αναμένεται να εφαρμοστεί από το 2025. Οι κάτοικοι του νησιού Komodo είναι αντίθετοι με το σχέδιο, επειδή το εισόδημά τους και τα προς το ζην εξαρτώνται από τον τουρισμό.

Η ημερήσια τιμή εισόδου για το νησί Padar είναι επί του παρόντος 150,000 ρουπίες (7.40 £) τις καθημερινές και 250,000 ρουπίες (12.40 £) τα Σαββατοκύριακα. Για άτομα που πηγαίνουν σε κρουαζιέρα, το τέλος εισόδου στο KNP ενημερώθηκε τον Απρίλιο του 2024 σε 400,000 ρουπίες για τους ημεδαπούς και 700,000 ρουπίες (34.70 £) για αλλοδαπούς.

Καταδύσεις με βλάστηση

Κανένα ταξίδι στη Φλόρες δεν θα ήταν ολοκληρωμένο χωρίς κάποιες βουτιές στο Maumere, στην ανατολική πλευρά του νησιού. Το Maumere καταστράφηκε δραματικά το 1992 από σεισμό 6.8 βαθμών με επίκεντρο τη Θάλασσα Flores, ακολουθούμενο από ένα καταστροφικό τσουνάμι που σκότωσε 2500 ανθρώπους. 

Οι κοραλλιογενείς ύφαλοι υπέστησαν επακόλουθη ζημιά και παρόλο που υπήρξε κάποια αναγέννηση από τότε, η περιοχή δεν μπορεί να ταιριάξει με τις καταδύσεις στο Εθνικό Πάρκο Komodo.

Τούτου λεχθέντος, θα πρέπει να σκεφτεί κανείς το πολύ καλό muck-diving που προσφέρεται. Αναμειγνύει τόσο κοραλλιογενή ερείπια όσο και κομμάτια ηφαιστειακής άμμου, λεπτή λάσπη, ακόμη και στρώματα θαλάσσιου χόρτου, που φιλοξενούν μεταξύ άλλων τον ιππόκαμπο Flores. 

Οι συναντήσεις Nudibranch ήταν απολαυστικές και περιελάμβαναν είδη όπως: Halgerda batangas, Cheilinodura inornata, Trinchesia yamasui με μπλε τσεράτα και πορτοκαλί μύτες, Glossodoris atromarginata, Glossodoris hikuerensis, Thuridilla lineolata, Thuridilla bayeri, Jorunna funebris, Ceratosoma sinuatum και πολλά φυλλοδέσμιο είδη συμπεριλαμβανομένων P magnum.

Το εντυπωσιακό αποκορύφωμα όλων τους για μένα ήταν το γιγάντιο Niamira alleni πρώηνCeratosma sp nudibranch, ένα πολύ σπάνιο θέαμα και το πρώτο μου! Μαργαριταρένιο λευκό, είναι καλυμμένο με πόμολα και εμφανίζει έναν καταπληκτικό σταυρό από εξαρτήματα στην πλάτη του, με τα μαργαριταρένια ασημένια βράγχια σαν λουλούδι στη μέση. 

Ακόμη πιο εντυπωσιακό ήταν η προέκταση του εξαρτήματος που μοιάζει με ανιχνευτή που υψωνόταν ψηλά από την κορυφή του κεφαλιού του, καλυμμένη επίσης με πόμολα. Ένα πλάσμα που κόβει την ανάσα, που με άφησε να λαχανιάζω σαν να είχα παραισθησιογόνο όραμα…

Επίσης στο Divernet: KOMODO ΣΕ ΚΟΡΔΟΝΙ ΠΑΠΟΥΤΩΝ, ΑΛΟΡ ΣΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΟΥ, ΨΑΡΟΣΟΥΠΑ ALOR – ΕΙΝΑΙ ΑΡΚΕΤΑ ΣΥΝΤΑΓΗ!, ALOR AQUAMEN