Αν και δεν θα είναι έκπληξη για τους αυτοδύτες ότι τα ναυάγια προσφέρουν ένα καταφύγιο για τη θαλάσσια ζωή, οι ερευνητές του Ηνωμένου Βασιλείου μέτρησαν για πρώτη φορά την έκταση του ρόλου που διαδραματίζουν στο να εμποδίζουν την αλιευτική βιομηχανία να απορρίπτει απορρίμματα σε ολόκληρους βυθούς.
Τα εκτιμώμενα 50,000 ναυάγια γύρω από τις ακτές του Ηνωμένου Βασιλείου παρέχουν καταφύγιο για ψάρια, συχνά ευάλωτα κοράλλια και άλλα θαλάσσια είδη σε περιοχές που εξακολουθούν να είναι ανοιχτές σε καταστροφικό ψάρεμα από βυθό, σύμφωνα με την επιστημονική ομάδα από το Πανεπιστήμιο του Πλύμουθ και την προστασία της διατήρησης που εδρεύει στο Ηνωμένο Βασίλειο. οργάνωση Blue Marine Foundation (FMO).
Τα δύο σώματα συνεργάστηκαν εδώ και πολύ καιρό για τη διερεύνηση των πλεονεκτημάτων των Θαλάσσιων Προστατευόμενων Περιοχών (MPA) και διεξήγαγαν τη μελέτη τους γύρω από πέντε όρθια ναυάγια της Βόρειας Θάλασσας, όλα βυθισμένα στα τέλη του 19ου και στις αρχές του 20ου αιώνα στα ανοιχτά της ακτής Berwickshire, σε βάθη από 17 έως 47μ.
Τα ναυάγια ήταν τα Pettico, Messina, Glanmire, Dove και East Neuk, τρία από αυτά ξύλινα αγγεία, ένα σιδερένιο και ένα χάλυβα. ο Glanmire και East Neuk και τα δύο βρίσκονται σε περιοχές κλειστές για τράτες.
Υποστηριζόμενοι από τοπικά πληρώματα σκαφών, οι ερευνητές συγκεντρώθηκαν βίντεο πλάνα από τα ναυάγια, την γύρω ακτίνα 50 μέτρων και τις τοποθεσίες ελέγχου τουλάχιστον 150 μέτρα από το σημείο του ναυαγίου.
Πυκνότητα θαλάσσιας ζωής
Η μέση πυκνότητα της θαλάσσιας ζωής βρέθηκε να είναι 240% μεγαλύτερη στις και γύρω από τις τοποθεσίες ναυαγίων από ό,τι σε περιοχές που εκμεταλλεύονται ενεργά για τράτα βυθού. Σε μέρη του βυθού σε ακτίνα 50 μέτρων από το ναυάγιο, η πυκνότητα ήταν έως και 340% μεγαλύτερη από ό,τι σε μη προστατευμένες τοποθεσίες ελέγχου.
Όπου τα ευάλωτα είδη –κυρίως μεγάλα, άμισχα φίλτρα-τροφοδότες– απουσίαζαν σχεδόν εξ ολοκλήρου από τους βυθούς των τράτας, στα ναυάγια αντιπροσώπευαν περίπου το 28% της συνολικής αφθονίας της ζωής.
Σε περιοχές που ήταν κλειστές για αλιευτικές μηχανότρατες, η θαλάσσια ζωή ήταν ιδιαίτερα λιγότερο πρόθυμη να βρεθεί σε ναυάγια. Ήταν 149% πιο άφθονο μακριά από τις τοποθεσίες ναυαγίων απ' ό,τι σε αυτά, και 85% πιο άφθονο στον βυθό της θάλασσας έξω από μια ακτίνα 50 μέτρων ενός ναυαγίου από ό,τι εντός αυτής της ακτίνας.
«Γίνεται εδώ και καιρό η άποψη ότι τα ναυάγια θα μπορούσαν να διαδραματίσουν σημαντικό ρόλο στην παροχή καταφυγίου για χρήση των θαλάσσιων ειδών», δήλωσε ο διευθυντής του προγράμματος BMF Scotland και συν-συγγραφέας της μελέτης Joe Richards. «Είναι υπέροχο να βλέπουμε αυτό να αποδεικνύεται σε αυτή τη μελέτη.
«Η έρευνα παρέχει μια εικόνα για το τι θα μπορούσε να είναι δυνατό εάν μειωθεί η αλιευτική δραστηριότητα στον βυθό. Αυτό τροφοδοτεί την ευρύτερη κατανόησή μας για τις δυνατότητες των ναυαγίων να συμβάλλουν στην ανάκαμψη και τη βελτίωση του οικοσυστήματος, δεδομένου του τεράστιου αριθμού που βρίσκεται στον βυθό της θάλασσας».
Η μελέτη προσφέρει «μια ποσοτικοποιήσιμη μέθοδο για την αξιολόγηση της οικολογικής συμβολής των ναυαγίων σε διαταραγμένες περιοχές», λένε οι συγγραφείς, τονίζοντας τη σημασία της συμπερίληψης των τοποθεσιών ναυαγίων σε μελλοντικά σχέδια διατήρησης καθώς και τα οφέλη της κατάστασης MPA. Εχει μόλις δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Θαλάσσια οικολογία.
Επίσης στο Divernet: Wreck Tour 128: The Ποταμός Garry, Wreck Tour 142: The U74E, Wreck Tour 167: The Σκωτία, Wreck Tour 176: The Aulton
