Η διασταύρωση μεταξύ μπλε και πτερυγίων φαλαινών ήταν πολύ πιο διαδεδομένη από ό,τι είχε προηγουμένως αντιληφθεί και είναι πιθανό να έχει μακροπρόθεσμες συνέπειες για τα μεγαλύτερα ζώα της Γης, σύμφωνα με νέα ευρήματα μελέτης που εξέπληξαν μια ομάδα Καναδών και Νορβηγών επιστημόνων.
Και σε μια άλλη μελέτη που δημοσιεύθηκε την ίδια περίοδο, διαπιστώθηκε μέσω ανάλυσης τραγουδιών ότι οι φάλαινες πτερυγίων κυκλοφορούν όλο το χρόνο σε μια από τις πιο πολυσύχναστες ναυτιλιακές περιοχές του κόσμου στα ανοιχτά της Ανατολικής Ακτής των ΗΠΑ.
Αλληλουχία γονιδιώματος μπλε φαλαινών του Βορείου Ατλαντικού (Balaenoptera musculus musculus), το μεγαλύτερο ζώο που έχει ζήσει ποτέ, αποκάλυψε ότι περίπου το 3.5% του DNA τους προέρχεται από τις δεύτερες σε μέγεθος, πτερυγοφάλαινες (Balaenoptera physalus).
Κάθε δείγμα που λαμβάνεται από μπλε φάλαινες που ζουν σήμερα είχε τουλάχιστον λίγο DNA πτερυγοφάλαινας στο γονιδίωμα.
Και τα δύο είδη είναι φάλαινες rorqual και υβρίδια μπλε/πτερυγίων φάλαινας έχουν αναφερθεί από φαλαινοθήρες από τις ακτές της Λαπωνίας και της Αλάσκας για περισσότερο από έναν αιώνα.
Ανέκδοτα στοιχεία έχουν επαληθευτεί σε φάλαινες που πιάστηκαν κοντά στην Ισλανδία και την Ισπανία, αλλά αυτές οι περιπτώσεις θεωρήθηκαν ασυνήθιστες.
Τα υβριδικά ζώα είναι συνήθως άγονα επειδή δεν έχουν το γενετικό υλικό που απαιτείται για την παραγωγή βιώσιμου σπέρματος ή ωαρίων – αλλά φαίνεται ότι οι μπλε και οι πτερυγοφάλαινες μοιράζονται έναν αριθμό συμβατών γονιδίων.
Ωστόσο, οι μπλε φάλαινες είναι που κληρονομούν γονίδια πτερυγοφάλαινας και όχι το αντίστροφο – ίσως επειδή, όντας λιγότερες σε αριθμό, οι μπλε φάλαινες έχουν περισσότερα κίνητρα να ζευγαρώσουν όχι μόνο με πτερυγοφάλαινες αλλά και με υβρίδια.
Υπολογίζεται ότι υπάρχουν 5,000–15,000 μπλε φάλαινες, σε σύγκριση με περίπου 80,000 πτερυγοφάλαινες.
Οι επιστήμονες πήραν δείγματα από 28 μπλε φάλαινες, κυρίως από όλο τον Βόρειο Ατλαντικό και συμπεριλαμβανομένων σκελετών ιστορικών μουσείων ήδη από το 1876, για να κατανοήσουν την επίδραση που είχε το κυνήγι φαλαινών στη γενετική ποικιλότητα των ζώων.
Οι γαλάζιες φάλαινες χαρακτηρίζονται από την IUCN ως απειλούμενες, με τους κινδύνους που αντιμετωπίζουν οι πληθυσμοί τους από χτυπήματα πλοίων, εμπλοκή με αλιευτικά εργαλεία, θαλάσσιο θόρυβο, ρύπους και κλιματική αλλαγή.
Οι επιστήμονες ανησυχούν επίσης τώρα ότι εάν χαθεί το DNA της μπλε φάλαινας, το είδος μπορεί να είναι λιγότερο καλά εξοπλισμένο για να προσαρμοστεί στις περιβαλλοντικές απειλές.
Η ερευνητική μελέτη, με επικεφαλής τη Sushma Jossey του Μουσείο του Βασιλικού ΟντάριοΤο Τμήμα Φυσικής Ιστορίας του, δημοσιεύεται στο Γενετική Διατήρησης.
Οι φάλαινες πτερυγίων έλκονται στον όρμο της Νέας Υόρκης
Μια ξεχωριστή μελέτη βασισμένη στο τραγούδι των φαλαινών, που πραγματοποιήθηκε από την Wildlife Conservation Society (WCS) και Ωκεανογραφικό Ίδρυμα Woods Hole (ΠΟΙΟΣ ΕΓΩ), διαπίστωσε ότι ο όρμος της Νέας Υόρκης, μια από τις πιο πολυσύχναστες πλωτές οδούς στον κόσμο, είναι ένας σημαντικός βιότοπος για τις πτερυγοφάλαινες όλο το χρόνο.
Αυτό το τμήμα του Ατλαντικού κυμαίνεται από το Montauk της Νέας Υόρκης έως το Cape May στο New Jersey και οι συγγραφείς της μελέτης λένε ότι τα ευρήματά τους θα βοηθήσουν στην ανάπτυξη αποτελεσματικών στρατηγικών διαχείρισης για την προστασία του είδους.
Οι τρέχουσες στρατηγικές, όπως η επιβολή εποχιακών περιορισμών στην ταχύτητα του σκάφους, είναι ανεπαρκείς εάν οι φάλαινες είναι παρούσες όλο το χρόνο.
«Χρησιμοποιήσαμε παθητική ακουστική παρακολούθηση για να εξετάσουμε μηνιαία και ετήσια μοτίβα στο τραγούδι των πτερυγοφάλαινας από το 2017 έως το 2020», εξήγησε η επικεφαλής συγγραφέας Carissa King-Nolan, βοηθός επιστήμονας θαλάσσιας διατήρησης του WCS. «Αυτά τα μοτίβα τραγουδιών μας έδωσαν πολύτιμη εικόνα για την παρουσία και τη συμπεριφορά των πτερυγοφάλαινες όλο το χρόνο».
Η WHOI κατασκεύασε, ανέπτυξε, λειτούργησε και ανέκτησε τους ακουστικούς σημαντήρες που όχι μόνο παρείχαν τα επιστημονικά δεδομένα για τη μελέτη, αλλά ειδοποιούσαν τακτικά τη βιομηχανία, την κυβέρνηση και το κοινό όταν οι φάλαινες βρίσκονται κοντά.
Οι ερευνητές ανέλυσαν αρχειοθετημένες ηχογραφήσεις από συνολικά 653 ημέρες για την παρουσία τραγουδιών από πτερυγοφάλαινες.
Αυτά εντοπίστηκαν κάθε μήνα του έτους, αν και πιο συχνά από τον Σεπτέμβριο έως τον Δεκέμβριο, ακολουθούμενο από τον Μάρτιο/Απρίλιο. Οι ηχογραφήσεις έτειναν να είναι πιο σποραδικές μεταξύ Μαΐου και Ιουλίου.
Διαφορές στο μοτίβο – το διάστημα μεταξύ των διαδοχικών νότων τραγουδιού – σημειώθηκαν.
Τα τραγούδια το φθινόπωρο/χειμώνα είχαν μικρά διαστήματα μεταξύ των νότων, πιθανότατα αντιπροσώπευαν τη συμπεριφορά αναπαραγωγής, ενώ τα τραγούδια με μεγαλύτερα διαστήματα νότων την άνοιξη φαινόταν πιθανό να αντικατοπτρίζουν την αναζήτηση τροφής.
«Αν και μπορεί να μην φαίνονται τόσο κοντά στην ακτή όσο άλλες φάλαινες και δελφίνια, είναι πραγματικά αξιοσημείωτο ότι το δεύτερο μεγαλύτερο ζώο που έχει ζήσει ποτέ σε αυτή τη Γη είναι εδώ στον όρμο της Νέας Υόρκης όλο το χρόνο, έξω από τις ακτές μας», είπε ο συν. -συγγραφέας Dr Howard Rosenbaum, διευθυντής του προγράμματος Ocean Giants του WCS.
Ο όρμος της Νέας Υόρκης μελέτη δημοσιεύεται στο περιοδικό Επιστημονικές Εκθέσεις.
Επίσης στο Divernet: Γυναίκες δολοφόνοι εναντίον γαλάζιας φάλαινας – μια παγκόσμια πρωτιά, Το τραγούδι της φάλαινας αποκαλύπτει χαμένο πληθυσμό, Μπλε φάλαινες: Πολύ απασχολημένος με το φαγητό για να τραγουδήσει, Αρχή τέλους για φαλαινοθηρία;, Οι πτερυγοφάλαινες καλωσόρισαν πίσω στην Ανταρκτική
