Οι αρσενικές φάλαινες δολοφόνοι προστατεύονται καλύτερα από άλλες φάλαινες εάν έχουν μητέρες μετά την εμμηνόπαυση – αλλά οι κόρες δεν έχουν την ίδια προστασία, σύμφωνα με νέα αγγλοαμερικανική έρευνα.
Οι επιστήμονες έχουν μελετήσει τα σημάδια που μένουν όταν μια φάλαινα δολοφόνος ξύνει τα δόντια της στο δέρμα μιας άλλης, ενώ αγωνίζεται ή κατά τη διάρκεια σκληρού παιχνιδιού. Χωρίς φυσικά αρπακτικά εκτός από τον άνθρωπο, τα σημάδια των δοντιών είναι πιθανό να προκληθούν μόνο από άλλες φάλαινες δολοφόνους και αυτό μπορεί να συμβεί είτε εντός κοινωνικών ομάδων είτε όταν συναντώνται δύο λοβοί.
Ορισμένα σημάδια από τσουγκράνα μπορεί να είναι σοβαρά και μια ανοιχτή πληγή είναι πιθανή πηγή μόλυνσης, αλλά οι επουλωμένες ουλές μπορούν να διαρκέσουν για ζωή και να αποδειχθούν χρήσιμες για να βοηθήσουν τους ερευνητές να αναγνωρίσουν τις φάλαινες.
Έχει βρεθεί ότι τα αρσενικά εμφανίζουν 35% λιγότερα τέτοια σημάδια τσουγκράνας, εάν οι μητέρες τους παρέμειναν μαζί τους και έχουν περάσει την ηλικία αναπαραγωγής. Πέντε είδη οδοντωτών φαλαινών είναι τα μόνα ζώα εκτός από τον άνθρωπο που είναι γνωστό ότι βιώνουν την εμμηνόπαυση, αν και το γιατί αυτό πρέπει να συμβαίνει παραμένει ένα μυστήριο για τους επιστήμονες.
Ενίσχυση των ευκαιριών ζωής των ανδρών
Η νέα μελέτη πραγματοποιήθηκε από τα Πανεπιστήμια του Έξετερ και του Γιορκ στο Ηνωμένο Βασίλειο και το Κέντρο Έρευνας Φάλαινας (CWR) στην Πολιτεία της Ουάσιγκτον των Η.Π.Α. Μέρος της μακροχρόνιας έρευνας για τις φάλαινες δολοφόνους του νότου στα ανοικτά των ακτών του Ειρηνικού της Βόρειας Αμερικής, λέγεται ότι προσθέτει στα αυξανόμενα στοιχεία ότι τα θηλυκά μετά την αναπαραγωγή ενισχύουν τις πιθανότητες ζωής των αρσενικών απογόνων.
Αντί να ανταγωνίζονται τις κόρες τους για να αναπαραχθούν, φαίνεται να έχουν εξελιχθεί για να μεταδώσουν τα γονίδιά τους βοηθώντας τα παιδιά και τα εγγόνια τους.
«Η εμμηνόπαυση μπορεί να έχει εξελιχθεί έτσι ώστε οι μητέρες και οι κόρες τους να μην έχουν ταυτόχρονα απογόνους, οδηγώντας σε ανεπιθύμητο ανταγωνισμό για περιορισμένους πόρους», λέει η CWR. «Οι φάλαινες μετά την εμμηνόπαυση έχουν αποδειχθεί ότι ξοδεύουν σημαντικό χρόνο βοηθώντας τους απογόνους και τους απογόνους τους: μοιράζονται φαγητό και οδηγούν τις οικογένειές τους σε καλύτερες περιοχές σίτισης».
«Για τα αρσενικά των οποίων η μητέρα ήταν ακόμα αναπαραγωγική, δεν βρήκαμε στοιχεία που να αποδεικνύουν ότι η παρουσία της μείωσε τους τραυματισμούς από τσουγκράνα στα δόντια», δήλωσε ο επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης Charli Grimes από το Exeter's. Κέντρο Έρευνας στη Συμπεριφορά των Ζώων. «Δεν μπορούμε να πούμε με βεβαιότητα γιατί αυτό αλλάζει μετά την εμμηνόπαυση, αλλά μια πιθανότητα είναι ότι η διακοπή της αναπαραγωγής απελευθερώνει χρόνο και ενέργεια για τις μητέρες για να προστατεύσουν τους γιους τους.
«Τα αρσενικά μπορούν να αναπαραχθούν με πολλά θηλυκά, επομένως έχουν περισσότερες δυνατότητες να μεταδώσουν τα γονίδια της μητέρας τους. Επίσης, τα αρσενικά αναπαράγονται με θηλυκά έξω από την κοινωνική τους ομάδα – έτσι το βάρος της ανατροφής του μοσχαριού πέφτει σε άλλο λοβό».
Επικίνδυνες αλληλεπιδράσεις
Ο καθηγητής Darren Croft, επίσης από το Πανεπιστήμιο του Exeter, είπε ότι είναι πιθανό τα μεγαλύτερα θηλυκά να έχουν προηγούμενη εμπειρία ατόμων σε άλλα λοβά και γνώση της συμπεριφοράς τους, έτσι ώστε να είναι εξοπλισμένα για να απομακρύνουν τους γιους τους από δυνητικά επικίνδυνες αλληλεπιδράσεις. «Οι μητέρες μπορεί επίσης να επέμβουν όταν ένας καυγάς φαίνεται πιθανός», είπε.
«Ακριβώς όπως στους ανθρώπους, φαίνεται ότι οι ηλικιωμένες θηλυκές φάλαινες διαδραματίζουν ζωτικό ρόλο στις κοινωνίες τους – χρησιμοποιώντας τη γνώση και την εμπειρία τους για να προσφέρουν οφέλη, συμπεριλαμβανομένης της εύρεσης τροφής και της επίλυσης συγκρούσεων».
«Οι θηλυκές φάλαινες δολοφόνοι μετά την αναπαραγωγή προσφέρουν πολυάριθμα οφέλη για τη διατήρηση της ζωής στους απογόνους και τους μεγάλους απογόνους τους, με ιδιαίτερη έμφαση στη φροντίδα των γιων», λέει το CWR, περιγράφοντας τα αρσενικά ως «πραγματικά αγόρια των μαμάδων».
«Όταν ένας γιος αναπαράγεται, ελπίζουμε ότι θα ζευγαρώσει με θηλυκά εκτός της οικογενειακής ομάδας, επομένως δεν υπάρχει κόστος για την τοπική ομάδα για την εκτροφή του μοσχαριού του. Αντίθετα, όταν μια κόρη αναπαράγεται, το μοσχάρι γεννιέται στην τοπική ομάδα και είναι ένα άλλο στόμα για να ταΐσει».
Μείωση αριθμών
Οι γιοι έχουν τη δυνατότητα να παράγουν πολλαπλούς μόσχους σε ένα δεδομένο έτος, ενώ τα θηλυκά έχουν συνήθως μόνο ένα κάθε έξι χρόνια. «Είναι κατανοητό γιατί οι μαμάδες επενδύουν την ενέργειά τους στους γιους τους και όχι στις κόρες τους – αυτό ακριβώς κάνουν», λέει η CWR.
«Όπως οι άνθρωποι, φαίνεται ότι οι ηλικιωμένες θηλυκές φάλαινες δολοφόνοι διαδραματίζουν ζωτικό ρόλο στις κοινωνίες τους – χρησιμοποιώντας τη γνώση και την εμπειρία τους για να παρέχουν οφέλη στην οικογένεια και την κοινότητα, συμπεριλαμβανομένης της εύρεσης τροφής και της επίλυσης συγκρούσεων.
«Αυτό που είναι ανησυχητικό για το μέλλον του πληθυσμού των φαλαινών δολοφόνων που κατοικούν στο νότο είναι ότι ο αριθμός των θηλυκών μετά την αναπαραγωγή έχει μειωθεί τις τελευταίες δύο δεκαετίες».
Η μελέτη υποστηρίχθηκε από το Natural Environment Research Council και δημοσιεύεται στο περιοδικό Current Biology.
Όλες οι φωτογραφίες συλλέχθηκαν βάσει ερευνητικών αδειών που χορηγήθηκαν από την Εθνική Υπηρεσία Ωκεανών και Ατμόσφαιρας των ΗΠΑ και το Υπουργείο Αλιείας και Ωκεανών του Καναδά. Όλα τα πλάνα από drone συλλέχθηκαν βάσει ερευνητικών αδειών που εκδόθηκαν από την Εθνική Υπηρεσία Θαλάσσιας Αλιείας των ΗΠΑ.
Επίσης στο Divernet: Γιατί οι φάλαινες δολοφόνοι επιτίθενται σε βάρκες; Ερωτήσεις και απαντήσεις ειδικών, Η όρκα απήγαγε πιλότο φάλαινα μοσχάρι;, Γυναίκες δολοφόνοι εναντίον γαλάζιας φάλαινας – μια παγκόσμια πρωτιά, Το φαγοπότι του δύτη φέρνει ρεκόρ
