Οι γκρίζες φάλαινες αντιμετώπισαν μεγάλες πληθυσμιακές μεταβολές ως αποτέλεσμα των μεταβαλλόμενων συνθηκών της Αρκτικής – αλλά μόνο τώρα οι επιστήμονες κατέληξαν στο γιατί ο πληθυσμός του Ανατολικού Βόρειου Ειρηνικού έχει συρρικνωθεί.
Αυτός ο πληθυσμός κυνηγήθηκε σε σχεδόν εξαφάνιση πριν από το μορατόριουμ της φαλαινοθηρίας του 1986 και η ανάκτησή του είχε θεωρηθεί ως μια επιτυχημένη ιστορία διατήρησης, αφού συνέβη πολύ πιο γρήγορα από αυτή των περισσότερων πληθυσμών μεγάλων φαλαινών. Αυτή τη στιγμή ανέρχεται σε περίπου 14,500 φάλαινες.
Οι φάλαινες μεταναστεύουν 12,000 μίλια βόρεια από τα νερά του Μεξικού για να τραφούν στην Αρκτική κάθε καλοκαίρι. Οι επιστήμονες πιστεύουν τώρα ότι σε περιόδους που αυξανόταν ο πληθυσμός, οι φάλαινες έπρεπε να ανταγωνίζονται σκληρότερα για τη συρρίκνωση των πόρων στις περιοχές τροφής τους, προκαλώντας το θάνατο των πιο ευάλωτων.
Εθνική Υπηρεσία Ωκεανών και Ατμόσφαιρας των ΗΠΑ (NOAA) οι ερευνητές παρακολουθούν τις γκρίζες φάλαινες του Ανατολικού Βόρειου Ειρηνικού από τη δεκαετία του 1960, καθιστώντας τον πληθυσμό τον πιο προσεκτικά μελετημένο από τις μεγάλες φάλαινες. Η NOAA είχε δηλώσει δύο ασυνήθιστα «συμβάντα θνησιμότητας» μεταξύ των φαλαινών το 1999 και το 2019 – με το τελευταίο να συνεχίζει ακόμα.
Τώρα μια ομάδα από το Ινστιτούτο Θαλάσσιων Θηλαστικών του Πολιτειακού Πανεπιστημίου του Όρεγκον (MMI) εντόπισε έναν τρίτο νεκρό που συνέβη στη δεκαετία του 1980, σε μια εποχή πριν από την τακτική καταγραφή των προσάραξης φαλαινών.
Κάθε ένα από τα τρία γεγονότα μείωσε τον πληθυσμό έως και 25%, σύμφωνα με τη νέα μελέτη του MMI. Μετά τις δύο εκρήξεις στις δεκαετίες του '80 και του '90, ο πληθυσμός είχε ανακάμψει γρήγορα, αλλά μόνο επειδή σε αυτές τις περιπτώσεις οι συνθήκες στην Αρκτική είχαν βελτιωθεί.
Αρχικά, οι μειώσεις του καλοκαιρινού θαλάσσιου πάγου στην Αρκτική που προκλήθηκαν από την κλιματική αλλαγή είχαν ενισχύσει τις ευκαιρίες αναζήτησης τροφής για τις φάλαινες. Με την πάροδο του χρόνου, ωστόσο, η βιομάζα των αμφίποδων θηραμάτων τους που έμοιαζαν με γαρίδες έπεφτε. Τα αμφίποδα εξαρτώνται από φύκια που πέφτουν στον βυθό από τον θαλάσσιο πάγο, επομένως είναι ευαίσθητα σε οποιαδήποτε μείωση της κάλυψης του πάγου, ενώ ο βιότοπός τους επηρεάζεται επίσης από τα ταχύτερα ρεύματα που προκύπτουν.
«Όταν η διαθεσιμότητα του θηράματός τους στην Αρκτική είναι χαμηλή και οι φάλαινες δεν μπορούν να φτάσουν στις περιοχές τροφοδοσίας τους λόγω του θαλάσσιου πάγου, ο πληθυσμός των γκρίζων φαλαινών υφίσταται γρήγορες και μεγάλες κρίσεις», λέει ο Joshua Stewart, επίκουρος καθηγητής και επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης. .
«Αποδεικνύεται ότι δεν γνωρίζαμε πραγματικά πώς μοιάζει ένας υγιής πληθυσμός φαλαινών όταν δεν έχει εξαντληθεί σε μεγάλο βαθμό από τις ανθρώπινες επιπτώσεις.
«Η υπόθεση μας ήταν γενικά ότι αυτοί οι πληθυσμοί που ανακάμπτουν θα έπλητταν τις περιβαλλοντικές τους μεταφορικές ικανότητες και θα παρέμεναν περισσότερο ή λιγότερο σταθεροί εκεί. Αλλά αυτό που βλέπουμε είναι πολύ περισσότερο μια ανώμαλη διαδρομή ως απόκριση σε εξαιρετικά μεταβλητές και ταχέως μεταβαλλόμενες συνθήκες των ωκεανών».
«Βρισκόμαστε σε αχαρτογράφητη περιοχή τώρα», λέει ο Stewart. «Τα δύο προηγούμενα γεγονότα, παρά το γεγονός ότι ήταν σημαντικά και δραματικά, κράτησαν μόνο μερικά χρόνια. Το πιο πρόσφατο συμβάν θνησιμότητας έχει επιβραδυνθεί και υπάρχουν ενδείξεις ότι τα πράγματα αλλάζουν, αλλά ο πληθυσμός συνέχισε να μειώνεται.
«Ένας λόγος που μπορεί να καθυστερεί είναι η συνιστώσα της κλιματικής αλλαγής, η οποία συμβάλλει σε μια μακροπρόθεσμη τάση θηραμάτων χαμηλότερης ποιότητας.
«Δεν θα έλεγα ότι υπάρχει κίνδυνος απώλειας γκρίζων φαλαινών λόγω της κλιματικής αλλαγής, αλλά πρέπει να σκεφτούμε κριτικά τι μπορεί να σημαίνουν αυτές οι αλλαγές στο μέλλον. Ένας Αρκτικός Ωκεανός που έχει θερμανθεί σημαντικά μπορεί να μην είναι σε θέση να υποστηρίξει 25,000 γκρίζες φάλαινες όπως στο πρόσφατο παρελθόν». Τα ευρήματα είναι δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Επιστήμη.
Η Ντομίνικα σχεδιάζει απόθεμα σπέρματος φάλαινας
Το νησί της Καραϊβικής Δομινίκα, όπου τα ταξίδια παρατήρησης φαλαινών ήταν εδώ και πολύ καιρό το αγαπημένο χόμπι για την επίσκεψη δυτών, έχει δηλώσει την πρόθεσή του να δημιουργήσει το πρώτο απόθεμα σπερματοφάλαινας στον κόσμο.
Τα σκάφη μήκους άνω των 18 μέτρων πρέπει να περιορίζονται σε έναν στενό διάδρομο εντός μιας προστατευόμενης ζώνης 300 τετραγωνικών μιλίων δυτικά του νησιού και θα επιτρέπεται μόνο η βιοτεχνική αλιεία μικρής κλίμακας. Οι τουρίστες θα επιτρέπεται να αλληλεπιδρούν με τις φάλαινες στο νερό, αλλά μόνο σε περιορισμένη βάση.
Η κίνηση ανακοινώθηκε από τον πρωθυπουργό Ρούσβελτ Σκέριτ στις 13 Νοεμβρίου, αν και απομένει να θεσπιστεί η απαραίτητη νομοθεσία και να ληφθούν μέτρα επιβολής.
Περίπου 35-50 οικογένειες με έως και 250 σπερματοφάλαινες πιστεύεται ότι κατοικούν στην περιοχή και τείνουν να μην ταξιδεύουν μακριά. Αναπαράγεται αργά, με τα θηλυκά να παράγουν ένα μόνο μοσχάρι κάθε πέντε έως επτά χρόνια, οι φάλαινες χρησιμοποιούν την περιοχή ως τροφή και φυτώριο – αλλά χτυπήματα πλοίων και εμπλοκές με δίχτυα απειλούν τον πληθυσμό.
Η κίνηση υποστηρίζεται επίσης ότι έχει μια πτυχή της αλλαγής του κλίματος, επειδή, μόλις οι φάλαινες σπερματοζωαρίων επιστρέψουν στην επιφάνεια μετά την κατανάλωση της λείας καλαμαριού τους, οι μεγάλες ποσότητες περιττωμάτων πλούσιων σε θρεπτικά συστατικά ενθαρρύνουν την άνθηση του πλαγκτού. Αυτά με τη σειρά τους λέγεται ότι παγιδεύουν το διοξείδιο του άνθρακα, απομονώνοντάς το στα βάθη καθώς το πλαγκτόν πεθαίνει.
Επίσης στο Divernet: Το έντερο της φάλαινας αποκαλύπτει «θησαυρό» 430 χιλιάδων λιρών που τη σκότωσε, Από φάλαινα μέχρι θαλασσοπούλι, ταξιδεύουν το ίδιο, Τρεις ιστορίες μεγάλων φαλαινών, Πολύ στενή συνάντηση φαλαινών του δύτη, Τα ανεμόπτερα αποκαλύπτουν τις πρωινές συνήθειες των φαλαινών
