Μεγάλοι σφυροκέφαλοι καρχαρίες κολυμπούν στο πλάι τους για να μειώσουν το κόστος μεταφοράς – αυτός είναι ο εκπληκτικός τίτλος μιας νέας επιστημονικής έρευνας στο Nature Communications.
Ραχιαία καρχαρία πτερύγια συνήθως βοηθούν στην ώθησή τους κατά μήκος και τη δημιουργία πλευρικών υδροδυναμικών δυνάμεων όταν στρέφονται, ενώ οι θωρακικοί τους πτερύγια δημιουργούν κάθετες δυνάμεις που αντισταθμίζουν την αρνητική άνωση.
Διαβάστε επίσης: Ο μεγάλος καρχαρίας των Μπαχάμες
σε μεγάλες σφυροκεφαλές (Σφύρνα μοκαρράν), ασυνήθιστα, η ραχιαία πτερύγια είναι μακρύτερα από το θωρακικό πτερύγια. Οι καρχαρίες έχουν αναδιαμορφώσει δραστικά την κανονική λειτουργία τους πτερύγια, λένε οι ερευνητές, και κολυμπούν κυλώντας στη μία πλευρά για να μεγαλοποιήσουν την επίδραση της ραχιαία πτερύγιο.
Κάνοντας αυτό, δημιουργούν ανύψωση και έτσι μειώνουν την οπισθέλκουσα.
Διαβάστε επίσης: Σπάνια πρόσβαση: Έμβρυα καρχαρία σφυροκέφαλου
Η προσθήκη ετικετών και η λήψη βίντεο σε δύο σπουδαίους σφυροκέφαλους στην Αυστραλία και το Μπελίζ αποκάλυψε ότι περνούσαν έως και το 90% του χρόνου τους κολυμπώντας σε γωνίες κύλισης μεταξύ 50° και 75°.
Η υδροδυναμική μοντελοποίηση έδειξε στη συνέχεια ότι αυτή η συμπεριφορά μείωσε την αντίσταση κατά περίπου 10%.
Ο καρχαρίας του Great Barrier Reef, παρακολουθούμενος για 18 ώρες, κυλούσε είτε στην αριστερή είτε στη δεξιά πλευρά του κάθε 5-10 λεπτά, είτε ανέβαινε είτε κατέβαινε είτε κολυμπούσε σε σταθερό βάθος.
Ο καρχαρίας του Μπελίζ, παρακολουθούμενος για σχεδόν τρεις ημέρες, συμπεριφέρθηκε παρόμοια, κολυμπώντας σε γωνίες κύλισης 30-80°, αν και είχε την τάση να κολυμπά πιο όρθιος κατά τη διάρκεια της ημέρας από ό,τι τη νύχτα. Αιχμάλωτα δείγματα έχουν παρατηρηθεί να κολυμπούν με τον ίδιο τρόπο.
Καθώς η πλάγια κολύμβηση φαίνεται να εμποδίζει τη χρήση του κεφαλόφυλλο με την οποία οι καρχαρίες ανιχνεύουν ηλεκτρικά σήματα από το θήραμα, οι επιστήμονες καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι η ανάπτυξη προσφέρει υδροδυναμικά πλεονεκτήματα αντί για αναζήτηση τροφής και ότι «το αποτελεσματικό ταξίδι είναι ένας ισχυρός επιλεκτικός παράγοντας στην οδήγηση της εξέλιξης των ζώων».
Επικεφαλής της έρευνας ήταν ο Nicholas Payne του Πανεπιστημίου Roehampton του Λονδίνου στο Ηνωμένο Βασίλειο και ο Gil Iosilevskii από το Technion στο Ισραήλ.
