Συζητάμε με την υποβρύχια ερμηνεύτρια κασκαντέρ, την καταξιωμένη ελεύθερη κατάδυση και καρχαρία Λιζ Πάρκινσον σχετικά με την έλξη της κατάδυσης με κράτημα της ανάσας, τη δουλειά σε υπερπαραγωγές όπως το Avatar: The Way of Water και τον έρωτά της με τους καρχαρίες.
Όπως κάνουμε συνήθως για να ξεκινήσουμε τις διαδικασίες, πώς ξεκινήσατε για πρώτη φορά στην αυτόνομη κατάδυση;
Α: Μεγάλωσα ως ανταγωνιστικός κολυμβητής στη Νότια Αφρική, όπου όλα όσα έκανα περιστρέφονταν γύρω από μια πισίνα και εκπαίδευση πρόγραμμα. Ωστόσο, θυμάμαι πριν από την προπόνηση ένα πρωί του Σαββάτου, υπήρχε μια επίδειξη κατάδυσης στο καταδυτικό πηγάδι. Μας ρώτησαν αν θα θέλαμε να το δοκιμάσουμε, και άδραξα με την ευκαιρία. Μετά από μια γρήγορη ενημέρωση και διανομή του εξοπλισμού, πήρα τις πρώτες μου αναπνοές κάτω από το νερό.
Μόλις ήμουν στο Πανεπιστήμιο της Χαβάης πολλά χρόνια αργότερα, πήρα την πιστοποίηση, αλλά αυτή η πρώτη εμπειρία πάντα με κολλούσε. Η σχέση μου με το νερό άλλαξε εκείνη την ημέρα, και μόλις χρόνια αργότερα συνειδητοποίησα ότι ήταν το πρώτο βήμα που έκανα για να δημιουργήσω τη μελλοντική μου καριέρα και περιπέτειες.
Είστε ένας πολύ έμπειρος δύτης, αλλά ίσως είστε περισσότερο γνωστός για τα κατορθώματά σας στην ελεύθερη κατάδυση. Ποιες είναι οι κύριες διαφορές μεταξύ των δύο κλάδων για εσάς, και αν έπρεπε να διαλέξετε το ένα από το άλλο, προς ποια κατεύθυνση θα κλίνατε;
Α: Για μένα, η αυτόνομη κατάδυση και η ελεύθερη κατάδυση πάνε χέρι-χέρι, όμως, εκτός από την προφανή διαφορά, με προκαλούν και με εξυπηρετούν με διαφορετικούς τρόπους. Στην προσωπική μου ζωή, ο χρόνος μου μοιράζεται αρκετά ομοιόμορφα μεταξύ των δύο. Υπάρχουν απλώς μερικές περιπέτειες σε μια σπηλιά ή ένα βαθύ ναυάγιο όπου είναι απαραίτητο να έχετε μια δεξαμενή στην πλάτη ή στα πλευρά σας. Στη συνέχεια, με την ελεύθερη κατάδυση, είναι η πρόκληση του κρατήματος της αναπνοής και οι σωματικές απαιτήσεις του αθλήματος που προσθέτουν στην απίστευτη αίσθηση του να βρίσκεσαι κάτω από το νερό.
Στα έργα στα οποία βρέθηκα να εργάζομαι πιο πρόσφατα, κυριαρχούσε η απόδοση της αναπνοής.
Εκτός κι αν ένα έργο επικεντρώνεται άμεσα στην αυτόνομη κατάδυση, (δηλ. ντοκιμαντέρ), τείνω να βρίσκω ότι η εργασία απαιτεί κυρίως ελεύθερη κατάδυση. Μου αρέσει να κρατάω την αναπνοή μου, ίσως αυτό πηγάζει από το κολυμβητικό μου υπόβαθρο, αλλά για να είμαι ειλικρινής, είμαι πολύ χαρούμενος που βρίσκομαι κάτω από το νερό.
Είστε εκπαιδευτής προσωπικού της PADI IDC. Πόσο συχνά εξακολουθείτε να μαθαίνετε στους ανθρώπους να καταδύονται, και είναι συνήθως διασημότητες ή πιστοποιείτε και κατώτερους θνητούς;
Α: Χα χα, διδάσκω όλων των ειδών τους ανθρώπους. Αν και αυτές τις μέρες διδάσκω ως επί το πλείστον άτομα που χρειάζονται είτε αυτόνομη κατάδυση είτε δεξιότητες ελεύθερης κατάδυσης για έναν ρόλο, καταφέρνω να πιστοποιώ όλα τα επίπεδα.
Ένα από τα πιο ανταποδοτικά πράγματα είναι όταν ένας ηθοποιός ή ακόμα και κάποιος στο πλατό βγαίνει μόνος του μετά την ολοκλήρωση των γυρισμάτων και παίρνει μια πιστοποίηση. Μπορεί να μην είχαμε αρκετό χρόνο για να ολοκληρώσουμε ένα πλήρες μάθημα κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων, αλλά το ερωτεύτηκαν και θέλουν να ακολουθήσουν το άθλημα.
Κάθε τόσο, θα έχω κάποιον να μου στέλνει ένα μήνυμα του εαυτού τους με την οικογένειά τους στις διακοπές ή το πρόσωπο της ελεύθερης κατάδυσής τους υπολογιστή δείχνοντάς μου την τελευταία και καλύτερη στατική ώρα ελεύθερης κατάδυσης. Είναι υπέροχο συναίσθημα, και γιατί άρχισα να διδάσκω από την αρχή.
Μετά από αυτό οι διασημότητες, ποιοι ήταν από τους πιο αξέχαστους να διδάξουν;
Α: Το νερό είναι ένα τόσο ενδιαφέρον μέσο για να δουλέψεις. Μερικοί άνθρωποι το αντιλαμβάνονται πολύ καλά, ενώ άλλοι το μισούν και δεν θα έβαζαν ποτέ τον εαυτό τους κοντά σε μια κατάσταση στην οποία πρέπει να τους βοηθήσουμε να πάρουν την ανάσα τους ή κάνοντας κατάδυση μηχανισμός. Η δουλειά μου είναι να κάνω αυτό το άτομο χαλαρό, με αυτοπεποίθηση και το πιο σημαντικό, να νιώθει ασφάλεια. Ήμουν τυχερός και δούλεψα κυρίως με ανθρώπους που ανυπομονούν να μάθουν πώς να κρατούν την αναπνοή τους περισσότερο ή να νιώθουν πώς είναι να αναπνέεις κάτω από το νερό.
Η συνεργασία με τον Hugh Jackman στην ταινία Reminiscense της Lisa Joy του 2021 ήταν απόλυτη ευχαρίστηση. Τόσο ο Χιου όσο και ο κασκαντέρ του Ντάνιελ Στίβενς συνέτριψαν το εκπαίδευση για τη σκηνή του υποβρύχιου αγώνα τους. Το καστ του Avatar – Steven Lang, Sigourney Weaver, Kate Winslet, Zoe Saldana, Sam Worthington, Cliff Curtis, Bailey Bass, Trinity Jo-Li Bliss, Britain Dalton, Jack Champion και Jamie Flatters – εκπαιδεύτηκε για ένα χρόνο με τον Kirk Krack να είναι ικανοί να κάνουν τα αναπνευστικά που απαιτούνται για τις παραστάσεις τους. Μέρος της δουλειάς μου ήταν όχι μόνο να είμαι η ασφάλειά τους, αλλά και να τους βοηθήσω να ζεσταθούν «την ημέρα» και να κάνω μικρά πράγματα εκπαίδευση συνεδρίες για να κρατούν δυνατά την αναπνοή τους μεταξύ των ημερών λήψης.
Η μίνι σειρά Thai Cave Rescue του Netflix ήταν μια άλλη ευκαιρία να δουλέψουμε με ηθοποιούς που είχαν ελάχιστη έως καθόλου εμπειρία στο νερό. Αυτή η κατάσταση ήταν ελαφρώς διαφορετική, επειδή έπρεπε να κάνουμε μια ομάδα ηθοποιών να μοιάζει με μερικούς από τους καλύτερους δύτες σπηλαίων στον κόσμο. Είχα το πρόσθετο καθήκον του εκπαίδευση δύο από τους Ταϊλανδούς ηθοποιούς – Tok Supakorn Kitsuwon και Beam Papangkorn Lerkchaleampote – να κρατούν την αναπνοή τους σε σφιχτά, περιορισμένα εναέρια περιβάλλοντα για τους ρόλους τους.
Μιλώντας για διασημότητες, έχετε πλέον καθιερωθεί ως κασκαντέρ στο κύκλωμα του Χόλιγουντ και της τηλεόρασης, έχοντας συμμετάσχει στα Black Panther: Wakanda Forever, F9: The Fast Saga, Thai Cave Rescue και, φυσικά, στο mega-blockbuster Avatar : The Way of Water. Πώς ήρθες για πρώτη φορά να ασχοληθείς με τον κόσμο της υποβρύχιας κατάδυσης;
Α: Το Χόλιγουντ είναι ένα τόσο ανταγωνιστικό περιβάλλον καθώς υπάρχουν τόσοι πολλοί άνθρωποι που είναι υπέροχοι σε αυτό που κάνουν. Αυτό είναι ένα από τα πράγματα που λατρεύω σε αυτό. Όποιος κι αν είσαι, ο καθένας φέρνει κάτι διαφορετικό στο τραπέζι και μαζί του βιώνει μια διαφορετική αρχή. Η κολύμβηση ήταν το πάθος μου ως παιδί. Δεν αγάπησα τίποτα περισσότερο από εκπαίδευση και αγωνίζονται άλλους ανθρώπους. Μου έδωσε πραγματικά μια ισχυρή βάση για να χτίσω την καριέρα που κάνω σήμερα.
Η κολύμβηση μου έδωσε να καταλάβω πώς να νιώθω το νερό, πώς να κινούμαι μέσα από αυτό και πώς να το χρησιμοποιώ προς όφελός μου. Κατά κάποιο τρόπο, νιώθω πιο άνετα στο νερό από ό,τι στη στεριά.
Η έκθεσή μου στον κινηματογράφο και την τηλεόραση δεν ξεκίνησε πραγματικά παρά μόνο όταν μετακόμισα στις Μπαχάμες και άρχισα να εργάζομαι στο Stuart Cove's Dive Bahamas. Άρχισα να παρακολουθώ και να μαθαίνω πώς λειτουργούσε η παραγωγή και μου δόθηκαν ευκαιρίες να είμαι μπροστά και πίσω από την κάμερα. Κάθε δουλειά που κάνω είναι διαφορετική, όχι μόνο ως προς την εργασία αλλά και στους ανθρώπους. Προσπαθώ να μπω σε κάθε έργο με ένα «Μυαλό αρχαρίων». Ακόμα μαθαίνω και όπως το γκολφ θα περάσω το υπόλοιπο της καριέρας μου μαθαίνοντας. Μου αρέσει αυτή η πτυχή της δουλειάς, να μαθαίνω από άλλους και να βελτιώνω το σύνολο των δεξιοτήτων μου.
Μιλήσαμε στο τελευταίο τεύχος με τον Kirk Krack και τον John Garvin για τη δουλειά τους στα παρασκήνια στο Avatar: The Way of Water. Πώς ήταν να ξοδεύεις κυριολεκτικά χρόνια από τη ζωή σου δουλεύοντας σε ένα τόσο τεράστιο έργο όπως αυτό;
Α: Νιώθω μεγάλη τιμή που ήμουν μέρος αυτής της απίστευτης ταινίας του Τζέιμς Κάμερον και του παραγωγού Τζον Λαντάου. Ήταν πραγματικά μια αξιοσημείωτη εμπειρία, μια εμπειρία που δεν είχα ιδέα ότι θα επηρέαζε τη ζωή μου με τον τρόπο που είχε.
Πέρασα δύο χρόνια στην Pandora, δουλεύοντας με τους καλύτερους στον τομέα τους. Γίναμε πραγματικά μια οικογένεια, υποθέτω ότι είναι δύσκολο να μην περνάμε 12-16 ώρες στο νερό την ημέρα ο ένας με τον άλλον! Ωστόσο, λέγοντας αυτό, το σύστημα υποστήριξής μας και η ομάδα μας ξεπέρασαν πολύ αυτό που κάναμε στο νερό. Σε ένα έργο αυτού του μεγέθους, χρειάζονται πολλά, πολλά άτομα για να διατηρήσουν τη μηχανή σε λειτουργία. Το Avatar έκανε ταινίες με στεροειδή.
Το Avatar ήταν σκληρή δουλειά και πρόκληση. Κάναμε μεγάλες κρατήσεις αναπνοής, μέρα με τη μέρα, για μήνες. Η ομάδα μας όμως ήταν δυνατή και τα δώσαμε όλα.
Η ανταμοιβή ήταν να το παρακολουθήσετε μαζί πριν κυκλοφορήσει στον κόσμο. Είναι αστείο, μόνο όταν είδα πώς βγήκαν κάποιες σκηνές, μόνο τότε συνειδητοποίησα τι μιλούσε ο Τζιμ στο πλατό. Ο τύπος έχει πραγματικά απίστευτη φαντασία!
Είστε επίσης ένας καταξιωμένος καρχαρίας, έχοντας περάσει πολλές ώρες στο νερό με καρχαρίες στις Μπαχάμες και σε όλο τον κόσμο. Τι είναι αυτό που βρίσκετε τόσο συναρπαστικό με τους καρχαρίες και πώς μπορείτε να δημιουργήσετε τη σωστή νοοτροπία για να βουτήξετε μαζί τους με ασφάλεια;
Α: Οι καρχαρίες είναι πολύ παρεξηγημένοι. Τα μέσα ενημέρωσης δεν ήταν ευγενικά με αυτά τα αρπακτικά της κορυφής όλα αυτά τα χρόνια. Φράσεις όπως «μολυσμένοι από καρχαρίες» και «ανθρωποφάγοι» ήταν επιζήμιες για τους καρχαρίες. Παρουσιάζοντάς τους ως απαίσια θηρία, που υποστηρίζονται και ενισχύονται από τραβηγμένες ταινίες και τηλεοπτικές απεικονίσεις. Είναι σοκαριστικό το πόσο λίγοι άνθρωποι γνωρίζουν και καταλαβαίνουν για τους καρχαρίες, αλλά σπεύδουν να πηδήξουν στο συγκρότημα των Jaws και σε μη υποστηριζόμενα γεγονότα.
Εκτέθηκα σε καρχαρίες σε νεαρή ηλικία από τους γονείς μου, οι οποίοι με έμαθαν να παίρνω τις δικές μου αποφάσεις για αυτούς, αλλά όποια απόφαση και αν έλαβα, πρέπει να τους σεβαστώ, και αυτό το ιδεώδες το κουβαλούσα σε όλη μου τη ζωή. Όταν ζούσα στις Μπαχάμες, είχα εκτεθεί σε πολλά είδη καρχαριών.
Ήταν τόσο ενδιαφέρον για μένα πόσο διαφορετικά ήταν τα είδη μεταξύ τους. Πώς αλληλεπιδρούσαν με τους ανθρώπους, πώς παρασύρθηκαν στο δόλωμα και, γενικά, πόσο ατομικοί ήταν μέσα στο δικό τους είδος. Οι καρχαρίες έχουν εξελιχθεί τόσο καλά στο περιβάλλον που ζουν, και για να μην αναφέρουμε τόσο σημαντικό για την ισορροπία ολόκληρου του οικοσυστήματος των ωκεανών.
Ποια είναι η πιο αξέχαστη εμπειρία κατάδυσης;
Α: Υπάρχουν τόσες πολλές στιγμές που είναι δύσκολο να ξεχωρίσω μία, αλλά θα έπρεπε να πω, με κομμένη την ανάσα, ήταν η πρώτη φορά που βρέθηκα στο Tiger Beach και κολυμπούσα με καρχαρίες τίγρεις. Είναι τα αγαπημένα μου, και για όποιον έχει πάει σε αυτό το ειδυλλιακό σημείο στις Μπαχάμες, θα ξέρει πόσο μεγάλοι είναι αυτοί οι καρχαρίες. Θυμάμαι ότι ξάπλωσα στην άμμο σε 12 μέτρα νερό κοιτάζοντας προς την επιφάνεια, μέσα από έναν σπειροειδή κύκλο περίπου 120 μεμονωμένων καρχαριών πέντε διαφορετικών ειδών. Ήταν μια μαγική στιγμή.
Αν είχα μόνο μία ευκαιρία να κάνω μία ακόμη κατάδυση, θα επέλεγα ξανά αυτή τη μία κατάδυση καρχαρία που έκανα στις Μπαχάμες. Ήταν μια νυχτερινή βουτιά με καρχαρίες για ένα ντοκιμαντέρ. Ήμουν υπεύθυνος για το δόλωμα, οπότε πήδηξα στο νερό και είχα 30 καρχαρίες των υφάλων της Καραϊβικής να κολυμπούν γύρω μου. Όταν έφτασα στον πάτο, κάτι είχε πάει στραβά με την κάμερα και έτσι ανέβηκε ξανά στην επιφάνεια με όλους τους άλλους – και το φως! Ήμουν ακριβώς κάτω από τη βάρκα στο σκοτάδι.
Έτσι, έχοντας πάει πολλές φορές σε αυτό το σημείο κατάδυσης, κάθισα στο κουτί με δόλωμα και περίμενα. Καθώς η υποβρύχια νυχτερινή ζωή άρχισε να ενθουσιάζεται περισσότερο, κολυμπώντας και χτυπώντας πάνω μου, παρατήρησα τη βιοφωταύγεια που τους ακολούθησε. Ήταν απίστευτο. Σηκώθηκα και άρχισα να σπρώχνω τα χέρια μου μέσα στο νερό. Το είχα ξαναδεί, αλλά όχι σε σχήμα 30 καρχαριών και ψαριών να κολυμπούν γύρω μου.
Ένιωσα ότι ήμουν στην ταινία της Disney Fantasia, και τώρα ίσως πιο κατάλληλα, στην Pandora. Η ομάδα στο σκάφος δεν είχε ιδέα τι έχασε!
Από την άλλη πλευρά, ποια είναι η χειρότερη καταδυτική σας ανάμνηση;
Α: Ήταν μια από τις πρώτες καταδύσεις που έκανα όταν ήμουν πρόσφατα πιστοποιημένος δύτης. Οι φίλοι μου και εγώ είχαμε πάει για εξερεύνηση στη νότια πλευρά του Oahu, στη Χαβάη, και κάναμε λάθος εκτίμηση του σημείου εξόδου. Όλα κατέληξαν σε καθαρή απειρία, αλλά βρέθηκα να κρέμομαι σε έναν γκρεμό τριών μέτρων με πλήρη εξοπλισμό κατάδυσης, σκουπίζοντας για να σηκωθώ σε μια προεξοχή.
Τα τεράστια κύματα που έσπασαν στην πλάτη μου, οι αχινοί και οι κοφτεροί βράχοι το έκαναν μια αρκετά άθλια εμπειρία. Η κατάδυση ήταν επίσης αρκετά σκληρή – ισχυρά ρεύματα, που έμειναν χωρίς αέρα σε ένα μέρος που ξέραμε ότι δεν έπρεπε να είμαστε.
Είχε όντως μόνιμο αντίκτυπο σε μένα, καθώς είναι η πρώτη ερώτηση που κάνω στον εαυτό μου σε πολλά από τα πράγματα που κάνω τώρα, "Πώς μπορώ να ξεφύγω από αυτό αν χρειαστεί;"
Τι επιφυλάσσει το μέλλον για τη Liz Parkinson (εκτός από το να κοσμεί την Κεντρική Σκηνή στο GO Diving Show τον Μάρτιο);
Α: Α, αυτή είναι πάντα μια δύσκολη ερώτηση που πρέπει να απαντηθεί, καθώς τα πράγματα τείνουν να αλλάζουν συνεχώς και συχνά γρήγορα. Τούτου λεχθέντος, έχω μερικά έργα που αναπτύσσονται τώρα για τα οποία είμαι ενθουσιασμένος. Θα είναι προκλητικά, και διαφορετικά, για μένα, έτσι είμαι ενθουσιασμένος να βλέπω αυτές τις κατασκευές. Προσπαθώ επίσης να στριμώξω σε μερικές ταξιδιωτικές περιπέτειες μέσα στη χρονιά, αν μπορώ. Μου αρέσει να κάνω αυτές τις περιπέτειες χωρίς νερό, αλλά αποτυγχάνω παταγωδώς τις περισσότερες φορές σε αυτόν τον σχεδιασμό.
Διαφορετικά, συνεχίστε να εργάζεστε για ορισμένους στόχους διατήρησης με τους Shark Angels και την PADI Aware. Είναι ενθαρρυντικό να βλέπουμε την αυξημένη εστίαση στη διατήρηση των ωκεανών και την έλξη που κερδίζει αυτή η συνειδητοποίηση.
Το άρθρο αυτό δημοσιεύθηκε αρχικά στο Scuba Diver UK #70.
Εγγραφείτε ψηφιακά και διαβάστε περισσότερες υπέροχες ιστορίες όπως αυτή από οπουδήποτε στον κόσμο σε μορφή φιλική προς κινητά. Σύνδεσμος στο άρθρο
