Το ναυάγιο βρίσκεται σε βαθιά νερά περίπου 6 μίλια βορειοδυτικά του τουρκικού νησιού Bozcaada στο Αιγαίο και 17 μίλια από την είσοδο των Δαρδανελίων.
Ο Kolay και η ομάδα του σάρωναν την περιοχή για πιθανά ναυάγια του 1ου και του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου για δύο χρόνια, χρησιμοποιώντας πλευρική σάρωση και σόναρ απεικόνισης, και είχαν εντοπίσει τέσσερα ατμόπλοια, τα οποία προσδιορίστηκαν ως Ελένη, Nantaise, Maya και Wilhemsburg.
«Μία από τις πρόσφατες έρευνες έφερε μια έκπληξη – ένα υποβρύχιο σε βάθος 67 μέτρων!» είπε ο Kolay στο Divernet.
«Δεδομένου ότι δεν περιμέναμε να βρούμε ένα υποβρύχιο στη σχετική περιοχή και χωρίς καμία γνωστή αναφορά για τέτοια απώλεια, πραγματοποιήσαμε μερικές καταδύσεις για να επαληθεύσουμε ότι αυτό που είχαμε δει στην οθόνη του σόναρ ήταν πραγματικά υποβρύχιο».
Ο Kolay και ο συν-δύτης Ali Ethem Keskin βούτηξαν χρησιμοποιώντας rebreathers rEvo με ένα μείγμα 18/45 ως αραιωτικό, ενώ ένα άλλο μέλος της ομάδας, η Kaya Yarar, χρησιμοποίησε το ίδιο μείγμα σε ανοιχτό κύκλωμα ως μίγμα διαδρομής και βυθού.
«Η ορατότητα ήταν εξαιρετική και όταν φτάσαμε σε βάθος περίπου 45 μέτρων, μπορούσαμε να δούμε καθαρά ότι όντως είχαμε ένα υποβρύχιο ναυάγιο κάτω από εμάς», ανέφερε ο Kolay. Μια γρήγορη περιήγηση διαπίστωσε ότι το σκάφος 60-70 μέτρων, το οποίο βρισκόταν όρθιο σε αμμώδη βυθό θαμμένο μέχρι την ίσαλο γραμμή, ήταν σε εξαιρετική κατάσταση.
Τα μπροστινά υδροπλάνα ήταν αναδιπλούμενου τύπου που βρέθηκαν σε βρετανικά υποβρύχια και ο μονός εξωτερικός τορπιλοσωλήνας που ήταν ορατός στην πρύμνη ήταν επίσης χαρακτηριστικός των υποβρυχίων S-Class.
Ο Kolay ανέφερε εκτεταμένες ζημιές κοντά στο δεξιό υδροπλάνο, που πιθανότατα προκλήθηκε από επιφανειακή νάρκη. Το γεγονός ότι τα υδροπλάνα ήταν διπλωμένα υπογράμμισε ότι το υποβρύχιο θα έπλεε στην επιφάνεια όταν χτυπηθεί.
Ο πύργος πρόσδεσης ήταν καλυμμένος από δίχτυ ψαρέματος, αλλά το όπλο 3 ιντσών ήταν ακόμα αναγνωρίσιμο μπροστά του.
Μόνο δύο βρετανικά υποβρύχια ήταν γνωστό ότι χάθηκαν στην περιοχή και ο αριθμός των τορπιλοσωλήνων και η απουσία πλατφόρμας πυροβόλου μεταξύ άλλων παραγόντων υποδηλώνουν ότι το εύρημα ήταν Θερμός άνεμος (που πήρε το όνομά του από έναν άνεμο της ερήμου) αντί για HMS Ιππέας.
Ζητήθηκε η γνώμη των ερευνητών Βρετανού ειδικού στα υποβρύχια Δρ. Innes McCartney και του Τούρκου κινηματογραφιστή Savas Karakas και «καταλήξαμε στο συμπέρασμα ότι αυτό είναι πράγματι το ναυάγιο του HMS. Θερμός άνεμος», είπε ο Kolay. «Ελπίζουμε να έχουμε λύσει άλλο ένα ναυτικό παζλ του Β' Παγκοσμίου Πολέμου και πιστεύουμε ότι οι απόγονοι του HMS Θερμός άνεμοςΤο πλήρωμα του θα ενδιαφέρεται πολύ να μάθει τον τάφο των προγόνων τους.»
Θερμός άνεμος, μέρος της τρίτης ομάδας υποβρυχίων του Βασιλικού Ναυτικού κλάσης S και κατασκευάστηκε από την Cammell Laird, εκτοξεύτηκε τον Οκτώβριο του 1942. Το σκάφος των 66 μέτρων μετέφερε 48 πλήρωμα και ήταν οπλισμένο με έξι σωλήνες τορπιλών 21 ιντσών, 13 τορπίλες, μία πιστόλι 3 ιντσών. , ένα πυροβόλο των 20 χιλιοστών και τρία πολυβόλα .303.
Υπηρετώντας στη Μεσόγειο, Θερμός άνεμος είναι γνωστό σε ένα σημείο ότι εκτόξευσε τορπίλες στο ιταλικό ελαφρύ καταδρομικό Giuseppe Garibaldi, έχασε τον στόχο αλλά χτύπησε και βύθισε το αντιτορπιλικό Τζιομπέρτι Βιντσέντζο Αντιθέτως.
Στις αρχές Νοεμβρίου 1943 το υποβρύχιο στάλθηκε για περιπολία στο Αιγαίο και μέσα σε τρεις μέρες εκτράπηκε στην είσοδο των Δαρδανελίων. Στις 15 Νοεμβρίου έλαβε εντολή να επιστρέψει στο Πορτ Σάιντ, αλλά δεν έφτασε ποτέ.
