Στο πρώτο από μια σειρά άρθρων, ο δικηγόρος Andrew Tonge εξετάζει τους νομικούς κανόνες που διέπουν το εκπαίδευση δυτών αναψυχής και τεχνικής φύσης.
Αυτή είναι η πρώτη από μια σύντομη σειρά άρθρων στην οποία θα εξετάσω τους Κανονισμούς Κατάδυσης στην Εργασία 1997 (DWR) και, μετά τις αλλαγές τον Δεκέμβριο του 2014, τη δεύτερη έκδοση του Εγκεκριμένου Κώδικα Πρακτικής για Έργα Αναψυχής Καταδύσεων (ACOP) .
Αυτό το άρθρο, όπως και με τα άλλα άρθρα που έχω γράψει και θα γράψω, δεν είναι νομική συμβουλή, αλλά είναι απλώς ενδεικτικό. Κάθε περίπτωση ή σύνολο περιστάσεων είναι τελείως διαφορετική και πριν ληφθούν μέτρα, ένας δύτης που δεν είναι σίγουρος για τη νομική του θέση θα πρέπει να λάβει εξειδικευμένες νομικές συμβουλές.
Σε αυτό το άρθρο θα εξετάσω τη βάση του ACOP, το νομικό του αποτέλεσμα και πότε και από ποιον πρέπει να τηρείται.
Νομοθετικό και Ρυθμιστικό Πλαίσιο
Το DWR (και το ACOP) αποτελούν μέρος του νομοθετικού και ρυθμιστικού νομικού πλαισίου που διέπει τις καταδύσεις στη Μεγάλη Βρετανία.
Φυσικά, η DWR και η ACOP δεν είναι μόνες τους στο νομοθετικό και κανονιστικό πλαίσιο. Υπάρχουν διάφορες άλλες νομικές απαιτήσεις για τους δύτες στο γενικό δίκαιο της Αγγλίας και της Ουαλίας, οι οποίες πρέπει να τηρούνται.
Μερικοί. αλλά σε καμία περίπτωση δεν καλύπτονται όλες αυτές οι άλλες νομικές απαιτήσεις από το DWR και το ACOP – όπως η απαίτηση σύμφωνα με την ενότητα 3 των Κανονισμών Διαχείρισης Υγείας και Ασφάλειας στην Εργασία του 1999, ότι κάθε εργοδότης διενεργεί αξιολόγηση των κινδύνων που ενέχει η εργασία για την υγεία και την ασφάλεια των εργαζομένων και των μη εργαζομένων· το DWR και το ACOP καθορίζουν τις λεπτομέρειες αυτής της απαιτούμενης εκτίμησης κινδύνου σε εργασίες που σχετίζονται με την κατάδυση.
Νομικό Καθεστώς του ACOP
Στις 13 Αυγούστου 2014, σύμφωνα με τον νόμο 1974 για την υγεία και την ασφάλεια στην εργασία κλπ (HSWA), και με τη συγκατάθεση του Υπουργού Εργασίας και Συντάξεων, το Στέλεχος Υγείας και Ασφάλειας (HSE) ενέκρινε τη δεύτερη έκδοση του ACOP. Η δεύτερη έκδοση του ACOP τέθηκε σε ισχύ στις 8 Δεκεμβρίου 2014.
Η πρώτη έκδοση (1998 ACOP) αντικαταστάθηκε από τη δεύτερη έκδοση ACOP. Για καταδύσεις που πραγματοποιήθηκαν πριν από τις 8 Δεκεμβρίου 2014, η πρώτη έκδοση του 1998 ACOP θα εξακολουθεί να ισχύει. Για καταδύσεις που θα πραγματοποιηθούν στις 8 Δεκεμβρίου και μετά, θα ισχύει η δεύτερη έκδοση ACOP.
Αν και το ACOP έχει συγκεκριμένο νομικό καθεστώς, το ACOP δεν είναι αυστηρά νόμος.
Το ACOP παρέχει καθοδήγηση σχετικά με τη συμμόρφωση με τις απαιτήσεις του νόμου, όπως αναφέρονται κυρίως στο DWR και εν μέρει στο HSWA. Και πάλι, πρέπει να θυμόμαστε ότι ενδέχεται να υπάρχουν άλλες νομικές απαιτήσεις βάσει του HSWA και αλλού που δεν καλύπτονται από το ACOP.
Το ίδιο το ACOP δηλώνει ότι μπορείτε να χρησιμοποιήσετε εναλλακτικές μεθόδους σε σχέση με αυτές που ορίζονται στο ACOP προκειμένου να συμμορφωθείτε με τη νομοθεσία στην οποία εφαρμόζεται.
Ωστόσο, εάν διώκεστε για παραβίαση του νόμου για την υγεία και την ασφάλεια σχετικά με τις καταδύσεις και αποδειχθεί ότι δεν ακολουθήσατε το ACOP, θα πρέπει να δείξετε στο Δικαστήριο τι άλλο κάνατε για να συμμορφωθείτε με το νόμο, συμπεριλαμβανομένου του DWR.
Στο ACOP, το HSE (ο κυβερνητικός φορέας που διερευνά και διώκει τις παραβιάσεις της νομοθεσίας για την υγεία και την ασφάλεια) δηλώνει την άποψή του ότι εάν ακολουθήσετε το ACOP, κανονικά θα κάνετε αρκετά για να συμμορφωθείτε με το νόμο.
Πεδίο εφαρμογής και εφαρμογή του ACOP
Το ACOP ισχύει για όλα τα καταδυτικά έργα αναψυχής εντός του ορίου των 12 μιλίων των χωρικών υδάτων που γειτνιάζουν με τη Μεγάλη Βρετανία.
Το ACOP δηλώνει ότι ισχύει για καταδυτικά έργα:
- Όταν τουλάχιστον ένα άτομο που συμμετέχει στο έργο είναι μισθωτό ή αυτοαπασχολούμενο και εργάζεται.
- Ο εξοπλισμός και οι τεχνικές περιορίζονται στην ελεύθερη κολύμβηση με SCUBA.
- Ο σκοπός του έργου είναι η κατάδυση αναψυχής, δηλαδή η κατάδυση που πραγματοποιείται από άτομο για ψυχαγωγικούς σκοπούς ενώ δεν βρίσκεται στη δουλειά.
Το ACOP δηλώνει επίσης ότι ισχύει για τους δημοσιογράφους του καταδυτικού τύπου αναψυχής (συμπεριλαμβανομένων των φωτογράφων).
Δύτης στην εργασία
Το ACOP δηλώνει ότι δεν καλύπτει καταδυτικές δραστηριότητες όπου κανείς δεν εργάζεται. Το πρόβλημα με αυτή τη δήλωση είναι ότι ένας δύτης στη δουλειά δεν είναι εύκολο να οριστεί.
Ελπίζαμε ότι η δεύτερη έκδοση ACOP θα καθόριζε καλύτερα έναν δύτη στην εργασία από την προηγούμενη ACOP, έτσι ώστε να αρθεί η σύγχυση ως προς το πότε ισχύει το ACOP.
Η βιομηχανία καταδύσεων αναψυχής του Ηνωμένου Βασιλείου περιλαμβάνει ένα μείγμα δυτών που είναι μισθωτώνor αυτοαπασχολούμενος με την παραδοσιακή έννοια, όπως μισθωτός ή συμβεβλημένος σε κατάστημα ή σχολή καταδύσεων (πλήρης ή μερικής απασχόλησης) και εθελοντές.
Το ACOP στις παραγράφους 11 και 12 δηλώνει πολύ ξεκάθαρα ότι ένας δύτης στην εργασία είναι μισθωτός ή αυτοαπασχολούμενος, συμπεριλαμβανομένων εκείνων που καταδύονται ως μέρος των καθηκόντων τους ως εργαζόμενοι και δύτες που βρίσκονται σε επιχείρηση για δικό τους λογαριασμό κατά τη διάρκεια του χρόνου που αφιερώνονται στην εργασία ως αυτοαπασχολούμενος δύτης.
Πρέπει να θυμόμαστε ότι τα Δικαστήρια της Αγγλίας και της Ουαλίας δεν ασχολούνται μόνο με υποθέσεις που σχετίζονται με καταδύσεις και ότι οι έννοιες της υπάλληλος, αυτοαπασχολούμενος και να είσαι μέσα επιχείρηση για ίδιο λογαριασμό ορίζονται και εφαρμόζονται ξανά και ξανά, καθημερινά, στα Δικαστήρια.
Για παράδειγμα, η κατοχή εταιρικών μετοχών ταυτόχρονα με την ιδιότητα του διευθυντή, δεν μπορεί να οδηγήσει σε απασχόληση βάσει της εργατικής ή φορολογικής νομοθεσίας.
Είναι αρκετά σύνηθες σε μικρές εταιρείες να μην είναι κανείς υπάλληλος και όπου αυτό είναι μια εταιρεία που πραγματοποιεί δύτες εκπαίδευση ή καθοδήγηση, που θα μπορούσε να έχει ως αποτέλεσμα ένας πελάτης να πληρώσει για να εκπαιδευτεί ή να καθοδηγηθεί, όπου με αυστηρή ερμηνεία μπορεί κανείς να πει ότι το ACOP (και το DWR) δεν ισχύει.
Για πολλούς, αυτό μπορεί να φαίνεται παράλογο αποτέλεσμα από κανονισμούς που έχουν σχεδιαστεί για την προστασία του κοινού όπου πληρώνουν για να εκπαιδευτούν ως δύτες.
Μπορεί αυτά τα ζητήματα να κριθούν οριστικά μόνο σε μια αίθουσα δικαστηρίου σε μια συγκεκριμένη υπόθεση.
Είναι ενδιαφέρον ότι ο ιστότοπος HSE αναφέρει: «Αν πληρώνουν οι δύτες εκπαίδευση από μια κατάδυση εκπαιδευτή ή υπάρχει ένας οδηγός κατάδυσης που χρησιμοποιείται τότε θα ισχύουν οι Κανονισμοί Diving at Work 1997.'
Αυτό μπορεί από μόνο του να μην είναι μια σαφής ερμηνεία του ACOP (ή DWR). Το να πληρώσετε μια εταιρεία για να σας εκπαιδεύσει μπορεί από μόνο του να μην σημαίνει ότι κάποιος από αυτούς που σας καθοδηγούν στο νερό είναι μισθωτών or αυτοαπασχολούμενος.
Η ίδια αβεβαιότητα φαίνεται να ισχύει για το καθεστώς των εθελοντών δυτών στο έργο, συμπεριλαμβανομένων των εκπαιδευτών ή των δασκάλων.
Προηγουμένως, υπήρχε μια άποψη στη βιομηχανία καταδύσεων του Ηνωμένου Βασιλείου ότι οι εθελοντές που λάμβαναν προνόμια (όπως μαθήματα με έκπτωση ή γεμίσματα αέρα) ορίζονταν ως δύτες στην εργασία τους, ως εκ τούτου ισχύουν οι ACOP και DWR.
Στον ιστότοπο HSE, αναφέρει: «..κάθε άτομο που συμμετέχει σε καταδυτικό έργο που είναι είτε πληρώνεται (ή λαμβάνει χάρη ή ανταμοιβή) or του οποίου η συμμετοχή σε ένα καταδυτικό έργο απαιτείται για να εκτελεστεί το έργο σύμφωνα με το DWR97, θα πρέπει να θεωρείται ότι βρίσκεται σε εξέλιξη.
Και πάλι, αυτή μπορεί να μην είναι μια σωστή ερμηνεία του ACOP ή του DWR, αλλά δείχνει ότι το HSE, η αστυνομία κατάδυσης, αν το δει κανείς έτσι, θέλει να επεκτείνει το αποτέλεσμα του ACOP όσο πιο ευρύ μπορεί και αυτό έχει νόημα για όλους όσους ασχολούνται με εκπαίδευση δύτες να κάνουν το ίδιο.
Ίσως αυτά τα ζητήματα θα αντιμετωπιστούν στην επόμενη αναθεώρηση ή έκδοση του εγκεκριμένου κώδικα δεοντολογίας.
Δωρεάν κολύμβηση με SCUBA
Αυτή η πτυχή της εφαρμογής του ACOP φαίνεται να είναι λιγότερο αμφιλεγόμενη και δεν προτείνω να την αντιμετωπίσω περαιτέρω.
Σκοπός του Καταδυτικού Έργου
Το ACOP ορίζει τον σκοπό της κατάδυσης αναψυχής ως κατάδυση που πραγματοποιείται από ένα άτομο για ψυχαγωγικούς σκοπούς ενώ δεν βρίσκεται στη δουλειά.
Πρέπει να υποθέσει κανείς ότι η αναφορά σε ενώ όχι στη δουλειά είναι στον πελάτη και όχι στον εργαζόμενοι δύτες που ενεργοποιούν την εφαρμογή του ACOP σε πρώτο βαθμό.
Αυτό φαίνεται να αφήνει ανοιχτό το ερώτημα εάν το ACOP εφαρμόζεται όταν ο δύτης που εκπαιδεύεται εργάζεται, όπως στο εκπαίδευση μιας divemaster or εκπαιδευτή ή άλλο προσωπικό που απασχολείται από το καταδυτικό κατάστημα ή τη σχολή καταδύσεων;
Προς το παρόν, καθώς η εκπαίδευση αφορά τον πελάτη που δεν εργάζεται, η απλούστερη προσέγγιση φαίνεται να είναι να υιοθετήσετε το ACOP (και το DWR) όποτε και με ποιον τρόπο εκπαιδεύετε ή καθοδηγείτε δύτες, είτε εργάζεστε είτε όχι.
Καθώς αυτή η προσέγγιση μπορεί να παρέχει υπεράσπιση για τη δίωξη στα ποινικά δικαστήρια, μπορεί επίσης να παρέχει έναν τρόπο να αποδείξετε ότι τηρήσατε μια λογική σειρά πρακτικών του κλάδου που μπορεί να βοηθήσουν στην παροχή υπεράσπισης σε αγωγή αποζημίωσης/αποζημίωσης σε αστικό δικαστήριο και Η συμμόρφωση με το ACOP μπορεί επομένως να είναι κάτι που ο ασφαλιστής σας (και η PADI) θα προτιμούσε να το κάνετε παρά να μην το κάνετε.
Σε μελλοντικά άρθρα θα συνεχίσω να εξηγώ ορισμένα από τα νομικά πρότυπα και τις επιπτώσεις του DWR και του ACOP.
Ο Andrew Tonge είναι δικηγόρος και διευθυντής στην Nexus Solicitors Limited, Μάντσεστερ, όπου δραστηριοποιείται για μια σειρά από επιχειρήσεις στον κλάδο των καταδύσεων και της υποθαλάσσιας βιομηχανίας. Είναι επίσης τεχνικός κατάδυσης PADI εκπαιδευτή και έμπειρος δύτης. Όλες οι απόψεις που μοιράζονται σε αυτό το άρθρο είναι δικές του.
https://scubadivermag.com/diving-lawyer-red-tape-or-lifeboat-part-two
