Πλευστότητα, πιστόλια φυσαλίδων και μάσκες συσκότισης

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΣΥΧΝΑ ΑΥΤΟ φτάνετε σπίτι από τη δουλειά για να σας υποδεχτεί ο σύζυγός σας κραδαίνοντας μια γιγάντια πάνα, λέγοντας: «Ελάτε, αγάπη μου, δοκιμάστε το».
Αυτό είναι όταν ξέρετε ότι έχετε εγγραφεί σε ένα μάθημα καταδύσεων σε σπήλαιο, και σας drysuit δεν έχει βαλβίδα ούρησης. Αυτό είχε αρχίσει να γίνεται πραγματικότητα και η πάνα ήταν μόνο η τελευταία σε μια σειρά προετοιμασιών πριν από τις διακοπές.
Έξι μήνες νωρίτερα, ο σύζυγός μου, ο Τιμ, με προκαλούσε απαλά να εγγραφώ σε ένα μάθημα CCR. Αντιστεκόμουν στις προσπάθειές του να με πείσει να συμμετάσχω μαζί του στην επανάσταση της αναπνοής εδώ και αρκετό καιρό.
Ως πολυάσχολη δασκάλα δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, οι καταδύσεις μου παρέχουν ουσιαστική ανακούφιση από το άγχος. Είμαι πολύ ευχαριστημένος με τα έμπιστα δίδυμα 10 μου και δεν ήθελα να κάνω ριζικές αλλαγές στις καταδύσεις μου και είχα λίγο χρόνο για εγχειρίδια και εκμάθηση νέων δεξιοτήτων.
Ήμουν βαθιά, χαρούμενα και απόλυτα εδραιωμένη στην καλά εξοπλισμένη ζώνη άνεσής μου. Μετά από 1200 και πλέον καταδύσεις, όλες με την ίδια μάσκα και τα ίδια πτερύγια, είναι ασφαλές να πούμε ότι δεν μου αρέσουν οι αλλαγές.
Οπότε για να κλείσω το θέμα ανακοίνωσα με τζιν τόνικ ότι ενώ δεν είχα σκοπό να κάνω επανάληψη εκπαίδευση, θα συμφωνήσω σε μια πορεία σπηλαίων-κατάδυσης.
Είχα απολαύσει μερικές καταδύσεις με cenote μερικά χρόνια νωρίτερα και σκέφτηκα ότι θα ήταν υπέροχο να πάρω ένα δίδυμο σετ και να τα εξερευνήσω λίγο περισσότερο.
Εκεί, λοιπόν, έλεγξα τον εαυτό μου με μια γιγάντια πάνα και σκεφτόμουν ότι αυτή μπορεί να μην ήταν η καλύτερη ιδέα μου.
Είχαμε αποφασίσει, κατόπιν σύστασης ενός φίλου, να κλείσουμε ένα μάθημα με τη Lanny Vogel του Underworld Tulum στο Μεξικό.
Μετά από μερικά email, καταλήξαμε στο μάθημα TDI Intro to Cave Diving.
Η Lanny μας έστειλε μια εκτενή λίστα κιτ και αρχίσαμε να αξιολογούμε το υπάρχον κιτ μας. Τα φτερά μας Custom Diver δεν πληρούσαν τα πρότυπα των σπηλαίων, καθώς έχουν ένα διάλειμμα στο λουρί και στα εσωτερικά bungee, έτσι συμφωνήσαμε να προσλάβουμε τα φτερά και τις πλάκες του κέντρου.
Αγόρασα καινούργια ρεβέρ και πτερύγια (ο Τιμ έπρεπε να βγάλει τα υπέροχα σπαστά πτερύγια μου από τα πόδια μου) και επιπλέον εφεδρικούς φακούς με μια σειρά από νέα, γυαλιστερά κλιπ και σχιστούς δακτυλίους για να ασφαλίσουν τα πάντα στη θέση τους.
Τα βράδια μου περνούσα διαβάζοντας το εγχειρίδιο και ολοκληρώνοντας κριτικές γνώσεων και εξετάσεις, χρησιμοποιώντας την εξαιρετική πλατφόρμα ηλεκτρονικής μάθησης TDI.
Πέρασα τις εξετάσεις με λίγο υψηλότερο βαθμό από τον Tim, αλλά δεν είμαστε ανταγωνιστικοί.
Λίγες μέρες πριν από την αναχώρησή μας, είχαμε μελετήσει, προετοιμαστεί, ετοιμαζόμασταν και ο πανικός είχε πλέον επικρατήσει καθώς συνειδητοποίησα το τεράστιο αυτό για το οποίο είχα εγγραφεί.
Η σχεδιαζόμενη απαλή μου ράβδος γύρω από ένα σενότο με μερικές φωτογραφικές ευκαιρίες διαμορφωνόταν έτσι ώστε να μοιάζει με μια πλήρη διαδρομή κατάδυσης σε σπήλαιο με κίνδυνο, ρίσκο και μια γενναιόδωρη κούκλα άγχους.
Αστειεύτηκα ότι ο Lanny θα έκοβαν τη δουλειά του μαζί μου και θα με πέταγε πιθανότατα από την πορεία μέχρι την Τετάρτη.

Ημέρα 1: Carwash Cenote
Μετά από μια πρωινή θεωρητική συνεδρία σχετικά με τις τεχνικές πτερυγίων κατά της λάσπης, το περιβάλλον του σπηλαίου και τη διαμόρφωση του κιτ, ήμασταν έτοιμοι για την κατάδυση 1.
Αποδείχθηκε ότι μου ρυθμιστής Οι εύκαμπτοι σωλήνες ήταν πολύ μεγάλοι και οι νέοι πυρσοί δεν είχαν στερεωθεί σωστά, καθώς είχαν κλιπ από μέταλλο σε μέταλλο (τα πάντα στο cave-diving πρέπει να στερεωθούν ώστε να μπορούν να κοπούν εύκολα).
Φτάσαμε λοιπόν στο Carwash cenote με δανεικό φτερό και λουρί, δανεικά ρυθμιστικές, δανεικούς πυρσούς και νέα πτερύγια. Είχα αρχίσει να μου λείπει η ζώνη άνεσής μου.
Τώρα, μπορώ να βουτήξω. Είμαι πρόεδρος ενός αξιοσέβαστου καταδυτικού κλαμπ και είμαι εκπαιδευμένος στο trimix. Έχω βουτήξει βαθιά ναυάγια και υφάλους σε όλο τον κόσμο. Ωστόσο, στα 3μ, στο δικό μου drysuit και το κιτ που διαμορφώθηκε πρόσφατα, ήμουν τόσο κομψή όσο το Bambi στον πάγο. Η ταπετσαρία μου ήταν παντού παντού, και η καημένη η Λάνι θα μπορούσε να δικαιολογηθεί γιατί πίστευε ότι δεν είχα βουτήξει ποτέ πριν. Πέρασα ένα απογοητευτικό απόγευμα αποτυγχάνοντας να βγάλω πτερύγια προς τα πίσω, παρά τις καλύτερες προσπάθειές μου.
Επιδείξαμε τα τρυπάνια μας και τα τρυπάνια βαλβίδων, όλα χωρίς φινέτσα.
Για δύτες που δεν έχουν ακόμη μυηθεί στον κόσμο της τεχνικής κατάδυσης, το s-drill είναι μια άσκηση ασφάλειας εκτός αέρα που περιλαμβάνει την ανάπτυξη του κύριου δότη ρυθμιστής σε ένα μακρύ σωλήνα.
Σε αντίθεση με τις τυπικές διαμορφώσεις αναψυχής, το κύριο reg σε έναν εύκαμπτο σωλήνα 2 μέτρων φοριέται γύρω από το λαιμό και αναπτύσσεται σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης OOA, με την εναλλακτική πηγή αέρα να φέρεται σε ένα bungee γύρω από το λαιμό.
Μια καθημερινή δεξιότητα για έναν τεχνικό δύτη, είναι ένα εντελώς διαφορετικό μπρίκι ψαριού όταν γίνεται στο σκοτάδι ενός περιβάλλοντος σπηλιάς, ενώ προσπαθείτε να μην κολλήσει καθόλου λάσπη.
Με την αφυδάτωση να επιβαρύνει τις κράμπες στα πόδια και τα αιωρούμενα πόδια να πονούν με την επανάληψη, τελειώσαμε τη συνεδρία με τη σκληρή συνειδητοποίηση ότι ίσως είχαμε περισσότερα να μάθουμε από όσα νομίζαμε.

Ημέρα 2: Ponderosa Cenote
Ακόμα δεν μπορούμε να διατηρήσουμε την οριζόντια επένδυση κατά το οπίσθιο πτερύγιο, αποφασίσαμε να προσθέσουμε ένα βάρος στην ουρά και να κοντύνουμε το λουράκι του καβάλου στη ζώνη. Αυτό, αν και δεν απέτρεψε τα προβλήματα με τα αιωρούμενα πόδια μου, οδήγησε στο να κολλήσει η σπονδυλική μου στήλη σε μια παραμορφωμένη κονσέρτινα για μια ώρα.
Καθώς δεν έφτασε πουθενά γρήγορα, ο Λάνι ενέδωσε και επέστρεψε στο κέντρο για να φέρει μερικά Jetfin, το βάρος των οποίων ήταν σίγουρος ότι θα έλυνε το πρόβλημα.
Ενώ έφευγε ο Άντι, ασκούμενος εκπαιδευτή παρατηρώντας την πορεία μας, πρότεινε να μπούμε χωρίς πτερύγια ή φτερά για να αναπτύξουμε τη μυϊκή μνήμη που απαιτείται για το πίσω πτερύγιο.
Μετά από μόνο 10 λεπτά έκανα ζιγκ-ζαγκ προς τα πίσω γύρω από το cenote χωρίς πρόβλημα! Με τα βαρύτερα πτερύγια και το κιτ πίσω, είχα τώρα ένα μέτρια αποτελεσματικό back-kick.
Ακολούθησαν περισσότερα τρυπάνια s και τρυπάνια βαλβίδων και η πρώτη μας εμπειρία με το τρομερό πιστόλι φυσαλίδων του Lanny.
Ένα απλό πιστόλι αέρα που συνδέεται σε ένα φουσκωτήρα χαμηλής πίεσης παρέχει τέλεια
αν όχι ελαφρώς σαδιστικό, μέσο προσομοίωσης μιας διογκωμένης πολλαπλής ή αστοχίας βαλβίδας.
Προορισμένος για το φούσκωμα των σακουλών ανύψωσης ή των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, ο Lanny το βρήκε πολύ πιο χρήσιμο για να βάλει μέσα μου τον φόβο του Θεού σε μια ποικιλία ασκήσεων διαχείρισης του άγχους.
Είχαμε φυσαλίδες που προέρχονταν από κάθε δυνατό στόμιο και παίξαμε διάφορα σενάρια αποτυχίας και καταστάσεις διαχείρισης άγχους. Ήταν ώρα για ένα μεσημεριανό γεύμα. Η Lanny παρείχε τεράστια σάντουιτς, φρέσκα φρούτα και κέικ κάθε μέρα, όλα περιλαμβάνονται στην τιμή.
Το απόγευμα πέρασε στα δέντρα μαθαίνοντας τεχνικές τοποθέτησης γραμμών και πώς να χειρίζεσαι τον κύλινδρο.
Υπάρχουν προδιαγεγραμμένες μέθοδοι που πρέπει να μάθουμε για τις πρωταρχικές και τις δευτερεύουσες ισοβαθμίες, και υφανθήκαμε γύρω από τη ζούγκλα.
Μόλις άρχισα να απολαμβάνω τον εαυτό μου, η Lanny χάλασε τη διασκέδαση βγάζοντας μερικές μάσκες συσκότισης. Προσομοιώνοντας το μηδέν vis, περάσαμε στους ρυθμούς της παρακολούθησης γραμμής χρησιμοποιώντας την επαφή αφής.
Το να διατηρείς επαφή με τη γραμμή και τον συμπαίκτη σου σε συνθήκες μηδενικής αντίληψης είναι μια βασική δεξιότητα, και κάτι που κάναμε μάλλον ενστικτωδώς.
Τότε, φυσικά, ο αέρας σας θα εξαντληθεί και θα πρέπει να διατηρείτε επαφή ενώ μοιράζεστε αέρα.
Εξασκηθήκαμε στους ελιγμούς του μακρύ σωλήνα και κρατώντας το ρυθμιστής διατηρώντας παράλληλα επαφή με τη γραμμή και μεταξύ τους. Κανένα πρόβλημα - αυτό ήταν περισσότερο σαν αυτό!

Ημέρα 3: Cristal Cenote
Η ενημέρωση ήταν απλή. Κάναμε πειθαρχία εντός του νερού με μερικές ασκήσεις για αστοχία αερίου και συνθήκες μηδενικού ορίου. κύριο reg και πάρτε το πριν συνεχίσετε την κολύμβηση.
Έχοντας βουτήξει με τον Tim για πολλά χρόνια, η εμπιστοσύνη μας στο νερό και η εμπιστοσύνη ο ένας στον άλλον είναι καλά ανεπτυγμένη και ήμασταν αρκετά άνετα με τις κολυμπήσεις χωρίς μάσκα κατά μήκος της γραμμής.
Το ζεστό, φρέσκο ​​νερό του cenote ήταν εύκολο για τα μάτια και δεν είχα κανένα πρόβλημα με τις συνεδρίες αφαίρεσης μάσκας.
Με τη μάσκα πίσω αλλά μαυρισμένη, ολοκληρώσαμε τα σενάρια εκτός αέρα και καταπλήξαμε τον Λάνι με την ηρεμία μας όταν έκλεισε κρυφά τον αέρα μας. Αρχίσαμε να νιώθουμε πιο σίγουροι για αυτή τη συναυλία κατάδυσης σε σπηλιές.
Μετά το μεσημεριανό γεύμα, κατεβήκαμε στο πάνω μέρος του σπηλαίου για πρώτη φορά - και αμέσως ξεχάσαμε όλα όσα είχαμε μάθει.
Οι καμβάς βάσεις μας για πυρσούς ήταν πολύ δισκέτες και οι ακτίνες μας κυματίζονταν στο σκοτάδι, στέλνοντας κάθε είδους σήματα που αποσπούσαν την προσοχή. Αυτό, καταλάβαμε, είναι ο λόγος που οι περισσότεροι δύτες σπηλαίων χρησιμοποιούν μεταλλικές βάσεις χειρός τύπου Goodman.
Η προσπάθεια να καταγράψω τα βάθη, τους χρόνους και τις πιέσεις σε υγρές νότες στο σκοτάδι και τη χρήση μπισκότων (υφασμάτινοι μαρκαδόροι) για τη σήμανση της γραμμής οδήγησε σε ταλαντευόμενο τελείωμα και η συγκέντρωση που απαιτείται για τη διατήρηση της θέσης σήμαινε ότι δεν είχα ποτέ την ευκαιρία να χαλαρώσω.
Αυτές ήταν μερικές επίπονες μέρες, με μια πολύ πιο απότομη καμπύλη μάθησης από ό,τι φανταζόμασταν στην αρχή.
Ήταν Τετάρτη. Μας πέταξαν από την πορεία. Λοιπόν, συμφωνήθηκε ότι ήταν απίθανο να εκπληρώσουμε τις απαιτήσεις για το μάθημα Intro to Cave-Diving στον χρόνο που μας απομένει και ότι ήταν καλύτερο να περιοριστούμε στο Cavern Diver.
Ολοκληρώσαμε τη μέρα νιώθοντας λίγο χαμηλοί και αποθαρρυμένοι, αλλά αποφασισμένοι να ανταποκριθούμε στα υψηλά πρότυπα που αναμενόταν από τη Lanny και το περιβάλλον του σπηλαίου.

Ημέρα 4: Cristal Cenote
Νιώθοντας ότι η πίεση ήταν ελαφρώς από εμάς, χαλαρώσαμε λίγο και κάναμε μια διασκεδαστική πρωινή κατάδυση κάνοντας εξάσκηση στην ανάπτυξη γραμμής εντός του νερού.
Ποτέ δεν είχα χειριστεί έναν κύλινδρο σαν αυτό πριν, αλλά τον κατακτούσα αρκετά γρήγορα και μου άρεσε να βρίσκω κατάλληλες ισοπαλίες.
Η κατάδυση πήγε όπως είχε προγραμματιστεί. Τελειώσαμε με περισσότερα s-drills και valve-drills, τα οποία επίσης είχαν αρχίσει να φαίνονται καλά. Χαρούμενες μέρες.
Ωστόσο, αυτό δεν είναι ένα μάθημα για τους λιπόψυχους, και το απόγευμα επιφύλασσε κάθε είδους διασκέδαση.
Ο Τιμ οδήγησε και μπήκε μέσα στη σπηλιά με εμένα να ακολουθώ για να ελέγξω και να επαληθεύσω την ισοπαλία. Φτάσαμε στο συμφωνημένο σημείο καμπής μας και ασφαλίσαμε τον κύλινδρο.
Μόλις στρίψαμε για να βγούμε από τη σπηλιά, η Λάνι μου έκανε σήμα να βγάλω τη μάσκα μου. Δεν είναι πρόβλημα - μέχρι τώρα είχα συνηθίσει να καταδύομαι χωρίς μάσκα.
Επικοινώνησα με τη γραμμή και έβγαλα την εφεδρική μου μάσκα από την τσέπη μου και την φόρεσα. Τέλεια, πάμε τώρα.
Αλλά όχι. Το φοβερό πιστόλι φυσαλίδων μπήκε στο παιχνίδι για άλλη μια φορά και φυσαλίδες ξεχύθηκαν από τις βαλβίδες μου. Δεν είμαι σίγουρος από ποια πλευρά έρχονταν, πρώτα απομονώθηκα, έλεγξα ξανά και μετά έκλεισα την αριστερή μου θέση.
Οι φυσαλίδες σταμάτησαν. Όλα καλά, και έκανα σήμα να συνεχίσω προς την έξοδο.
Τότε, θα το πιστεύετε, και η σωστή μου ανάρτηση άρχισε να «φουρνίζει». Στην τρέχουσα δύσκολη θέση μου, αυτό σήμαινε ότι ένα κλείσιμο θα με άφηνε εκτός αέρα, οπότε καθώς έκλεινα τη βαλβίδα έδωσα σήμα "εκτός αέρα" στον Τιμ, ο οποίος ανέπτυξε τον μακρύ σωλήνα του.
Βγήκαμε από το σπήλαιο με επιτυχία και ενώ βρήκα την κατάσταση λίγο αγχωτική, ήμουν ευχαριστημένος με το πόσο συγκεντρωμένος είχα παραμείνει.
Επαναλάβαμε τις ίδιες ασκήσεις με τον Tim ως το «θύμα της φούσκας» και μετά ανακτήσαμε τον κύλινδρο. Ήταν μια πολύ πιο θετική μέρα, και προφανώς είχαμε «αρχίσει να μοιάζουμε λίγο με σπηλαιοβύτες».

5η ΗΜΕΡΑ: CENOTE CAWASH
Το Dive One ξεκίνησε με τα καλύτερα s-τρυπάνια μας! Οι δεξιότητές μας είχαν τελειοποιηθεί κατά τη διάρκεια της εβδομάδας και άρχισαν να γίνονται πολύ πιο ομαλές και ενστικτώδεις.
Στο σπήλαιο υπομείναμε περισσότερες αστοχίες βαλβίδων, αλλά αυτή τη φορά η μάσκα του χαμού κατέβηκε.
Έτσι, βυθιστήκαμε σε συνθήκες συσκότισης ενώ μοιραζόμασταν αέρα. Μας εκπαίδευση κλωτσήσαμε και πραγματοποιήσαμε μια επιτυχημένη έξοδο χωρίς επαφή, κοινή χρήση αέρα. Μπορεί να μην ήταν όμορφο αλλά θα ζούσαμε.
Κατάδυση δύο περιλάμβαναν περισσότερες από τις ίδιες ασκήσεις, αν και αυτή τη φορά στην έξοδο ένιωσα ξαφνικά τη γραμμή να χαλαρώνει. Είχε χαλαρώσει από μια ισοπαλία και η αίσθηση δεν ήταν ευχάριστη.
Κατέληξα να εκτιμήσω τη σωτήρια σημασία μιας σωστά και με ασφάλεια τοποθετημένης γραμμής και εκείνη τη στιγμή ένιωσα ένα κύμα ενσυναίσθησης για τους δύτες για τους οποίους μας είχε διδάξει ο Lanny στις συνεδρίες του στη θεωρία ανάλυσης ατυχημάτων.
Η κατάδυση στο σπήλαιο είναι σοβαρή υπόθεση και οι άνθρωποι πεθαίνουν κάνοντας αυτό. Μια ωραία τεντωμένη γραμμή είναι ένα από τα καλύτερα συναισθήματα όταν είσαι εκτός αέρα σε μηδενικό vis, μπορώ να σου πω.
Και με αυτή την τελική πρόκληση που κατακτήσαμε, προκριθήκαμε ως TDI Cavern Divers και πήγαμε για την πρώτη μας δοκιμαστική "solo" κατάδυση στο σπήλαιο.
Ήταν η πρώτη κατάδυση εκείνη την εβδομάδα κατά την οποία κανένα κιτ δεν απέτυχε και η μάσκα μου παρέμεινε ασφαλής στη θέση της.
Αν με ρωτούσαν αν μου άρεσε το μάθημα, θα απαντούσα ότι μου άρεσε η πρόκληση. Μου άρεσε η παρέα του Lanny, η τοποθεσία είναι καταπληκτική και η εγκατάσταση και η διαμονή στο Underworld Tulum είναι εξαιρετική.
Λάβαμε εξειδικευμένα και αυστηρά δίδακτρα και ολοκληρώσαμε 12 καταδύσεις με αθροιστικά 700 λεπτά στο νερό.
Και οι δύο επιστρέψαμε στο Ηνωμένο Βασίλειο ως καλύτεροι δύτες και είχα ξεφύγει τόσο πολύ από τη ζώνη άνεσής μου που ξέχασα πώς έμοιαζε!
Οι πάνες; Έμειναν στη βαλίτσα.

Η εκπαίδευση στο Underworld Tulum κοστίζει 250 δολάρια ΗΠΑ ανά ημέρα, συμπεριλαμβανομένων των χρεώσεων nitrox, ενοικίασης εξοπλισμού, γεύματος και πιστοποίησης, και υπάρχει έκπτωση 10% για δύο δύτες ή επιστρεφόμενους. Ένα διαμέρισμα με δυνατότητα προετοιμασίας γευμάτων κατασκευασμένο για δύτες 2/3 με κοινόχρηστη πισίνα κοστίζει 85 $ τη βραδιά, underworldtulum.com

Δικαιώματα φωτογραφίας:
Γκράχαμ Γουότερς