Ο ειδικός στη νοτιοανατολική Ασία και τακτικός συνεργάτης του Scuba Diver, Al Hornsby, βρισκόταν στη διαδρομή προώθησης για το νέο του βιβλίο, Face to Face: Up Close to Mother Nature, και έκανε μια συνέντευξη Q&A για το blog PADI με καλεσμένη την blogger Jo Walters.
Ελάτε μαζί με τον Al Hornsby για μια ανθολογία συγκλονιστικών, συναρπαστικών συναντήσεων με την άγρια ζωή, κάτω και πέρα από τα κύματα, στο νέο του βιβλίο, Πρόσωπο με Πρόσωπο: Κοντά στη Μητέρα Φύση. Είναι αφήγηση τόσο συναρπαστικής περιπέτειας όσο και αιθέριας φυσικής ομορφιάς, όπου η δυνατή πεζογραφία και η φωτογραφία του Αλ σας μεταφέρουν σε άγρια, υπέροχα μέρη για συναντήσεις με μερικά από τα πιο υπέροχα πλάσματα του πλανήτη μας. Κάθισα με τον Αλ για να μιλήσω για το βιβλίο και συγκέντρωσα νέες γνώσεις για έναν αληθινό υποστηρικτή της άγριας ζωής και τις πολλές του περιπέτειες
Ε: Ας ξεκινήσουμε με τις καταδύσεις. Πότε ενδιαφέρθηκες για τις καταδύσεις;
Α: Ανακάλυψα τον ωκεανό σε ηλικία 12 ετών, όταν μετακομίσαμε στο νησί Γκουάμ του Δυτικού Ειρηνικού, αρχικά ως ελεύθερος δύτης και μετά μάθαινα καταδύσεις τον επόμενο χρόνο. Από την πρώτη μέρα, ήταν το πιο απίστευτο πράγμα που είχα βιώσει ποτέ, και με έκανε να κυνηγήσω ένα όνειρο για μια καριέρα στις καταδύσεις από εκείνο το σημείο και μετά.
Ε: Ποια ήταν η πορεία σας για να πραγματοποιήσετε το όνειρό σας να γίνετε επαγγελματίας κατάδυσης πλήρους απασχόλησης και υποβρύχιος συγγραφέας και φωτογράφος;
Α: Αφού αποφάσισα ότι ήθελα να «γίνω δύτης», έπρεπε τελικά να αναρωτηθώ: «Εντάξει, τι ακριβώς κάνει κανείς όταν είναι δύτης;» Τότε, ο κλάδος ήταν μικρός και δεν υπήρχε καθιερωμένο μονοπάτι. Ωστόσο, μου φάνηκε ότι οι υποβρύχιοι φωτογράφοι, συγγραφείς και κινηματογραφιστές ήταν οι άνθρωποι που μοιράζονταν τα περισσότερα για τα θαύματα του υποβρύχιου κόσμου, και επίσης ήταν οι άνδρες και οι γυναίκες που μιλούσαν πρώτοι για την ανάγκη να σεβαστούν και να θαυμάσουν τον ωκεανό. μεγάλα ζώα, ειδικά τα «επικίνδυνα», όπως οι καρχαρίες. (Και, εξάλλου, μου ήταν επίσης ξεκάθαρο ότι διασκέδαζαν περισσότερο από οποιοσδήποτε στον πλανήτη!) Έτσι, αποφάσισα να ακολουθήσω αυτόν τον δρόμο. Συνέχισα να βουτάω και αγόρασα την πρώτη μου φωτογραφική μηχανή – μια φτηνή, υποβρύχια σκοποβολή σε μια σαθρή, πλαστική θήκη. Εξάσκησα τη φωτογραφία μου και δούλεψα τις συγγραφικές μου ικανότητες, και τελικά έγινα ανεξάρτητος συγγραφέας και φωτογράφος, τόσο από πάνω όσο και από κάτω. Με τον καιρό, ασχολήθηκα με τη λήψη αγώνων αυτοκινήτων, περιοδείες συναυλιών ροκ εν ρολ, αφίσες και οτιδήποτε άλλο είχα την ευκαιρία να δοκιμάσω. Παρόλα αυτά, τα πραγματικά μου ενδιαφέροντα – η κατάδυση και ο ωκεανός – με κράτησαν να κάνω καταδύσεις και να κάνω υποβρύχιες εικόνες.
Στη συνέχεια, μερικά χρόνια μετά το πανεπιστήμιο, μάζεψα τις κάμερες και τον καταδυτικό μου εξοπλισμό και κατευθύνθηκα στο Λος Άντζελες για να προσπαθήσω να βρω τη βιομηχανία των καταδύσεων. Έγινα εκπαιδευτής και δούλεψα σε ένα κατάστημα καταδύσεων, συνεχίζοντας να βγάζω φωτογραφίες και να γράφω άρθρα σε περιοδικά. Το 1977, πήρα μια συνέντευξη με μια (τότε) μικρή εταιρεία που λεγόταν PADI, όπου έχω περάσει τώρα 35 χρόνια. Είχα απίστευτες ευκαιρίες εκεί, συμμετέχοντας στην ανάπτυξη πολλών από τα βασικά προγράμματα της PADI. Ιδιαίτερα ικανοποιητικό, ωστόσο, ήταν να είσαι ένας από τους ιδρυτές του Έργο AWARE, και το διευθυντικό στέλεχος της για τα πρώτα εννέα χρόνια λειτουργίας της.
Στην πορεία, σε ένα διάλειμμα από το PADI, είχα επίσης την ευκαιρία να περάσω τέσσερα χρόνια εντατικής κατάδυσης ως διευθυντής σύνταξης (και αργότερα, εκδότης ομάδας) του Skin Diver Magazine.
Ε: Πώς προέκυψε αυτό το βιβλίο;
Α: Σε όλη την καταδυτική μου ζωή, έχω ταξιδέψει, έχω βγάλει φωτογραφίες και έχω γράψει άρθρα για διάφορα περιοδικά. Το αποτέλεσμα δεν ήταν μόνο μια ουσιαστική βιβλιοθήκη δημοσιευμένων γραπτών και φωτογραφικών έργων, αλλά επειδή αυτό που με επηρέασε περισσότερο συναισθηματικά ήταν οι στενές συναντήσεις με όμορφα πλάσματα – ειδικά τα μεγάλα αρπακτικά. Αυτές οι εικόνες και οι ιστορίες συναντήσεων έμοιαζαν πάντα να μεταδίδουν καλύτερα τα συναισθήματα που είχα για τον φυσικό κόσμο. Πριν από αρκετά χρόνια, άρχισα να σκέφτομαι ότι υπήρχε μια μεγαλύτερη ιστορία, εδώ… ένα βιβλίο, που αποτελείται από τις καλύτερες υποβρύχιες και πάνω εικόνες άγριας ζωής μου και τις ιστορίες συναντήσεων που συνόδευαν μερικές από τις πιο σημαντικές. Μόλις βρήκα έναν εκδότη και οργάνωσα το έργο, το βιβλίο ολοκληρώθηκε αρκετά γρήγορα τα βράδια και τα Σαββατοκύριακα πέρυσι.
Ε: Το βιβλίο περιλαμβάνει εξαιρετικές συναντήσεις με αρπακτικά της κορυφής. Έχετε κάποια αγαπημένα;
Α: Πολλά από αυτά… τα μεγάλα αρπακτικά τείνουν να είναι τα πιο έξυπνα και περίεργα από τα ζώα, πολύ συχνά δεν φοβούνται καθόλου τους ανθρώπους – που σημαίνει ότι μερικές φορές θα πλησιάσουν πιο κοντά από ό,τι τα περισσότερα άγρια πλάσματα. Και, ειδικά όταν μελετηθούν λεπτομερώς μέσω ενός φακού κάμερας, η ομορφιά, η χάρη και η δύναμή τους μπορεί να προκαλούν δέος. Για αυτούς τους λόγους, οι περισσότερες από τις αγαπημένες μου συναντήσεις στο βιβλίο τείνουν να είναι μαζί τους. Αν και μου είναι αδύνατο να επιλέξω ένα, υπάρχουν αρκετά που πάντα ξεχώριζαν:
Μια ιδιαίτερη ιστορία θα ήταν η συνάντηση με τον καρχαρία mako, από το 1993, σε ανοιχτό ωκεανό, περίπου 15 μίλια μακριά από τις ακτές της νότιας Καλιφόρνια. Κάπου 9 μέτρα πιο κάτω, μέσα σε ένα σύννεφο και με το σκάφος να έχει παρασυρθεί, ο φίλος μου και εμένα μας πλησίασε και μας μελέτησε προσεκτικά για 25 βασανιστικά λεπτά ένας τεράστιος θηλυκός καρχαρίας τεσσάρων μέτρων. Ήταν εντελώς περίεργη, πλησίαζε αρκετά ώστε να την αγγίξει (δεν το κάναμε, φυσικά), αλλά ποτέ ανήσυχη, ποτέ επιθετική. Αυτή η συνάντηση ήταν απίστευτη όχι μόνο λόγω της σπανιότητας και της έντασης των συναισθημάτων της, αλλά και επειδή η ιστορία και οι εικόνες που προέκυψαν έγιναν το πρώτο μου δημοσιευμένο άρθρο συνάντησης μεγάλων ζώων – κάπως έτσι ξεκίνησε. Ολόκληρη η ιστορία περιγράφεται στο βιβλίο και η ανεξίτηλη ανάμνηση που άφησε πίσω μου θα είναι πάντα μαζί μου.
Μια άλλη αγαπημένη ιστορία είναι για την εβδομάδα που περάσαμε φωτογραφίζοντας κροκόδειλους του Νείλου στο Δέλτα του Οκαβάνγκο της Μποτσουάνα. Η πλήρης ιστορία είναι στο βιβλίο και είναι πολύ περίπλοκη για να ειπωθεί εδώ, αλλά η κατάδυση, σε κρύο, ποτάμι νερό ενός προς δύο κόμβους με τυπικά vis από ένα προς δύο μέτρα, ήταν πολύ τεχνικής φύσης. όχι λόγω της χρήσης διαφορετικού αερίου ή εξοπλισμού, αλλά λόγω του νούμερο ένα κανόνα στην κατάδυση κροκ – τρέφονται με σιλουέτες, ώστε να μπορείτε ποτέ Γίνε ένας. Αυτό έκανε το μέσο του καναλιού (μακριά από αόρατους κρόκους), ταυτόχρονες, κατευθείαν εισόδους και στο τέλος της κατάδυσης, αφαίρεση ταχυτήτων στο κάτω μέρος (διασκεδαστικό στο ρεύμα και κρατώντας μια μεγάλη κάμερα διπλού στροβοσκοπίου σύστημα) και αναβάσεις κάτω από τη σκιά του σκάφους, κρίσιμες δεξιότητες που έπρεπε να κατακτήσουμε πριν ξεκινήσει η πραγματική κατάδυση. Και, μόλις βρήκατε ένα κροκό μήκους τεσσάρων μέτρων στο κάτω μέρος που σας επιτρέπει να πλησιάσετε; Από συχνά λιγότερο από μισό μέτρο μακριά, είναι αληθινοί δεινόσαυροι, φαινομενικά πολύ ηλικιωμένοι για να τους χωρέσει ο εγκέφαλος και η ψυχή μας. Η πρώτη και πιο συχνά επαναλαμβανόμενη εσωτερική μου σκέψη σε αυτές τις συναντήσεις ήταν, «Κοιτάμε ένα…τι;»
Αλλά, τότε, ήταν επίσης η στιγμή που βρισκόμουν στη μέση μιας φάλαινας φυσητήρας, με δύο αρσενικά να τσακώνονται για ένα θηλυκό με τη γάμπα της. ή τις τρεις απίστευτες ώρες με έξι καρχαρίες τίγρεις σε ένα διαρκώς κινούμενο μπαλέτο. ή η λεοπάρδαλη? ο δράκος του Komodo? το γιγαντιαίο κιθαρόψαρο? η ινδική κόμπρα… οι άνθρωποι θα χρειαστεί να πάνε στο βιβλίο για να δουν αυτά και πολλά άλλα, το καθένα πολύ ξεχωριστό με τον δικό του τρόπο.
Ε: Αυτές οι συναντήσεις φαίνονται επικίνδυνες. Πώς διαχειρίζεστε τον κίνδυνο;
Α: Ενώ έχω λογική άνεση με κατανοητό και προσεκτικά κίνδυνος, δεν εμπλέκομαι με επικίνδυνες, άγνωστες πιθανότητες. Αυτές οι συναντήσεις και οι καταδύσεις γενικά, μαζί με το σκι, την οδήγηση μοτοσικλέτας και σχεδόν κάθε άλλη αθλητική ή αθλητική προσπάθεια – έχουν εγγενείς κινδύνους που δεν μπορούν ποτέ να εξαλειφθούν πλήρως. Αυτό που μπορείτε (και πρέπει) να κάνετε, ωστόσο, είναι να βεβαιωθείτε ότι έχετε την εκπαίδευση, την εμπειρία και την επαγγελματική καθοδήγηση που απαιτούνται για να κατανοήσετε τους πιο πιθανούς κινδύνους και να αναγνωρίσετε τυχόν σημάδια ότι οι κίνδυνοι ενδέχεται να αυξάνονται – και τι πρέπει να κάνετε αυτό συμβαίνει. Οι συναντήσεις με καρχαρίες και αρκούδες (ειδικά ξεναγήσεις με επαγγελματικό προσανατολισμό), ακόμα και με κροκόδειλους, όταν ασκούνται σωστά, έχουν αποδειχθεί εξαιρετικά ασφαλείς. Εάν η μορφωμένη κρίση σας επιτρέπει να προχωρήσετε σε μια δραστηριότητα κινδύνου, τότε απαιτείται συνεχής επίγνωση, έχοντας επίγνωση τυχόν ενδεικτικών ενδείξεων αυξανόμενου κινδύνου ή απρόβλεπτου. Για παράδειγμα, έχω εμπειρία με καρχαρίες και αρκούδες (ένα βουτηγμένο ώμο, λοξό βλέμμα, ένα ανασηκωμένο τρίχωμα και ένα ανοιχτό στόμα «φούσκωμα» αέρα μέσα από ένα ανοιχτό στόμα – για να σας μυρίσω καλύτερα – θα μπορούσαν να είναι ένδειξη της αυξανόμενης δυσφορίας μιας αρκούδας, η οποία πρέπει να παρατηρηθεί και να ανταποκριθεί στα πολύ λεπτά στάδια). Από την άλλη, ξέρω ότι υπάρχουν κάποιοι φωτογράφοι που (προφανώς με ασφάλεια) πλησιάζουν από κοντά λιοντάρια, με τα πόδια. Ωστόσο, επειδή έχω λίγη εμπειρία μαζί τους, και ειδικά επειδή δεν ξέρω ποια είναι τα διακριτικά σημάδια άγχους και επιθετικότητας ενός λιονταριού, απλά δεν θα σκεφτόμουν καν να το δοκιμάσω.
Ε: Η φωτογραφία εξωφύλλου είναι πραγματικά εκπληκτική. Πώς προέκυψε αυτό;
Α: Ευχαριστώ… Έκανα ένα ιδιαίτερο ταξίδι στις Μπαχάμες, με την ελπίδα να τραβήξω μια φωτογραφία εξωφύλλου. Παρά τις επιπτώσεις μιας τεράστιας, χειμερινής καταιγίδας στην ανατολική ακτή των ΗΠΑ που με περιόρισε σε μια μέρα κατάδυσης, οι σφυροκέφαλοι ήταν καταπληκτικοί και πήρα τις λήψεις που χρειαζόμουν.
Ε: Υπάρχουν αρκετές φωτογραφίες που τράβηξε η κόρη σας στην αφιέρωση του βιβλίου. Ακολουθεί τα βήματά σου;
Α: Στα δέκα της χρόνια, η Juliet είναι μια ανθισμένη φωτογράφος άγριας φύσης από μόνη της. Μάλιστα, έχει ήδη δημοσιευτεί σε δύο διαφορετικές φωτογραφικές συλλογές με σκληρό εξώφυλλο. Βρίσκω τόση χαρά να της δείξω τον φυσικό κόσμο. είναι επίσης η φίλη μου για κολύμβηση με αναπνευστήρα (και μοντέλο ελεύθερης κατάδυσης) – είναι σαν να βλέπω τα πάντα από την αρχή, για πρώτη φορά.
Ε: Υπάρχει κάποιο μήνυμα που θέλετε να μεταφέρετε μέσα από αυτό το βιβλίο;
Α: Πέρα από το να μοιράζομαι την απίστευτη ομορφιά και τις εμπειρίες που υπάρχουν στη φύση και την ανάγκη να βοηθήσουμε όλοι μας να διαφυλάξουμε το περιβάλλον, ελπίζω επίσης να μεταφέρω, συγκεκριμένα, ότι τα μεγάλα σαρκοφάγα δεν είναι ο τρομακτικός, αιμοδιψής άνθρωπος- τρώγοντες που είναι φτιαγμένοι να είναι. Αντίθετα, είναι περίεργοι, μεγαλοπρεπείς και όμορφοι και παίζουν τόσο κρίσιμους ρόλους στα οικοσυστήματα που κατοικούν. Βοηθούν να διατηρηθούν τα άλλα είδη γύρω τους δυνατά και υγιή και συμβάλλουν στη διατήρηση της ισορροπίας του ίδιου του περιβάλλοντος. Και, ειδικά λόγω του φόβου και της παρεξήγησης που αντιμετωπίζουν από τους ανθρώπους, ακόμη περισσότερο από τα περισσότερα άλλα ζώα, χρειάζονται τόσο πολύ την εκτίμησή μας, τον σεβασμό και την προστασία μας.
«Αυτές οι εικόνες που κόβουν την ανάσα θα σας δώσουν την ακόρεστη επιθυμία να ανακαλύψετε, να βιώσετε, να κατανοήσετε. Θα σας μεταφέρουν σε μια περιπέτεια ανακάλυψης…» Απόσπασμα από τον μπροστινό του βιβλίου, γραμμένο από τον Jean-Michel Cousteau, γιο του αείμνηστου Jacques-Yves Cousteau και Πρόεδρο της Ocean Futures Society
Μπορείτε να λάβετε ένα προσωπικά υπογεγραμμένο αντίγραφο τώρα, με έκπτωση 10% στην (ήδη έκπτωση) Ειδική Τιμή γνωριμίας. Και, επιπλέον, μια δωρεά 5 $ ΗΠΑ θα γίνει από τον συγγραφέα στο Project AWARE για κάθε βιβλίο που πωλείται. Απλώς μεταβείτε στο καλάθι αγορών του ιστότοπου και εισαγάγετε τον κωδικό προσφοράς: PAF
