Το να διεκδικήσετε ένα ασφαλιστήριο συμβόλαιο ταξιδιού που καλύπτει τις καταδύσεις μέχρι τα 30 μέτρα σε περίπτωση ασθένειας αποσυμπίεσης (DCI) είναι ένα πράγμα – αλλά τι συμβαίνει εάν είχατε ήδη ολοκληρώσει μια βαθύτερη κατάδυση με ασφάλεια νωρίτερα την ημέρα που συμβαίνει ένα περιστατικό; Το σενάριο δοκιμάστηκε πρόσφατα στην Αυστραλία.
Ένα ζευγάρι είχε συνάψει κοινή ταξιδιωτική ασφάλιση για ένα 10ήμερο ταξίδι σε απροσδιόριστο προορισμό στο εξωτερικό πέρυσι (2023). Η πολιτική ήταν στο όνομα της γυναίκας συντρόφου, με δικαιούχο τον άνδρα δύτη που υποστήριξε το DCI, ο οποίος κατονομαζόταν μόνο ως JC. Οι καταδύσεις σε μέγιστο βάθος 30 μέτρων επιτρέπονταν σύμφωνα με τους όρους της πολιτικής.
Στις 17 Οκτωβρίου, ο JC πραγματοποίησε μια κατάδυση 39 μέτρων, άφησε ένα διάστημα μιας ώρας στην επιφάνεια και στη συνέχεια πραγματοποίησε μια δεύτερη κατάδυση στα 29 μέτρα, μετά την οποία αδιαθεσία και λιποθύμησε.
Ένας γιατρός (Dr EG) κλήθηκε, διέγνωσε DCI και συνταγογραφήθηκε θεραπεία, με αποτέλεσμα ο συνεργάτης της JC να υποβάλει αργότερα αξίωση για τα σημαντικά ιατρικά έξοδα στο εξωτερικό και τα πρόσθετα έξοδα ταξιδιού που προέκυψαν.
Η Mitsui Sumitomo Insurance αρνήθηκε να πληρώσει, με το επιχείρημα ότι αν η JC δεν είχε κάνει την προηγούμενη κατάδυση εκτός των όρων του συμβολαίου, η DCI δεν θα είχε συμβεί και η διαφωνία μεταξύ των μερών πήγε ενώπιον της Αυστραλιανής Αρχής Οικονομικών Παραπόνων.AFCA) διαμεσολαβητής.
Ο αντισυμβαλλόμενος υποστήριξε ότι επειδή το DCI έλαβε χώρα μόνο μετά την επιτρεπόμενη κατάδυση, αυτό ήταν το μόνο που έπρεπε να ληφθεί υπόψη σε σχέση με την πληρωμή – αλλά η AFCA υποστήριξε τη Mitsui Sumitomo στην ζήτημα με αυτή την ερμηνεία.
«Η JC συμμετείχε σε μια δραστηριότητα που αποκλείονταν από τους όρους της πολιτικής και ως αποτέλεσμα αδιαθεσία», αποφάνθηκε ο διαμεσολαβητής. «Θα ήταν άδικο να απαιτηθεί από τον ασφαλιστή να πληρώσει μια απαίτηση σε περιπτώσεις όπου δεν έχει συμφωνήσει να καλύψει τον κίνδυνο που σχετίζεται με αυτή τη δραστηριότητα».
3 βασικοί παράγοντες κινδύνου
Η αναφορά του Dr EG στον ασφαλιστή μετά τη διεξαγωγή ιατρικής επισκόπησης εντόπισε τρεις βασικούς παράγοντες κινδύνου που συνέβαλαν στο DCI του δύτη: βάθος, επανάληψη καταδύσεων και εφαρμογή στάσεων αποσυμπίεσης.
Καθώς αυξάνεται η πίεση, αυξάνεται και ο κίνδυνος ατυχημάτων, είπε ο Δρ EG, καταλήγοντας στο συμπέρασμα ότι το DCI δεν συνέβη μόνο λόγω της κατάδυσης των 29 μέτρων αλλά μέσω του συνδυασμού των δύο καταδύσεων.
Ένας άλλος ιατρικός ειδικός, ο Δρ MN, δήλωσε ότι ο κίνδυνος DCI συσχετίζεται στενά με το πόσο αποτελεσματικά διαχειρίζεται το σώμα το στρες αποσυμπίεσης μετά από μια σειρά εκθέσεων κατάδυσης, με την «έκθεση» να σημαίνει τις καταδυτικές δραστηριότητες μιας ημέρας.
Ο JC είχε συμμετάσχει σε ημέρες μονής κατάδυσης στις 15 και 16 Οκτωβρίου, αλλά η έκθεσή του με δύο τανκς στις 17 θα μπορούσε να θεωρηθεί ως «μετρίως προκλητική» – καθιστώντας δύσκολο να αποδοθεί η εμφάνιση των συμπτωμάτων αποκλειστικά στην τελευταία κατάδυση.
«Για να κάνουμε μια αναλογία, όπως ακριβώς η κατανάλωση πολλών σφηνών τεκίλα επηρεάζει σταδιακά την κατάστασή του, δεν μπορούμε να εντοπίσουμε την τελευταία δόση ως τη μοναδική αιτία της ασθένειας», είπε ο Δρ MN.
Το επιχείρημα του εταίρου ότι δεν υπήρχαν πειστικές αποδείξεις ότι η κατάδυση των 39 μέτρων ήταν η μόνη αιτία του DCI της JC καταρρίφθηκε από την κρίση ότι πιθανότατα είχε συμβεί λόγω σωρευτικού αποτελέσματος των καταδύσεων που πραγματοποιήθηκαν την ημέρα – και πιθανώς και τις προηγούμενες ημέρες .
Η κατάδυση 39 μέτρων είχε ακυρώσει τον ισχυρισμό και την AFCA υπεγειρώ απόφαση του ασφαλιστή.
Επίσης στο Divernet: ύποπτο DCI; ΔΕΙΤΕ ΠΩΣ ΝΑ ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΗΣΕΤΕ ΝΕΥΡΟ ΕΛΕΓΧΟΥΣ, ΟΙ ΔΥΤΕΣ ΠΟΛΥ ΕΤΟΙΜΟΙ ΝΑ ΑΠΟΡΡΙΨΟΥΝ ΤΑ ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ DCI, ΛΙΓΟΤΕΡΕΣ ΓΡΗΓΟΡΟΙ ΑΝΟΙΞΕΙΣ ΚΑΙ ΠΕΡΙΠΤΩΣΕΙΣ DCI ΣΤΟ ΗΒ
