Η Payal Razdan εξετάζει μια περίπτωση όπου μια γυναίκα δύτης δέχτηκε ένα δάγκωμα χταποδιού καθώς προσπάθησε να το επιστρέψει στο νερό αφού το έφερε κατά λάθος στην επιφάνεια από τον φίλο της
Ο δύτης
Ο δύτης ήταν μια γενικά υγιής, 32χρονη γυναίκα με 130 βουτιές ζωής. Το ιατρικό της ιστορικό δεν περιελάμβανε αλλεργίες ή άλλα προβλήματα υγείας. Μόλις είχε ολοκληρώσει τη δεύτερη κατάδυσή της τη δεύτερη μέρα μιας σειράς καταδύσεων.
Το περιστατικό
Κατά τη διάρκεια της κατάδυσης, ο φίλος του δύτη μάζεψε αυτό που νόμιζε ότι ήταν ένα άδειο κέλυφος σαλιγκαριού φεγγαριού. Οι δύτες δεν συνειδητοποίησαν ότι ένα νεανικό γιγάντιο χταπόδι του Ειρηνικού (Enteroctopus dofleini) είχε εγκατασταθεί στο κέλυφος. Όταν το χταπόδι σύρθηκε έξω μετά την κατάδυση, η δύτης το σήκωσε με γυμνά χέρια για να το επιστρέψει στο νερό.
Πριν προλάβει να το ξαναβάλει στο νερό, το χταπόδι τη δαγκώνει στο πίσω μέρος του αριστερού της χεριού τρεις φορές στο ίδιο σημείο. Περιέγραψε τα δαγκώματα ως έκπληξη και την αίσθηση ότι μοιάζει με τσιμπήματα μέλισσας. Η πληγή αιμορραγούσε μέτρια και ο δύτης την ξέπλυνε πρώτα με θαλασσινό νερό και μετά 40 λεπτά αργότερα με σαπούνι και γλυκό νερό. Το πρήξιμο εμφανίστηκε μέσα σε 30 λεπτά και έγινε σοβαρό μέσα σε περίπου μία ώρα.
Περίπου τέσσερις ώρες αργότερα ο δύτης έκανε άλλη μια βουτιά. Όταν βγήκε στην επιφάνεια, είχε ναυτία και έμετο (δεν είχε παρουσιάσει τέτοια συμπτώματα στο παρελθόν μετά την κατάδυση). Η ναυτία υποχώρησε γρήγορα και ο δύτης πραγματοποίησε άλλες πέντε καταδύσεις τις επόμενες δύο ημέρες παρά το σημαντικό πρήξιμο και την υποβάθμιση της κινητικότητας που διήρκεσε περίπου τέσσερις ημέρες.
Ο δύτης φορούσε στεγνή στολή και βρεγμένα γάντια νεοπρενίου σε κάθε κατάδυση. Όταν δεν καταδύθηκε, κράτησε την πληγή στεγνή και της έβαζε μια αντιβιοτική αλοιφή χωρίς ιατρική συνταγή. Πήρε επίσης ένα αντιισταμινικό χωρίς συνταγή και εφάρμοσε θρυμματισμένη ασπιρίνη στο δέρμα που περιβάλλει το σημείο της παρακέντησης (όχι απευθείας στο τραύμα), αλλά καμία από αυτές τις πρακτικές δεν παρείχε ανακούφιση. Ο σημαντικός κνησμός και ο πόνος έφτασαν στο αποκορύφωμά τους πέντε με έξι ημέρες μετά το περιστατικό.
Επιπλοκές
Περίπου τρεις ημέρες μετά το δάγκωμα, το τραύμα μολύνθηκε και εξελίχθηκε σε μια σκοτεινή αλλοίωση τέταρτης ίντσας που περιβάλλεται από μια ανυψωμένη κόκκινη περιοχή. Ο μαύρος-πράσινος αποχρωματισμός γύρω από τη βλάβη εμφανίστηκε περίπου εννέα ημέρες μετά το περιστατικό. Ο μέτριος πόνος και ο σημαντικός κνησμός και το πρήξιμο κράτησαν για περισσότερο από ένα μήνα.
Η βλάβη χρειάστηκε περίπου επτά εβδομάδες για να επουλωθεί, αν και ο πόνος, η ευαισθησία στο άγγιγμα και ο κνησμός διήρκεσαν για τρεις μήνες, με μικρές εξάρσεις να εξακολουθούν να εμφανίζονται τέσσερις έως πέντε μήνες μετά το περιστατικό, συνήθως μετά από άσκηση ή νωρίς το πρωί. Έξι μήνες μετά το περιστατικό, ένα οζίδιο ιστού παρέμεινε στο σημείο του δαγκώματος.
Ερωτήσεις - Συζήτηση
Αν και τα δαγκώματα χταποδιού με μπλε δακτυλίους είναι γνωστό ότι είναι δυνητικά θανατηφόρα, τα δαγκώματα από τα περισσότερα είδη χταποδιών γενικά δεν είναι προβληματικά. Πρόσφατα οι επιστήμονες έχουν καταλάβει ότι όλα τα χταπόδια μπορεί να είναι δηλητηριώδη σε κάποιο βαθμό. Η ιατρική βιβλιογραφία δείχνει ότι τα δαγκώματα από χταπόδια της ίδιας κατηγορίας με το γιγάντιο χταπόδι του Ειρηνικού έχουν οδηγήσει σε έλκος. Το μικρό τραύμα από παρακέντηση εξελίχθηκε σε κάτι που φαινόταν ως ελκώδης βλάβη, παρόμοια με αυτή που αναπτύχθηκε μετά από ένα κοινό δάγκωμα χταποδιού που τεκμηριώθηκε σε μια αναφορά ιατρικής περίπτωσης το 2011.
Η καθυστέρηση στη σωστή φροντίδα του τραύματος μπορεί να ήταν ένας πολύπλοκος παράγοντας. Η DAN συνιστά να πλένετε αμέσως τα θαλάσσια τσιμπήματα με σαπούνι και καθαρό νερό για να ελαχιστοποιήσετε τον κίνδυνο μόλυνσης. Η μόλυνση μπορεί να βλάψει την επούλωση και να οδηγήσει σε σημαντική βλάβη των ιστών. Οι δύτες δεν πρέπει να βουτούν με ανοιχτές πληγές γιατί η έκθεση στο υδάτινο περιβάλλον μπορεί να αυξήσει τον κίνδυνο μόλυνσης.
Η παρακολούθηση της θέσης του τραύματος είναι σημαντική, καθώς τα σημάδια μόλυνσης μπορεί να εμφανιστούν από λίγες ώρες έως αρκετές εβδομάδες μετά από έναν τραυματισμό. Το άμεσο οίδημα που βίωσε ο δύτης μπορεί να ήταν συνέπεια του αρχικού τραύματος, της έκθεσης σε μυριάδες αντιγόνα που ακολούθησαν ή/και τοξίνες. Τα παρατεταμένα συμπτώματα ήταν πιθανότατα αποτέλεσμα μόλυνσης.
Οι σφραγίδες του καρπού των ξηρών στολών μπορεί να ήταν ένας δευτερεύων παράγοντας περίπλοκης. Αν και το πρήξιμο ήταν πιθανώς το αποτέλεσμα μιας οξείας φλεγμονώδους αντίδρασης, οι σφιχτές σφραγίδες του καρπού μπορεί να έχουν θέσει σε κίνδυνο την περιφερική αιμάτωση, επιδεινώνοντας περαιτέρω τα συμπτώματα.
Εκτός από τη φλεγμονή της πληγείσας περιοχής, άλλα συμπτώματα μόλυνσης περιλαμβάνουν πόνο, ερυθρότητα και ακινητοποίηση. Αυτά τα συμπτώματα μπορούν να θυμηθούν χρησιμοποιώντας το ακρωνύμιο PRISH: πόνος, ερυθρότητα, ακινητοποίηση (μειωμένη λειτουργία), οίδημα και θερμότητα (αυξημένη ζέστη της μολυσμένης περιοχής). Η αιτία της ναυτίας του δύτη μετά την ολοκλήρωση της κατάδυσης είναι ασαφής.
Ένας τρίτος παράγοντας που περιπλέκει, σε αυτή την περίπτωση, μπορεί να ήταν η καθυστέρηση στην ιατρική περίθαλψη. Η DAN συμβουλεύει τους δύτες να θεραπεύουν τις πληγές που προκαλούνται από τη θαλάσσια ζωή όπως κάθε άλλο δάγκωμα ζώου και να αναζητούν άμεση ιατρική βοήθεια. Σε αυτή την περίπτωση, το τραύμα αξιολογήθηκε δέκα ημέρες μετά το περιστατικό, καθυστερώντας τη θεραπεία που μπορεί να έχει περιορισμένη εξέλιξη των συμπτωμάτων του δύτη.
Αρχικά, ο γιατρός συνταγογράφησε μια δεκαήμερη θεραπεία με το αντιβιοτικό λεβοφλοξασίνη. Τα εξελισσόμενα συμπτώματα και ο προοδευτικός αποχρωματισμός, ωστόσο, ώθησαν τον γιατρό να συνταγογραφήσει ένα επιπλέον αντιβιοτικό, αμοξικιλλίνη και κλαβουλανικό (Augmentin), για δέκα ημέρες μαζί με ένα αντιισταμινικό για τη διαχείριση του κνησμού.
Αυτό το περιστατικό θα πρέπει να χρησιμεύσει για να τονίσει ότι η έγκαιρη θεραπεία των πληγών μπορεί να μειώσει τον κίνδυνο σοβαρής μόλυνσης. Όποτε είναι δυνατόν, οι δύτες θα πρέπει να φωτογραφίζουν τραύματα, επειδή οι εικόνες μπορούν να βοηθήσουν το ιατρικό προσωπικό να παρέχει πιο αποτελεσματική και αποδοτική φροντίδα. Οι δύτες πρέπει να κατανοήσουν ότι ο χειρισμός της θαλάσσιας ζωής μπορεί να οδηγήσει σε τραυματισμούς, ορισμένοι από τους οποίους μπορεί να οδηγήσουν σε σοβαρές επιπλοκές.
Προκειμένου να αποφευχθούν τραυματισμοί θαλάσσιας ζωής, εντοπισμός τραυματισμών που προκαλούνται από επικίνδυνη θαλάσσια ζωή και παροχή πρώτων βοηθειών, ελέγξτε Το μάθημα HMLI του DAN.
Δείτε αυτό το υπέροχο βίντεο με ένα μωρό δάγκωμα χταποδιού.
Μπορείτε να δείτε περισσότερο περιεχόμενο από Νταν Ευρώπη από την κανονική τους στήλη ή ελέγξτε το Ιστοσελίδα DAN για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με ιατρικές συμβουλές και ασφάλιση δυτών.
αναφορές
- Aigner BA, Ollert M, Seifert F, Ring J, Plötz SG. Pseduomonas oryzihabitans δερματικό έλκος από δάγκωμα Octopus vulgaris. Arch Dermatol. 2011; 147(8): 963-66.
- Campanelli A, Sanchez-Politta S, Saurat JH. Δερματικό έλκος μετά από δάγκωμα χταποδιού: μόλυνση που οφείλεται στο Vibrio alginolyticus, ένα αναδυόμενο παθογόνο. Ann Dermatol Venereol. 2008; 135(3): 225-27.
- Fry BG, Roelants K, Norman JA. Τα πλοκάμια του δηλητηρίου: σύγκλιση τοξικών πρωτεϊνών στο kingdom animalia. J ΜοΙ Evol. 2009; 68(4): 311-21.
- Taylor DM, Ashby K, Winkel KD. Μια ανάλυση τραυματισμών θαλάσσιων ζώων που παρουσιάζονται στα τμήματα επειγόντων περιστατικών στη Βικτώρια της Αυστραλίας. Wilderness Environ Med. 2002; 13(2): 106-12.
