Καθώς τα φαινόμενα λεύκανσης των κοραλλιών γίνονται πιο συχνά και σοβαρά, εμφανίζεται μια παγκόσμια μείωση της κάλυψης των κοραλλιών. Η αποκατάσταση των κοραλλιών μπορεί να βοηθήσει, αλλά οι τεχνικές παραμένουν σε μεγάλο βαθμό πειραματικές, υλικοτεχνικά απαιτητικές και δαπανηρές.
Έτσι λένε ερευνητές στην Αυστραλία που μόλις ανακοίνωσαν την ανάπτυξη ενός προηγμένου μοντέλου τηλεπισκόπησης που έχει σχεδιαστεί για να διευκολύνει τις προκλήσεις της διαχείρισης και αποκατάστασης κατεστραμμένων κοραλλιογενών υφάλων.
Η ομάδα από το Αυστραλιανό Ινστιτούτο Θαλάσσιας Επιστήμης (ΣΤΟΧΟΙ) και το Πανεπιστήμιο της Δυτικής Αυστραλίας (U.W.A.) λένε ότι το πνευματικό τέκνο τους επιτρέπει την ακριβέστερη χαρτογράφηση των οικοτόπων του βυθού. Προσδιορίζει αυτόματα εκείνες τις τοποθεσίες όπου τα νεαρά κοράλλια έχουν τις καλύτερες πιθανότητες να αποκτήσουν έδαφος και να ευδοκιμήσουν.
Για το έργο τους οι ερευνητές χρησιμοποίησαν δεδομένα που ήταν διαθέσιμα στο κοινό από τον δορυφόρο Sentinel-2, επικυρωμένα με lo-tech ψηφιακό φωτογραφίες που τραβήχτηκαν χρησιμοποιώντας κάμερες, για τη συλλογή λεπτομερειών για το ύψος και τη μορφή των χαρακτηριστικών του υφάλου στον ύφαλο Scott στα ανοιχτά της βορειοδυτικής ακτής της Δυτικής Αυστραλίας.
«Το μοντέλο ενσωματώνει πολλά από τα βασικά χαρακτηριστικά του οικοτόπου που χρειάζονται τα κοράλλια για στρατολόγηση και επιβίωση», λέει ο επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης Δρ Μπεν Ράντφορντ.
«Μπορούμε στη συνέχεια να χρησιμοποιήσουμε το μοντέλο για να αποφασίσουμε ποιες περιοχές υφάλων θα προστατεύσουμε ή να διαχειριστούμε ενεργά για να διασφαλίσουμε ότι οι κύκλοι ζωής των κοραλλιών θα συνεχιστούν και, ως εκ τούτου, να βοηθήσουμε τους υφάλους να ξαναχτίσουν μετά από γεγονότα όπως η λεύκανση των κοραλλιών.
«Θέλουμε να μεγιστοποιήσουμε την επιβίωση των κοραλλιών, γιατί είναι τόσο ακριβό να αναλάβουμε προσπάθειες αποκατάστασης εξαρχής».
Τέλειος συνδυασμός
Ένας συνδυασμός παραγόντων κάνει την ιδανική τοποθεσία αποκατάστασης υφάλων, λένε οι επιστήμονες. Για τις καλύτερες πιθανότητες επιτυχίας, απαιτείται ένα σκληρό υπόστρωμα που βρίσκεται σε σχετικά στενό εύρος βάθους. Δεν θα πρέπει να βιώνει υπερβολική ενέργεια κυμάτων, υπερβολική – ή πολύ μικρή – θερμότητα ή φως ή να εκτίθεται κατά τη διάρκεια της άμπωτης παλίρροιας.
Ο τύπος του υποστρώματος είναι κρίσιμος, ένας βασικός παράγοντας είναι η παρουσία κοραλλινικών φυκών κρουστόζης (CCA). Σχηματίζοντας έναν σκελετό ανθρακικού ασβεστίου που συμβάλλει στην τσιμεντοποίηση και τη σταθεροποίηση των υφάλων, το CCA βελτιώνει τις πιθανότητες να καθιζάνουν οι προνύμφες των κοραλλιών, αλλά δεν τον ανταγωνίζεται, όπως θα έκαναν τα φύκια χλοοτάπητα. Θα πρέπει να αποφεύγονται περιοχές με αποσταθεροποιημένα ερείπια κοραλλιών ή άμμο.
Σε αντίθεση με τα προηγούμενα μοντέλα, αυτό που αναπτύχθηκε από τους επιστήμονες λέγεται ότι προβλέπει με ακρίβεια περιοχές CCA, φύκια χλοοτάπητα, μπάζα κοραλλιών και άμμο σε κλίμακες από δεκάδες έως εκατοντάδες μέτρα.
«Δεν μπορείτε να διαχειριστείτε τα κοράλλια αν δεν γνωρίζετε πού είναι κατανεμημένα στον ύφαλο και τα περιβάλλοντα που είναι ή δεν είναι κατάλληλα για μακροπρόθεσμη επιβίωση και αναπαραγωγή», λέει ο συν-συγγραφέας της μελέτης Δρ Τζέιμς Γκίλμουρ.
«Τα μοντέλα ενδιαιτημάτων θα βοηθήσουν τελικά να συμπεράνουμε πώς θα αλλάξουν οι ύφαλοι στο μέλλον με την κλιματική αλλαγή και άλλες διαταραχές. Στη συνέχεια, μπορούμε να διερευνήσουμε πώς ορισμένες παρεμβάσεις ή δραστηριότητες διαχείρισης, όπως η αποκατάσταση υφάλων, μπορεί ή δεν μπορούν να βοηθήσουν την τροχιά τους στο μέλλον».
Η μελέτη δημοσιεύεται στο περιοδικό Τηλεπισκόπηση του Περιβάλλοντος.
Επίσης στο Divernet: Συντριβή κοραλλιών: μπορούν να σωθούν οι ύφαλοι μας;, Τι θα χρειαστεί για να επιβιώσει τα κοράλλια;, The Big Build: Reef-star καταδύεται με υπερβολική κίνηση, Οι αγρότες κοραλλιών αναδιαμορφώνουν το μέλλον
