Ο δύτης
Ο δύτης ήταν ένας άνδρας 58 ετών με περίπου 150 βουτιές ζωής. Είχε υποθυρεοειδισμό (χαμηλά επίπεδα θυρεοειδικών ορμονών) για τον οποίο έπαιρνε καθημερινά λεβοθυροξίνη. Δεν είχε άλλα ιατρικά προβλήματα και ανέφερε ότι ήταν σωματικά ικανός.
Οι Καταδύσεις
Ο δύτης και ένας σύντροφός του έκαναν διακοπές στην Καραϊβική και σχεδίαζαν να βουτούν καθημερινά. Είχαν προγραμματίσει δύο πρωινές και δύο απογευματινές καταδύσεις κάθε μέρα. Στην πρώτη τους βουτιά, οι θάλασσες ήταν ήρεμες και το ρεύμα ελάχιστο. Μετά από προσανατολισμό στο χώρο και ενημέρωση κατάδυσης, κατέβηκαν στα 20 μέτρα για 35 λεπτά ενώ ανέπνεαν αέρα.
Η κατάδυση ήταν ως επί το πλείστον ομαλή, αλλά ο δύτης ανέφερε μικρή δυσκολία να ισοφαρίσει το δεξί του αυτί. Δήλωσε ότι δεν ήταν αρκετό για να προκαλέσει δυσφορία ή να τον κάνει να ματαιώσει την κατάδυση. Καθώς όμως έβγαζε τον εξοπλισμό του, άρχισε να ζαλίζεται. Η ζάλη σύντομα έγινε πραγματικός ίλιγγος (αίσθηση περιστροφής) και έκανε εμετό δύο φορές. Δυσκολευόταν επίσης να σταθεί.
Το πλήρωμα του σκάφους τοποθέτησε τον δύτη στη θέση ανάκτησης και παρείχε οξυγόνο σε όσο το δυνατόν μεγαλύτερη συγκέντρωση. Το οξυγόνο έκανε ελάχιστα για να βελτιώσει τα συμπτώματά του. Μόλις όλοι οι δύτες επέστρεψαν στο πλοίο, το σκάφος επέστρεψε στην αποβάθρα. Το πλήρωμα επικοινώνησε με τις υπηρεσίες επείγουσας ιατρικής βοήθειας (EMS) ενώ το σκάφος βρισκόταν σε εξέλιξη και το πλήρωμα του EMS τους συνάντησε στην αποβάθρα. Καθοδόν προς το νοσοκομείο, ο δύτης συνειδητοποίησε ότι ο ίλιγγος υποχωρούσε. Όταν έφτασαν στο νοσοκομείο, μπόρεσε να καθίσει όρθιος και η ναυτία είχε υποχωρήσει.
Η αξιολόγηση
Το προσωπικό του νοσοκομείου εργάστηκε αποτελεσματικά για να αξιολογήσει αυτόν τον δύτη. Έκαναν ηλεκτροκαρδιογράφημα (ΗΚΓ) και εξετάσεις ρουτίνας αίματος για να προσδιορίσουν εάν υπήρχαν καρδιαγγειακά προβλήματα. Ο γιατρός έκανε νευρολογική εξέταση και διαπίστωσε ότι ο δύτης μπορούσε να περπατήσει κανονικά χωρίς βοήθεια. Μπορούσε εύκολα να περπατήσει από τα πόδια μέχρι τα δάχτυλα και να διατηρήσει την ισορροπία του. Ο συντονισμός, τα αντανακλαστικά και η κινητική του λειτουργία ήταν όλα φυσιολογικά. Δεν παρουσίαζε προβλήματα βραχυπρόθεσμης μνήμης και το μόνο του παράπονο ήταν η πνιγμένη ακοή στο δεξί του αυτί.
Ο γιατρός εξέτασε τα αυτιά του. Το αριστερό αυτί φαινόταν φυσιολογικό χωρίς σημάδια βαροτραύματος. Ο γιατρός δεν μπόρεσε να αξιολογήσει το δεξί αυτί λόγω της πρόσκρουσης της κεφαλής του αυτιού (κερί του αυτιού) που φράζει τον ακουστικό πόρο. Μετά την άρδευση του κεριού από το κανάλι, ο γιατρός ήταν σε θέση να αξιολογήσει το τύμπανο του δύτη, το οποίο εμφάνιζε κάποια μικρή ερυθρότητα. Η αφαίρεση του κεριού είχε ανακουφίσει τη πνιγμένη ακοή του δύτη. Όλα τα αποτελέσματα των δοκιμών ήταν φυσιολογικά και ο δύτης απελευθερώθηκε πίσω στο θέρετρο. Ο γιατρός συνέστησε στον δύτη να μην βουτήξει την επόμενη μέρα για λόγους σύνεσης, αλλά είπε ότι θα μπορούσε να συνεχίσει την κατάδυση την επόμενη μέρα, υπό την προϋπόθεση ότι δεν είχε περαιτέρω προβλήματα.
Ερωτήσεις - Συζήτηση
Είναι αδύνατο να πούμε με απόλυτη βεβαιότητα τι συνέβη με αυτόν τον δύτη. Από τις διαθέσιμες πληροφορίες, μπορούμε εύλογα να υποθέσουμε τι μπορεί να έχει συμβεί. Το σώμα παράγει φυσικά κυψελίδα, η οποία είναι απαραίτητη για την καλή υγεία του αυτιού. Ορισμένα άτομα, ωστόσο, είναι πιο επιρρεπή από άλλα στη συσσώρευση υπερβολικής ποσότητας κυψελίδας. Αυτή η κατάσταση έχει ελάχιστη σχέση με την υγιεινή και είναι εύκολο να διαχειριστεί. Είναι επίσης εύκολο να μην γνωρίζετε ότι έχετε υπερβολική συσσώρευση κεφαλής μέχρι να δημιουργήσει πρόβλημα.
Η περίσσεια κυψελίδας μπορεί να λειτουργήσει ως μη αεριζόμενη ωτοασπίδα. Καθώς η πίεση του νερού αυξάνεται κατά την κάθοδο, ένας χώρος αέρα μπορεί να βρίσκεται ανάμεσα στο βύσμα της κεφαλής και το τύμπανο. Το βύσμα πιέζεται προς τα μέσα προς το τύμπανο, συμπιέζοντας τον χώρο αέρα. Αυτή η συμπίεση ήταν πιθανότατα ο λόγος που ο δύτης είχε κάποια δυσκολία να ισοφαρίσει το δεξί του αυτί. Ο πεπιεσμένος αέρας δεν επέτρεπε στο τύμπανο να κινηθεί εύκολα όταν ισοφάριζε το χώρο του μέσου αυτιού στη δεξιά του πλευρά.
Το βύσμα της κεφαλής μπορεί να εισαχθεί βαθύτερα στον ακουστικό πόρο κατά την κάθοδο. Κατά την ανάβαση, πιθανότατα δεν θα επιστρέψει στην αρχική του θέση (παρόλο που ο αέρας που συμπιέστηκε θα διαστέλλεται καθώς μειώνεται η πίεση του περιβάλλοντος). Αυτό μπορεί να προκαλέσει διαφορά πίεσης μεταξύ των δύο αυτιών, η οποία μπορεί να προκαλέσει αλτερνοβαρικό ίλιγγο, μια αίσθηση περιστροφής που προκαλείται από διαφορική πίεση στα αυτιά.
Το γεγονός ότι αυτός ο δύτης δεν είχε οξέα συμπτώματα στην αρχή υποδηλώνει ότι ο διαστελλόμενος αέρας είχε ένα πέρασμα για να διαφύγει μέσω της κεφαλής. Όταν τα συμπτώματα του δύτη επιδεινώθηκαν απότομα, αυτή η δίοδος πιθανότατα είχε μπλοκαριστεί και ο διαστελλόμενος αέρας στη συνέχεια πυροδότησε αλτερνοβαρικό ίλιγγο. Κατά τη διάρκεια της βόλτας με το ασθενοφόρο, ο δύτης παρουσίασε μειωμένα συμπτώματα και ανέφερε πλήρη υποχώρηση των συμπτωμάτων του, εκτός από πνιγμένη ακοή, όταν έφτασε στο νοσοκομείο. Ο διαστελλόμενος αέρας πιθανότατα βρήκε μια δίοδο μέσω της κεφαλής που επέτρεψε την εξισορρόπηση της πίεσης και στα δύο αυτιά.
Συμπέρασμα
Αυτό το σενάριο μπορεί να συμβεί σε οποιονδήποτε δύτη. Η πρόληψη είναι εύκολη – σκεφτείτε να ποτίζετε τα κανάλια του αυτιού σας πριν φύγετε για διακοπές κατάδυσης. Κιτ αφαίρεσης κεριού αυτιού είναι διαθέσιμα σε τοπικά φαρμακεία. Μπορείτε επίσης να χρησιμοποιήσετε μια απλή σύριγγα με βολβό για να ξεπλύνετε τους ακουστικούς πόρους με ζεστό, σαπουνόνερο. Όπως και με οτιδήποτε σχετίζεται με τη σωματική σας υγεία, φροντίστε να συζητήσετε αυτήν την κατάσταση με τον πάροχο υγειονομικής περίθαλψης.
Το πλήρωμα αυτού του καταδυτικού σκάφους έκανε το σωστό για να διασφαλίσει ότι αυτός ο δύτης αξιολογήθηκε από έναν επαγγελματία ιατρό. Εάν έχετε συμπτώματα ή ανησυχίες μετά την κατάδυση, μη διστάσετε να επικοινωνήσετε με τη Γραμμή Έκτακτης Ανάγκης DAN.
