Το μόνο βραζιλιάνικο στρατιωτικό πλοίο που βυθίστηκε από εχθρικές δυνάμεις κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου έχει αναγνωριστεί θετικά από το ναυτικό της χώρας – 14 χρόνια αφότου οι δύτες αντιμετώπισαν για πρώτη φορά το ναυάγιο.
Το βοηθητικό σκάφος 82μ Vital de Oliveira είχε τορπιλιστεί από το γερμανικό υποβρύχιο U-861 το 1944, με τους θανάτους περίπου 100 ανδρών ως αποτέλεσμα της δράσης.
Η Βραζιλία, η μόνη χώρα της Νότιας Αμερικής που έστειλε στρατεύματα στο εξωτερικό κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, έχασε επίσης έως και 2 εμπορικά πλοία από επιθέσεις με U-boat στα ανοικτά των ακτών της κατά τη διάρκεια της Μάχης του Ατλαντικού.
Το ναυτικό της Βραζιλίας έλαβε βαθυμετρικά δεδομένα για το Vital de Oliveira στις 16 Ιανουαρίου, κατά τη διάρκεια των θαλάσσιων δοκιμών και θέσης σε λειτουργία ενός υδροωκεανογραφικού ερευνητικού σκάφους που ονομάστηκε συμπτωματικά επίσης Vital de Oliveira.
Και τα δύο πλοία ονομάστηκαν προς τιμή του «πατέρα της βραζιλιάνικης υδρογραφίας» της φρεγάτας, πλοίαρχος Manoel Antonio Vital de Oliveira, ο οποίος σκοτώθηκε κατά τη διάρκεια του πολέμου της Παραγουάης το 1867 ενώ διοικούσε ένα θωρηκτό.
Το ναυάγιο του Vital de Oliveira ανακαλύφθηκε το 2011 περίπου 65 χιλιόμετρα από την ακτή στο Macae στην πολιτεία του Ρίο ντε Τζανέιρο από τους καταδυτικούς αδελφούς José Luiz και Everaldo Pompermayer Meriguete. Οι δύο ιχθυοσυλλέκτες ανταποκρίνονταν σε αίτημα βοήθειας ενός ψαρά του οποίου το δίχτυ είχε μπλέξει σε ένα άγνωστο εμπόδιο.
Το ναυάγιο βρισκόταν σε βάθος περίπου 55 μέτρων, έτσι τα αδέρφια είχαν καλέσει τον τεχνικό δύτη Domingos Afonso Jorio. Ανέφερε στο ναυτικό ότι βρήκε το δίχτυ πιασμένο σε ένα όπλο πλοίου. Ο Vital de Oliveira είχε φέρει δύο πυροβόλα των 47 χλστ.
Για οποιονδήποτε λόγο, το ναυτικό δεν είχε καταφέρει μέχρι τώρα να επιβεβαιώσει την ταυτότητα του ναυαγίου – όπως είχαν ενημερώσει τα βραζιλιάνικα μέσα ενημέρωσης πέρυσι όταν προέκυψαν ερωτήματα για την 80ή επέτειο από το ναυάγιο.
Είχε δηλώσει ότι «επί του παρόντος δεν διεξάγει έρευνα για τον εντοπισμό αρχαιολογικών χώρων ναυαγίων», αν και αυτή η στάση φαίνεται τώρα να έχει αντιστραφεί.
Τα Διαχωριστικά Vital de Oliveira χτίστηκε το 1910, αρχικά ως το Itauba, και το 1931 ενσωματώθηκε στο ναυτικό της Βραζιλίας. Στις 19 Ιουλίου 1944, μετέφερε προμήθειες και στρατιωτικό προσωπικό κατά μήκος της ακτής και έπρεπε να είχε συνοδευτεί από τον υποβρύχιο κυνηγό Javari, αν και για άγνωστους λόγους τα αγγεία είχαν χάσει την οπτική επαφή.
Όταν ο Vital de Oliveira Τορπιλίστηκε στην πρύμνη λίγο πριν από τα μεσάνυχτα, το άοπλο σκάφος βυθίστηκε γρήγορα, με την απώλεια περίπου 100 από τους 270 άνδρες.
Το πιο πρόσφατο του ναυτικού Vital de Oliveira σχεδιάστηκε για τη διεξαγωγή υδροωκεανογραφικών ερευνών, τη συλλογή περιβαλλοντικών δεδομένων και την υποστήριξη της επιστημονικής έρευνας σε θαλάσσιες περιοχές ενδιαφέροντος.
Το σκάφος χρησιμοποιεί δεδομένα που λαμβάνονται μέσω ηχητικού ήχου πολλαπλών ακτίνων και σόναρ sidescan για τη διεξαγωγή ολοκληρωμένων ερευνών, σύμφωνα με τον υπολοχαγό Caio Cezar Pereira Demilio από το τμήμα υποβρύχιας αρχαιολογίας της Διεύθυνσης Ιστορικής Κληρονομιάς & Τεκμηρίωσης του ναυτικού.
Περαιτέρω τεχνικές καταδύσεις και καταδύσεις ROV ενδέχεται να πραγματοποιηθούν για τη λήψη φωτογραφιών και βίντεο, συλλέγουν πρόσθετα δεδομένα για το σκάφος και καταγράφουν ή ανακτούν τεχνουργήματα, είπε. Θα δημιουργηθούν τρισδιάστατα μοντέλα για να «επιτρέψουν μια λεπτομερή αξιολόγηση των υπόλοιπων δομικών συνθηκών και της σχέσης του σκάφους με το περιβάλλον».
Η μελέτη θα είναι μέρος μιας συνεχιζόμενης ψηφιακό έργο που ονομάζεται το Άτλας Ναυαγίων Ιστορικού Ενδιαφέροντος στις ακτές της Βραζιλίας, επιτρέποντας να γίνουν συσχετισμοί μεταξύ διαφόρων τοποθεσιών ναυαγίων για να διευρυνθεί η κατανόηση της ναυτικής ιστορίας της χώρας.
Επίσης στο Divernet: Noronha: Ένα hotspot καταδύσεων στον Ατλαντικό, Δύτες εντόπισαν το ναυάγιο του τελευταίου σκλάβου στη Βραζιλία, Νέο γιγάντιο ναυάγιο – αλλά ποιος το χρειάζεται αυτό;
