Χωρίς να πτοούνται από αυτές τις ράχες, φαίνεται ότι ορισμένοι καρχαρίες δεν βρίσκουν τίποτα πιο ακαταμάχητο από το να τρώνε ένα σνακ με αχινό – και οι ερευνητές στην Αυστραλία Πανεπιστήμιο του Newcastle υπολόγισε ότι η ανακάλυψη θα μπορούσε να αποδειχθεί ζωτικής σημασίας για τη διάσωση των δασών φυκιών από τη μαζική καταστροφή των αχινών.
Ιθαγενείς στην εύκρατη θάλασσα στα ανοιχτά της νοτιοανατολικής ακτής στη Νέα Νότια Ουαλία, αχινοί με μακριά ράχη (Centrostephanus rodgersii) έχουν ανταποκριθεί στη θέρμανση των ωκεανών στην Αυστραλία με εξάπλωση νότια στα νερά ανοιχτά της Βικτώριας και της Τασμανίας.
Οι θάλασσες στην περιοχή θερμαίνονται με σχεδόν τέσσερις φορές τον παγκόσμιο μέσο όρο και οι αχινοί καταβροχθίζουν τα φύκια και τα ασπόνδυλα στο πέρασμά τους, μειώνοντας δραστικά την κάλυψη από φύκια για άλλα θαλάσσια ζώα στη διαδικασία.
Ο βασικός θηρευτής των αχινών ανέκαθεν εθεωρείτο ότι ήταν ο αστακός της Ανατολής (Sagmariasus verreauxi), το οποίο είχε μειωθεί λόγω της υπεραλίευσης αλλά τώρα ανακάμπτει στην περιοχή. Ωστόσο, η παρουσία των αστακών δεν φαινόταν να ανακόπτει την εισβολή των αχινών, έτσι οι επιστήμονες αποφάσισαν να εμβαθύνουν σε αυτή τη σχέση αρπακτικών-θηραμάτων.
Έμειναν έκπληκτοι με αυτό που βρήκαν όταν έδεσαν 100 αχινούς σε τετράγωνα έξω από ένα κρησφύγετο αστακών στα ανοιχτά του Wollongong, αφήνοντας πολλές βιντεοκάμερες να καταγράφουν τι συνέβη σε κάθε μία από τις επόμενες 25 νύχτες. Ένα κόκκινο φιλτραρισμένο φως χρησιμοποιήθηκε για να φωτίσει τη σκηνή, επειδή τα ασπόνδυλα αντιπαθούν το φάσμα του λευκού φωτός.
«Περιμέναμε ότι οι κάμερές μας θα απαθανάτιζαν αστακούς να τρώνε τους αχινούς», λέει ο ερευνητής διδάκτορας Jeremy Day, «αλλά στην πραγματικότητα οι αστακοί έδειχναν ελάχιστο ενδιαφέρον για τους αχινούς και έφαγαν μόνο το 4% από αυτούς. Συχνά τραβήχτηκαν να περπατούν δίπλα από αχινούς αναζητώντας άλλη τροφή».
Αποδεικνύεται ότι ενδιαφέρονται πολύ περισσότερο για τους αχινούς, οι καρχαρίες ταυροκέφαλου. «Και οι δύο καρχαρίες με κέρατο (Heterodontus galeatus) και καρχαρίες του Πορτ Τζάκσον (H portusjacksonii) μπήκε στο άντρο και έφαγε το 45% των αχινών», αναφέρει ο Ντέι. «Αυτό υποδηλώνει ότι οι καρχαρίες έχουν παραβλεφθεί ως αρπακτικά των αχινών στη Νέα Νότια Ουαλία».
Οι καρχαρίες φάνηκε να μην δυσκολεύονται να καταναλώσουν τους μεγάλους αχινούς, κάτι που έκαναν «μερικές φορές σε λίγες μόνο γουλιές», σύμφωνα με τον Day. «Τα ευρήματά μας υποδηλώνουν ότι η ποικιλομορφία των αρπακτικών που τρώνε μεγάλους αχινούς είναι ευρύτερη από ό,τι πιστεύαμε – και αυτό θα μπορούσε να αποδειχθεί καλά νέα για την προστασία των δασών με φύκια».
Αποδεικνύεται ότι στην πραγματικότητα υπήρχαν ελάχιστα εμπειρικά στοιχεία για τη μακροχρόνια πεποίθηση ότι οι αστακοί ήταν ο χειρότερος εφιάλτης ενός αχινού.
Ενώ είναι ήδη αποδεδειγμένο ότι τα ενδιαιτήματα φυκιών μπορούν να ενισχυθούν με την προστασία ή την αποκατάσταση των θηρευτών αχινών, οι επιστήμονες πιστεύουν τώρα ότι οι οικολόγοι μπορεί κάλλιστα να υποστήριζαν το λάθος αρπακτικό. Τους έρευνα μόλις δημοσιεύτηκε στο Σύνορα.
Επίσης στο Divernet: Επιστρέψτε, αχινοί – σας χρειαζόμαστε!, Μπορούμε να φάμε τον δρόμο μας μέσα από ένα πρόβλημα με τον αχινό που εκρήγνυται;, Ο δολοφόνος αχινών σαρώνει στην Ερυθρά Θάλασσα, Οι φώκιες ελέφαντες βουτούν στον ύπνο – και ο γρίφος του θανάτου με τον αχινό λύθηκε
