Τα ρινοδέλφινα έχουν παρατηρηθεί να «τρέφονται με κρατήρες» – βουτούν βαθιά σε αμμώδεις βυθούς για να ανακτήσουν κρυμμένο θήραμα.
Τώρα πιστεύεται ότι, ενώ χρησιμοποιούν τη γνώριμη ικανότητα εντοπισμού ηχούς τους για να ανιχνεύουν βρώσιμα πλάσματα θαμμένα σε βάθος έως και 30 μέτρα κάτω από την άμμο, όταν το δικό τους βήμα και τα μάτια τους θαμμένα σε ίζημα, μεταβαίνουν στη χρήση μιας προηγουμένως άγνωστης ικανότητας ανίχνευσης αδύναμου ηλεκτρικού ρεύματος. χωράφια. Αυτό τους επιτρέπει να μηδενίζουν με εντυπωσιακή ακρίβεια το αόρατο θήραμά τους.
Και οι δύο μύτη (Tursiops truncatus) και τα δελφίνια της Γουιάνας (Sotalia guianensis) είναι πλέον γνωστό ότι χρησιμοποιούν για το σκοπό αυτό μια σειρά από ευαίσθητα λακκάκια στα βάθρα τους που θα κρατούσαν μουστάκια όταν γεννήθηκαν για πρώτη φορά. Τα μουστάκια πέφτουν καθώς μεγαλώνουν, αφήνοντας πίσω τους «δονητικούς λάκκους» που χρησιμεύουν ως αισθητήρες.
Ερευνητές του Πανεπιστημίου του Ρόστοκ εργάστηκαν με τα αιχμάλωτα ρινοδέλφινα Dolly και Donna στο ζωολογικό κήπο της Νυρεμβέργης για να ανακαλύψουν πόσο ευαίσθητοι ήταν αυτοί οι ηλεκτρο-υποδοχείς.
DC / AC
Όλα τα θαλάσσια πλάσματα παράγουν ασθενή άμεσα (DC) ηλεκτρικά ρεύματα, καθώς και εναλλασσόμενους παλμούς (AC) όταν κινούν μέρη του σώματος, όπως τα βράγχια κατά την αναπνοή. Τα δύο δελφίνια εκπαιδεύτηκαν να ακουμπούν τα ρόστρα τους πάνω σε μια μεταλλική ράβδο με ηλεκτρόδια στο νερό και σταδιακά έμαθαν να κολυμπούν μακριά από αυτήν μέσα σε πέντε δευτερόλεπτα από την ανίχνευση ηλεκτρικού πεδίου, για να κερδίσουν ανταμοιβές.
Η δύναμη του γηπέδου μειώθηκε προοδευτικά με την πάροδο του χρόνου. Και τα δύο δελφίνια αποδείχθηκαν 90% ακριβή στην ανίχνευση πεδίων DC κάτω από 125 μικροβολτ ανά εκατοστό. Ο ρυθμός ανίχνευσης της Dolly μειώθηκε στο 50% μόνο όταν το σήμα έφτασε στα 5.4 μικροβολτ, ενώ η Donna συνέχισε να ανιχνεύει σήματα έως και 3 μικροβολτ με ακρίβεια 80%. Μόνο στα 2 μικροβολτ το ποσοστό επιτυχίας της έπεσε στο 3%.
Με ρεύματα εναλλασσόμενου ρεύματος, η Dolly και η Donna μπόρεσαν να λάβουν σήματα τόσο αδύναμα όσο 28.9 και 11.7 microvolt αντίστοιχα.
Όταν τα ηλεκτρικά πεδία ήταν στα πιο αδύναμα, η Ντόλι εθεάθη να κουνάει το βήμα της σαν να έψαχνε για το ρεύμα, το οποίο ταιριάζει με μια συμπεριφορά που συνήθως παρατηρείται κατά τη διάρκεια της τροφοδοσίας με κρατήρα.
Απαιτούνται περαιτέρω πειράματα για να αποδειχθεί χωρίς αμφιβολία ότι τα δελφίνια χρησιμοποιούν τους ηλεκτρο-υποδοχείς τους για την αναζήτηση τροφής καθώς και για να τα βοηθήσουν να πλοηγηθούν χρησιμοποιώντας το μαγνητικό πεδίο της Γης.
Ο Dr Tim Hüttner, βιολόγος και βοηθός ερευνητής στο ζωολογικός κήπος, ήταν ο κύριος συγγραφέας της μελέτης με τον καθηγητή Guido Dehnhardt, πρόεδρο αισθητηριακής και γνωστικής οικολογίας στο πανεπιστήμιο. Η έρευνά τους δημοσιεύεται στο Εφημερίδα της πειραματικής βιολογίας.
Επίσης στο Divernet: Τα δελφίνια υψώνουν φωνές ενάντια στον ανθρώπινο θόρυβο, Πώς μια πεπονοφάλαινα έγινε ρινοδέλφινο, Δελφίνια για Avatar: Τι σκεφτόταν ο JC;, Το πάρκο της Μάλτας κατηγορεί τους δύτες για τους θανάτους των δελφινιών, Τα δελφίνια φρουρούν τα ρωσικά πολεμικά πλοία ενάντια στους δύτες
