Νεαρά κοράλλια που εκτρέφονται τεχνητά χρησιμοποιώντας μια μορφή in vitro Η γονιμοποίηση, σε αντίθεση με την κλωνοποίηση από θραύσματα υπαρχόντων κοραλλιών, εμφάνισε σημαντικά μεγαλύτερη αντοχή στη λεύκανση κατά τη διάρκεια του θανατηφόρου καύσωνα που έπληξε την περιοχή της Καραϊβικής το 2023, σύμφωνα με μια νέα μελέτη από ομότιμους οργανισμούς Secore International που εδρεύει στη Φλόριντα.
Η Secore λέει ότι η έκθεσή της αντιπροσωπεύει την πρώτη επιστημονική απόδειξη ότι τα κοράλλια που αποκαταστάθηκαν με μεθόδους φυσικής αναπαραγωγής αποδεικνύονται πολύ πιο ανθεκτικά στη θερμότητα από τα κοράλλια που πολλαπλασιάζονται από θραύσματα όταν υποβάλλονται σε θερμοκρασίες θαλασσινού νερού πολύ πάνω από τα όρια λεύκανσης.
Διαβάστε επίσης: Το 44% των κοραλλιών που κατασκευάζουν υφάλους κινδυνεύουν τώρα
Τα τελευταία πέντε χρόνια η Secore εφαρμόζει ένα φιλόδοξο πρόγραμμα εργαστηριακής εκτροφής κοραλλιών ως τρόπο αποκατάστασης υφάλων, μια προσέγγιση που περιλαμβάνει εκπαίδευση ένα δίκτυο εταίρων σε όλη και, ελπίζει, σύντομα πέρα από την περιοχή της Καραϊβικής.
«Όλη η προσπάθεια άξιζε τον κόπο», αναφέρεται τώρα. «Κατά τη διάρκεια του καταστροφικού καύσωνα στην Καραϊβική το 2023, τα νεαρά κοράλλια που εκτρέφονταν στον ύφαλο παρέμειναν υγιή, ενώ τα περισσότερα από τα εναπομείναντα άγρια κοράλλια λευκάνθηκαν και πολλά πέθαναν στη συνέχεια».
Διαβάστε επίσης: Οι ανθεκτικές τσέπες κοραλλιών επευφημούν τους ερευνητές
Η μέθοδος
Ο συνηθισμένος τρόπος τεχνητού πολλαπλασιασμού των κοραλλιών ήταν να σπάσει ένα θραύσμα από μια αποικία πηγής προκειμένου να αναπτυχθεί μια νέα αποικία ως κλώνος της, λέει ο Secore. Τα μικρά θραύσματα κοραλλιών καλλιεργήθηκαν σε φυτώρια και μεταμοσχεύθηκαν στον ύφαλο με το χέρι.
Η προσέγγιση σποράς κοραλλιών που εφαρμόζεται τώρα δεν δημιουργεί κλώνους. Αντίθετα, περιλαμβάνει τη συλλογή ωοτοκίας κοραλλιών από άγρια κοράλλια και τη γονιμοποίηση των ωαρίων και του σπέρματος στο εργαστήριο –ή ακόμα και σε μια βάρκα ή στην παραλία– για την παραγωγή εκατομμυρίων εμβρύων.
Οι αναπτυσσόμενες προνύμφες κοραλλιών καλλιεργούνται σε ωκεάνια περιβόλους και εγκαθίστανται σε ειδικά υποστρώματα που θα φυτευτούν στον ύφαλο μόλις φτάσουν σε ένα ορισμένο μέγεθος.
Κάθε φορά που ένας πληθυσμός αναπαράγεται, νέοι απόγονοι λαμβάνουν νέα αναμεμειγμένα σύνολα γονιδίων μέσω ανασυνδυασμού – κάνοντάς τους διακριτούς από τις μητρικές αποικίες τους και δίνοντας έτσι τη δυνατότητα προσαρμογής.
Μόνο τα νεαρά κοράλλια που παράγονται μέσω αναπαραγωγής παρουσιάζουν μεγαλύτερη αντοχή στη λεύκανση σε σύγκριση με τις ενήλικες αποικίες και θραύσματα κοραλλιών, λέει ο Secore.
Αν και οι φυσικοί απόγονοι θα μπορούσαν να έχουν παρόμοια απόδοση κάτω από υψηλές θερμοκρασίες, η γενική αποτυχία στρατολόγησης ειδών που κατασκευάζουν ύφαλους στην Καραϊβική σημαίνει ότι λίγοι φυσικοί απόγονοι εμφανίζονται πλέον.
Πρώτη αυγή
Μια ομάδα Secore σε μια συνηθισμένη κατάδυση παρακολούθησης στο Μεξικό ήταν η πρώτη που εντόπισε ότι τα κοράλλια που είχαν φυτευτεί έξω από τα φυτά της φαινόταν να είναι απολύτως υγιή και οι συνάδελφοί τους στο Κουρασάο έκαναν παρόμοια παρατήρηση με διαφορετικό είδος αμέσως μετά.
«Οι επιστήμονές μας στο Κουρασάο και το Μεξικό, μαζί με τον συνεργάτη μας Coralium Lab, συγκέντρωσαν δεδομένα σχετικά με την κατάσταση της υγείας πολλών ειδών και κοορτών των κοραλλιών που φυτεύτηκαν έξω», λέει η διευθύντρια έρευνας του Secore, Δρ Μάργκαρετ Μίλερ. «Στη συνέχεια, επικοινωνήσαμε με συνεργάτες σε όλο το Δίκτυο Αποκατάστασης της Καραϊβικής για να δούμε πόσο διαδεδομένο και συνεπές ήταν αυτό το μοτίβο.
«Αυτό παρείχε επιβεβαίωση ότι οι υποβοηθούμενες στρατολογήσεις έξι ειδών κοραλλιών που κατασκευάζουν ύφαλους σε 15 μεμονωμένες τοποθεσίες υφάλων σε πέντε χώρες σε όλη τη Λεκάνη της Καραϊβικής έδειξαν το ίδιο μοτίβο: τα νεαρά κοράλλια που εκτρέφονται για αποκατάσταση είναι πολύ πιο ανθεκτικά στη λεύκανση κάτω από ακραία επίπεδα θερμότητας άγχος από τα κοράλλια που κυριαρχούν στον ύφαλο».
«Δουλεύω για την αναπαραγωγή κοραλλιών στην Καραϊβική τα τελευταία 30 χρόνια, ενώ ταυτόχρονα βλέπω τεράστια απώλεια κοραλλιών –λόγω ασθενειών, τυφώνων και καύσωνα– και την αποσύνθεση των κοινοτήτων που εξαρτώνται από αυτά», λέει ο Δρ Μίλερ.
«Αυτά τα αποτελέσματα παρέχουν πολλή ενθάρρυνση και επιβεβαίωση ότι η αποκατάσταση με τη χρήση βοηθημένων κοραλλιωτών μπορεί να διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στην ενορχήστρωση της επιμονής των κοραλλιών στο θερμότερο μέλλον μας. Ωστόσο, η πραγματική διασφάλιση του μέλλοντος των κοραλλιογενών υφάλων εξαρτάται απόλυτα από την επιτυχία της ανθρωπότητας στον έλεγχο της υπερθέρμανσης του πλανήτη».
Η επένδυση αποδίδει
«Η επένδυσή μας τα τελευταία πέντε χρόνια για την κατασκευή ενός μεγάλου δικτύου για την αποκατάσταση των κοραλλιών στην Καραϊβική απέδωσε καρπούς», λέει ο ιδρυτής και εκτελεστικός διευθυντής της Secore, Δρ Ντιρκ Πίτερσεν.
«Αυτό το δίκτυο όχι μόνο παράγει και φυτεύει δεκάδες χιλιάδες κοράλλια κάθε χρόνο, αλλά θα μπορούσε επίσης να αξιολογήσει αμέσως πώς αυτά τα κοράλλια ανταποκρίθηκαν σε αυτόν τον πρωτοφανή καύσωνα. Προτεραιότητά μας είναι τώρα να κλιμακώσουμε περαιτέρω τις προσπάθειες στο επίπεδο του οικοσυστήματος».
Η αποκατάσταση των κοραλλιών από μόνη της δεν θα θεραπεύσει τους υφάλους μακροπρόθεσμα – αλλά μπορεί να κερδίσει τον επειγόντως απαραίτητο χρόνο για την υποστήριξη των πληθυσμών των κοραλλιών για να επιβιώσουν στον επόμενο αιώνα, λέει Secore. Τώρα προσπαθεί να επεκτείνει τις δραστηριότητές της στον Ινδο-Ειρηνικό και σχεδιάζει να δημιουργήσει μια ομάδα στον Μαυρίκιο πριν από το τέλος του 2024 για τη δημιουργία βάσης στον Ινδικό Ωκεανό.
Η μελέτη, η οποία καλύπτει εργασίες που πραγματοποιήθηκαν στα ανοικτά του Μεξικού, της Δομινικανής Δημοκρατίας, των Παρθένων Νήσων των ΗΠΑ, του Bonaire και του Κουρασάο, δημοσιεύεται στο περιοδικό Plosone.
Επίσης στο Divernet: CORAL CRASH: ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΣΩΘΟΥΝ ΟΙ ΥΦΑΛΟΙ ΜΑΣ;, ΑΓΡΟΤΕΣ ΚΟΡΑΛΙΩΝ ΑΝΑΣΧΑΡΩΝΟΥΝ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ, ΤΙ ΘΑ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΓΙΑ ΝΑ ΕΠΙΒΙΩΣΕΙ το ΚΟΡΑΛΙ;, 10 ΤΡΟΠΟΙ Η TECH ΔΙΑΣΩΣΕΙ ΤΟ ΚΟΡΑΛΙ
