Τελευταία ενημέρωση στις 7 Αυγούστου 2024 έως Ομάδα Divernet
Του Sir Ernest Shackleton Αντοχή δεν ήταν το μόνο πλοίο που βρέθηκε σε ψυχρά βάθη και αναγνωρίστηκε πρόσφατα μέσω μιας καλά διατηρημένης πινακίδας. Ένα ναυάγιο που βρίσκεται στην κρύα λίμνη Superior στο Μίσιγκαν των Η.Π.Α., μόλις αναγνωρίστηκε ως το σκούνερ-φορτηγίδα του τέλους του 19ου αιώνα Ατλάντα.
Το σκάφος μήκους 52 μέτρων μετέφερε φορτίο άνθρακα με πανιά κατεβασμένα κάτω από τη ρυμούλκηση από το ατμόπλοιο Wilhelm στις 4 Μαΐου 1891, όταν οι θυελλώδεις συνθήκες προκάλεσαν το σπάσιμο του σχοινιού ρυμούλκησης.
Διαβάστε επίσης: Άγκυρα και σεντούκι βρέθηκαν στο κινεζικό ναυάγιο
Χωρίς πανιά το Ατλάντα, που είχε κατασκευαστεί μόλις τον προηγούμενο χρόνο, ήταν στο έλεος της καταιγίδας. Και οι τρεις ιστοί έσπασαν στις βάσεις τους και το επταμελές πλήρωμα, συμπεριλαμβανομένης μιας γυναίκας μαγείρισσας, εγκατέλειψε το πλοίο.
Μετά από αρκετές ώρες, η σωσίβια λέμβος τους έφτασε στον φάρο Crisp Point και τον σωτήριο σταθμό, αλλά ανατράπηκε σε βαριά θραύσματα ενώ προσπαθούσε να προσγειωθεί και μόνο δύο άνδρες μπόρεσαν να σωθούν από τα κύματα.
Διαβάστε επίσης: Η ανακάλυψη ναυαγίου λίμνης δεν μπορεί να εξηγήσει την περίεργη συμπεριφορά του καπετάνιου
Η Ιστορική Εταιρεία Ναυαγίου Great Lakes Shipwreck Historical Society (GLSHS) εντόπισε το ναυάγιο 56 χιλιόμετρα από τη νοτιοανατολική ακτή του Superior σε βάθος περίπου 200 μέτρων.
Είχε βρει πολλά σημάδια ενώ χαρτογραφούσε περισσότερα από 2,500 μίλια της λίμνης το περασμένο καλοκαίρι χρησιμοποιώντας σόναρ πλευρικής σάρωσης Marine Sonic Technology, και αυτά περιελάμβαναν όσα πλάνα από μια κατάδυση ROV επιβεβαιώθηκε τώρα ότι είναι Ατλάντα.
Η βίντεο έδειξε ότι και οι τρεις ιστοί είχαν πράγματι σπάσει στο ίδιο επίπεδο με το κατάστρωμα και δεν φαινόταν στην περιοχή του ναυαγίου.
Τα χαρακτηριστικά του πλοίου, συμπεριλαμβανομένου του μισοθαμμένου τροχού του, μιας τουαλέτας, μιας αντλίας και του ονοματολογίου ήταν ακόμα ευδιάκριτα.
«Είναι σπάνιο να βρούμε ένα ναυάγιο που να ανακοινώνει τόσο ξεκάθαρα τι είναι, και το όνομα του Ατλάντα πραγματικά ξεχωρίζει», δήλωσε ο εκτελεστικός διευθυντής της GLSHS, Bruce Lynn.
Το όνομα ήταν γραμμένο με χρυσό, με διακοσμητικό ειλητάριο. «Είναι πραγματικά περίτεχνο και εξακολουθεί να είναι όμορφο μετά από 130 χρόνια στον βυθό της λίμνης Superior».
«Ανακαλύψαμε εννέα ναυάγια το περασμένο καλοκαίρι – δεν έχουν απελευθερωθεί ακόμη όλα, αλλά έχουμε επίσης 19 στόχους να επιστρέψουμε και να δούμε ότι θα μπορούσαν να είναι ναυάγια», είπε ο διευθυντής θαλάσσιων επιχειρήσεων της GLSHS, Ντάριλ Ερτέλ. Divernet
«Όλα αυτά είναι πολύ έξω από τα όρια της αθλητικής κατάδυσης, ακόμη και των τεχνικών καταδύσεων». Ο Ertel είναι ένας από τους τεχνικούς εκπαιδευτές της κοινωνίας, που διδάσκει καταδύσεις με αναπνευστήρα μικτού αερίου στα 90 μέτρα.
«Το 2007 και το 2008 βρήκαμε 14 ναυάγια σε λιγότερο από 8 μέτρα νερού στο Whitefish Point και δημιουργήσαμε δύο DVD σχετικά με αυτά», είπε, συνιστώντας ότι για κάθε δύτη που ενδιαφέρεται να εξερευνήσει τα ναυάγια της λίμνης Superior, 30 περιλαμβάνονται στο Whitefish. Point Underwater Preserve . Το Whitefish Point απέχει λίγο περισσότερο από 20 χιλιόμετρα από το Crisp Point.
Τα ναυάγια μπορεί να διατηρούνται καλά από τα κρύα νερά της λίμνης, αλλά αυτά τα νερά απειλούν επίσης τις ζωές όσων είναι αρκετά άτυχοι ώστε να πέσουν σε αυτά.
Λίγο αφότου η GLSHS ανακοίνωσε την ανακάλυψή της Ατλάντα, μέλη που έψαχναν τα αρχεία της Υπηρεσίας Διάσωσης των ΗΠΑ βρήκαν μια επιστολή που γράφτηκε δύο ημέρες μετά τη βύθιση. Υπεγράφη από τον Eli Wait, έναν από τους δύο επιζώντες ναυτικούς, με την υπογραφή του άλλου άνδρα, John Pickel, συνημμένη.
Περιμένετε αναφορές που σώθηκαν «στο σημείο του θανάτου» από τον φαροφύλακα Captain Small στο Crisp Point. Μουδιασμένος από το κρύο, «σε 10 δευτερόλεπτα ακόμη θα είχα χαθεί, γιατί το υπόβαθρο με έβγαζε έξω όταν ο φύλακας έτρεξε έξω στη λίμνη και με τράβηξε στη στεριά.
«Ήταν αδύνατο να σωθούν αυτοί που χάθηκαν. ήταν τόσο μουδιασμένοι από το κρύο που δεν μπορούσαν να μείνουν μέχρι να τους φτάσουν οι σωστές», έγραψε ο Γουέιτ.
«Δεν μπορώ να εκφράσω με στυλό την ευγνωμοσύνη μου για την καλοσύνη που λάβαμε από τον καπετάνιο και το πλήρωμα, γιατί μπορούμε να πούμε με ασφάλεια ότι τους είμαστε υπόχρεοι για τη ζωή μας».
