Τελευταία ενημέρωση στις 10 Απριλίου 2022 έως Divernet
ΚΑΤΑΔΥΤΙΚΑ ΝΕΑ
Οι χτύποι της καρδιάς της μπλε φάλαινας εκπλήσσουν τους επιστήμονες
Τοποθέτηση της ετικέτας. (Εικόνα: Goldbogen Lab / Duke Marine Robotics & Remote Sensing Lab)
Οι καρδιές των γαλάζιων φαλαινών λειτουργούν στα όριά τους – κάτι που μπορεί να εξηγήσει γιατί το είδος δεν εξελίχτηκε ποτέ ώστε να είναι ακόμη μεγαλύτερο από ό,τι είναι σήμερα. Επίσης, χτυπούν πολύ πιο γρήγορα από το αναμενόμενο στην επιφάνεια, και πολύ πιο αργά ενώ τρέφονται σε βάθος.
Αυτά είναι τα συμπεράσματα αφού Αμερικανοί ερευνητές κατάφεραν να παρακολουθήσουν τον καρδιακό ρυθμό των μεγαλύτερων ειδών της Γης στη φύση για πρώτη φορά.
Οι επιστήμονες, από το Πανεπιστήμιο του Στάνφορντ και το Ινστιτούτο Ωκεανογραφίας Scripps στο Πανεπιστήμιο του Καλιφόρνια, επισήμανε μια μπλε φάλαινα με μια σειρά αισθητήρων, χρησιμοποιώντας βεντούζες που περιέχουν ηλεκτρόδια.
«Τα ζώα που λειτουργούν σε φυσιολογικά άκρα μπορούν να μας βοηθήσουν να κατανοήσουμε τα βιολογικά όρια μεγέθους», δήλωσε ο Jeremy Goldbogen του Stanford, επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης. «Μπορεί επίσης να είναι ιδιαίτερα ευαίσθητα σε αλλαγές στο περιβάλλον τους που θα μπορούσαν να επηρεάσουν την προσφορά τροφής τους. Ως εκ τούτου, αυτές οι μελέτες μπορεί να έχουν σημαντικές επιπτώσεις για τη διατήρηση και τη διαχείριση απειλούμενων ειδών όπως οι μπλε φάλαινες».
Ο Goldbogen και ο Paul Ponganis της Scripps, ο πρώτος από την ομάδα που εντόπισε τον καρδιακό παλμό στα δεδομένα που κατέβασαν, είχαν μετρήσει προηγουμένως τους καρδιακούς παλμούς των αυτοκρατορικών πιγκουίνων που καταδύονταν στην Ανταρκτική και για μια δεκαετία αναρωτιόντουσαν αν μπορούσαν να κάνουν το ίδιο με τις φάλαινες.
«Ειλικρινά σκέφτηκα ότι ήταν μια μακρινή βολή γιατί έπρεπε να κάνουμε τόσα πολλά πράγματα σωστά: να βρούμε μια μπλε φάλαινα, να βάλουμε την ετικέτα στη σωστή θέση στη φάλαινα, καλή επαφή με το δέρμα της φάλαινας και, φυσικά, να βεβαιωθούμε ότι Η ετικέτα δούλευε και κατέγραφε δεδομένα», είπε ο Goldbogen.
Όπως αποδείχθηκε, οι επιστήμονες κατάφεραν να κολλήσουν την ετικέτα στην πρώτη προσπάθεια - και ήταν τυχεροί που αργότερα γλίστρησε σε μια θέση κοντά στο αριστερό πτερύγιο από το οποίο μπορούσε να ανιχνεύσει τον καρδιακό παλμό.
Τα δεδομένα που λήφθηκαν εξέπληξαν την ερευνητική ομάδα. Όταν η φάλαινα βούτηξε, ο καρδιακός της ρυθμός επιβραδύνθηκε, φτάνοντας κατά μέσο όρο τουλάχιστον τους 4-8 παλμούς ανά λεπτό - με ελάχιστο 2 bpm.
Στο κάτω μέρος μιας κατάδυσης αναζήτησης τροφής, όπου η φάλαινα πέταξε και κατανάλωσε θήραμα, ο καρδιακός ρυθμός αυξήθηκε σε περίπου 2.5 φορές τον ελάχιστο πριν μειωθεί αργά και πάλι.
28 Νοεμβρίου 2019
[adrotate banner=”11″]
[adrotate banner=”12″]
[adrotate banner=”13″]
[adrotate banner=”14″]
[adrotate banner=”15″]
[adrotate banner=”16″]
Μόλις η φάλαινα άρχισε να βγαίνει στην επιφάνεια, ο καρδιακός της ρυθμός αυξήθηκε, με τον υψηλότερο ρυθμό 25-37 bpm να εμφανίζεται στην επιφάνεια καθώς η φάλαινα ανέπνεε για να αποκαταστήσει τα επίπεδα οξυγόνου. Αυτό ήταν υψηλότερο ποσοστό από το προβλεπόμενο, όπως και ο χαμηλότερος καρδιακός ρυθμός ήταν 30-50% χαμηλότερος από το αναμενόμενο.
Οι ερευνητές πιστεύουν ότι τα υψηλά ποσοστά μπορεί να εξαρτώνται από τις λεπτότητες στην κίνηση και το σχήμα της καρδιάς που εμποδίζουν τα κύματα πίεσης κάθε παλμού να διαταράξουν τη ροή του αίματος. Αποδίδουν τους εκπληκτικά χαμηλούς ρυθμούς σε βάθος σε ένα ελαστικό αορτικό τόξο που συστέλλεται αργά για να διατηρήσει πρόσθετη ροή αίματος μεταξύ των παλμών.
Οι ερευνητές προσθέτουν τώρα περισσότερες δυνατότητες στην ετικέτα, συμπεριλαμβανομένου ενός επιταχυνσιόμετρου, για να τους βοηθήσουν να κατανοήσουν καλύτερα πώς διαφορετικές δραστηριότητες επηρεάζουν τον καρδιακό ρυθμό. Θέλουν επίσης να το δοκιμάσουν πτερύγιο, καμπούρες και φάλαινες μινκ.
Τα ευρήματά τους έχουν δημοσιευτεί στο Proceedings of the National Academy of Sciences.
[adrotate banner=”37″]
[ομάδα διαφημίσεων = "3 ″]
[adrotate banner=”16″]
[adrotate banner=”22″]
[ομάδα διαφημίσεων = "4 ″]
[adrotate banner=”31″]
